Η Μαργκό είναι μια γερμανιδούλα που ένας θεός ξέρει πώς βρέθηκε και κυρίως πώς ξέμεινε στην Ελλάδα. Εννοείται πως εγώ δεν ρωτάω τέτοια πράγματα. Δεν σκαλίζω τα σκατά...
Η Μαργκό απ’ τον πρώτο μήνα έμαθε εκατό ελληνικές λέξεις και μ’ αυτές συνεννοείται υπέροχα.
Δεν χρειάζεται, λέει, να μάθει καμία παραπάνω. Δεν βρίσκει κανέναν λόγο να σκοτίζεται με τις χιλιάδες ξεκωλιάρες κι άχρηστες λέξεις της ελληνικής γλώσσας.
Η Μαργκό δεν μπορεί να προφέρει το "γ". Το λέει "γκ".
"Αγκάπη, στρίψε μου ένα τσιγκάρο"
"Αγκάπη, δώσε μου κάνα ψιλό"
Αγκάπη, κλάσε μας τ’ αρχίδια!
Η Μαργκό γουστάρει πολύ την αντεργκράουντ Αθήνα. Απ’ την Ομόνοια και πέρα. Εκεί που μετά τις δέκα τα δρομάκια μυρίζουν κίνδυνο, πέσιμο, κακό νταραβέρι.
Θέλει να ζήσει κάτι συγκλονιστικό. Ένα λεπίδι κολλημένο στο λαιμό της και μια σκληρή φωνή να της λέει "δώσ’ τα!".
Αλλά όσο κι αν τριγυρίζουμε στα πέριξ ... τζίφος! Απόλυτη ασφάλεια και τάξη. Ούτε μια φριχτή περιπέτεια, ένας τσαμπουκάς, μια κλοτσοπατινάδα βρε αδερφέ.
Τις προάλλες είχαμε μπεκρουλιάσει στου Ψυρρή. Την περιοχή την ξέρω σαν το βρακί μου. Αλλά ήμουν τόσο λιάρδα που αντί να πάμε προς Σύνταγμα μπερδευτήκαμε στα δρομάκια της Ευριπίδου. Στα πεζοδρόμια παρέες αραπάδων έπιναν και κάπνιζαν διάφορα απαγορευμένα.
Η Μαργκό τρομοκρατήθηκε και σφίχτηκε πάνω μου.
"Αγκάπη θα μας ληστέψουν"
"Ρε συ, μη φοβάσαι, αυτοί είναι ματσωμένοι απ’ τη ντρόγκα και το λαθρεμπόριο, το δικό μου κινέζικο ρολόι θα κοιτάξουν;"
"Θα με βιάσουν αγκάπη!"
"Μη λες μαλακίες, αυτοί έχουν τις καλύτερες Νιγηριανές, εσένα θα κοιτάξουν;"
Τι ήταν να το πω. Το φοβισμένο κοριτσάκι του Βορρά, έγινε θηρίο. Γυάλισε το μάτι του, κοντοστάθηκε, και χραππππ μου σκάει μια ξεγυρισμένη χαστούκα.
Οι αράπηδες σταμάτησαν τα πάντα και περίμεναν να δουν πώς θ’ αντιδράσω. Και μόλις βλέπουν πως δεν την έκοψα φέτες, ή, έστω, δεν την σακάτεψα στο ξύλο, άρχισαν να κάνουν χαβαλέ και να μου κακαρίζουν! Κοκοκοκο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου