Σεξ σε μια ταράτσα των Εξαρχείων...

Προσπαθώ να διατηρώ την ψυχρή ευγένεια

του ανώτατου θηλαστικού.

Γελάω μόνος μου

κι αυτό δεν είναι καλό.

Μπορεί μια τυχαία συνάντηση

ν' αποδειχθεί και μοιραία?

Ο χειμώνας είναι που κρίνει

τι θα ζήσεις την άνοιξη...

Σκέφτομαι πως δεν μπορώ να σκοτώσω

με τα χέρια μου,

αλλά σκοτώνω συνεχώς με τη σκέψη μου

κι ίσως και με τα λόγια μου...

Μερικές φορές έχω την αίσθηση

πως το μέλλον τρέχει καταπάνω μου.

Κάτι άρχισε ν' αλλάζει μέσα μου.

Άρχισα να νιώθω μια απέραντη δύναμη

γιατί δεν έχω πλέον "φόβο Θεού"!

Μπορείς να με αφοπλίσεις

μ' ένα απ' τα "αθώα" σου βλέμματα.

Λες πως σου αρέσω

γιατί "είμαι διαφορετικός".

Πως "είμαι ένα μικρό παιδάκι,

με το μυαλό του γεμάτο κρυφά δωμάτια

με σκέψεις

όχι εντελώς συγκροτημένες"...

Το στόμα σου

τρυφερό αλλά άπληστο,

καλογραμμένο αλλά άπιστο.

Δεν πειράζει -είπα μέσα μου-

ας είμαστε και λίγο άπιστοι...

Σε ελκύει που είμαι "λούζερ"

-έτσι με φωνάζεις πλέον-

λες πως γουστάρεις τους "καταραμένους"

γιατί αυτοί έχουν παίξει με τη φωτιά...

Κάνουμε σεξ σε μια ταράτσα στα Εξάρχεια.

Όταν το γλέντι ξεθυμαίνει

ανάβεις τσιγάρο, κοιτάς την Αθήνα και λες...

"πάνω στις ταράτσες σκουριάζουν

όλα τα σιδερικά της πόλης"...