Ο μήνας τούτος πήρε το όνομά του απ' τον καίσαρα Αύγουστο που γεννήθηκε το 63 π.Χ. και όπως ξέρουμε δεν είχε και το καλύτερο τέλος...
Θυμάμαι τη δεκαετία του '80 που όλοι οι Αθηναίοι έπαιρναν άδεια 1η Αυγούστου. Τότε δεν υπήρχαν οι ξένοι ούτε τόσοι τουρίστες. Οπότε η πόλη ερήμωνε κυριολεκτικά. Δεν έβρισκες περίπτερο και φούρνο για τα στοιχειώδη...
Τώρα πλέον οι άδειες δίνονται κυλιόμενες, πολλοί δεν μπορούν να πάνε διακοπές, και φυσικά όσοι πάνε το κάνουν για λιγότερες μέρες. Πάνε τα παλιά 20ήμερα και βάλε...
Πάντως, όπως και να το κάνουμε, όταν μπαίνει ο Αύγουστος αλλάζει κάπως η ψυχολογία. Μαλακώνουν ακόμα κι οι βαριά εθισμένοι στη μιζέρια και στη γκρίνια. Γινόμαστε λιγότερο νευρικοί, δείχνουμε περισσότερη αλληλεγγύη και κατανόηση, γενικά δεν είμαστε με το μαχαίρι στα δόντια.
Είναι κι αυτές οι συναυλίες, οι θεατρικές παραστάσεις, τα πανηγύρια, που, όσο να 'ναι, εξημερώνουν τα ήθη. Κι οι σπάνιοι καυγάδες ξεθυμαίνουν πιο γρήγορα. Κερνάς ένα καραφάκι τσίπουρο ή μια μπύρα κι όλα ξεχνιούνται...
Προσωπικά νιώθω το κεφάλι μου να καθαρίζει. Ίσως γιατί χρησιμοποιώ ελάχιστα το μυαλό μου.
Πλέον το πρωί είναι στις 10 κι όχι στις 7. Άνετα τρώω στις 2 για πρωινό. Νιώθω πως η μέρα μου θα περάσει χωρίς να γίνει απολύτως τίποτα, κι αυτό μου αρέσει. Επίσης βρήκα χρόνο για όλους και για όλα που τους προηγούμενους μήνες είχα παραμελήσει...
Εννοείται πως παίζονται και σούπερ ερωτικές περιπέτειες. Αλλά γι' αυτές θα μιλήσουμε αργότερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου