Το καλοκαίρι είναι μια εποχή που όλοι προσπαθούμε απεγνωσμένα να κρύψουμε τα προβλήματα κάτω απ' το χαλί. Αλλά αυτά είναι πάντα εδώ.
Κι όσο τα αποφεύγεις τόσο εκείνα θεριεύουν. Και τα βρίσκεις μπροστά σου τον Σεπτέμβρη και σε πιάνει κατάθλιψη.
Πρόβλημα επικοινωνίας πάντα υπήρχε ανάμεσα στους ανθρώπους. Αλλά στις μέρες μας έχει χτυπήσει κόκκινο. Πάψαμε προ πολλού να ελπίζουμε στους ανθρώπους. Και θαύματα δεν γίνονται πλέον. Γιατί απλά το θαύμα θέλει υπομονή και πίστη. Αλλ' αυτά δεν υπάρχουν...
Έχω καιρό να πάω σε μπαρ. Κι αποφάσισα να το κάνω αύριο. Κάθομαι σε μια σκιά του Εθνικού Κήπου και το ρίχνω στη μπαρο-φιλοσοφία.
Τι είναι άραγε τα μπαράκια? Ποια η χρησιμότητά τους? Επιτελούν κάποιον ευρύτερο κοινωνικό ρόλο?
Για μένα τα μπαρ είναι "βωμοί καημών". Χώροι αγάπης, μίσους, παθών και συγκρούσεων. Ναοί της πίκρας και της ελπίδας. Και των βραδινών αναστεναγμών.
5 σχόλια:
Κανονικά στα μπαράκια θα έπρεπε να γνωρίζεις κόσμο, αλλά κατέληξαν οι περισσότεροι να πηγαίνουν κι εκεί με τις "παρέες" τους, μεταφέροντας ό,τι ίσχυε και ισχύει εκτός..
έχουν "πεθάνει" το φλερτ, ο αυθορμητισμός, η επικοινωνία!
Κι αν εσύ συμπεριφέρεσαι "ανοιχτά" θεωρείσαι είτε ούφο είτε
"απελπισμένος"...
Γνωριμίες είτε μέσω της δουλειά, είτε μέσω γνωστών, είτε μέσω net.. Αυτές παίζουν! Το "μέσω γνωστών" ειδικά.. Πλάκα πλάκα τείνει, έτσι όπως πάει το πράγμα, να γυρίσουμε στην εποχή του προξενιού!!
Γουστάρω!
Εάν φτάσουμε στο σημείο να υποστηρίζουμε το προξενιό, τότε ποιά η διαφορά μας από αυτούς που κράζουμε; Τόπο στον ελεύθερο έρωτα ρεεε!! ��
Δημοσίευση σχολίου