Χθες αργά το βράδυ βρέθηκα με κάτι φίλους σ' ένα συνοικιακό ουζερί. Δεν είχαμε δουλίτσα την επόμενη μέρα και σχεδόν το ξημερώσαμε.
Τα καραφάκια διαδέχονταν το ένα το άλλο κι όπως συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις ανοίξαμε όλοι ορθάνοιχτο το κουτάκι με τις μαλακίες.
Από τις συζητήσεις μας δεν έλειψαν φυσικά κι οι πολιτικές αναλύσεις. Μη φανταστείτε τίποτα σοβαρά πράγματα. Βαρετή, μίζερη, γελοία ως χυδαία πολιτικολογία...
Επιστρέφοντας σπίτι ανέλυα μόνος μου τις απόψεις που διατύπωσα, εφαρμόζοντας μια μέθοδο που μου δίδαξε ο γκουρού μου για να διαπιστώνω τα λάθη μου και να μην τα επαναλαμβάνω.
Για να μην τα πολυλογώ, το συμπέρασμα για τις πολιτικές μου απόψεις συνοψίζεται ως εξής:
Άλλο είναι το πολιτικό μου πιστεύω, άλλο αυτό που με συμφέρει προσωπικά κι άλλο αυτό που συμφέρει τον τόπο...
Όμως δεν καθαρίζεις εύκολα με κάτι τέτοιες κοινοτοπίες. Γιατί ξαφνικά ξεπηδάνε νέα και αμείλικτα ερωτήματα:
Πόσο "προσωπικά" μου είναι τα πολιτικά πιστεύω? Υπό ποιες συνθήκες και με ποια κριτήρια κατέληξα σε αυτά?
Γνωρίζω άραγε το πραγματικό μου ατομικό συμφέρον? Π.χ., με συμφέρει πράγματι να μην πληρώνω καθόλου φόρους? Μήπως σε βάθος χρόνου αυτό θα με οδηγήσει να χάσω κι όλα όσα έχω?
Υπάρχει "κοινό" συμφέρον? Μήπως αυτό είναι απλά μια αυταπάτη?
Πολύ μπέρδεμα λέμε. Καλύτερα ν' ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο. Αλλά κι εκεί τα πράγματα δεν είναι και τόσο ξεκάθαρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου