Αναζητώντας τους "αόρατους ερημίτες" του Άθωνα (Γ΄ - Άντε τώρα να βγάλεις τους δαίμονες απ’ τη σπηλιά!)

Όσοι πάνε συχνά στ’ Αγιονόρος το ξέρουν καλά: ό,τι περιμένεις να βρεις κι ό,τι αναζητάς αυτό θα βρεις. Πας να βρεις αγιότητα και θαύματα, θα τα βρεις. Ψάχνεις για ομοφυλοφιλίες και σκάνδαλα, πάλι θα τα βρεις. Όλα εξαρτώνται απ’ την προδιάθεσή σου. 

Αλλά εγώ είμαι πλέον αποφασισμένος να μην πέσω στη γνωστή παγίδα. Θα παλέψω να μείνω ουδέτερος κι απροκατάληπτος παρατηρητής...

Σήμερα έγινα για μια ακόμα φορά μάρτυρας του πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της υποβολής στα θρησκευτικά θέματα. Στο Πρωτάτο ένα μικρό παιδάκι μόλις 8 ετών, που ήρθε εδώ με τον πατέρα και τον θείο του, ισχυρίζεται πως είδε την ίδια την Παναγία ντυμένη καλόγρια να στέκεται δίπλα στην εικόνα της κρατώντας μία λαμπάδα. 

Εγκαταλείπω το δροσερό μονοπάτι κι ανεβασμένος σ’ ένα μουλάρι που νοίκιασα περνάω σύριζα τον μεγάλο γκρεμό αγναντεύοντας την απέραντη θάλασσα. Το ζώο ατάραχο, με άγνοια του κινδύνου, ζεν... Εγώ ψάχνω τους "αόρατους ερημίτες" με μουλαρίσιο πείσμα και γαϊδουρινή υπομονή. 

Συναντάω έναν ψηλόλιγνο καλόγερο με κατάλευκη βιβλική γενειάδα και βλέμμα προσευχητικό. "Ευλόγησον!", του φωνάζω. Φαίνεται μάγκας και μπαίνει κατευθείαν στο ψητό. "Τι ψάχνεις στα μέρη μας παλικάρι μου;". "Τους αόρατους ασκητές γέροντα". "Και τι θα τους κάνεις;" 

Εδώ με κυρίευσε πάλι το δαιμόνιο της ειρωνείας και του χαβαλέ. "Θα τους ανεβάσω στο φέις γέροντα να μαζέψω πολλά λάικ!". Η απάντηση ήταν σούπερ: "Άσε τα λάικ και τα βλάικ και κοίτα να βρεις την ειρήνη μέσα σου". Και συνέχισε τον δρόμο του κάνοντας κομποσκοίνι...

Κάποια στιγμή περνάω απ’ τη σπηλιά που ασκήτεψε ο όσιος Πέτρος ο Αθωνίτης. Ανοίγω το βιβλίο μου και διαβάζω τον βίο του. 

Έζησε, λέει, τον 7ο αιώνα κι ήταν σπουδαίος στρατιωτικός. Αλλά σε μια εκστρατεία αιχμαλωτίστηκε και καθώς ήταν κλεισμένος στη φυλακή προσευχήθηκε στον Άγιο Νικόλαο να τον απαλλάξει απ’ τα δεσμά του. Αλλά ο Άγιος εμφανίστηκε και του λέει πως το χάρισμα της απελευθέρωσης ο Θεός το έδωσε στον Άγιο Συμεών τον Θεοδόχο κι όχι σ’ αυτόν! 

Ντόινγκγκγκγ. Έλεος ρε παιδιά. Πώς τα γράφετε αυτά και δεν κοκκινίζετε; Πόση βλακεία πια;

Για να μην τα πολυλογώ, τελικά ο Άγιος Συμεών, ως καθ’ ύλην αποκλειστικά αρμόδιος, ελευθέρωσε τον Πέτρο που πήγε να ασκητέψει στο Όρος, βρήκε τη συγκεκριμένη σπηλιά, αλλά προέκυψε νέο πρόβλημα. Ήταν γεμάτη δαιμόνια! Δεύτερη κεραμίδα στο κεφάλι μου... 

Τελικά ο Άγιος κατάφερε και εξέβαλε τα δαιμόνια απ’ τη σπηλιά, όπως έκαναν οι πρωτόγονοι με τις αρκούδες, κι έζησε εκεί 53 χρόνια νηστεύοντας, προσευχόμενος και πολεμούμενος απ’ τους δαίμονες. Τους οποίους μάλλον τους ξεσπίτωσε αλλά δεν τους έδιωξε και τόσο μακριά, με αποτέλεσμα να τους έχει καθημερινά μουσαφίρηδες...