Συζητώντας με πολλούς αγιονορείτες και διαβάζοντας πολλά και διάφορα βιβλία κατέληξα στο συμπέρασμα πως αυτό με τους "αόρατους ερημίτες" δεν είναι και 100% μούφα. Βέβαια, ούτε το θείο χάρισμα της "αορατότητας" υπάρχει ούτε τον ακριβή αριθμό τους ξέρει κανένας, αφού ήταν μεταβαλλόμενος λόγω απωλειών, νέων προσχωρήσεων κ.λπ.
Οι λεγόμενοι "αόρατοι ερημίτες" ήταν μια ομάδα ασκητών που συγκροτήθηκε περίπου στις αρχές του 20ού αιώνα και ζούσε σε μέρη απόμερα αποφεύγοντας κάθε επαφή όχι μόνο με τον κόσμο αλλά και με την υπόλοιπη αγιορείτικη κοινότητα.
Ήταν αναμαλιάρηδες, ίσως και ημίγυμνοι και έμοιαζαν περισσότερο με αγρίμια παρά με ανθρώπους. Η ομάδα αυτή σταδιακά παρήκμασε και το τελευταίο μέλος της πρέπει να πέθανε γύρω στα 1952.
Στο μεταξύ ο ουρανός έχει γίνει κατάμαυρος. Έρχεται σίγουρα καταιγίδα. Ευτυχώς δίπλα στο μονοπάτι μου βρέθηκε μια οπή στο βράχο και χώθηκα. Το σημαντικό σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι να μην μουσκέψεις. Γιατί τότε, αν δεν έχεις ν’ αλλάξεις ρούχα ή τρόπο να στεγνώσεις... σίγουρα θα παγώσεις!
Η βροχή άρχισε. Κανείς δεν ξέρει πόσο θα κρατήσει. Μπορεί και μέρες. Η νύχτα θα με βρει πάλι στο ύπαιθρο. Τώρα οι μέρες έχουν μικρύνει και σίγουρα δεν θα προλάβω να βρω κάποιο κελί ή σκήτη. Ευτυχώς έχω ακόμα δυο κονσέρβες στο σακίδιο. Αφήνω έξω απ’ το στόμιο της σπηλιάς ένα τσίγκινο δοχείο για να μαζέψω βρόχινο νερό, τουλάχιστον να ξεδιψάσω.
Ένας καλόγερος περνάει απ’ το μονοπάτι. Έχει μουσκέψει αλλά δείχνει χαλαρός. Με βλέπει στη σπηλιά και χωρίς να παραξενευτεί με ρωτά: "Είσαι κανούργιος σπηλαιώτης αδελφέ;". Σημειωτέον πως στο Όρος "σπηλαιώτες" λένε όσους μοναχούς αποφασίζουν να ζήσουν σε κάποιο σπήλαιο για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (συνήθως σαρακοστές) ή και για όλη τους τη ζωή. Εκεί ζουν χωρίς διακόνημα και εργόχειρο, μόνο με προσευχή και σιωπή.
Δεν ξέρω αν μοιάζω για "σπηλαιώτης", αλλά έτσι με το σκουρόχρωμο αδιάβροχο και την κουκούλα μπορεί και ναι. Δεν έχω όρεξη για κουβέντες και δεν του απαντώ.
Εκείνος δείχνει μάλλον ικανοποιημένος. Μάλλον φαντάζεται πως τηρώ με αυστηρότητα τον "κανόνα της σιωπής". "Υπάρχουν ακόμα γνήσιοι ασκητές στο όρος", θα σκέφτεται. Ίσως εκεί που θα πάει απόψε να διηγείται στους υπόλοιπους πως συνάντησε στο δρόμο του έναν απ’ τους"αόρατους ερημίτες"! Κάπως έτσι, με τέτοιες συμπτώσεις και παρεξηγήσεις, δημιουργούνται αυτοί οι θρύλοι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου