Ειλικρινά, ποτέ δεν κατάλαβα τις γκόμενες που στο πρώτο ραντεβού σού αραδιάζουν ολόκληρο το ερωτικό τους παρελθόν και μάλιστα χωρίς να τις ρωτήσεις.
Οι άντρες θέλουμε να μένουμε με την εντύπωση πως αυτό που κάνουμε με κάθε συγκεκριμένη γυναίκα δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας. Οπότε, τι νόημα έχει να σου λέει η άλλη πως αυτό της θυμίζει τον Νίκο, εκείνο την ερέθιζε με τον Γιάννη κ.λπ;
Υπάρχουν και άλλες που έτσι, εντελώς αυθόρμητα, μέσα στον ενθουσιασμό τους τηλεφωνούν σε κάθε συγγενή και φίλο για να τους εξομολογηθούν πόσο ευτυχισμένες είναι που σε γνώρισαν. Και δώσ’ του να αποκαλύπτουν με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια ό,τι είπατε και κάνατε ως τότε. Κι εσύ να είσαι μπροστά και να μην ξέρεις πώς ν’ αντιδράσεις.
Το ξέρω πως υπάρχουν οικογένειες και φιλίες πολύ ανοιχτές που όλοι τα μοιράζονται με όλους. Αλλά εγώ θέλω οι σχέσεις μου να έχουν και κάποια στεγανά. Δεν θα βγούμε και στα μανταλάκια των περιπτέρων...
Ένα άλλο λεπτό σημείο των πρώτων ραντεβού είναι και τούτο: έρχονται κάποιες στιγμές σιωπής που προκαλούν αμηχανία. Υπάρχουν πολλά είδη σιωπής. Η υγιής σιωπή, που χαλαρώνεις λίγο κι ονειροπολείς, δεν είναι κακό. Δεν έχει καμία σχέση με την παγερή ή εχθρική σιωπή.
Αλλά μερικές τις πιάνει πανικός. "Μήπως με βαρέθηκε;", σκέφτονται. Και κάνουν ό,τι καραγκιοζιλίκι μπορείς να φανταστείς για να σπάσουν τη σιωπή. Μόνο με το κεφάλι ανάποδα δεν είδα ακόμα κάποια να στηθεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου