Δεν ξέρω πως μού 'ρθε, αλλά αποφάσισα ν' ασχοληθώ με τα τραγούδια που σημάδεψαν τη ζωή μου. Και φυσικά αρχίζω απ' το έτος που γεννήθηκα, το 1968.
Λοιπόν, μάγκες μου, το 1968 δεν ήταν παίξε-γέλασε. Ήταν έτος ιστορικότατον.
Στην Αμερική φούντωνε το αντιπολεμικό και αντιρατσιστικό κίνημα, δολοφονούνται ο Κένεντι κι ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, στη Γερμανία οι καταλήψεις κτιρίων έγιναν της μόδας, ο γαλλικός Μάης επαναπροσδιορίζει τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης, το ανατολικό μπλοκ συγκλονίζεται απ' την "Άνοιξη της Πράγας", το ΚΚΕ διασπάται, ο γερο-Παπανδρέου πεθαίνει στις 1 Νοέμβρη κι η κηδεία του μετατρέπεται στην πρώτη μαζική αντιδικτατορική διαδήλωση...
Κάπου κει ανάμεσα γράφει κι ο Μιχάλης Γαβριηλίδης το περιβόητο τραγούδι "Θα ζήσω ελεύθερο πουλί", γνωστότερο ως "Κανάρα". Τη μουσική έγραψε ο Ζακ Ιακωβίδης και το τραγούδησε ο Χρηστάκης, ο "Έλληνας Χάλιντεϊ", όπως πολλοί τον αποκαλούσαν.
Ο Χρηστάκης είχε παράξενη φωνή, σκωπτική, θεατρική, έκανε σκέρτσα και τσαλίμια και ξάπλωνε ανάμεσα στα σπασμένα πιάτα των νυχτερινών κέντρων που τραγουδούσε.
Το τραγούδι αυτό παίζεται ακόμα και σήμερα στα μπάτσελορ πάρτις. Αλλά το χορεύουν περισσότερο οι γυναίκες!
Για μένα ήταν και είναι ο προσωπικός μου ύμνος! Και πάντα, όταν συνοδεύομαι από μία κυρία και ακούγεται το άσμα, κάνω την κλασική κίνηση πως φτερουγίζω... Το μήνυμα πάντα αποκρυπτογραφείται...
Όμως, εκτός από ορκισμένος εργένης, είμαι και περιβόητος ερωτύλος! Γι' αυτό, ένα ακόμα τραγούδι που σημάδεψε τη ζωή μου, και πρωτακούστηκε το 1968, είναι το "Σ' αγαπώ" με την Τζένη Βάνου, απ' την ταινία "Λεωφόρος του μίσους" που έπαιζαν ο Καζάκος με τη Χρονοπούλου...
Δε θέλω μόνιμη αγκαλιά δε θέλω μόνιμα φιλιά
δεν θέλω έλεγχο τι κάνω και που πάω
τι ώρα γύρισα εχθές, με ποιες αλήτευα προχθές
τέτοια σκλαβιά δεν τη μπορώ δεν τη βαστάω
Θα ζήσω ελεύθερο πουλί κι όχι κορόιδο στο κλουβί
για μια μονάχα θηλυκιά να κελαηδάω
θα χτίσω είκοσι φωλιές κι άμα γουστάρω αγκαλιές
από κανάρα σε κανάρα θα πετάω
Θέλει η ζωή μας αλλαγές και ας τσαντίζονται πολλές
δεν δίνω φράγκο κάθε μια τι θα μου σούρει
και το πουλί για να τραφεί πρέπει ν’ αλλάζει τη τροφή
κι όχι σκέτο κανναβούρι κανναβούρι
Θα ζήσω ελεύθερο πουλί κι όχι κορόιδο στο κλουβί
για μια μονάχα θηλυκιά να κελαηδάω
θα χτίσω είκοσι φωλιές κι άμα γουστάρω αγκαλιές
από κανάρα σε κανάρα θα πετάω
δεν θέλω έλεγχο τι κάνω και που πάω
τι ώρα γύρισα εχθές, με ποιες αλήτευα προχθές
τέτοια σκλαβιά δεν τη μπορώ δεν τη βαστάω
Θα ζήσω ελεύθερο πουλί κι όχι κορόιδο στο κλουβί
για μια μονάχα θηλυκιά να κελαηδάω
θα χτίσω είκοσι φωλιές κι άμα γουστάρω αγκαλιές
από κανάρα σε κανάρα θα πετάω
Θέλει η ζωή μας αλλαγές και ας τσαντίζονται πολλές
δεν δίνω φράγκο κάθε μια τι θα μου σούρει
και το πουλί για να τραφεί πρέπει ν’ αλλάζει τη τροφή
κι όχι σκέτο κανναβούρι κανναβούρι
Θα ζήσω ελεύθερο πουλί κι όχι κορόιδο στο κλουβί
για μια μονάχα θηλυκιά να κελαηδάω
θα χτίσω είκοσι φωλιές κι άμα γουστάρω αγκαλιές
από κανάρα σε κανάρα θα πετάω
Ο ήλιος βγαίνει μεσ’ τα μάτια σου
λάμπουν στα μάτια σου τ’ αστέρια
και μεσ’ τα χέρια μου τα χέρια σου
δυο τρομαγμένα περιστέρια
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
η αγάπη αυτή με πεθαίνει
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
η αγάπη αυτή μ’ ανασταίνει
Η νύκτα έρχεται στο βλέμμα σου
στα βλέφαρά σου η μέρα γέρνει
μια λέξη σου μου δίνει τη ζωή
μια σου λέξη μου την παίρνει
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
η αγάπη αυτή με πεθαίνει
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
η αγάπη αυτή μ’ ανασταίνει
λάμπουν στα μάτια σου τ’ αστέρια
και μεσ’ τα χέρια μου τα χέρια σου
δυο τρομαγμένα περιστέρια
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
η αγάπη αυτή με πεθαίνει
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
η αγάπη αυτή μ’ ανασταίνει
Η νύκτα έρχεται στο βλέμμα σου
στα βλέφαρά σου η μέρα γέρνει
μια λέξη σου μου δίνει τη ζωή
μια σου λέξη μου την παίρνει
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
η αγάπη αυτή με πεθαίνει
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
η αγάπη αυτή μ’ ανασταίνει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου