Ένα τραγούδι είν' η ζωή μου (ΙΓ ' - Δίκοπα μαχαίρια οι μεγάλοι έρωτες)

Το 1955 ακούγεται πολύ μακρινό. Οι περισσότεροι από μας δεν ζούσαμε καν τότε. Αλλά δεν το λες και τελείως αδιάφορο έτος. 

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος έχει 10 χρόνια που τέλειωσε, ο ελληνικός εμφύλιος έξι κι ο πόλεμος της Κορέας ήταν πολύ πρόσφατος. Η ανθρωπότητα όμως μπαίνει σε περίοδο παρατεταμένης ειρήνης. Τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα έχουν διαμορφωθεί πλήρως και η περίοδος του "ψυχρού πολέμου" ξεκίνησε. 

Τον Μάιο υπογράφεται το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, δηλαδή η κομμουνιστική απάντηση στο ΝΑΤΟ. Και η Γερμανία υπογράφει την πρώτη σύμβαση υποδοχής εργατών-μεταναστών με την Ιταλία. Σε λίγα χρόνια ακολουθούν η Σερβία, Τουρκία και Ελλάδα.

Την εποχή εκείνη οι γυναίκες προσπαθούν να μιμηθούν τις μαμάδες τους. Ψάχνουν έναν καλό γαμπρό για να κάνουν οικογένεια. Αυτή ήταν όλη τους η φιλοδοξία. 

Όμως μια κινηματογραφική ταινία, η Στέλλα του Μιχάλη Κακογιάννη, έρχεται να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα. Η Μελίνα Μερκούρη, σαν αρχαία ελληνίδα θεά, ενσαρκώνει κάτι απ’ τον μύθο της Κάρμεν. Με βλέμμα βαθύ κι αγριεμένο περνάει ένα άλλο γυναικείο πρότυπο, πολύ πιο χειραφετημένο και ατίθασο. Θέλει να ζει επιβάλλοντας τους όρους της και πληρώνοντας το αντίτιμο. Το στόρι θυμίζει σίγουρα αρχαία τραγωδία.

Οι διανοούμενοι της μεταπολεμικής αριστεράς είδαν καχύποπτα την ταινία. Γιατί η πρωταγωνίστρια δεν είναι πολιτικοποιημένη, δεν έχει κοινωνικούς και οικονομικούς προβληματισμούς. Και δεν υποτάσσεται σε αυθεντίες, δόγματα και ινστρούχτορες.

Οι συντηρητικοί κύκλοι σοκάρονται. Βλέπουν την ταινία σαν δυναμίτη στα θεμέλια της ελληνοχριστιανικής κοινωνίας. Που προτρέπει τα κορίτσια και τις γυναίκες μας να διεκδικούν ελευθερίες και να πηγαίνουν με τον πρώτο τυχόντα που τους γυαλίζει στο μάτι...

Το τραγούδι "αγάπη που ’γινες δίκοπο μαχαίρι" τα σπάει. Και λέει μεγάλες και αιώνιες αλήθειες. Όλες οι αγάπες στην αρχή ξεκινούν με ενθουσιασμό και χαρά, αλλά πού καταλήγουν; Σε κάθε είδους μαχαιριές.

Τους στίχους τους έγραψε ο Κακογιάννης και τους μελοποίησε ο Χατζηδάκης κλέβοντας τη βασική μελωδία απ’ τον "Τρελό τσιγκάνο" του Τσιτσάνη...