Έχουμε ήδη αρχίσει να αποκαλύπτουμε τα μυστικά της συνταγής του πλουτισμού. Πρώτον: αντιμετωπίζουμε το χρήμα με αγάπη-ευγνωμοσύνη-ενθουσιασμό. Δεύτερον: πληρώνουμε όλα τα χρέη και τους λογαριασμούς μας αμέσως και με αγαλίαση. Τρίτον: όταν παίρνουμε τον μισθό μας βγαίνουμε στη λεωφόρο και κάνουμε κωλοτούμπες!
Ακολυθεί η τέταρτη ενότητα της συνταγής: ζήστε σα να είστε ήδη πάμπλουτοι! Να εκπέμπετε λεφτίλα σε κάθε σας κίνηση. Να περπατάτε, να μιλάτε, να σκέφτεστε, να αντιδράτε σαν Ωνάσηδες. Σαν σαουδάραβες εμίρηδες. Μακριά από καρμιριές και τσιφουτιές. Η λέξη-κλειδί είναι ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ!
Ακούστε πώς συμπεριφέρομαι εγώ. Απ' τη στιγμή που βγαίνω απ' το σπίτι, π.χ. για να πάω στο σούπερ μάρκετ, αρχίζω να μοιράζω λεφτά.
Σήμερα αντάμωσα την οδοκαθαρίστρια του Δήμου και της έδωσα ένα 20ευρω. Δεν ήθελε να το πάρει και την θερμοπαρακάλεσα. "Κάντο για μένα", της είπα. Τελικά υποχώρησε και το πήρε ψελλίζοντας ένα "ευχαριστώ". "Εγώ σε ευχαριστώ!", της είπα και έφυγα.
Φυσικά και δεν κατάλαβε το νόημα των λόγων μου. Γιατί η κοπελίτσα αγνοεί το μεγάλο μυστικό: ό,τι δίνεις στους άλλους, ουσιαστικά το δίνεις στον εαυτό σου! Γιατί σου επιστρέφει πολλάπλάσιο!
Για να μην τα πολυλογώ: επιστρέφοντας απ' το σούπερ μάρκετ συνάντησα έναν γείτονα που μου γύρισε 100 ευρώ που του είχα δανείσει πρόπερσι και φυσικά τα είχα ξεχάσει (πάντα ξεχνάω όσους δανείζω!). Άρα 100-20=80 ευρώ κερδισμένα σήμερα!
Μια και είπα σούπερ μάρκετ, ας πω ακόμα δύο ιστοριούλες. Τη Μεγάλη Πέμπτη πήγα να αγοράσω κόκκινα αυγά. Τα κόκκινα είχαν τελειώσει και υπήρχαν μόνο κάτι "χρυσά". "Εγώ για κόκκινα ήρθα", τους είπα, "χρυσά έχω σπίτι μου να φάνε κι οι κότες!". Από τότε μου έβγαλαν το παρατσούκλι "ο εκατομμυριούχος"!
Στο σούπερ μάρκετ ποτέ δεν παραπονιέμαι για τις τιμές. Ή γιατί το γάλα ακρίβηνε δύο λετπά. Το καθημερινό μοτίβο μου είναι "μα καλά, εσείς εδώ έχετε όλα τα προϊόντα σε προσφορά?". Και στο ταμείο ο λογαριασμός μού φαίνεται πάντα μικρός και ρωτάω την κοπελίτσα μήπως έχει κάνει κάποιο λάθος!
Αλλά θα συνεχίσω στο ίδιο θέμα...
12 σχόλια:
Αντύπας...να σου βάλω μια Στανίση ? αχαχαχ εγώ πάντως ήμουν τόσο γενναιόδωρη σήμερα, που όχι μόνο πήγα για δουλειά/όχι μόνο προετοίμασα τα πάντα όλα απο έξω προς τα μέσα κάνοντας συν τις προετοιμασίες όλων/όχι μόνο κάθισα ενα ολόκληρο 8άωρο/ όχι μόνο δεν πήρα λεφτά, αλλά έδωσα κι όλας αχαχ 6 ευρώ η μάσκα, και 7 περίπου τα εισιτήρια πήγαιν'έλα, συν ενας καφές 1.50, σύνολο 13.50...και μου έλεγαν να φύγω και δεν έφευγα κι όλας...τόσο γενναιοδωρία μιλάμε :)) αν όλο αυτό δεν μου επιστραφεί στο πολλαπλάσιο όπως λες, θα σου κάνω βουντού https://youtu.be/BNbx4q-poYU καλά υπάρχει τέτοιο τραγούδι και δεν το έχει πει πρώτος ο Αντύπας ή έστω η Στανίση??? αχαχαχ
iiiiiiiiii η "οδοκαθαρίστρια του Δήμου" είπε ευχαριστώ???......τώρα το είδα αυτό.............
............
Και μόνο με τη χαρά και τον ενθουσιασμός που είχες το απόγευμα
έκανες απόσβεση. Αλλά θα υπάρχει και συνέχεια. Και συνήθως από κει
που δεν το περιμένεις...
η δουλειά είναι δουλειά, δεν σηκώνει ούτε χαρά ούτε ενθουσιασμούς...αλλά καλό είναι να υπάρχει, για να γίνετε υποφερτή.
Πολλά είναι θέμα ψυχολογίας τελικά..
Μήπως όλα είναι θέμα ψυχολογίας;
αν βαριέσαι να δουλέψεις -καλή ώρα σαν κι εμένα χθες αχχα- είναι θέμα ψυχολογίας, ναι!!!!
Αν δεν ήσουνα ολίγον και του λιμανιού, θα σε διαβαζα φωναχτά στη δουλειά κάθε μέρα!!,όταν δεν θαείχα νέο άρθρο τουλάχιστον τα σχόλια η έστω ενα παλιό άρθρο,κι.άντε τώρα εγώ να γράψω στιχούργημα αντάξιό σου!
Δημήτρη, δεν θα το πιστέψεις, αλλά έχω στο "ψυγείο", δηλαδή
"στην αναμονή", "στο περίμενε", πώς το λένε, άλλα 200 κειμενάκια!
Έχω πάθει πνευματικό πριαπισμό!
Και γιατί να μην το πιστέψω; εδώ βρέθηκε να υπάρχει το απίστευτο Τιτάνομέγιστο ταλέντο ενός Φάνη Λαμπρόπουλου στο Netwix, να μην υπάρχει και ένας ψονθομφανηχ;
χαχαχα ρε τι ζούμε!
Δημοσίευση σχολίου