Εδώ κι εννιά μήνες ακούμε συνέχεια αριθμούς... Τόσα κρούσματα, τόσοι νεκροί, τόσοι διασωληνωμένοι. Αριθμοί, αριθμοί, αριθμοί... Και πού είναι ο άνθρωπος?
Ο Σενέκας κάποτε είπε... απ' τη στιγμή που οι κίνδυνοι είναι πάντα γύρω σου, θα ΄ρθει κι η στιγμή που θα σε αγγίξουν.
Άλλος θα κολλήσει τον ιό, άλλος θα χάσει τη δουλίτσα του, άλλος θα χρεοκοπήσει, άλλος θα πάθει νευρικό κλονισμό. Όλοι χαμένοι θα είμαστε τελικά...
Εντάξει, απ΄τη στιγμή που γεννιόμαστε ο θάνατος είναι μονίμως δίπλα μας. Κι όσο μεγαλώνουμε ολοένα πλησιάζει. Πλάκα δεν έχει?
Οι θρησκείες προσπαθούν να μας καλλιεργήσουν την πίστη πως ο θάνατος είναι μια ψευδαίσθηση. Και πως αν δεχθούμε την ύπαρξη μέλλουσας και αιώνιας ζωής θα μπορέσουμε να τον διαχειριστούμε καλύτερα. Πρέπει δηλαδή να αυτοπαραμυθιαστούμε.
Νομίζω πως τα πράγματα γίνονται πιο απλά και πιο εύκολα αν αποδεχτούμε τον θάνατο ως την κατεξοχήν πραγματικότητα της ύπαρξής μας.
Γενικά, δεν πρέπει να το πολυρίχνουμε στη μεταφυσική. Είναι ανωριμότητα να προσπαθούμε να βρούμε μια αρχική αιτία κι έναν τελικό σκοπό στην ύπαρξη. Γιατί απλά αυτά δεν υπάρχουν. Είμαστε μικρά σκουληκάκια σε μια μικρή πετρούλα στην άκρη του σύμπαντος. Αυτό και τίποτα παραπάνω.
Αλλά μας πιάνει ο ναρκισσισμός και γουστάρουμε να πιστεύουμε πως είμαστε "παιδιά του Θεού", πως μπορούμε να "θεωθούμε" να γίνουμε "αθάνατοι" κι άλλες τέτοιες ανόητες ματαιοδοξίες...
Πολλοί θεωρούν μειονέκτημα του δυτικού ανθρώπου το ότι βιώνει την απουσία νοήματος στη ζωή του. Μα αυτό δεν είναι κακό. Είναι πολύ καλό. Γιατί η ζωή μας δεν έχει κανένα απολύτως αντικειμενικό νόημα. Έχει μόνο υποκειμενικό νόημα. Το νόημα που εμείς θα δώσουμε στη ζωή μας.
Αλλά κι αυτό είναι παρηγορητικό ψεύδος. Μια παγίδα του ναρκισσισμού μας. Να νιώσουμε σπουδαίοι, χρήσιμοι, σημαντικοί. Κι ίσως μέσω της υστεροφημίας μας να κατακτήσουμε την πολυπόθητη "αθανασία". Τι μικρότητες κι ανοησίες...
Ο φιλόσοφος Χέγκελ πέθανε όχι από κορονοϊό αλλά από επιδημία χολέρας. Και τα τελευταία του λόγια ήταν... "Ένας μόνο με καταλάβαινε στη ζωή μου... Αλλά μάλλον λάθος... ούτε κι αυτός με καταλάβαινε!".
Φυσικά εννοούσε τον εαυτό του. Άντε βρες άκρη...
17 σχόλια:
αυτό το πράγμα που άμα έχουμε πολλούς καθρέφτες στο σπίτι, μας λένε αι ναρκισσιστές με ξεπερνάει.....και τώρα, θα διαβάσω την δημοσίευση :))
έχω έχω πολλούς καθρέφτες για να κρύβω τις
τρύπες στους τοίχους!
είμαι ενα μικρό και θρήσκο σκουληκάκι και θα διαβάσω Χέγκελ, κάνω μάου μάου και κάθομαι πάνω στο αυτί σου για να είμαι ψηλά...να αγναντεύω κι όλας όσο διαβάζω..μην κουνάς πολύ το κεφάλι σου γιατί θα γλιστρήσω και δεν πρέπει αχαχ
ε τι πειράζουν οι καθρέφτες δηλαδή? και βάθος δίνουν στον χώρο και άποψη..αυτό που το πας..και κρύβουν και τις τρύπες του τοίχου τελικά :))
Μάου-μάου κάνουν τα σκουληκάκια?
Έλα χριστέ και παναγιά!
έτσι διάβασα κάπου οτι κάνουν μάου μάου..εγώ δεν το ορκίζομαι κι όλας γιατί το μόνο που προλαβαίνω να δω είναι την νονά που αρπάζει το φαράσι μόλις δει κανένα και το πετάει απο το παράθυρο..ή την πόρτα..ανάλογα :))
Μάλλον στον Χέγκελ θα το διάβασες...
Σε εμάς τους θετικάδες πιο πολύ θα ταίριαζε να διαβάζουμε ένα ιστολόγιο όπως λόγου χάρη το sfrang
επί του θέματος τώρα μια από ξεκίνησες τη θανατολαγνεία θα κάνω αναφορά σε ένα μουσικό στιχουργικό πρότζεκτ που έχω σκεφτεί να υλοποιηθεί με πανηγυρικό τρόπο αν και θέλει πολλά λεφτά όμως για να τιμήσουμε κάποιον σκληρό τυπο όταν τον συνοδεύουμε στην τελευταία του κατοικία,
αν και θα μου πεις που θα βρούμε ανθρώπους με φωνή του Καζαντζίδη να το πουν ;τρεχα γύρευε.
Απ αυτό τσιμπάω ένα τετράστιχο που θαρρω ταιριάζει ταμάμ για ψονθο ένεκα
πιστεύω θα τα φάει όλα στη ζωή του και σε ανίψια, μικρανίψια λοιπούς συγγενείς δεν θα αφήσει σεντ,
στον άλλο κόσμο λεφτά δεν παίρνεις, το Σάββανό σου δεν έχει τσέπη,
Τη δύναμη του καθεις θυμάται μέσα στην κάσα όταν τον βλέπει.
Συγνωμη αλλά εσύ ξεκίνησες τα μακάβρια
Θανατολαγνεία! Αυτή είναι η σωστή λέξη! Θα την κάνω μόδα!
Ωραίο το στιχάκι, νομίζω κι εσύ μπορείς να το αποδώσεις...
Αυτό το ελαφρώς φάλτσο που έχεις μπορεί να γίνει μόδα! Εδώ
θα κάνουμε μόδα τον θάνατο, στη δική σου φωνή θα κολλήσουμε?
Λοιπόν, Δημήτρη, θα σου πω και κάτι που μάλλον δεν ήγερες. Οι Ιάπωνες
Ζεν-μοναχοί πριν πεθάνουν γράφουν έμμετρα ποιηματάκια για να αποχαιρετήσουν τη ζωή. Αυτό λέγεται "ποίηση του θανάτου"!
Ένας, π.χ., έγραψε:
Κι οι ατάλαντοι πεθαίνουν.
Αλλά κι οι προικισμένοι!
Ειδικά οι τελευταίοι
κάνουν υπέροχη κοπριά!
Οπότε, σου βάζω ιδέα: γράψτε και μελοποιείστε
"ποίηση του θανάτου"!
"Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες κατά τη διάρκεια των χιλιετιών, οι φιλόσοφοι και οι θεολόγοι απέτυχαν να κρύψουν την πραγματικότητα, ότι οι άνθρωποι είναι ένα είδος ζώου. Είμαστε πρωτεύοντα. Έχουμε επίσης πολλά οικιακά και οικόσιτα ζώα κι αφού δεν υπάρχει κανένα σημάδι ότι οι αγελάδες και τα κοτόπουλα κινδυνεύουν με εξαφάνιση, δεν ανησυχούμε για τα υπόλοιπα. Η συνολική βιομάζα των σπονδυλωτών – δηλαδή, το συνδυασμένο βάρος κάθε ζωντανού σπονδυλωτού ζώου τον πλανήτη – μπορεί να χωριστεί στα άγρια ζώα και τα υπόλοιπα. Εδώ κρύβεται το πρώτο καταστροφικό στατιστικό: πριν από 10.000 χρόνια, η βιομάζα των ανθρώπων και των κατοικίδιων ζώων του, αντιπροσώπευαν το 0,4% του συνόλου. Αυτή τη στιγμή, είναι 96% και αυξάνεται."
https://www.energyregister.gr/apopseis-blog/ekti-megali-eksafanisi-eidon-odeuoume-pros-enan-kosmo-xoris/
Βασικά για τα χαϊκού των γιαπωνέζων κάτι ήξερα ,επίσης ότι εδειχναν κάποια περιφρόνηση στο θάνατο χαρακίρι ,καμικάζι, ανθρώπινες τορπίλες...
όσον αφορά το πεθαμενατζίδικο άσμα χρειάζεται τρομερό υλικοτεχνικό εξοπλισμό για να φανεί η δύναμη συχνά πυκνά βάζω το smartphones στο bluetooth
Και το λέω καθοδόν αλλά ρε φίλε μου βγαίνει ψυχή για να να πώ οκτω τετράστιχα στο τέλος λαχανιάζω κι ειμαι κάθιδρος από την υπερένταση ,βασικά δεν θέλω να το αποκαλυψω ολόκληρο προσωρινά τουλάχιστον ,
και κάτι άλλο: ποιος θα τολμούσε να τραγουδήσει τη σήμερον ημέρα τα παραθύρια ορθάνοιχτα του Καζαντζίδη;
Χωρίς να.κριθει κατάφορα πολύ κατώτερος του
αλλά πολυ πριν το θάνατό υπάρχει η ενηλικίωσή, γιατί να μην παρουσιάσουμε ένα εύθυμο άσμα που θα το λένε σε σκληρούς τύπους όταν ενηλικιώνονται του στυλ τώρα μεγάλε είσαι αφεντικό του εαυτού σου, τράβα μοναχος το δρόμο σου και εμείς θα σε ..συμβουλεύουμε
Σοβαρα τώρα όταν όταν θέλω να φτιάξω διάθεση τραγουδάω το ρεφρέν ,στα
υπόψη να το πούμε κάποια στιγμή .
Ανώνυμε, πριν λίγες δεκαετίες αν έλεγες πως είμαστε ζώα σε έπαιρναν με τις πέτρες! Αλλά πλέον το αποδεχθήκαμε. Κι ίσως γι αυτό δεν φτουράν οι θρησκείες και οι ιδεαλιστικές φιλοσοφίες.
Δημήτριε, εγώ πιστεύω στη φωνή σου!
Ένα μάτσο χάλια είναι, αλλά εμένα μου αρέσει
ξέρω ότι είναι χάλια ,απόδειξη ότι απεχθάνομαι να τραγουδάω ξένα δημιουργήματα αλλά ρε φίλε ως τραγουδοποιός είμαι και πολύ γρουσούζης έτσι και μου παινέψεις μελωδία καποιος την έχει βαμμένη, που να αρχίσω να λέω και που να τελειώσω...
Εν προκειμένω:
Εχω πάρει καλή κριτική στο στίχο από μητέρα τραγουδίστριας επαγγελματίας και καλή κριτική στη μουσική από ερασιτέχνιδα τραγουδίστρια και το το άσμα αναφέρεται στο Νικόλα το γνωστό ποιανού η φωνή θα κλείσει δεν ξέρω, το λέω εδώ πέρα για να ξορκίσουμε το κακό γιατι άμα το πεις εκ των προτέρων δημόσια θαρρω δεν πιάνει γκαντεμιά
https://youtu.be/0FHHeBpXKvU
πολύ σε πάω!
μου θυμίζεις τον τρελό του χωριού!
αχαχ λένε σαν έκφραση "είμαστε πολλοί αλλά σκόρπιοι"..εσυ πως τα κατάφερες και μας μάζεψες όλους τους ταλαντούχους εδώ απορίας άξιο..κι εγώ έχω ωραία φωνή!!!
εσύ είσαι από φωνή... κορμάρα!
Δημοσίευση σχολίου