Ημερολόγιο φτώχειας! (Α’ - Φιλόσοφος του πούτσου...)

 

Νομίζω πως η καλύτερη περίοδος της ζωής μου ήταν όταν ήμουν θεόφτωχος! Αλλά, θα μου πεις, όταν είσαι νέος όλα ωραία σου φαίνονται, ακόμα κι η φτώχεια...

Ήταν η εποχή που, αν και νέος, όλα στη ζωή μου ήταν σκοτεινά, ακίνητα και παρατημένα. Προσπαθούσα να παίξω το παιχνίδι "δουλέψτε-φάτε-πηδηχτείτε-κοιμηθείτε". Αλλά χωρίς τον πρώτο κρίκο. Αυτό δυσκόλευε κάπως τα πράγματα...

Φανταζόμουν να γυρίζω σπίτι, να ανασήκωνα το πάπλωμα και να έβρισκα... Τι; 100.000 ευρώπουλα; Ναι, κι αυτά, κι αυτά. Αλλά ταυτόχρονα και δυο μπούτια φοραδίσια, άσπρα και μεγάλα. Και δυο βυζιά αγελαδινά! Να φτάνουν ως το πάτωμα...

Αλλά δυστυχώς είχα μόνο δύο ευρώ στην τσέπη. Και δύο σώβρακα. Φουλ του δύο δηλαδή. Κι έχωνα το χέρι μου στα σκέλια να βεβαιωθώ πως έχω και δυο αρχίδια...

Καμπούρα δεν είχα. Σχετικά ωραίο παιδί ήμουν. Αλλά βρωμούσα Βαλκάνια, κι ακόμα παραπέρα. Σύχναζα σε μέρη "μ’ έκαψες". Όπου "κύριος", με όλη τη σημασία της λέξης, δεν πατούσε ποτέ το πόδι του. 

Έτσι όπως καθόμουν στην καρέκλα, έμοιαζα με μισο-χαμένο κορμί. Αλλά έτσι και σηκωνόμουν όρθιος, γινόμουν ένα ολοκληρωμένο χαμένο κορμί...

Φορούσα κάτι αλήτικα. Και τριγύριζα στα μπουρδέλα με τις φτηνές. Μετά το χύσιμο καμιά φορά χαλάρωνα και με έπαιρνε ο ύπνος. Κι άκουγα την τσατσά να ουρλιάζει... "Πλήρωσες, τρόπος του λέγειν, για να γαμήσεις, κι όχι να κοιμηθείς!".

Όταν είσαι φτωχός και βολοδέρνεις, ποτέ δεν ξέρεις πού και τι σου ξημερώνει. Αν ο πούστης ο έφκας μετρούσε γαμήσια αντί για ένσημα, θα είχα συνταξιοδοτηθεί απ’ τα εικοσιπέντε μου. "Σαβουρογαμούσες!", θα μου πεις. Αλλά μήπως και τα "βαρέα" δεν μετράνε διπλά για τη σύνταξη;

Ξύπναγα αργά τα απογεύματα. Πετούσα από πάνω μου το πάπλωμα. Και τέντωνα τα πάνω και κάτω άκρα. Το μεσαίο άκρο ήταν πάντα από μόνο του τεντωμένο. Κατουρόκαυλα...

Είχα χάσει την αυτοπεποίθησή μου. Ένιωθα λούζερ και αδύναμος. Προσπαθούσα όταν γαμούσα να μην χύνω. Ούτε μέσα ούτε έξω. Γιατί κάπου είχα διαβάσει πως όσοι χύνουν χάνουν τη δύναμη και την εξυπνάδα τους...

Όσο ήμουν θεόφτωχος είχα φτιάξει και τη δική μου φιλοσοφία. Εννοείται πως ήταν φιλοσοφία του πούτσου. Συγκεκριμένα θυμάμαι δύο από τους βασικούς φιλοσοφικούς μου άξονες:

1) Οι ιδεολογίες μπορούν να ξεσηκώσουν χιλιάδες ανθρώπους. Αλλά όχι κι έναν πούτσο.

2) Οι γυναίκες είναι σαν τον πούτσο. Όσο τις χαϊδεύεις, τόσο σηκώνουν κεφάλι.