Ένας Έλληνας στα μοναστήρια της Ρωσίας (Η' - Με τους καλόγερους δεν τα βάζεις!)

Το σοβιετικό καθεστώς δεν επέβαλε επίσημα και δυναστικά ούτε την αθεΐα ούτε την αθρησκεία. Οι θρησκείες και οι ναοί τους εξακολουθούσαν να λειτουργούν κανονικά. Αλλά υπό τον πλήρη έλεγχο της εξουσίας, χωρίς κρατικές ενισχύσεις και χορηγίες και με μια εύλογη δυσπιστία εις βάρος τους. Ας μην ξεχνάμε πως η ρώσικη χριστιανική εκκλησία ήταν ένα απ' τα ισχυρότερα δεκανίκια του τσαρισμού. 

Τα χρόνια του κομμουνισμού ήταν ασφαλώς δύσκολα και για τους πιστούς και για για τους κληρικούς και μοναχούς. Αλλά όχι και όπως μας τα παρουσίαζε η δυτική προπαγάνδα. Ναι, αρκετοί κληρικοί και φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν. Αλλά κατόπιν δίκης και με συγκεκριμένες κατηγορίες. Συνήθως είχαν καταφερθεί εναντίον του καθεστώτος, είχαν αποτρέψει πνευματικοπαίδια τους να ενταχθούν στην Κομμουνιστική Νεολαία κ.λπ. Τότε η αντιακεθεστωτική δράση ή έκφραση ήταν ποινικό αδίκημα...

Κάποιοι υπερήλικες μοναχοί θυμούνται ακόμα τη δύσκολη δεκαετία του '60. Γνώρισα έναν μοναχό που δεν ξεχνάει τον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών που διοργάνωνε το τότε καθεστώς. Φυσικά δεν υπήρχαν αντίπαλα ψηφοδέλτια και η συμμετοχή ήταν αυστηρά υποχρεωτική. Στο μοναστήρι έφερνε την κάλπη η Εφορευτική Επιτροπή, τα καλογέρια ψήφιζαν και η κάλπη επέστρεφε στο εκλογικό κέντρο.

Κάποια στιγμή όμως τα πράγματα άλλαξαν. Η συγκεκριμένη τακτική θεωρήθηκε ευνοϊκή και άνιση υπέρ των μοναχών, οι οποίοι υποχρεώθηκαν να προσέλθουν στο εκλογικό τμήμα της πλησιέστερης πόλης για να ψηφίσουν.

Τι λέτε πως σκαρφίστηκαν οι παμπόνηροι καλόγεροι; Την ημέρα των εκλογών φόρεσαν τα επίσημα άμφιά τους, σήκωσαν τα χριστιανικά λάβαρα και εξαπτέρυγα, πήραν τα λιβανιστήρια στα χέρια και οργάνωσαν λιτανεία μέχρι το εκλογικό τμήμα. Εκεί έμπαιναν ένας-ένας οι καλόγεροι και ψήφιζαν ψάλλοντας μεγαλοφώνως διάφορα απολυτίκια. 

Τυπικά δεν παραβίαζαν κανέναν κανόνα δικαίου. Ήταν καθόλα νόμιμοι. Αλλά η στάση τους αποτέλεσε δυνατή γροθιά στο στομάχι του καθεστώτος. Από τότε, κάθε φορά που γίνονταν εκλογές η κάλπη μεταφερόταν πάντα στην τράπεζα της μονής. Κι έτσι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...