Ένας Έλληνας στα μοναστήρια της Ρωσίας (ΙΣΤ' - Πώς οι καλόγεροι βαφτίζουν το κοτόπουλο ψάρι;)

 

Θα σας μεταφέρω την ιστορία όπως ακριβώς μου την διηγήθηκε ένας Ρώσος ιερομόναχος. Συνέβη λίγο πριν το 1980, δεν θυμόταν ακριβώς τη χρονολογία.

Ένας φίλος του, ας τον πούμε Ιβάν, μόλις πρόσφατα είχε χειροτονηθεί ιερέας, και ξημερώματα Κυριακής μπήκε με πολύ ενθουσιασμό σε κάποια απ' τα μετόχια της Μονής προκειμένου να τελέσει τη Θεία Λειτουργία.

Ξαφνικά βλέπει μέσα στην εκκλησία τρεις μεθυσμένους αλήτες. Ο ένας μάλιστα είχε το θράσος ν' ανάψει τσιγάρο απ' το καντηλάκι του ιερού. Θόλωσε το μάτι του Ιβάν, είχε και μια μοναδική σωματική διάπλαση, οπότε αρπάζει τον βέβηλο, τον μεταφέρει σηκωτό έξω απ' τον ναό και τον πετάει στον αέρα κάμποσα μέτρα μακριά.

Το σώμα του αλήτη διέγραψε μια εντυπωσιακή εναέρια τροχιά μέχρι να σκάσει στο έδαφος σαν σακί. Ακούστηκε ένας ανατριχιαστικός γδούπος και ο καημένος έμεινε κάτω ακίνητος.

Ακριβώς εκείνη τη στιγμή ο Ιβάν ήρθε στα συγκαλά του, συνειδητοποίησε τι έκανε και τον έπιασε απελπισία. Σύμφωνα με τους ιερούς κανόνες όποιος χειροδικούσε σε άνθρωπο έχανε το δικαίωμα να τελεί Θείες Λειτουργίες.

Ο Ιβάν σαν τρελός έτρεξε στο κελί του ηγούμενου, έβαλε μετάνοια και γεμάτος δάκρυα του εξομολογήθηκε όσα είχαν συμβεί.

Ο έμπειρος και κωλοπετσωμένος ηγούμενος δεν ταράχτηκε καθόλου.

"Γιατί αγχώνεσαι τέκνο μου; Εσύ δεν έχεις καμία ευθύνη. Το χτύπημα δεν ήταν δικό σου αλλά του Αγγέλου!".

Οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά...