Μοναχός σ' ένα ινδουιστικό άσραμ (ΙΔ' - Η αρνητίλα κόβει εισιτήρια!)

 

Απόψε στο άσραμ μάς διάβασαν μια ιστορία του Τουργκένιεφ με τίτλο "Ο Ηλίθιος". Σας τη λέω εν συντομία.

Κάποτε σε μια πολή ζούσε ένας άντρας που όλοι τον θεωρούσαν ως τον μεγαλύτερο ηλίθιο του κόσμου. Ό,τι και να έλεγε τον απόπαιρναν και γελούσαν μαζί του. Ακόμα κι αν έλεγε κάποιο σοφό ρητό, όλοι γελούσαν. Είναι δυνατόν ένας τόσο ηλίθιος να πει κάτι σοβαρό;

Ο φίλος μας κάποια στιγμή απελπίστηκε και αποφάσισε να αυτοκτονήσει. Αλλά προτού το κάνει επισκέφτηκε έναν γερο-σοφό να πάρει μια τελευταία συμβουλή.

Ο γέροντας όταν τον άκουσε είπε ήρεμα... "Ησύχασε, δεν είναι και τόσο σοβαρό το πρόβλημά του. Υπάρχει λύση. Κάνε ό,τι σου πω κι έλα σε επτά μέρες να το ξανασυζητήσουμε. Λοιπόν, από δω και στο εξής θα είσαι μονό αρνητικός. Σε ό,τι κι αν σου λένε. 

Αν κάποιος σου πει, π.χ., "πόσο ωραία είναι αυτή η μουσική", εσύ θα το αμφισβητήσεις, θα τον ρωτήσεις τι πάει να πει "ωραία", "απόδειξέ μου πως είναι ωραία", "για μένα είναι ένας ενοχλητικός θόρυβος" κ.λπ.

Το εφάροσε το σύστημα ο ηλίθιος και, ω του θαύματος, τα πράγματα άλλαξαν εντελώς. Οι συμπολίτες του εξέλαβαν τον κυνισμό και την αρνητικότητά του ως μεγάλη σοφία. Αρκετοί μάλιστα τον παρακαλούσαν να τους δεχθεί και ως μαθητές του...

Τα συμπεράσματα δικά σας!