Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2019

Αναζητώντας τους "αόρατους ερημίτες" του Άθωνα (Ε΄ - Η γλώσσα της κόμπρας!)

Επικεντρώνω τις αναζητήσεις μου στην άγρια και δυσπρόσιτη περιοχή από Μεγάλη Λαύρα και πάνω. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι "αόρατοι ερημίτες", αν υπάρχουν, μάλλον εκεί θα βρίσκονται.
Τα γύρισα όλα τα μέρη. Περισσότερο διαβολότοποι μοιάζουν παρά αγιότοποι. Αφιλόξενοι, με έντονα καιρικά φαινόμενα, παντού κρύβουν κινδύνους...
Αγία Άννα, Μικρά Αγία Άννα, Καυσοκαλύβια, Χαΐρι, Περδίκι, Κρύα Νερά, στην περιοχή του "Κυρ Ησαϊου", Προβάτα, Καρούλια, Κατουνάκια, Κουκουζέλικα, Γιαννακόπουλα, Κερασιά, μέχρι και στη φρικτή Βίγλα έφτασα, στο απόκρημνο σπηλαιώδες κελί του Οσίου Θεοδώρου που έζησε εκεί τον 18ο αιώνα. Δεν βρήκα τίποτα απολύτως.
Ο παλιόκαιρος με δυσκολεύει αρκετά. Αλλά το καλοκαίρι είναι χειρότερα. Η ζέστη είναι μεγάλη και ο ιδρώτας τρέχει συνεχώς. Τουλάχιστον τώρα δεν έχεις ανάγκη για μπάνιο και δεν φοβάσαι και τα δηλητηριώδη φίδια που φωλιάζουν στις πέτρες και στις χαραμάδες των βράχων.
Αυτό με τα φίδια το συζήτησα με κάτι μοναχούς στη Μεγίστη Λαύρα. Τους ρώτησα πώς οι μοναχοί αντιμετωπίζουν τον καθημερινό κίνδυνο από αιφνίδια δαγκώματα φιδιών, σκορπιών κ.λπ. 
Η απάντηση ήταν εντυπωσιακή. Μου είπαν πως στο σκευοφυλάκιο της Μονής φυλάσσεται ως σπάνιο κειμήλιο (αυτοκρατορικό δώρο μάλλον του Νικηφόρου Φωκά) η γλώσσα μιας ινδικής κόμπρας. Η γλώσσα αυτή περιέχει ακόμα και σήμερα (μετά από 1000 χρόνια!) δηλητήριο. Φυλάσσεται σε μια μεταλική θήκη διάτρητη, μεγέθους μιας παλάμης. Αυτή τη θήκη την αφήνουν για μισή ώρα σε μια λεκάνη με νερό μέχρι να βγουν φυσαλίδες. Το νερό αυτό το βάζουν σε μικρά μπουκαλάκια και το μοιράζουν στους μοναχούς γιατί λειτουργεί ως αντίδοτο των δηλητηριωδών ερπετών!
Μιλάμε για επιστημονικότατα πράγματα τώρα...

3 σχόλια:

Δημήτριος είπε...

Πάρα πολύ ωραία ,ευχαριστούμε που μοιράζεσαι αυτές τις σημαντικές εμπειρίες μαζί μας ,θα χαρούμε πάρα πολύ αν μας βρεις μια πειστική απάντηση για το πως την παλεύουν οι μοναχοί με το γενετήσιο ένστικτο φαντάζομαι και εσύ πρέπει να το εχεις απορία, σωστά;

Ψονθομφανήχ είπε...

Nομίζω πως δεν υπάρχει μια ενιαία απάντηση για κάθε περίπτωση. Ένας μεγάλος αριθμός μπορεί να είναι ασέξουαλ, ανίκανοι κλπ οπότε κάνουν την αδυναμία τους αρετή. Άλλοι είναι γκέυ, άλλοι αυτοϊκανοποιούνται, άλλοι καταπιέζονται και υποφέρουν από διάφορες νευρώσεις, οπότε απ' όλα έχει ο μπαξές. Οι αρχαίοι συνεπείς στην αγαμία κατέφευγαν συχνά στον ευνουχισμό. Όσο αποτρόπαιο κι αν είναι, θα το χαρακτήριζα "ειλικρινές"...

Δημήτριος είπε...

Πολύ σαφής και πλήρης απάντηση ε,υχαριστώ... είδες για να 'σαι άτομο της πιάτσας; όταν τα 'λεγα στο Φόρουμ ότι υπάρχουν ασεξουαλ δεν με πίστευαν ,ρε παιδιά και η επιστήμη βεβαιώνει, οκ αυτό το έχω διαβάσει σε ένθετο με σεξουαλικά θέματα ότι υπάρχουν άνθρωποι που δε χρειάζεται λέει να αδειάσουν τα υγρά τους και απορροφώνται από τους γύρω ιστούς κάπου εκεί στους όρχεις... Έχω πετύχει τέτοια άτομα στη ζωή μου που η μόνη λογική υπόθεση μπορεί να είναι αυτό που έγραψα ακριβώς πριν... τώρα βέβαια να είσαι όλη μέρα και να τρέχεις πανικόβλητος με τις δουλειές το μοναστήρι και να μην έχεις ερεθίσματα τριγύρω μάλλον με καμιά ονείρωξη θα εκτονώνεσαι.