Κυριακή 21 Μαρτίου 2021

Ένα τραγούδι είν' η ζωή μου (Ι ' - Ονειρώξεις με τη Βάνα!)

1992.
Υπηρετώ στην Πολεμική Αεροπορία, 21 μηνάκια θητεία παρακαλώ. Χώρια κάτι ψιλολόγια φυλακίσεις που προστίθενται στο τέλος. Αλλά το θέμα μας είναι άλλο σήμερα.
Λοιπόν, μόλις είχα ξεκαψουρευτεί την Καιτούλα τη Γαρμπή  και με είχαν βαρέσει κατακούτελα τα τσιμπουκόχειλα κι οι βύζοι της Βάνα Μπάρμπας. 
Τα πορτόφυλλα της ντουλάπας μου κι οι τοίχοι του θαλάμου ήταν καλυμένοι από αφίσσες της. Σε διάφορες πόζες και φάσεις...
Εκείνη τη χρονιά η Βανούλα είχε κολλητιλίκια με έναν επιπλοποιό απ' τον Πειραία και γνωστό τραγουδοποιό, τον Χρήστο Κυριαζή. 
Και κυκλοφοράει ένας δίσκος του, και γίνεται μεγάλο σουξέ το "έχω κλάψει για πολλές γυναίκες" και βγαίνει και το βιντεοκλίπ με το Βανάκι να παριστάνει την τσιγγάνα στον γύφτικο καταυλισμό στο Ζεφύρι. Πω ρε παιδιά, το έβλεπα το γκομενάκι και έλιωνα. Στην κυριολεξία...
Κατά τ' άλλα, ο Κυριαζής ήταν για τα ελληνικά δεδομένα φοβερός σχεδιαστής επίπλων, ταλαντούχος στιχουργός αλλά φάλτσ
ος τραγουδιστής. Δεν θα τον ζήλευα αν δεν τα 'χε φτιάξει με τη Βανούλα. Ειλικρινά σας μιλάω...
Τέλος πάντων, τις ώρες που εγώ βάραγα ατέλειωτες σκοπιές και μαλακίες σε φυλάκεια της Ελευσίνας που υπήρχαν ακόμα οι βάσεις των γερμανικών πολυβόλων επί Κατοχής, οι πιτσιρικάδες έπαιζαν μανιωδώς το Σούπερ Μάριο. Στην τηλεόραση όλη η Ελλάδα έβλεπε τους Απαράδεκτους και στις παραρέλες μεσουρανούσαν η Ναόμι Κάμπελ, η Σίντι Κρόφορντ και η Λίντα Εβαντζελίστα.
Α, και να μην το ξεχάσω. Ξεκινούσε η τελωνειακή ένωση της χώρας μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση...