Στη λογοτεχνία η Ιαπωνία είναι ταυτισμένη με το άνθος της βουνίσιας κερασιάς που μοσχοβολάει στον πρωινό ήλιο. Δε λέω, τα απέραντα δάση με τις κερασιές ικανοποιούν όλες τις αισθήσεις μας.
Αλλά πέρα από ρομαντισμούς και αφηρημένες έννοιες, είμαστε αίμα και σάρκα και κόκκαλα. Και δυο σχεδόν χρόνια τώρα έχει κλονιστεί το νευρικό μας σύστημα με αυτόν τον κωλο-ιό. Χρειαζόμαστε εκτόνωση, πάθος, νεανική γυναικεία σάρκα για να ισορροπήσουμε...
Επισκέπτομαι την "κακόφημη" συνοικία της πόλης. Όπως παντού στην Ιαπωνία, κι εδώ κυριαρχεί καθαριότητα και τάξη. Τα κορίτσια είναι υπέροχα, υποτακτικά, αλλά και πρόθυμα να ικανοποιήσουν όλα τα γούστα σου. Οι υγειονομικές προφυλάξεις τηρούνται, αλλά μην φανταστείτε τίποτα υπερβολές.
Άλλωστε εμένα πάντα μου άρεσε το πισοκολλητό...
Η Ιαπωνία είναι η γκέισσα των εθνών. Το μακρόστενο κορμί της απλώνεται ράθυμα και προκλητικά στο πέλαγος. Σου υπόσχεται ηδονές αλλά και μυστήρια.
Είναι γυναίκα η Ιαπωνία. Γυναίκα σιωπηλή και ξεμυαλίστρα. Αλλά μέσα της κρύβει μεγάλη ένταση. Το βλέπεις και στα ηφαίστεια που δω κι εκεί ξεπηδούν απ' τα σπλάχνα της. Και στην πάντα χιονισμένη κορυφή του όρους Φίτζι. Κι αν κάνει και βρυχηθεί ο εγκέλαδος, οι σεισμοί της Ελλάδας θα μας φανούν σα νανουριστικά κουνήματα...
Μπαίνω στον πειρασμό ν' αγοράσω μεταξωτά, φιλντισένια χτένια και άλλα μπιχλιμπίδια για τους κολλητούς μου στην Αθήνα. Αλλά αμέσως συνέρχομαι. Δεν θα επιτρέψω στον εαυτό μου τέτοιους μικροαστισμούς.
Άλλωστε αποφάσισα να ταξιδέψω χωρίς αποσκευές. Μόνο με ένα μικρό λαπτόπι. Εσώρουχα έχω μόνο αυτά που φοράω. Κάθε βράδυ τα πλένω στον νεροχύτη του ξενοδοχείου και περιμένω ως το πρωί να στεγνώσουν.
Θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας. Κρατάω διπλό ημερολόγιο. Σαν τους παλιούς φοροφυγάδες που τηρούσαν διπλά βιβλία!
Αυτά που διαβάζετε είναι τα πιο λάιτ. Κατάλληλα για παιδιά άνω των τεσσάρων ετών. Τα πιο πικάντικα τα γράφω στο απόρρητο, στο κατα-προσωπικό μου ημερολόγιο.
Κάποτε ίσως να τα δημοσιεύσω κι αυτά, αλλά με κάποιες αναγκαίες παραλλαγές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου