Στις διακοπές θέλω πλέον να είμαι ολομόναχος. Ούτε γκόμενες ούτε παρέες. Δεν με νοιάζει αν με χαρακτηρίσετε μισάνθρωπο ή ανθρωποδιώχτη.
Πώς το λένε ρε παιδί μου; Θέλω να χαρίσω στον εαυτό μου επτά μέρες διακοπών, όπως ακριβώς τις θέλω εγώ. Στα μέτρα μου. Στα κυβικά μου.
Ευτυχώς ανακάλυψα κάτι που ταιριάζει στην παρούσα ψυχολογική μου κατάσταση. Μια ασκητική ερημιά. Να επιδοθώ στην εθελούσια απομόνωση.
Δεν γουστάρω ούτε ζευγαρονήσια ούτε μπακουρονήσια. Ο λίγος κόσμος που αναγκαστικά θα με περιβάλλει θέλω να είναι χαλαρός, θετικός και χαμογελαστός. Δεν αντέχω άλλο τους νευρωτικούς ή τους απελπισμένους.
Δίπλα μου θα έχω μια φωκοσπηλιά. Κι από πάνω μου βράχια κατάλευκα, εκτυφλωτικά. Και παραδίπλα ένα τοπίο σεληνιακό. Ό,τι πρέπει για να μην πλησιάζουν ενοχλητικοί...
Διαδίκτυο θα έχω συνολικά 30 λεπτά την ημέρα. Για τις πολύ επείγουσες υποχρεώσεις. Δυστυχώς υπάρχουν και τέτοιες.
Όλο το υπόλοιπο 24ωρο θα απολαμβάνω την παρέα του εαυτού μου. Έχουμε πολλά να πούμε οι δυο μας. Θα ξανασυστηθούμε. Ίσως και ν' αγαπηθούμε. Πάνω στη χρυσή άμμο θα κάνουμε μια νέα αρχή. Και θα τη γιορτάσουμε ξενυχτώντας. Απολαμβάνοντας τον έναστρο ουρανό...
Θέλω οι φετινές μου διακοπές να είναι κάτι σαν το πρώτο μου φιλί. Σας μιλώ ειλικρινά. Δεν θυμάμαι την πρώτη φορά που έκανα έρωτα. Αλλά το πρώτο φιλί θα μου μείνει αξέχαστο.
Λίγες μέρες μακριά απ' τον πολιτισμό λοιπόν. Θα τρώω μόνο μια φορά τη μέρα. Λίγο μετά τη δύση του ήλιου σε κάποιο απόμερο ταβερνάκι. Θα πιάνω το πιο απόμερο τραπεζάκι. Σαν τον φίλο μου τον Παπαδιαμάντη ένα πράμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου