Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Έπαθαν μεγάλο χουνέρι οι "Χρυσαυγίτες του 1886"!

Θα πούμε την ιστορία πολύ συνοπτικά για να μην κουράσουμε.
Γυρνάμε πίσω... στον Σεπτέμβρη του 1885.
Κείνες τις μέρες στην Αθήνα είχαμε κάθε μέρα διαδηλώσεις. Με μπροστάρηδες τα Συνδικάτα.
Όχι για τα μνημόνια και τα επιδόματα, όπως σήμερα, αλλά για τα εθνικά θέματα.
Μιλιούνια λαός μαζεύονταν μπροστά στ' ανάκτορα και στο σπίτι του πρωθυπουργού Δηλιγιάννη απαιτώντας να κηρύξουμε τον πόλεμο στην Τουρκιά. 
"Ζήτω ο πόλεμος!", φώναζαν. Γι' αυτό κι έμειναν στην ιστορία ως "ζητωπόλεμοι". 
Ο Δηλιγιάννης για να το παίξει "πατριώτης" κήρυξε επιστράτευση εφέδρων, αλλά έπεσε ο ίδιος θύμα του λαϊκισμού του.
Ούτε πόλεμο μπορούσε να κάνει, γιατί θα τον έχανε, ούτε την επιστράτευση ν' ανακαλέσει, γιατί θα γελιοποιούνταν.
Νόμιζε πως θα μπορούσε να πετύχει κάποια ανταλλάγματα με την απειλή του πολέμου.
Ως "ένοπλη επαιτεία" και "ειρηνοπόλεμο" χαρακτήριζε τη στάση του η αντιπολίτευση.
Τη λύση τελικά έδωσαν οι "Μεγάλες Δυνάμεις", που απαίτησαν απ' την Ελλάδα ν' αφήσει τους λεονταρισμούς, επιβάλλοντάς της ναυτικό αποκλεισμό.
Ο Δηλιγιάννης άρπαξε την ευκαιρία και παραιτήθηκε "ηρωικά".
Στη θέση του η Βουλή εξέλεξε πρωθυπουργό τον Τρικούπη.
Αλλά τη νύχτα της 9ης Μαΐου 1886, την ώρα που ο Τρικούπης σχημάτιζε κυβέρνηση, κάποιοι κατώτεροι αξιωματικοί κι υπαξιωματικοί, χωρίς να το γνωρίζει το γκουβέρνο, εισέβαλαν στα οθωμανικά εδάφη της Θεσσαλίας για να δημιουργήσουν τετελεσμένο!
Τα συνοριακά επεισόδια κράτησαν 4 μέρες κι οι Τούρκοι κατάφεραν στην περιοχή της Κούτρας να αιχμαλωτίσουν 280 άντρες του 5ου Ευζωνικού Τάγματος.
Για δέκα μέρες τους περιέφεραν στα χωριά της Θεσσαλίας και Μακεδονίας προς εκφοβισμό και παραδειγματισμό των εκεί Ελλήνων...
Αυτό ήταν τότε το άδοξο τέλος τους "χρυσαυγίτικου ζητωπολεμισμού"!


Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Ο Λάο Τσε έζησε 100 χρόνια πριν τον Σωκράτη και 550 πριν τον Ιησού...

Μη συλλέγεις θησαυρούς, προλαβαίνεις κλοπές.
Αν τιμές και πλούτη απαιτείς, περίμενε συμφορές.
Να δημιουργείς δίχως δικά σου να κρατείς.
Να ηγείσαι δίχως να κυριαρχείς.
Αγάπα τον κόσμο σαν τον εαυτό σου.
Αν γνωρίζεις τον άλλον είσαι σοφός. Αν γνωρίζεις τον εαυτό σου είσαι φωτισμένος.
Να 'σαι απλός σαν απελέκητο κούτσουρο.
Υποχώρα και νίκα, λύγισε και θα σταθείς όρθιος.
Ακολούθα το φως, ξαναγίνε μικρός σαν παιδί.
Κρατήσου πίσω και θα βρεθείς μπροστά.
Προτού λάβεις οφείλεις να δώσεις.
Ο γνήσια καλός δεν έχει επίγνωση της καλοσύνης του. Γι' αυτό είναι καλός.
Ο βίαιος βίαια θα πεθάνει.
Ο ολιγαρκής θα 'χει πάντα αρκετά.
Αντάμειβε την πίκρα με φροντίδα.
Ο συνετός δεν προσπαθεί τίποτα μεγάλο, κι έτσι φτάνει στο μεγαλείο.
Δεν συλλέγει πολύτιμα πράγματα, δεν γαντζώνεται σε ιδέες.
Η θάλασσα είναι "βασιλιάς των χειμάρρων" γιατί βρίσκεται πιο χαμηλά τους.
Ο καλός στρατιώτης δεν είναι βίαιος, ο καλός νικητής δεν εκδικείται, ο καλός αφέντης είναι ταπεινός.
Ο συνετός φορά λιτό ρούχο, κρύβει τα κοσμήματα στην καρδιά του.
Ποτέ δεν διεκδικεί ολόκληρο το δίκιο του.
Όσο περισσότερα κάνει για τους άλλους, τόσο περισσότερα έχει...

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Ερωτική Λάγκερ! (ποιηματάκι του φίλου μας του Κώστα)

Είναι αληθές χρυσούλα μου
ποτέ δεν μ' απαρνιέσαι..

Συχνά σε στεφανώνομαι και από σε γδικιώνομαι.

Στα ξύλινα σαν κάθομαι σκαμπό της παρακμής μου
χρυσή, χρυσή κορώνα μου ψηλά στην κεφαλή μου.

Μ' ακόμα κι αν σ' απάτησα, για μια βραδιά σε άφησα
εσύ ψηλά στο θρόνο σου με βλέμμα απορημένο.

Μιλιά καμιά, αψιά θωριά και μέσα στην αγκάλη σου ξανά να ξαποσταίνω...

Κι αν μου θυμώνεις, πάψε με, κι αφρίζεις και κορώνεις
και μες στα χείλη μου τα δυό μήτε να βαλαντώνεις.

Τότε να ξέρεις θα σε πιω, γλυκά θα σε ρουφήξω
κι όλα τα ξημερόβραδα ποτές δε θα σ' αφήσω!

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Είναι ανήθικο το σεξ;

Η αλήθεια είναι πως στην παράδοση πολλών λαών το σεξ ταυτίζεται με την ανηθικότητα.
Οι Χριστιανοί, λ.χ., θεωρούν το προγαμιαίο σεξ "πορνεία", και γι' αυτό απαιτούν να στηθεί το ζευγάρι μπροστά σ' έναν ιερέα που θα διαβάσει κάποια "μαγικά" κείμενα και μετά από μισή ώρα, ως εκ θαύματος, αυτό που μέχρι τότε ήταν βδελυρό κι απαγορευμένο μετατρέπεται σε θεμιτό κι ευλογημένο.
Μελετώντας ψύχραιμα την ανθρώπινη ιστορία καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως την "ανηθικότητα" του σεξ επέβαλαν τα σοβαρά προβλήματα που σχετίζονται με αυτό και, κυρίως, τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, που αφάνισαν ολόκληρους λαούς, και οι ανεπιθύμητες (εκτός οικογένειας) εγκυμοσύνες που επιβάρυναν το κοινωνικό σύνολο.
Στην εποχή μας όμως διαθέτουμε τα μέσα να εξουδετερώσουμε τις επικίνδυνες παρενέργειες του σεξ.
Οπότε, δεν υπάρχει πλέον λόγος να το δαιμονοποιούμε.
Αν ζούσε σήμερα ο φιλόσοφος Ιησούς θα μας έλεγε: "δεν φτιάχτηκε ο άνθρωπος για την ηθική αλλά η ηθική για τον άνθρωπο"!
Και θα μας εξηγούσε πως θρησκεία και σεξουαλικότητα, ως δημιουργικές και ζωτικές δυνάμεις της ζωής, μπορούν και επιβάλλεται να συνυπάρχουν...
Μια ηθική που ψυχαναγκάζει τον άνθρωπο και φέρνει στη ζωή του μιζέρια και στέρηση δεν είναι χριστιανική...

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Ο Θεός είναι γυναίκα!

Για να εξηγήσουμε το μισογυνισμό και την αντισεξουαλικότητα (αυτά πάνε συνήθως μαζί) πολλών θρησκειών, θα πρέπει να ανατρέξουμε στην πρωτόγονη εποχή.
Τότε που ο άντρας είχε τρεις βασικούς λόγους να δαιμονοποιεί τη γυναίκα:
α) Διαπίστωνε πως μόνο αυτή μπορούσε να γεννήσει παιδιά.
β) Την έβλεπε κάθε μήνα να αιμορραγεί χωρίς να πεθαίνει. Ενώ αυτόν αρκούσε μια μόνο μικρή αιμορραγίτσα να τον στείλει στον τάφο.
γ) Μετά από κάθε σεξουαλική πράξη ένιωθε σαν κάποιος να του είχε ρουφήξει όλη του την ενέργεια. Κάτι πολύ επικίνδυνο εκείνη την εποχή, που η παραμικρή χαλάρωση μπορούσε να αποβεί μοιραία.
Εύλογα, λοιπόν, θεώρησε πως όλ' αυτά έχουν ένα μαγικό-θρησκευτικό υπόβαθρο, πως η γυναίκα είναι φορέας θετικής και αρνητικής θεϊκής ενέργειας.
Αυτό εμπόδιζε τον πρωτόγονο άντρα να βιώσει τη σεξουαλικότητα ως κάτι φυσιολογικό και αυτονόητο.
Και του προκαλούσε μόνιμο φόβο για το γυναικείο φύλο, που για να τον υπερβεί οδηγήθηκε στην υποτίμηση και περιθωριοποίησή του.
Τον αντίκτυπο αυτών των αντιλήψεων συναντάμε στις πρώτες οργανωμένες (αρχαίες) θρησκείες, που αντιμετωπίζουν τη γυναίκα ως φορέα είτε θετικών-ευεργετικών ιδιοτήτων (μάντης, προφήτισσα, ιερόδουλη) είτε ως προσωποποίηση του δαίμονα (το "αγκίστρι" που χρησιμοποιεί ο διάβολος για να "ψαρέψει" τον άντρα).
Ειδικά η έμμηνος ρύση των γυναικών αποτελούσε μεγάλο σοκ για τον πρωτόγονο άντρα.
Μόνο έτσι εξηγείται, λ.χ., η διάταξη του Μωσαϊκού Νόμου (Παλαιά Διαθήκη) που επιβάλει τη θανατική ποινή σε όποιον άντρα έχει σαρκική σχέση με γυναίκα που έχει περίοδο.
Και μην ξεχνάμε πως η έμμηνη ρύση είναι ένα απ' τα βασικά επιχειρήματα των χριστιανών κατά της ιεροσύνης των γυναικών.
Προσωπική μας άποψη είναι πως η γυναικεία περίοδος είναι όντως "θεϊκή δύναμη"!
Γιατί η γυναίκα (και μέσω αυτής και ο άντρας) τεκνοποιώντας γίνεται συνδημιουργός του Θεού...

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Το ξέρω, θα ξεπέσω στα μάτια σας, θα με πείτε "καρακατίνα", αλλά θα σκάσω αν δεν θάψω την πρώην μου...

Κατανάλωνες οτιδήποτε βρισκόταν στο δρόμο σου... φαγητό ή άντρα!
Γούσταρες να 'χεις ένα χέρι στο δεξί σου βυζί κι ένα στ' αριστερό, χωρίς απαραίτητα τα δυο χέρια ν' ανήκουν στο ίδιο άτομο.
Εφάρμοζες και στους άντρες τον "χρυσό κανόνα" που ίσχυε και για τα ρούχα της ντουλάπας σου: "ένας εξερχόμενος, ένας εισερχόμενος"!
Θεωρούσες βαρετό να φιλιέσαι περισσότερο απ' όσο πηδιέσαι.
Θαύμαζες ως μορφωμένο οποιονδήποτε είχε διαβάσει τρία βιβλία παραπάνω από σένα. Σύνολο τρία δηλαδή!
Γούσταρες να σνιφάρες τις μασχάλες μου!
"Οι αντρικές φερμόνες καταπραΰνουν τα γυναικεία νεύρα", έλεγες.
Ελλείψει μιας φρέσκιας μασχάλης, ένα ιδρωμένο φανελάκι σού αρκούσε...
Γενικά, ήσουν ένα εγωκεντρικό τερατάκι.
Σ' άρεσε όμως να μοιράζεσαι πράγματα μαζί μου.
Να τρώμε τις καρμπονάρες από μισές, να παθαίνουμε πονόλαιμο ταυτόχρονα το χειμώνα, και να φρικάρουμε μαζί όταν νόμιζες πως είχες γκαστρωθεί!
Δεν θα ξεχάσω εκείνο το απόγευμα που τέλειωσα μέσα σου.
Έκανες κατακόρυφο και μ' έβαλες να χύσω μέσα μισό μπουκαλάκι μπενταντίν!
Ήταν η ... αντισυλληπτική σου μέθοδος.

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

Γράμμα στην τελευταία μου αγάπη...

Η αλήθεια είναι πως είχες περίεργο χιούμορ.
"Οι άντρες είναι σαν τον ύπνο", έλεγες. "Για να σε πάρουν πρέπει ν' αρχίσεις να τους παίρνεις"!
Τελικά αποφάσισες να παντρευτείς, να κόψεις τις πολλές τρέλες, να σοβαρευτείς κάπως...
"Την ώρα που φόραγα την κουλούρα συνειδητοποίησα πως οι τηγανητές πατάτες δεν θα ξανάχουν πια την ίδια νοστιμιά!", μου εξομολογήθηκες...
Θυμάσαι το πρώτο μας ραντεβού;
"Έχω πολλά παράπονα απ' τη ζωή μου", είπες. "Αλλά το όνομά σου μού τάζει πολλά! Όλοι οι γκόμενοι που γούσταρα ως τώρα άρχιζαν από μι. Όπως μανιοκαταθλιπτικός, μπεκρής...".
Πάντως έμαθα πολλά δίπλα σου.
Όπως ότι τα καλύτερα πηδήματα τα κάνεις με τύπους ή τύπισσες που σε αφήνουν αδιάφορο.
"Μ' αυτούς που δεν αγαπάς χαλαρώνεις και το φχαριστιέσαι περισσότερο", με συμβούλευες.
Θυμάμαι εκείνο το βράδυ που βγήκαμε στο Πασαλιμάνι με την κολλητή σου.
Καψουρευόταν εύκολα η καημένη, κι εσύ την παρότρυνες: "Όλους τους γκόμενους να τους πηδάς με την πρώτη! Μετά θα βλέπεις το θέμα στις σωστές του διαστάσεις"!
Να 'σαι καλά, να σε χαίρεται ο αντρούλης σου... δεν θα μου λήψεις καθόλου!



Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Λεβέντες και ... ψευτόμαγκες! (εμείς τι θα κάναμε σ' αυτόν που μας έκαψε το σπίτι;)

Το 1942, στην καρδιά της Κατοχής, οι Ιταλοί έκαψαν το χωριό μου.
Κι όλες οι οικογένειες ξεχειμώνιασαν σε τσίγκινες παραγκούλες.
Λίγους μήνες αργότερα η Ιταλία παραδόθηκε στους Συμμάχους κι οι Γερμανοί έψαχναν να βρουν Ιταλούς στρατιώτες να τους ξεκάνουν.
Όλοι οι συγχωριανοί μου αποφάσισαν να προστατέψουν τους Ιταλούς (που τους είχαν κάψει) κι ήταν στρατοπευδευμένοι στα γύρω λιβάδια.
Κάθε οικογένεια πήρε όσους Ιταλούς μπορούσε να βιοπορήσει.
Ο μακαρίτης ο παππούς μου, αντάρτης τότε του ΕΛΑΣ, πήρε στην παράγκα του δυο κοκορόφτερους.
Πρώτα έτρωγαν αυτοί και μετά τα παιδιά του.
Κι είχε απαγορεύσει αυστηρά στη γιαγιά μου να τους χρησιμοποιεί για δουλειές.
Ήταν φιλοξενούμενοι και θεωρούνταν πρόσωπα ιερά.
Κι όταν ο πόλεμος τέλειωσε, κι οι Ιταλέζοι έπρεπε να φύγουν, οι χωριανοί μου τους μάζεψαν στην πλατεία, τους μέτρησαν, μην τυχόν λείπει κανείς, και εξέτασαν την κατάστασή τους.
Αλλίμονο στη οικογένεια που ο "Ιταλός της" ήταν καχεκτικός, άρρωστος ή πληγωμένος.
Κι απ' ό,τι μου 'παν οι γεροντότεροι, το τι κλάμα έριξαν οι Ιταλιάνοι τη μέρα που έφευγαν δεν λέγεται...

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

"Δια του Πολυτεχνείου" ο Ιωαννίδης ανέτρεψε τον Παπαδόπουλο...

Στις αρχές του 1973 όλα έδειχναν πως η κατάρρευση της Χούντας ήταν θέμα χρόνου.
Ο έλεγχος είχε αρχίσει να χάνεται.
Η πετρελαϊκή κρίση, η διεθνής απομόνωση του καθεστώτος και οι εσωτερικές του αντιθέσεις δεν άφηναν περιθώρια αισιοδοξίας.
Όπως συμβαίνει συνήθως σ' αυτές τις περιπτώσεις, οι δικτάτορες χωρίστηκαν σε δυο παρατάξεις: στους "μετριοπαθείς" του Παπαδόπουλου και στους "σκληροπυρηνικούς" του Ιωαννίδη.
Αρχικά επικρατούσε η "γραμμή Παπαδόπουλου".
Δρομολογήθηκε μια διαδικασία "φιλελευθεροποίησης" που περιλάμβανε αποφυλάκιση των πολιτικών κρατουμένων, σταδιακή άρση της λογοκρισίας και υπόσχεση για νέο Σύνταγμα, ελεύθερες εκλογές στις 10-2-1974 και πολιτική διακυβέρνηση.
Βασικό επιχείρημα του Παπαδόπουλου πως "ο ασθενής ανέρρωσε, ο κομμουνιστικός κίνδυνος εξουδετερώθηκε οριστικώς".
Οι "σκληροί" του Ιωαννίδη, που δεν ήθελαν να παραδώσουν την εξουσία στους πολιτικούς, συσπειρώθηκαν και αντέδρασαν.
Το δικό τους αντεπιχείρημα ήταν πως "οι κομμουνιστές απλώς λούφαξαν και περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία να πάρουν την εξουσία".
Το επιχείρημα αυτό ήταν από μόνο του σαθρό και γελοίο. Γι' αυτό έπρεπε να "επιβεβαιωθεί" απ' τα γεγονότα.
Εντελώς "τυχαία", την περίοδο που αρχίζει η "φιλελευθεροποίηση" του καθεστώτος ξεκινούν και οι πρώτες δυναμικές φοιτητικές διαδηλώσεις.
Στις 13 Φεβρουαρίου 1973 γίνεται μαζική συγκέντρωση διαμαρτυρίας μέσα στο Πολυτεχνείο.
Οκτώ μέρες αργότερα καταλαμβάνεται για λίγες ώρες η Νομική.
Και στις 14 Νοεμβρίου οι φοιτητές του Πολυτεχνείου αποφασίζουν αποχή απ' τα μαθήματα, αρχίζουν διαδηλώσεις κατά του καθεστώτος και λειτουργούν παράνομο ραδιοφωνικό σταθμό.
Οι "αρχές" παραδόξως αδρανούν για δυο μέρες.
Αυτό ενθαρρύνει αρκετό κόσμο να συμμετάσχει στις διαδηλώσεις.
Η εξέγερση γενικεύεται και μαζικοποιείται.
Ο "κομμουνιστικός κίνδυνος" που επικαλούνται οι "σκληροί" χουντικοί επανέρχεται στο προσκήνιο.
Το τανκς εισβάλει στο Πολυτεχνείο, επίλεκτη ομάδα ΛΟΚατζήδων βγάζει τους φοιτητές έξω απ' τη Σχολή κι εκεί τους περιμένουν αστυνομικοί και παρακρατικοί και τους ξυλοκοπούν. Κάποιοι ελεύθεροι σκοπευτές δεν διστάζουν να χτυπήσουν στο ψαχνό...
Η "διαδικασία φιλελευθεροποίησης" ανατρέπεται.
Μαζί της και ο Παπαδόπουλος που τον διαδέχεται ο παρανοϊκός Ιωαννίδης.
Δεν θέλω να πω πως οι εξεγερμένοι φοιτητές ήταν "πράκτορες" του Ιωαννίδη.
Ξέρουμε όμως όλοι πως οι "ισχυροί" έχουν τον "τρόπο" να οδηγήσουν τις εξελίξεις εκεί που θέλουν. Με μικρότερη ή μεγαλύτερη επιτυχία.
Ας θυμηθούμε πώς δρομολογήθηκε η διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας και πώς οι Μυστικές Υπηρεσίες των ΗΠΑ "επέτρεψαν" στην Αλ Κάιντα να οργανώσει "κάτω απ' τη μύτη τους" την επιτυχή επιχείρηση κατά των Δίδυμων Πύργων...
Τελικά, ίσως έχουν δίκιο όσοι λένε πως η παγκόσμια ιστορία δεν είναι τίποτ' άλλο παρά η ιστορία των εξαπατημένων απλών ανθρώπων...

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

"Ψονθομφανήχ" λοιπόν...

Είναι μια αρχαία αιγυπτιακή λέξη (γλωσσοδέτης) που σημαίνει αυτόν που γνωρίζει και φανερώνει τα μυστικά.
Εμείς, βέβαια, ούτε σοφία έχουμε ούτε τα "μεγάλα μυστικά" γνωρίζουμε.
Είμαστε άνθρωποι απλοί, καθημερινοί, "πτωχοί τω πνεύματι"...
Αλλά πιστεύουμε πως μπορούμε να γίνουμε λίγο σοφότεροι, λίγο καλύτεροι, λίγο πιο άνθρωποι.
Με πνεύμα μαθητείας, αλληλοκατανόησης και μετριοφροσύνης.
Υπερβαίνοντας τις προκαταλήψεις και ιδεοληψίες μας.
Σπάζοντας το κέλυφος του εγωκεντρισμού και του ναρκισσισμού μας.
Έτοιμοι πάντα ν' αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας, να επιχειρηματολογήσουμε με ψυχραιμία και λογική, ακόμα και ν' αποδεχτούμε τις "αλήθειες" του άλλου.
Το διαφορετικό δεν μας φοβίζει. Μας εμπλουτίζει!
Το "ξένο" δεν το δαιμονοποιούμε. Αλλά και δεν το θεοποιούμε!
Θέλουμε ν' απολαύσουμε το ρίσκο της ελευθερίας μας.
Οι μόνοι που μας "χαλάνε" είναι οι εθνόκαυλοι, οι θρησκόληπτοι και οι κάθε είδους ιδεολογικοί καντηλανάφτες...