Πέμπτη 28 Απριλίου 2016

Θα κάνω Ανάσταση με το πουλί στο χέρι!

Είναι η πρώτη φορά, μετά από εφτά χρόνια, που θα κάνω Πάσχα χωρίς γκόμενα!
Δηλαδή μόνος.
Με άλλα λόγια, την Κυριακή του Πάσχα, μετά το "Χριστός Ανέστη" δεν θα ’χω κάποια δίπλα μου στο κρεβάτι ντυμένη κουνελάκι με τα καινούργια σέξι εσωρουχάκια που θα της έχω πάρει...
Κάθε φορά που χωρίζω, ρουθουνίζω γύρω μου σαν κάπρος, μπας και βρω κάτι της προκοπής.
Κι όταν δεν βρίσκω, νιώθω μοναξιά κι αναγκάζομαι να ξεπέσω στα "σιγουράκια" και "στανταράκια" μου, δηλαδή στα αναπληρωματικά γκομενάκια που πάντα φροντίζω να διαθέτω στη ζωή μου...
Ακολουθεί μεγάλη σοφία: η ζωούλα μας είναι τόσο καλή όσο καλές είν’ κι οι καβάτζες που διαθέτουμε!
Απ’ την τελευταία σχέση βγήκα με το κεφάλι ψηλά. Με αξιοπρέπεια. Ούτε στα πατώματα έπεσα ούτε κατινιές έκανα.
Κι ας με άδειασε στην ψύχρα. Άλλωστε, πιστεύω πως με είχε εγκαταλείψει πολύ καιρό πριν χωρίσουμε.
Οι χωρισμοί, γενικώς, είναι φριχτοί. Αλλά δεν πρέπει να κολλάμε στο παρελθόν.
Προς το παρόν αναπνέω φρέσκο αέρα. Χαίρομαι την ελευθερία μου. Απολαμβάνω τις επιλογές μου. Που είναι καταδικές μου...
Υπάρχουν πολλές αποχρώσεις του "λάθους συντρόφου". 
Γνώρισα αμέτρητες ακατάλληλες γυναίκες. Μια δεν ήθελε να την αγγίζω. Άλλη έκανε γενική απολύμανση μετά το σεξ. Κάποια πάθαινε πανικό μόλις έβλεπε στην Ερμού κλόουν ή ξυλοπόδαρους!
Τι να πρωτοθυμηθώ. Ήταν και μία που ήθελε πριν τα φτιάξουμε να εμφανιστώ γυμνός μπροστά στις κολλητές της για να με εγκρίνουν...
Πάντως, τώρα νιώθω αρκετά έμπειρος για ν΄ακούω από μακριά τα καμπανάκια μιας άθλιας σχέσης. Δεν θα ξανακατεβάσω τον πήχη μόνο και μόνο για να έχω μια τρύπα να τον χώνω. Ξέφυγα απ’ την κατηγορία του "καλύτερα με τα σκατά παρά μόνος".
Πλέον έμαθα και κοστολογώ σωστά το μουνί. Κι αποφεύγω τα "τρία Μ": μέγαιρες, μέδουσες, μαλακισμένες!
Σας γράφω από μια μπυραρία στα Εξάρχεια.
Απέναντι, ένα κωλοπέτσωμα με καρφώνει.
Μικρούλα φαίνεται. Αναρωτιέμαι πόσο μεγάλη πουτάνα θα γίνει σα μεγαλώσει...
Δε θα ξανοιχτώ μαζί της. Δεν έχω όρεξη για νέες περιπέτειες. Αρκετά χαστούκια έχω φάει.
Όμως έχει ωραία χείλη. Ροδαλούλια. Λένε πως ό,τι χρώμα έχουν τα χείλη, το ίδιο έχουν κι οι ρόγες και τα κατώχειλα...
Ρωτάω τη φίλη μου την γκαρσόνα και μου λέει πως η τύπισσα είναι Σλοβάκα..
Από τότε που ήρθαν αυτές οι ξένες αισθανθήκαμε κι εμείς άντρες. Μας τα ’χαν κάνει τούμπανο οι μιξοπαρθένες ελ(ε)ηνίδες Οι ξένες, μάλιστα! Είναι πουτάνες με δίπλωμα...
Γενικά, σχεδόν όλες οι γυναίκες της ζωής μου ήταν μια πεζοδρομιακή απόδραση.
Αποφασίζω να μην της την πέσω. Δεν έχω και φράγκα. Ούτε για να την κεράσω.
Έκπληξη!
Έρχεται μόνη της και κάθεται δίπλα μου. Μου προσφέρει ένα μισοάδειο μπουκάλι μπύρας, που εδώ και ώρα τυρανούσε, και μου λέει "καλησπέρα κούκλε"!
Γαμώ τη μου... το γυναικείο κοπλιμέντο σε στέλνει στον παράδεισο!
Αν το χειριστώ σωστά, θα γαμήσω καλά το Πάσχα...

Κυριακή 24 Απριλίου 2016

"Ημερολόγιο λιποταξίας" (88) - Πετάξτε στη θάλασσα τους μισαλόδοξους φασίστες και παπάδες!

Για τους Ρωμιούς και τους Αρμένηδες μπορεί η Σαμψούντα να είναι μια ιστορία πονεμένη, αλλά για τους Τούρκους είναι μια πόλη-σύμβολο. Από δω ξεκίνησε η μεγάλη πορεία αντίστασης του τούρκικου λαού ενάντια στις Ξένες Δυνάμεις και στους εντολοδόχους τους.
Στην παραλία, μπροστά στη ρώσικη αγορά, βρίσκεται ακριβώς το σημείο που ο Κεμάλ αποβιβάστηκε με τους επιτελείς του, στις 19 Μαΐου 1919, και ξεκίνησε επίσημα τον πόλεμο ενάντια στους νικητές του Α’ Παγκ. Πολέμου.
Οι αρχές έχουν κατασκευάσει ένα πιστό αντίγραφο του πλοίου Μπαντιρμά (Πάνορμος) που έφερε τους επαναστάτες στη Σαμψούντα, μετατρέποντάς το σε μουσείο με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και πολλά προσωπικά είδη και όπλα του Ατατούρκ.
Μέσα σε γυάλινες προθήκες έχουν φτιάξει και κέρινα ομοιώματα των αποβιβαζόμενων στρατιωτικών και των τεσσάρων μουσουλμάνων προκρίτων της πόλης που τους υποδέχονται...
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή κι ας τα δούμε εν συντομία και χωρίς εθνοκαυλικές παρωπίδες.
Η επανάσταση των Νεοτούρκων το 1908 δημιούργησε πολλές ελπίδες σε όλες τις θρησκευτικές και εθνικές μειονότητες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 
Έδωσε ουσιαστικά τέλος και στον άγριο ληστο-συμμοριτοπόλεμο που η ελλαδική ιστορία ονομάζει "Μακεδονικό Αγώνα".
Κατά την προσωπική μου άποψη οι Νεότουρκοι είχαν καλές προθέσεις. Ήθελαν να κάνουν την πρώην αυτοκρατορία ένα πολυ-πολιτισμικό και πολυ-θρησκευτικό ευρωπαϊκό κράτος με σεβασμό στις ελευθερίες και στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Αλλά αυτό δεν βόλευε τους εκπροσώπους του φασιστικού βαλκανικού εθνικισμού. 
Το ξέσπασμα των Βαλκανικών Πολέμων τα γκρέμισε όλα. Και περισσότερο η κατάληψη της Μακεδονίας απ’ τον ελληνικό στρατό με το πρόσχημα της απελευθέρωσης των δήθεν "υπόδουλων Ελλήνων".
Για τους Τούρκους το πράγμα ήταν πλέον ολοφάνερο. Η Ελλάδα, σε συνεργασία με κάποιες Μεγάλες Δυνάμεις, και χρησιμοποιώντας ως άλλοθι τους Χριστιανούς της Μικρασίας, που τους βάπτιζε όλους αυθαίρετα "Έλληνες", θα επιχειρούσε να διαλύσει την Οθωμαν. Αυτοκρ. και να κατακτήσει όχι μόνο τα παράλια του Αιγαίου αλλά και την ίδια την Κωνσταντινούπολη!
Το ξέσπασμα του Α’ Παγκ. Πολέμου δεν άφηνε κανένα περιθώριο αμφιβολίας. Οι Χριστιανοί υπήκοοι, κυρίως του Πόντου, είτε αρνήθηκαν τη στράτευση είτε λιποτακτούσαν κατά τη διάρκεια κρίσιμων πολεμικών αναμετρήσεων. Αυτό συνέβη, π.χ., στη μάχη του Σαρίκαμις όπου οι Ρώσοι συνέτριψαν τους Οθωμανούς.
Παράλληλα, ο ρωσικός στρατός, με την υποστήριξη Ρωμιών και Αρμένιων Ποντίων καταλάμβανε τον ανατολικό Πόντο και την Τραπεζούντα.
Σε όλα τα βουνά του Πόντου είχαν συγκροτηθεί αντάρτικα σώματα λιποτακτών και ληστών που χτυπούσαν πισώπλατα τον οθωμανικό στρατό. 
Ρώσικα πλοία ξεφόρτωναν όπλα στους αντάρτες και η Ελλάδα έστελνε αξιωματικούς-εκπαιδευτές όπως το συνταγματάρχη Καθενιώτη, τον Χρυσόστομο Καραϊσκο κ.ά.
Ήταν μια κατάσταση οριακή. Όπου ίσχυε το "ο θάνατός σου η ζωή μου".
Οι Τούρκοι είναι γνωστό πως αντέδρασαν. Συγκρότησαν τα δικά τους άτακτα στρατιωτικά σώματα, άσκησαν τη δική τους τρομοκρατία, οργάνωσαν τα "τάγματα εργασίας".
Τελικά νίκησαν οι Τούρκοι κι έδιωξαν ή έσφαξαν τους Ρωμιούς και τους Αρμένηδες. Αν οι τελευταίοι είχαν νικήσει θα είχαν σφαγιαστεί οι Τούρκοι. Τόσο απλά.
Συμπέρασμα: άνθρωποι, πετάξτε στη θάλασσα τους εθνόκαυλους φασίστες, τους μισαλόδοξους παπάδες και ιμάμηδες και ζήστε ειρηνικά κι ερωτιάρικα!

Πέμπτη 21 Απριλίου 2016

Οδός "Αγαμήτου", αριθμός 0!


Εδώ και κάμποσες μέρες ζω Αγαμήτου και Απάρτου γωνία!
Και μπήκαμε και στην εποχή που ερωτεύονται οι γάιδαροι!
Στο μετρό και στα λεωφορεία πιάνω θέση δίπλα στα κοριτσόπουλα και φαντασιώνομαι πως τα πασπατεύω, τα γλείφω, τα περιποιούμαι γενικώς. Προσπαθώ να ρουφήξω όλες τις μυρωδιές που εκπέμπει το κορμάκι τους...
Τελικά είμαι πολύ παράξενο τρένο. Είτε θα είμαι βουτηγμένος στην πρόστυχη ζωή, είτε θα αυνανίζομαι μέχρι τυφλώσεως, είτε θα ξεχνάω πως έχω κάτι ανάμεσα στα μπούτια μου...
Έχω ανάγκη να περάσω μια περίοδο χωρίς γυναίκα. Να κάνω αγρανάπαυση. Δεν θέλω να ξαναερωτευτώ σύντομα. Γιατί εγώ όταν ερωτεύομαι μοιάζω μ' αμάξι χωρίς φρένα.
Κατ' αρχήν αποφάσισα να μην ξαναμπλέξω με παντρεμένες. Αυτές οι καριόλες έρχονται μαζί μου μόνο και μόνο για να κερατώσουν και να εκδικηθούν τον άντρα τους.
Από δω και πέρα αποφάσισα να διεκδικήσω πιο ποιοτικές σχέσεις. Να ξεχωρίσω την ηδονή απ' τον οργασμό.
Θα προσπαθήσω να αναβαθμιστώ. 
Ως τώρα το μόνο που με ένοιαζε ήταν πώς θα γδυνόμασταν στα γρήγορα για να εκσπερματώσω και να ικανοποιηθώ εγώ. Εντάξει, δεν νιώθω τύψεις γιατί και οι γυναίκες που νταραβεριζόμουν ήταν τα ίδια σκατά με μένα κι ακόμα χειρότερες. Θεωρούσαν τον εαυτό τους γάτα που έχει να κάνει μ' ένα ζαλισμένο ποντικάκι (εμένα) που το έχουν του χεριού και του μουνιού τους..
Οι κολλητοί μου με λένε πλέον "χαλβά", αλλά εγώ είμαι σε φάση που θέλω να περάσω απ' τον σαρκικό στον πλατωνικό έρωτα. 
Θέλω πρώτα να πηδηχτούν τα μυαλά μας. Γιατί ο γκουρού μου λέει πως αυτή είναι η μεγαλύτερη καύλα. Πρώτα να ενωθούν τα μυαλά και μετά τα κορμιά που ταιριάζουν και δένουν και λερώνουν τα σεντόνια και μένει η στάμπα, το σημάδι πως πέρασαν από κει δυο άνθρωποι που αγαπήθηκαν πραγματικά...
Θέλω να ξεκόψω απ' τους κολλητούς που χασικλώνονται και αποβλακώνονται. 
Κι απ' τις γυναίκες της αρπαχτής. Που ζουν στην υποκρισία και στο ψέμα. Που πρώτα σε ξεζουμίζουν και μετά σου ρίχνουν την απόρριψη. Τελικά, με λίγες γυναίκες μπορείς να νιώσεις άντρας. Με τις περισσότερες νιώθεις μαλάκας-θύμα-ταξιτζής!
Το ξέρω πως η ζωή μου είναι σκληρή και χρειάζεται μια γυναίκα για να μαλακώσει. Αλλά όχι και όποια να 'ναι. Ψάχνω μια να επικοινωνούμε πνευματικά. Όχι σαν την άλλη που της πήγα στα γενέθλιά της δώρο ένα βιβλίο και μου είπε "φίλε, έπαιξες κι έχασες"!
Από το περιβάλλον μου δέχομαι αντιφατικά μηνύματα. Ο ένας μου λέει: "Ψάξε να βρεις γυναίκα, με τον αυνανισμό δεν κερδίζεις τίποτα". Κι ο άλλος: "Μακριά από γυναίκες. Εσένα δεν μπορεί να σε δει γυναίκα με καλό σκοπό"!
Είμαι πολύ μπερδεμένος.
Πλέον δεν θεωρώ κάθε καραπούτανο λιμάνι ασφαλείας για ν' αράξω.
Αλλά κάνοντας τέτοια στροφή βρέθηκα έξω απ' τα νερά μου. Σα να παίζω σ' ένα γήπεδο άγνωστο και αχαρτογράφητο...

Δευτέρα 18 Απριλίου 2016

"Ημερολόγιο λιποταξίας" (87) - Μπιρ Αλλάχ!

Είμαι από τους λίγους Έλληνες που έχουν διαβάσει ολόκληρη την Εβραϊκή Βίβλο, τη Χριστιανική και το Κοράνι.
Ένας φίλος μου, μουσουλμάνος απ’ τη Θράκη, με αποκαλεί "ταφσίρ", δηλαδή κάτι σαν "μεγάλο ερμηνευτή των Γραφών"...
Το Κοράνι ήταν γραμμένο στα αραβικά και απαγορευόταν αυστηρά η μετάφρασή του σε άλλες γλώσσες. Αν δεν κάνω λάθος, ο Κεμάλ ήταν ο πρώτος που έσπασε την απαγόρευση και διέταξε τη μετάφρασή του στα τούρκικα.
"Κοράνι" σημαίνει "Βιβλίο", "Ανάγνωσμα". Περιέχει, υποτίθεται, τη θεία αποκάλυψη στον Μωάμεθ μέσω του αγγέλου Γαβριήλ.
Είναι ένα βιβλίο αρκετά βαρετό, με πολλές επαναλήψεις και αντιφάσεις. Όπως και στην Εβραϊκή Βίβλο (την "Παλαιά Διαθήκη" των χριστιανών) ο Θεός έχει φάει γλιστρίδα και δεν βάζει μέσα γλώσσα. Μιλάει συνέχεια μέχρι τελικής πτώσεως!
Μόνο οι άσχετοι θεωρούν τον Ισλαμισμό (που σημαίνει "υποταγή στο θέλημα του Θεού") διαφορετική θρησκεία απ’ τον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό. Άλλωστε, μέχρι και τον 9ο αιώνα, πολλοί θεολόγοι του Βυζαντίου κατέτασσαν το Ισλάμ στις "χριστιανικές αιρέσεις".
Το Κοράνι αυτοαποκαλείται "Τρίτη Διαθήκη". 
Υποτίθεται πως ο Θεός έστειλε πρώτα στους Ιουδαίους την Πρώτη Διαθήκη, το Νόμο του Μωυσή, και μετά τη Δεύτερη Διαθήκη του Ιησού. Αλλά επειδή Εβραίοι και Χριστιανοί αποστάτησαν και αλλοίωσαν τις θείες εντολές, τότε ο Θεός έστειλε και την Τρίτη Διαθήκη, που υποτίθεται πως είναι τελειότερη.
Κατά την προσωπική μου άποψη το Κοράνι είναι σαφώς κατώτερο ποιοτικά της Χριστιανικής Βίβλου. Λογικό, θα μου πείτε, γιατί εκείνο μεν είναι δημιούργημα των αραβικών νομαδικών φυλών, ενώ τα χριστιανικά κείμενα διαμορφώθηκαν σε ελληνορωμαϊκά πλαίσια.
Διαβάζω στο Κοράνι πολλές ιστορίες της χριστιανικής και εβραϊκής παράδοσης, αν και κάπως παραλλαγμένες.
Τονίζεται η αξία όλων των Προφητών, και κυρίως του Ιησού. Το Ισλάμ αναγνωρίζει πως ο ιδρυτής της χριστιανικής θρησκείας γεννήθηκε από την παρθένα Μαριάμ και πως αναστήθηκε. Αποδέχεται την ύπαρξη Κόλασης και Παράδεισου, την ανάσταση των νεκρών, πως όλα προέρχονται απ’ τον Θεό, επιβάλλει ασκητικό πνεύμα, δίνει μεγάλη σημασία στην ελεημοσύνη, στο ρόλο των αγγέλων, στην προσευχή...
Γενικά, είναι ένα φιλειρηνικό κείμενο, αν και κάποια εδάφιά του μπορεί να ερμηνευτούν και ως πολεμοχαρή και μοβόρικα. Αλλά κάτι τέτοιο ισχύει και με τα ιερά βιβλία των Εβραίων και των Χριστιανών. Μήπως και τα δικά της εγκλήματα η Ιερά Εξέταση δεν τα θεμελίωνε στα Ευαγγέλια;
Αν είσαι εγκληματική φυσιογνωμία θα βρεις χίλιες δυο δικαιολογίες για να "εξαγιάσεις" τις βρωμοδουλιές σου.
Υπάρχουν και μερικά σημεία που το Κοράνι είναι ανώτερο της Χριστιανικής Βίβλου. Πιο ρεαλιστικό και λογικό. Να μερικά παραδείγματα:
α) Θεωρεί βλασφημία να λένε οι Χριστιανοί πως ο Θεός έχει γιους και κόρες. Εντάξει, για έναν μοναχογιό λένε οι Χριστιανοί, αλλά, όπως και να το κάνουμε, είναι μεγάλη κοτσάνα!
β) Το Κοράνι περιγράφει τον Παράδεισο σαν τόπο χλοερό και δροσερό, όπως κι οι Χριστιανοί. Αλλά αντιλαμβάνεται πως ένας τέτοιος τόπος είναι θανάσιμα βαρετός, οπότε προσθέτει και την παρουσία παρθένων κοριτσιών. Είναι προφανές πως οι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη επαφή με την πραγματικότητα.
γ) Ο Χριστιανισμός καταδικάζει τη δημόσια εκδήλωση της φιλανθρωπίας. Το Κοράνι είναι μετριοπαθέστερο και λογικότερο. Σου λέει: "αξιέπαινος όποιος κάνει καλές πράξεις δημοσίως, αλλά ακόμα πιο αξιέπαινος όποιος της κάνει κρυφά"!
δ) Ο Ιησούς το έτσουζε πού και πού. Άσε που το πρώτο θαύμα του ήταν η μετατροπή του νερού σε κρασί. Το Κοράνι εδώ είναι πιο απόλυτο: μας απαγορεύει ακόμα και μια γουλιά αλκοόλης! Γιατί ξέρει τι κουμάσια είμαστε και πως δεν υπάρχει περίπτωση να κρατήσουμε το μέτρο!
ε) Οι χριστιανοί θεωρούν το σεξ αναγκαίο κακό, που επιτρέπεται μόνο για την τεκνοποίηση κι όχι για την απόλαυση. Το Κοράνι έχει άλλη άποψη: "Οι γυναίκες είναι το χωράφι των αντρών τους. Το οργώνεις με όποιον τρόπο θέλεις"! Πολύ σωστό αυτό...
στ) Για να μη μακρυγορούμε, ας επισημάνουμε και μια διαφορά του Κορανίου με την Εβραϊκή Βίβλο, η οποία επιβάλλει στις μοιχευόμενες γυναίκες ποινή θανάτου δια λιθοβολισμού. 
Ο Προφήτης, αντίθετα, λέει με αυστηρότητα: "Απαγορεύεται να σκοτώσεις τη γυναίκα σου που σε κεράτωσε. Απλά, την κλειδώνεις σπίτι και δεν της δίνεις νερό και φαΐ. Αν θέλει ο Θεός να τη σώσει, τη σώζει κι εσύ τότε υποχρεούσαι να τη συγχωρέσεις"! 
Μιλάμε για τεράστια σοφία. Σου λέει, αν ο κερατάς δεν τη σκοτώσει απ’ την πρώτη στιγμή που το αίμα έχει ανέβει στο κεφάλι του, τότε μάλλον δεν θα τη σκοτώσει ποτέ. Θα την αφήσει μερικές μέρες νηστική, θα πέσουν πάνω κι οι υπόλοιποι συγγενείς, θα του περάσουν τα νεύρα, θα της δώσει την επόμενη βδομάδα κανένα πιάτο φαγητό, θα διαδώσει πως την έσωσε ο θεός, άρα κι η δικιά του αξιοπρέπεια διασώζεται, και η γυναίκα γλυτώνει το θάνατο κι ο γάμος τους δεν διαλύεται!
Μπιρ Αλλάχ!

Παρασκευή 15 Απριλίου 2016

Ένας μούτσος απ’ το Καρπενήσι! (IΔ’ - Ταξίδια δίχως χάρτη...)


Από ένα σημείο και μετά, ο ναυτικός συνηθίζει να περπατάει "πελαγίσια" ακόμα και στη στεριά. Με βήμα πλαγιαστό, όπως κάνει στο βαπόρι για να ισορροπήσει απ' το πλαγιαστό κούνημα.
Κάθε φορά που επέστρεφα στην πατρίδα ένιωθα σαν κόσμημα που το μοστράρουν στη βιτρίνα και περιμένει τον αγοραστή του. Όλοι προσπαθούν να μου κάνουν προξενιά, να με παντρολογήσουν...
Δε λέω, το "κλασικό καραβόσκυλο" ονειρεύεται ν' ακούσει τη γυναίκεια ανάσα στο μαξιλάρι του, το κλάμα μωρού στο προσκεφάλι του. Αλλά μάλλον εγώ είμαι άλλη ράτσα..
Σ' όσες κοπέλες γνώριζα από γνωστούς και φίλους έλεγα το κλασικό "συγγνώμη, με περιμένει άλλη" κι άλλαζα κουβέντα. 
Το αποδημητικό μου σύνδρομο ήταν πάντα σε επιφυλακή. Βιαζόταν να με γυρίσει στη σκληράδα της θάλασσας, στη γεύση της αλμύρας...
Τα καράβια που περιμένουν να ξεφορτώσουν στα λιμάνια του Περσικού Κόλπου είναι αμέτρητα. 
Μέχρι να' ρθει η σειρά μας πρέπει να παλέψουμε με την ανία και τη στέρηση. Κι όχι μόνο. Πρέπει να 'χουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα γιατί κυκλοφορούν πολλοί πλιατσικολόγοι σε τούτα τα μέρη και κάνουν επικίνδυνα ρεσάλτα...
Άλλος κίνδυνος είν' τα ερπετά και τα ποντίκια. Ειδικά τα τελευταία τα βλέπεις να προσπαθούν ν' ανέβουν στο βαπόρι, στρατιές ολόκληρες, χρησιμοποιώντας για γέφυρα τα καραβόσχοινα που 'ναι δεμένα στις δέστρες των ντόκων.
Έχω γνωρίσει την υποκρισία των Χριστιανών, αλλά μου φαίνεται πως οι Άραβες μουσουλμάνοι τους έχουν ξεπεράσει. 
Τα οινοπνευματώδη υποτίθεται πως απαγορεύονται, αλλά στα κρυφά τα ρουφάνε σα σφουγγάρια. 
Απαγορεύεται και το προγαμιαίο σεξ... αλλά, όπως λέει και το ρητό... από πίσω μπαίνουν τραίνα!
Πάνω απ' τα κεφάλια μας ο καυτός ήλιος. Και κάτω απ' τα διάφανα νερά γυροφέρνουν πεινασμένοι καρχαρίες φτιάχνοντας μια εικόνα υποχθόνιας φρίκης. 
Επιτέλους ήρθε η ώρα να ξεκολλήσουμε από δω και να μπούμε στη Μεσόγειο μέσω Σουέζ.
Ο Κόλπος του Άντεν ήταν και είναι ο παράδεισος των πειρατών. Γύρω μας δολοφονικές ξέρες, στους κάβους φυτεμένα φανάρια, νερά θολά και βρόμικα, η ζέστη αφόρητη.
Το πέρασμα του καναλιού είναι και μια γραφειοκρατική ταλαιπωρία. Κρατικοί υπάλληλοι μέχρι να πάρουν το μπαχτσίσι τους δεν σταματούν να βρίσκουν "παρατυπίες".
Το Σουέζ δε θυμίζει τίποτα απ' τη μεγαλοπρέπεια του Παναμά. Μυρίζει αραπίλα και μαστούρα.
Αλλά πλησιάζει η ώρα να ξαναπατήσουμε πατρίδα. 
Να θυμηθούμε τη φυσιολογική γυναίκεια μυρωδιά, που δεν έχει σχέση με την καλντεριμιτζίδικη αποφορά. 
Να σταθούμε κάτω απ' τον αγαπησιάρη μεσογειακό ήλιο, να στεγνώσουμε απ' το πούσι των πολικών, να εξατμιστεί ο ιδρώτας των τροπικών...
Τόσους μήνες στο βαπόρι οι ορμόνες δεν καταλάγιαζαν, ορμές θαλασσινές μάς ξυπνούσαν λάγνους παραλογισμούς.
Τα λιμάνια που πιάναμε μύριζαν φόβο και παρακμή. Κατακάθια, λαθρέμποροι, παράνομοι, καταφερτζήδες, πουτάνες, κάθε λογής τσακάλια μάς έστηναν καρτέρι να μας λιανίσουν και να μας καταπιούν.
Αλλά τώρα είμαι πλέον αποφασισμένος. Δεν θα ξαναγυρίσω στον απόπατο. Αγκυροβολώ στην "Ιθάκη" μου...

Πέμπτη 14 Απριλίου 2016

"Ημερολόγιο λιποταξίας" (86) - Οι "ανθενωτικοί" ήταν και είναι ανθέλληνες!

 
Περπατάω δίπλα στα ρωμαϊκά τείχη της Κωνσταντινούπολης και συνειδητοποιώ πως ελάχιστα με ενδιαφέρει η περίοδος της χριστιανικής θεοκρατίας.
Αλλά κάποια χτυπητά ιστορικά ορόσημα δεν μπορώ να τα αγνοήσω.
Το 357 η "Νέα Ρώμη" εξομοιώθηκε διοικητικά με την παλιά πρωτεύουσα. Και ουσιαστικά την αντικατέστησε πλήρως το 476 όταν η "αιώνια πόλη" καταλύθηκε απ’ τους βαρβάρους...
Το 532 στη "Στάση του Νίκα" καταστράφηκε όλο το κέντρο της πόλης και ξαναχτίστηκε. Η λαϊκή αυτή επανάσταση παραχαράχτηκε απ’ την επίσημη ιστοριογραφία, αλλά δεν είναι της ώρα ν’ ασχοληθούμε μαζί της.
Το 618 η Αίγυπτος περνάει στην αραβική κυριαρχία και η ρωμαϊκή πρωτεύουσα χάνει οριστικά το σιτοβολώνα της. Τεράστιο οικονομικό και ηθικό πλήγμα...
Το 626 η πόλη υφίσταται την πρώτη μεγάλη πολιορκία της απ’ τους Αβαροσλάβους. Με δυσκολία τη βγάζει καθαρή αλλά πολλά προάστιά της καταστράφηκαν. Εδώ το πλήγμα ήταν κυρίως ψυχολογικό. Από τότε οι κάτοικοί της ποτέ δεν αισθάνθηκαν απόλυτα ασφαλείς.
Το 740 μεγάλο μέρος της πόλης καταστρέφεται από σεισμό και εφτά χρόνια αργότερα μετράει χιλιάδες νεκρούς από επιδημία πανώλης...
Το 843 λήγει η μακρά περίοδος της Εικονομαχίας. Φαινομενικά νίκησε ο θρησκευτικός φανατισμός. Αλλά σχεδόν την ίδια περίοδο η πολιτική και πνευματική ηγεσία της πόλης στρέφεται προς την κλασική αρχαιότητα. 
Τα κομποσχοίνια κι οι "ησυχασμοί" ήταν συνταγές αποτυχίας και προμήνυαν μαύρες μέρες για την άλλωστε ακμαία κοινωνία της...
Για τις δυο αλώσεις της πόλης, 1204 και 1453, δεν χρειάζεται να πούμε κάτι ιδιαίτερο. Τα ξέρετε.
Απλά να επισημάνουμε πως η Κωνσταντινούπολη παρέμεινε επί αιώνες διχασμένη μεταξύ δυο αντίπαλων παρατάξεων. Των "ενωτικών" και των "ανθενωτικών". Οι πρώτοι ήταν "φιλοδυτικοί" και "φυλέλληνες", οι δεύτεροι "αντιδυτικοί" και "ανθέλληνες"...

Τρίτη 12 Απριλίου 2016

Αντιεξουσιαστικοί έρωτες!

Ρε μάγκες, απόψε θα σας μιλήσω μέσα απ’ την καρδιά μου: χρόνια νταραβερίζομαι με κομμουνιστικά κυκλώματα, αλλά ένα πήδημα της προκοπής δεν έκανα!
Όποτε όμως πάω σε αντιεξουσιαστικά στέκια σχεδόν πάντα βλέπουν χαρά τα σκέλια μου...
Την περασμένη Κυριακή κάτι αντιεξουσιαστές είχαν ρεμπέτικο πάρτι στα Κάτω Πετράλωνα. Όπου μπουζούκι και χορδή η Ψονθο-βασίλω πρώτη!
Με το που φτάνω "καρφώνω" μια Αγγλιδούλα.
Παρένθεση πρώτη: οι Αγγλιδούλες είναι ιδανικές γκομενίτσες. Δεν σε κερατώνουν, δεν ασχολούνται με τα "προσόντα" και τις "επιδόσεις" σου, γενικώς είναι πολύ καλόβολες.
Ως τώρα στη ζωή μου έμαθα να μην φοβάμαι δύο κατηγορίες ανθρώπων:
α) Τις γυναίκες με φακίδες, ροδαλά μαγούλια και κοτσίδια.
β) Τους εγκληματίες που βγήκαν απ’ τη φυλακή μετά από 40 χρόνια. Αυτοί σίγουρα δεν θα το ξανακάνουν. Έχουν μετανιώσει...
Κλείνω παρένθεση.
Την παρατηρώ καλύτερα. Έχει ξυρίσει τα φρύδια της. Χμμμ... όταν βλέπεις, μάγκα μου, τέτοια γυναίκα, να ξέρεις πως θα σε ξυρίσει! Δε με νοιάζει. Άλλωστε χρειαζόμουν ένα ξυρισματάκι πάνω-κάτω!
Της την πέφτω αλλά δεν ανταποκρίνεται.
Το πιάνω το υπονοούμενο: όταν δεν είσαι φυσικός μαγνήτης πρέπει να γίνεις χρηματομαγνήτης!
Νόμος της φύσης: όταν δεν μπορείς να έχεις παρέα, την αγοράζεις!
Προσφέρομαι να την κεράσω, της κάνω κι ένα μικροδωράκι να φανώ τύπος λαρτζ και γενναιόδωρος, αρχίζει να σπάει ο πάγος.
Σε λίγο η τύπισσα αρχίζει να δείχνει πρόθυμη για ανταλλαγές σωματικών υγρών.
Αλλά εγώ ο μάλαξ (πώς μου ήρθε;) πήγα να το παίξω ανώτερος, πως, και καλά, δεν είμαι κανένα λιγούρι, πως δεν θεωρώ το σεξ είδος πρώτης ανάγκης, σαν το κατούρημα ας πούμε...
Και της προτείνω να απολαύσουμε απόψε τις γλυκιές πενιές και να βρεθούμε τη Δευτέρα σ’ ένα ρομαντικό ξενοδοχειάκι να φχαριστηθούμε άλλου είδους γλύκες.
Εννοείται πως μου είχε σηκωθεί ως το σαγόνι, αλλά ήθελα να το παίξω αυτοκυριαρχία ο ηλίθιος. Κι ας ήξερα πως θα την έβγαζα το βράδυ δια χειρός Βαράγκη.
Αλλά γι’ αυτό ο καλός θεούλης μας έδωσε τη μαλακία. Για να μην πέφτουμε στα μεγάλα αμαρτήματα της πορνείας, του βιασμού και της κτηνοβασίας.
Ανοίγω δεύτερη παρένθεση:
Είπα "κτηνοβασία" και θυμήθηκα έναν φίλο μου απ΄την Αυστραλία που του εξηγούσα πως εμείς στο Καρπενήσι πηδούσαμε κότες, προβάτες, άντε και κανένα κουνέλι. Τα κατσίκια δεν τα προτιμούσαμε γιατί ήταν νευρικά και δύσκολα μας "κάθονταν"!
Τότε εκείνος μου είπε πως "Εμείς στην Αυστραλία γαμάμε καγκουρό και στρουθοκαμήλους. Φίλε, δεν ξέρεις τι χάνεις!"...
Κλείνω κι αυτή την παρένθεση.
Τι έλεγα; Αααααα... πως το έπαιξα υπεράνω και δεν την πήδηξα επιτόπου την Αγγλιδούλα. Απλά ανταλλάξαμε τηλέφωνα και κανονίσαμε να βρεθούμε τη Δευτέρα.
Δευτέρα μεσημεράκι της τηλεφωνώ στο κινητό. Απαντά μια αντρική φωνή, προφανώς ο γαμέτης από καμιά κατάληψη.
"Πρόντο;".
"Τι πρόντο ρε μαλάκα;", του λέω και του το κλείνω.
Σήμερα, πρωί-πρωί, της ξανατηλεφωνώ.
Το σηκώνει η ίδια.
"Εσύ είπες μαλάκα τον Τζιάκοβο;", με ρωτάει.
"Ναι, εγώ!".
Και μου το κλείνει στα μούτρα...

Κυριακή 10 Απριλίου 2016

Ένας μούτσος απ’ το Καρπενήσι! (IΓ’ - Κομμουνιστικές μπύρες από ζαχαροκάλαμο!)


Στη Καζαμπλάνκα επικρατεί μια ατμόσφαιρα ανατολίτικη, αραβοκρατούμενη με μυστηριώδεις οσμές. Στα πολύβουα παζάρια της γεμίζεις μυρωδιές μουσουλμανικές ανακατωμένες με παρισινά αρώματα...
Στα πεζοδρόμια στην πέφτουν συνεχώς ψιλικατζήδες μικρέμποροι ναρκωτικών. Κάποιοι τολμούν κι αγοράζουν μεγάλες ποσότητες χασίσι, το φέρνουν στην πατρίδα και το μοσχοπωλούν.
Αλλ' αυτές οι δουλειές έχουν μεγάλο ρίσκο. Ο ίδιος ο πωλητής μπορεί να σε καρφώσει και να σε συλλάβουν στην επόμενη γωνιά. Γενικά, όσοι προσπάθησαν ν’ ασχοληθούν μ’ αυτό το "σπορ" ερασιτεχνικά, το μετάνιωσαν. Αν δεν έχεις πλάτες και κύκλωμα είσαι αναλώσιμος...
Εδώ στο Μαρόκο η πορνεία απαγορεύεται επισήμως. Η αστυνομία κάνει συχνά "επιχειρήσεις αρετής" και συλλαμβάνει στους δρόμους τις ασυνόδευτες κοπέλες, κατά τεκμήριο πόρνες. Έτσι, είναι συνηθισμένο φαινόμενο, εκεί που περπατάς αμέριμνος να σε αρπάξει κάποια άγνωστη απ’ το μπράτσο αγκαζέ για να γλυτώσει το μπουζούριασμα...
Η Ζέτα για να μ' ευχαριστήσει που την "έσωσα" με τραβάει σπίτι της και προσπαθεί να μου κάνει το κέφι. 
Όντως, η μαστούρα καπνίζει σα λιβανιστίρι και διώχνει την κακοκεφιά. Δεν θα πάθαινα και τίποτα κακό αν δοκίμαζα μια φορά κι εγώ αγνό πράμα. Κύματα αισιοδοξίας και πλημμύρα πρωτόγνωρου πάθους με κυριεύουν...  
Στην Αβάνα φτάσαμε σε καλή εποχή. Από τότε που ο μακαρίτης ο Παπανδρέου αναγνώρισε την Κούβα κι ανέπτυξε φιλικές σχέσεις με το καθεστώς, οι Έλληνες ναυτικοί έπαψαν ν’ αντιμετωπίζονται σαν δυτικοί κατάσκοποι! 
Γενικά, το καθεστώς έχει ήδη χαλαρώσει πολύ κι ο κόσμος ξαναβρίσκει τη φυσική του ροπή στο γλέντι, το χορό, το τραγούδι, την τεμπελιά.
Τα σαββατοκύριακα το Κόμμα οργανώνει φιέστες και κερνάει τους πάντες μπύρες από ζαχαροκάλαμο μέσα σε μεγάλα βαρέλια.
Οι περισσότεροι από μας πηγαίνουν στα μέρη που συχνάζουν οι ξένοι. 
Στο "Havana Libre", πρώην Χίλτον, που γίνεται χοντρό νυφοπάζαρο. Οι γκομενίτσες λαδώνουν τους πορτιέρηδες για να τις αφήσουν να περάσουν. 
Στο "Τροπικάνα", στο πιο ξακουστό καμπαρέ της Κεντρικής Αμερικής, χωμένο στην τροπική βλάστηση.
Και στο ξακουστό "Κουτούκι του Μεσονυχτίου", όπου ο χρόνος αναμονής για να κάτσεις εξαρτάται απ' το ύψος του φιλοδωρήματος.
Εγώ προτιμάω να πάω στα κακόφημα στέκια της κουβανέζικης νεολαίας.  
Στα "ποσάδα", τα ενοικιαζόμενα με την ώρα δωμάτια. 
Και σε κάτι θεοσκότεινα κλαμπάκια που επιτρέπεται η είσοδος μόνο σε ζευγαράκια. Ο σερβιτόρος σε οδηγεί σε κάτι παράξενους καναπέδες με φακό. Η δυνατή μουσική μόλις και μετά βίας καλύπτει τις εξάρχεις οργασμού όσων πηδιούνται στην τεράστια αίθουσα...

Παρασκευή 8 Απριλίου 2016

"Ημερολόγιο λιποταξίας" (85) - Κωνσταντινούπολη: η πόλη των "μεγάλων ιστορικών ψεμάτων"!

Απ’ τον πύργο του Γαλατά αγναντεύω ολόκληρη την Κωνσταντινούπολη. Ο πληθυσμός τούτης της πόλης είναι μεγαλύτερος απ’ της Ελλάδας...
Δεν έχω όρεξη να επισκεφτώ μουσεία, τζαμιά, μνημεία. Προτιμάω να περάσω την ώρα μου συλλογισμένος και συνωστισμένος στο πλήθος της λεωφόρου Ιστικλάλ και της πλατείας Ταξίμ...
Μ’ αρέσει η ατμόσφαιρα αυτής της πολιτείας. Πάντα ήταν πολυεθνική, χωνευτήρι πολιτισμών, όνειρο κάθε κατακτητή, μήλον της έριδος των αντίπαλων εθνικισμών.
Αλλά, όπως και να το κάνουμε, την ιστορία της πόλης σφράγισε η παρουσία των Ρωμιών. 
Ρωμιός δεν σημαίνει Έλληνας όπως ηλιθιωδώς το μεταφράζουν οι αστοιχείωτοι εθνόκαυλοι. "Ρωμιός" ήταν ο άνευ εθνικότητας χριστιανός υπήκοος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Και μετά την άλωση, της Οθωμανικής. 
Οι περισσότεροι Ρωμιοί μιλούσαν διάφορες παραλλαγές της κοινής ελληνιστικής γλώσσας. Κι αυτό εκμεταλλεύτηκαν οι παραχαράκτες της ιστορίας που ταυτίζουν το ανατολικό ρωμαϊκό κράτος με την Ελλάδα και θεωρούν την Κωνσταντινούπολη "πρωτεύουσα του Ελληνισμού"...
Μια και μιλήσαμε για παραχαράκτες της ιστορίας, ας πούμε κι αυτό: ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος δεν ήταν ιδρυτής της Κωνσταντινούπολης, ούτε η συγκεκριμένη πόλη αντικατέστησε το αρχαίο Βυζάντιο. 
Το Βυζάντιο είχε πάψει να υφίσταται απ’ το 196 μ.Χ. που το ισοπέδωσε ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Σεπτήμος Σεβήρος. Και στη θέση του έχτισε εξ υπαρχής μια ολοκαίνουργια πόλη, με καθαρό ρωμαϊκό χαρακτήρα, την Αυγούστα Αντωνίνα. Αυτή την πόλη επέλεξε για νέα πρωτεύουσά του ο Κωνσταντίνος, την επεξέτεινε και την ονόμασε "Νέα Ρώμη"!
Η πλάκα είναι πως όταν ο Κωνσταντίνος θέλησε ν’ αποφασίσει την ακριβή ημέρα των εγκαινίων της νέας πρωτεύουσας, δεν κάλεσε ούτε χριστιανούς παπάδες ούτε δεσποτάδες ούτε καλογέρους. 
Αντιθέτως, χρύσωσε τους πιο περίφημους μάντεις και οιονοσκόπους της αυτοκρατορίας του κι εκείνοι, παρατηρώντας τα εντόσθια των ζώων και το πέταγμα των πουλιών, του υπέδειξαν ως πιο ευοίωνη ημέρα την 11η Μαΐου 330...
Ο Κωνσταντίνος δεν άλλαξε τον "ειδωλολατρικό" χαρακτήρα της Αυγούστας Αντωνίνας. Διατήρησε όλους τους ναούς της και την εμπλούτισε με νέους, χριστιανικούς και μη! 
Έχτισε μεν το ναό της Αγίας Ειρήνης και τα μαρτύρια των Αγίων Ακακίου και Μωκίου, αλλά ταυτόχρονα ανήγειρε και ναό της Τύχης και της Ρέας...

Τρίτη 5 Απριλίου 2016

Αναμνήσεις μιας κακόγουστης ζωής! (Α’ - Η πουλχερία)

Οι γυναίκες καταλαβαίνουν από χιλιόμετρα αν είσαι αποτυχημένος.
Κι αν δεν ανταποκρίνεσαι στις προσδοκίες τους δεν σε πλησιάζουν καν.
Εγώ φωνάζω από μακριά: "χρεωκοπία"!
Κυκλοφορώ με μια ομπρέλα τσουρομαδημένη. Εξωτερική εμφάνιση απολύτως παραμελημένη. Σίγουρα όλες τους θα ντρέπονταν να με κυκλοφορήσουν...
Φεύγω καβλωμένος απ’ του Ζωγράφου. Μου έχουν πει για ένα καλό μπουρδελάκι στο Κολωνάκι. Στη Λυκούργου.
Φυσικά και θα πάω με τα πόδια. Το εισιτήριο, 1.40 ευρώ, είναι τσουχτερούλι.
Στην τσέπη μου έχω μόνο 5 ευρώ. Σίγουρα δεν φτάνουν να πηδήξω, αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα. Σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα κάτι γίνεται τελικά και τη βολεύω.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι άλλο: φοβάμαι μήπως μέχρι να φτάσω στο Κολωνάκι θα μου έχει φύγει η κάβλα. Είμαι και πενηντάρης. Μετά από μισή ώρα ποδαρόδρομο μπορεί και να μη μου σηκωθεί...
Ως τώρα δεν πραγματοποίησα κανένα μου όνειρο. 
Κι οι καινούργιοι φίλοι μου είναι λίγο-πολύ ψυχάκηδες. Ένας τους μου τηλεφώνησε χθες ξημερώματα για να μου πει: "Είμαι ο χάρος κι έρχομαι να σε πάρω. Ετοιμάσου!"...
Προχθές Κυριακή ήμουν με κάτι αντιεξουσιαστές στου Στρέφη. 
Την έπεσα σε μια πιτσιρίκα. Ήταν καβλοπρεπής. Όλοι έλεγαν "ο παππούς και το μανούλι"!
Η τύπισσα έδινε σινιάλο από μακριά. Ήταν πουτάνα στην ψυχή. Αλλά εγώ αυτές τις γυναίκες γουστάρω. Που ’χουν τα σκατά μέσα τους...
Κατεβαίνουμε απ’ το λόφο και φτάνουμε στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ των Εξαρχείων.
Παίζει ο Τρίτωνας και χάνει. 
"Μπες μέσα, διέκοψε τον αγώνα και κατέβασε το σορτσάκι του αντίπαλου σέντερ", με διατάζει η τύπισσα.
Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά εγώ θεωρώ  όλες τις γυναίκες πουτάνες. Μπορεί να το παίζουν ευαίσθητες, ηθικές, κλαψομούνες. Αλλά όλες γουστάρουν να εκμηδενίζουν τον άντρα τους. Να τον εκθέτουν δημόσια.
Έτσι κι η δικιά μου. Πολύ θα ήθελε να κάνω την τρέλα που μου ζητούσε και να κάθεται ν’ απολαμβάνει να με κάνουν αλοιφή στο ξύλο!
"Προτιμώ να κατεβάσω το δικό σου το βρακάκι", της λέω.
Μπαίνουμε στις γυναικείες τουαλέτες του γηπέδου και το κάνουμε.
Από πάνω μας η εξέδρα παίρνει φωτιά. Ο Τρίτων πλησιάζει στο σκορ.
Βγαίνοντας διαβάζουμε τ’ όνομα του δρόμου: "Πουλχερίας".
"Από δω και πέρα", μου κάνει, "Πουλχερία θα λέω την πούτσα σου"!

Κυριακή 3 Απριλίου 2016

Απ' το ημερολόγιο ενός ερωτευμένου (Β' - Αν δεν συγχωρήσεις τον πρώην σου, δεν είσαι έτοιμη να ξαναγαπήσεις)



Δε νομίζω πως μπορείς να μιλάς γι' "αληθινή αγάπη" αν δεν έχεις γνωρίσει την καλύτερη και τη χειρότερη πλευρά του άλλου.
Πρέπει να δεις τον άλλον πώς λειτουργεί όταν είναι αναστατωμένος, αγχωμένος, θυμωμένος. Πώς διαχειρίζεται τις φάσεις της συναισθηματικής του απόστασης.
Γενικά, δεν πρέπει να απαιτούμε την τελειότητα.
Ούτε να έχουμε την απαίτηση να μην κουβαλά ο άλλος τις ευχάριστες και δυσάρεστες εμπειρίες των προηγούμενων σχέσεών του
Τη ρώτησα πώς έδωσε τέλος στις παλιές της σχέσεις. Όχι με κουτσομπολίστικη διάθεση. Αλλά συνειδητοποίησα πως αν δεν έχεις δώσει ένα καλό τέλος στην προηγούμενη σχέση σου, αν δεν έχεις συγχωρήσει τον πρώην σου, τότε δεν είσαι έτοιμος να  ξαναγαπήσεις ειλικρινά...
Κάποτε τα θεωρούσα όλα σε μια σχέση αυτονόητα. Τώρα αναλογίζομαι την αξία όσων μου προσφέρονται. Και νιώθω ευγνωμοσύνη για τη σύντροφό μου αλλά και για τη ζωή...
Οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη επίγνωση για τις ανάγκες και τα προβλήματα μιας σχέσης. Εμείς οι άντρες είμαστε επιπόλαιοι. Τα βρίσκουμε "όλα εντάξει". 
Απόψε μου πέταξε ένα "Μα εγώ αλλιώς σε γνώρισα. Δεν ήσουν τέτοιος στην αρχή!".
Δεν παραβλέπω πως μια σχέση είναι κάτι το ζωντανό που συνεχώς εξελίσσεται, 
Αλλά αυτοί που κυρίως αλλάζουν είναι οι άνθρωποι. Και μαζί μ' αυτούς αναγκαστικά αλλάζει κι η σχέση.
Το ιδανικό θα ήταν το ζευγάρι να εξελίσσεται παράλληλα. Αλλά σπάνια συμβαίνει κάτι τέτοιο. 
Εγώ προσπαθώ ν' αλλάζω και να εξελίσσομαι συνεχώς. Κάθε εξάμηνο θέλω να γίνομαι ένας διαφορετικός άνθρωπος.
Αυτό είναι ωρολογιακή βόμβα για μια σχέση.
Καταλαβαίνω πως της προκαλώ μεγάλη ανασφάλεια και στρες...
Καταλαβαίνω πως της προκαλώ μεγάλη ανασφάλεια και στρες...