Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Η Άθη η Ρεμπέτισσα στο αλβανικό μέτωπο!


Η Αθούλα μπορεί να ήταν τύπισσα του περιθωρίου αλλά, όλα κι όλα, το ’χε τάμα και πάγαινε κάθε δεκαπενταύγουστο στη Μεγαλόχαρη.
Έτσι έτυχε να ’ναι στο λιμάνι της Τήνου τη στιγμή που οι Ιταλέζοι τορπίλαγαν την "Έλλη".
Μέσα στο γενικό χαμό, εκείνη σκάρωσε, όπως συνήθιζε σε τέτοιες στιγμές, ένα τραγουδάκι:
Στης Τήνου την πανήγυρη τορπίλισαν την Έλλη
οι ύπουλοι, οι άναντροι, οι χάρτινοι φρατέλοι.
Σκότωσαν προσκυνητές πάνω στη λειτουργία
παράλυτους, αόμματους, κι έκλαιγε η Παναγία!
Όταν σε δυο μήνες κηρύχθηκε ο πόλεμος, η Αθούλα έτρεξε να καταταχθεί στο στρατό κι ας είχε και περίοδο.
Πήρε απ’ το Φρουραρχείο το Φύλλο Πορείας και τραβώντας για το Μέτωπο, έγραψε κι άλλο τραγουδάκι:
Καιρός πια το μπουζούκι μου, στο πλάι να τ’ αφήσω
να πάρω το ντουφέκι μου, να πάω να πολεμήσω.
Δεν το βαστάει το σπλάχνο μου να κάθομαι εδώ πέρα
και τα παιδιά να πολεμούν κει πάνου νύχτα-μέρα.
Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που η Άθη η Ρεμπέτισσα στρατεύεται στο πλευρό του επίσημου κράτους!
Μην ξεχνάμε πως ήταν φύση ρέμπελη, αναρχική κι επαναστατική. Κι αυτό φάνηκε απ’ την πρώτη μέρα που κατατάχθηκε στο στρατό. Εκεί τα βρήκε κάπως σκούρα η Αθούλα, και το βράδυ, σε μια σκοπιά, έγραψε σ’ ένα τσιγαρόχαρτο το περίφημο ρεμπέτικο "Η αγύμναστη": 
Όσο και να το λέγανε πολλοί, ποιος να το φανταζόταν
πως μια ρεμπέτισσα Σμυρνιά φαντάρος θα ντυνόταν!
Κι όμως με βάλαν στη γραμμή, σε "φάλαγγα κατ’ άντρα"
και με διπλοκλειδώσανε στου πεζικού τη μάντρα.
Ο κυρ λοχίας ο φτωχός, ωσότου να με μάθει
το "παρά πόδα" και το "αλτ", ο δόλιος είχε πάθει.
Μπορεί στην πειθαρχία να ’παιρνε μηδέν η Αθούλα, αλλά όταν άναβε το πελεκούδι αρίστευε!
Στο Καλπάκι πήρε μόνη της παραμάζωμα τους Κένταυρους, τη θωρακισμένη επίλεκτη ιταλική μεραρχία.
Το ίδιο βράδυ έγραψε το παρακάτω τραγουδάκι:
Γι’ αγοράκια δε με νοιάζει
ούτε βάζω πια μαράζι
συντροφιά έχω τη λόγχη
τη γλυκιά μου ξιφολόγχη.
Αγκαλιά μ’ αυτή κοιμάμαι
τους Κενταύρους δε φοβάμαι
θαύματα μ’ εκείνη κάνω
στις βουνοκορφές απάνου

Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Απ’ το ημερολόγιο ενός άρρωστου Γαύρου (Δ’ - Στο γήπεδο με τους προκλιμακτήριους φίλους μου!)

Σαν ήμασταν πιτσιρήδες, το μεγάλο μας άγχος ήταν πώς θα μπαίναμε τζαπαρία την Κυριακή στο γήπεδο.
Και τι δε σκαρφιζόμασταν. Μέχρι και τους συνοδούς αναπήρων παριστάναμε...
Ώσπου να μπλέξω με την ΚΝΕ, ο Θρύλος ήταν η μοναδική διασκέδαση της βδομάδας.
Ο μόνος τρόπος ν’ απαλλαγώ απ’ το εφήμερο.
Μεγάλη υπόθεση να νιώθεις νικητής και "σπουδαίος", έστω και για δυο ωρίτσες, έστω και μ’ ένα γκολ!
Κατεβαίναμε στο Καραΐσκάκη με τον ηλεκτρικό. Ένα τσούρμο αγόρια, με τα χέρια στις τσέπες, και λέγαμε συνεχώς "μαλάκα μου" και "πούστη μου", και δως του παφ πουφ το τσιγάρο...
Και στην κερκίδα την παλιά, με τα τσιμέντα, μασάγαμε λιόσπορο, όχι τον άσπρο αλλά τον μαύρο, που ’χε τη μισή τιμή και τον λέγαμε "μπατιρόσπορο"...
Πάω και τώρα πού και πού στο γήπεδο, με κάτι φίλους προκλιμακτηριακούς, αληθινά φαντάσματα του ένδοξου παρελθόντος μας.
Όλη την ώρα γκρινιάζουμε, όλο κάτι μας φταίει. Μη κρυώσει ο κώλος μας, μη βραχύ το γκριζιασμένο μαλλί μας, μη τρέξει η μυτούλα μας...
Αλλά ας μην τα σκέφτομαι και φρικάρω.
Ξαναγυρίζω στην εποχή που "δεν καταλαβαίναμε Χριστό". Που καθόμαστε 4 ώρες μες στη βροχή για να δούμε τον Αναστώ. Και στο καπάκι, μες στη λασπουριά στο λόφο πίσω απ’ την Ανάληψη του Βύρωνα, μπαλαμουτιαζόμασταν με την κόρη του φούρναρη! Πλάθαμε κουλουράκια με τα δυο χεράκια κι άλλα εγκεκριμένα απ’ το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων παιχνιδάκια...
Έγραφα τις προάλλες για τη βία στα γήπεδα. Εύκολα την καταδικάζεις, αλλά έλα και στη θέση μας. Πρέπει κάπου να εκτονωθούμε. Από παντού είμαστε πρεσαρισμένοι!
Το πουλί μας είναι κοντόκαννο, στο σπίτι η κυρά μάς παντοφλιάζει, η γκομενίτσα που μας ανανέωνε αρχίζει να πατσουριάζει, η μουνάρα που κυνηγάμε μάς χυλοπιτιάζει, στη δουλειά τ’ αφεντικό μάς κάνει ρόμπες κάθε μέρα, οι λογαριασμοί απλήρωτοι, τα χρέη μαζεύονται βουνά κι όσοι έχουμε κάνει παιδιά μάς γαμάνε ασάλιωτα...

Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Πόσο σοφοί ήταν οι λεγόμενοι "αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι"; (E’ - Ο Πυθαγόρας)

Αν για τους προγενέστερους Ίωνες φιλοσόφους έχουμε μόνο σοβαρές ενδείξεις για τις ανατολίτικες επιρροές τους, για τον Πυθαγόρα έχουμε και αποδείξεις.
Ο Σάμιος φιλόσοφος (570-496 π.Χ.) έζησε πολλά χρόνια στην Αίγυπτο και στη συνέχεια στη Βαβυλώνα. Κατά πάσα πιθανότητα εντάχθηκε και στο φαραωνικό ιερατείο.
Ο χώρος που κυρίως έδρασε ήταν η Κάτω Ιταλία, και συγκεκριμένα ο Κρότωνας και το Μεταπόντιο.
Εκεί ίδρυσε μια μυστική θρησκευτικο-πολιτική οργάνωση (κάτι σαν τους μεταγενέστερους Μασόνους) που απέκτησε μεγάλη πολιτική δύναμη κι επιρροή.
Ως προσωπικότητα ήταν αμφιλεγόμενη. Ο Ηράκλειτος μιλούσε απαξιωτικά γι' αυτόν, αποκαλώντας τον "απατεώνων αρχηγό"!
Στη διδασκαλία του Πυθαγόρα συνυπάρχουν τα πιο ετερόκλητα στοιχεία: μαθηματικά, ορθολογισμός, θρησκευτική ενατένιση, μυστικισμός, επιστημονικότητα.
Θεωρούσε πως το Σύμπαν είναι το πρότυπο της αρμονίας, της τελειότητας και της τάξης. Βέβαια, σήμερα ξέρουμε πως η συμπαντική τάξη είναι μύθος. Και θα το διαπιστώσουμε κι εμπειρικά όταν σβήσει ο ήλιος μας ή όταν ένα άλλο ουράνιο σώμα συγκρουστεί με τη Γη...
Ο Πυθαγόρας ακολούθησε τη διδασκαλία των Ορφικών, των Ινδουιστών και των Αιγυπτίων σοφών. Δεχόταν πως η ψυχή είναι μέρος της αθάνατης θείας ουσίας. Πίστευε στη σαφή διάκριση σώματος-ψυχής και στη μετενσάρκωση ως καθαρτικής διαδικασίας της ψυχής προκειμένου να ενωθεί με το θείο, δηλαδή να ενταχθεί κι αυτή στην αρμονία του σύμπαντος.
Στα μαθηματικά έδινε μεταφυσική διάσταση. Αντιμετώπιζε όλη τη φύση ως απεικόνιση αριθμών. Οι αριθμοί αποτελούν τις απαρχές των όντων.
Δίδασκε πως το Σύμπαν δημιουργήθηκε από τη Μονάδα. Κι έκανε ορισμένες εύστοχες κοσμολογικές παρατηρήσεις, όπως ότι η γη είναι στρόγγυλη, κινείται και δεν αποτελεί το κέντρο του κόσμου.
Όμως ο δογματισμός του τον οδήγησε και σε λάθη. Στην εποχή του επικρατούσε η άποψη πως τα ουράνια σώματα ήταν εννέα. Ο Πυθαγόρας όμως υποστήριζε πως υπήρχε κι ένα δέκατο, αφανές, σώμα που το ονόμαζε "αντι-γη"! Κατέληξε στο συμπέρασμα αυτό γιατί θεωρούσε πως μόνος τέλειος αριθμός είναι το Δέκα, άρα το τέλειο Σύμπαν δεν θα μπορούσε να αποτελείται από ατελή αριθμό πλανητών...
Κατά την προσωπική μου άποψη, η πυθαγόρεια μαθηματικοποίηση των πάντων συνιστά υπερβολή και ιδεοληψία.
Ο τρόπος αυτός προσέγγισης της φυσικής πραγματικότητας εγκαταλείφθηκε σύντομα καθώς επικράτησε το αντιεπιστημονικό πνεύμα του Πλάτωνα αλλά και η αριστοτελική απόρριψη της μαθηματικές μεθόδου.
Ο μαθηματισμός θα επιστρέψει με το Διαφωτισμό, αλλά απαλλαγμένος απ' τα μεταφυσικά βαρίδια του Πυθαγόρα...

Κυριακή 25 Μαΐου 2014

Στις φαβέλες του Ρίο (Α’ - Σφαίρα στην παλάμη!)

Ανηφοριά.
Δρόμοι με πατημένο χώμα.
Πιτσιρίκια ξυπόλυτα με πορτοκαλί σορτσάκια.
Βουνά τα σκουπίδια.
Κλάματα, φασαρία, καυγάδες, βρομιά και χρώμα.
Στις τσίγκινες παράγκες, μαμάδες και παιδιά στημένοι μπρος στις τηλεοράσεις. Είν’ η ώρα της σαπουνόπερας.
Άντρες δεν υπάρχουν. Είπαν πως πετάγονται να πάρουν μια μπύρα και δεν ξαναφάνηκαν.
Μάλλον έγιναν μέλη της συμμορίας του Πελεγρίνι.
Λαθρεμπόριο, ντρόγκα, πορνεία.
Οι χασικλήδες αναγνωρίζονται εύκολα. Ήσυχοι κι αδρανείς. Εντελώς διαφορετικοί απ’ τους κοκαϊνάκηδες. Αυτοί είναι συνεχώς στην τσίτα.
Η Ρόζα-Μαρία παίρνει ηρωίνη.
"Είν’ ό,τι χειρότερο", μου λέει. "Η πρώτη φορά είν’ πιο γλυκιά κι από χίλια καυλιά! Μετά, απλά πρέπει να παίρνεις τη δόση σου για να σταματήσεις να τρέμεις, να ιδρώνεις, να χέζεσαι στο κρεβάτι"!
Ο Χουανίτο είναι μόλις 11 χρονών.
Χώνει ένα κλειδί στον πράσινο καναπέ του σπιτιού του και... βρουουμμμμ.
Ονειρεύεται πως οδηγεί ταξί. Μεταφέρει πλούσιους τουρίστες στη Κοπακαμπάνα, στη Μπαϊα... Παραλίες, αρώματα, γυναίκες με μακριά πόδια...
Τ’ απόγευμα πιάνει βάρδια στο λόφο. Είναι "επαγγελματίας τσιλιαδόρος". Δουλεύει για λογαριασμό του Πελεγρίνι.
Οι λαθρέμποροι πρέπει να ξέρουν τα πάντα για όσα συμβαίνουν στη φαβέλα.
Μέχρι κι ο τελευταίος τουρίστας που θα μπει πρέπει να καρατσεκάρεται.
Τα πιτσιρίκια σαν τον Χουανίτο ανεβαίνουν στο ψηλότερο σημείο του λόφου, πετάνε τον χαρταετό τους κι έχουν τα μάτια τους καρφωμένα στην είσοδο της φαβέλας. Όποιος άγνωστος μπαίνει, τραβούν απότομα το σχοινί και δίνουν σήμα.
Απόψε ο Χουανίτο ήταν πολύ κουρασμένος. Τον πήρε ο ύπνος κι ονειρευόταν πως ήταν ταξιτζής.
Γι’ αυτό δεν πήρε πρέφα το ελικόπτερο της αστυνομίας που πέταξε πάνω απ’ τη φαβέλα. Ούτε και τους άντρες των Ειδικών Δυνάμεων που ενόψει του Μουντιάλ πήραν εντολή να περιορίσουν τη δράση των συμμοριών.
Τον ξύπνησαν οι δυνατοί ήχοι απ’ τους πυροβολισμούς των ούζι. Αυτά τα γαμημένα όπλα δεν σε σκοτώνουν απλώς... σε διαλύουν.
Την άλλη μέρα βρέθηκε δεμένος μπροστά στον Πελεγρίνι.
"Γαμημένο κωλόπαιδο, έχασα πέντε παλικάρια!".
Τράβηξε το ρεβόλβερ απ’ την τσέπη του, το κόλλησε στην παλάμη του παιδιού και πάτησε τη σκανδάλη.
Στην επόμενη βλακεία, το σκηνικό θα επαναλαμβάνονταν στον κρόταφο του Χουανίτο...

Σάββατο 24 Μαΐου 2014

Τελικά γουστάρω περισσότερο την αλητεία απ’ την πολιτική συνειδητοποίηση!

Δάσκαλε που δίδασκες...
Εγώ ήμουν αυτός που έλεγε πως παραμονές εκλογών πρέπει να μένουμε νηφάλιοι και τα ρέστα.
Αλλά σήμερα είχα μια νευρικότητα, από νωρίς το απόγευμα ήθελα να πιώ, να τσακωθώ, ν’ αλητέψω.
Τους συχάθηκα τους κολλητούς μου!
Ωραίοι μάγκες, μα την αλήθεια. Μόλις μυριστούν πως είμαι ρέστος την κοπανάνε και χάνονται σα σκιές...
Τριγυρνάω στο Μεταξουργείο και σκέφτομαι πως τούτη την ώρα θα ’ταν πραγματικά υπέροχο να ’χα μια γυναίκα... για να την αγαπάω ας πούμε... όχι για να πηδάω, ή μάλλον όχι μόνο για να πηδάω.
Αλλά όταν βρεις γκόμενα αδελφάκι μου, πολύ φασαρία, δεν μπορείς ούτε ν’ ανασάνεις, δεν περνάει στιγμή να μη σε πρήξει...
Πριν μπω στο μπαρ κοιτάω τη φάτσα μου σ’ έναν καθρέφτη αυτοκινήτου. Όποια γυναίκα θα πήγαινε μαζί μου, θα μπορούσε να πάει με τον καθένα. Γι’ αυτό πέφτω σε κάθε λογής σκατοθήλυκο που τα πίνει σε βρωμοπάμπ.
Μπαίνω στο μπαρ. Ένας τύπος με καρφώνει. Είν’ απ’ αυτούς που γυρεύουν αφορμή ν’ αρπαχτούν με τον πρώτο τυχόντα. Φοράω κι εγώ το ύφος "μη μ’ ενοχλείτε γιατί τη βάψατε".
Χθες είχα ρίξει στο κρεβάτι τη Ντέμη. 
Της είχα υποσχεθεί πως θα την πηδούσα όπως δεν την είχε πηδήξει κανείς!
Έπεσα μέσα. Πραγματικά δεν την είχε ξαναπηδήξει ποτέ κανείς τόσο άσχημα!
Απόψε θα ξαναδοκιμάσω την τύχη μου.
Καρφώνω δυο υπέροχα κοριτσάκια. Μοιάζουν ψηλομύτικα, του Αρσακείου ας πούμε, απ’ αυτά που συχνάζουν στα μέρη μας για ναρκωτικά κι εμπειρίες. Περνάνε μια φάση του στυλ "ο μπαμπάς κι η μαμά θα φάνε μεγάλη φρίκη σα δουν με ποιον μαλάκα νταραβερίζομαι"...
Αλλά πρέπει να προσέχω. "Αποπλάνηση ανηλίκου" το λεν αυτό οι εισαγγελάδες και μπορεί να σε κλείσουν μέσα και να πετάξουν το κλειδί στο πηγάδι. Οκ, η φυλακή μας ξέρει και την ξέρουμε, αλλά νισάφι πια γαμώ το μου...
Ο τσαμπουκάς τύπος παρακεί σπάει ένα μπουκάλι και ορμάει σε κάποιον δυστυχή.
Αυτό σημαίνει βία, σημαίνει κακά ξεμπερδέματα...
Παλιότερα είχα κι εγώ έναν τέτοιο κολλητό. Ήταν ικανός να μετατρέψει την πιο αθώα ασχολία σε εγκληματική ενέργεια! Τον σχόλασα όταν πήγε να ληστέψει την κάβα δίπλα στο αστυνομικό τμήμα Αμπελοκήπων...
Αφοσιώνομαι σε μια απ’ τις δυο πιτσιρίκες.
Της σπρώχνω τα μαλλιά προς τα πίσω και βάζω τα δάχτυλά μου πίσω απ’ τ’ αυτιά της. Ερωτογενείς ζώνες και καλά...

Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

Γιατί ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ για πρώτη φορά στη ζωή μου...

Αν περιμένετε να διαβάσετε κάποια βαθυστόχαστη πολιτική ανάλυση ή κανένα βαρύγδουπο ιδεολογικό μανιφέστο, μη συνεχίσετε.
Θα μιλήσω απλά, όπως κάνω με τους φίλους μου στα καφέ, στις μπυραρίες, στα καπηλειά.
Και, φυσικά, δεν έχω την απαίτηση να συμμερίζεστε τις δικές μου ιδεοληψίες. Ούτε να σας συγκινεί η σκέψη και μόνο πως την ερχόμενη Κυριακή μπορεί να συμμετέχουμε κι εμείς σε ένα ιστορικό γεγονός: να γίνει η Ελλάδα η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα μεταπολεμικά που η Αριστερά κερδίζει σε μια εθνική εκλογική αναμέτρηση.
Παραμερίζω, λοιπόν, τους συναισθηματισμούς και μπαίνω κατευθείαν στο "ψητό".
Οι μεθαυριανές εκλογές δεν είν’ όπως οι παλιές. Δεν αναμετρούνται οι "πράσινοι" κι οι "βένετοι".
Τούτες οι εκλογές είναι "πόλεμος"! Ο "θάνατός" τους η ζωή μας!
Οι περισσότεροι από μας δεν συμμετέχουμε ούτε σε θορυβώδεις διαδηλώσεις, ούτε αποδεχόμαστε ακραίες πολιτικές συμπεριφορές. Απλά περιμένουμε "τούτη την άγια ώρα" για να εκφράσουμε όλη τη συσσωρευμένη πολιτική μας οργή κι αγανάκτηση.
Το ’χω ξαναπεί: την Κυριακή είτε θα τους "σκοτώσουμε" με την ψήφο μας είτε θα μας σκοτώσουν με την πολιτική τους.
Στις προηγούμενες Περιφερειακές Εκλογές, το 2010, είχα στηρίξει τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ. Όχι μόνο εγώ βέβαια, αλλά κι η πλειοψηφία του λαού μας. Κανένας δεν μπορεί να μας κατηγορήσει πως είμαστε "κακοπροαίρετοι" ή "επιπόλαιοι".
Εξαντλήσαμε όλη μας την καλή θέληση αποδεχόμενοι ως ειλικρινή την τότε διακήρυξη των κυβερνώντων πως το "εξασφαλισμένο δάνειο" των 110 δις ευρώ θα μας έσωζε απ’ την χρεοκοπία, χωρίς τα αντίστοιχα μέτρα του Πρώτου Μνημονίου να θεωρούνται και "εξοντωτικά".
Αλλά η συνέχεια μάς επιφύλασσε πολλές και δυσάρεστες εκπλήξεις. Μας έλεγαν πως κάθε επιμέρους δόση απαιτούσε πρόσθετα δυσβάσταχτα μέτρα, που τελικά οδήγησαν στην κοινωνική εξαθλίωση και απελπισία.
Εννοείται πως πλέον ούτε τους πιστεύουμε ούτε και θέλουμε να τους ακούμε ή να τους βλέπουμε.
Έτσι, αποφάσισα να ψηφίσω για πρώτη φορά στη ζωή μου ΣΥΡΙΖΑ.
Πρώτα-πρώτα για να καταδικάσω αυτούς που μέχρι τώρα μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Με εκνευρίζει αφάνταστα που αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι προβάλλονται σήμερα ως "σωτήρες" μας.
Ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ και γιατί πρέπει κάπως ν’ αντιδράσουμε. Όταν ο οδοστρωτήρας έρχεται κατά πάνω σου δεν μπορείς να αδρανήσεις στο όνομα μιας δήθεν "σταθερότητας". Αρπάζεις το μπαζούκας και πατάς τη σκανδάλη. Και τα δικά μας "μπαζούκας" είναι οι ψήφοι μας.
Τρίτον, ψηφίζω ΣΥΡΙΖΑ και για λόγους αξιοπρέπειας. Αν συνεχίσουμε να στηρίζουμε αυτούς τους ανθρώπους που κατέστρεψαν τις ζωές μας, χάνουμε κάθε ίχνος αυτοσεβασμού και σοβαρότητας. Ουσιαστικά επιβεβαιώνουμε πως είμαστε γραικύλοι και ραγιάδες.
Η ψήφος μου στο ΣΥΡΙΖΑ έχει και τη θετική της πλευρά. Είμαι σίγουρος πως οι εταίροι και δανειστές μας είναι διατεθειμένοι να κάνουν πολλές υποχωρήσεις αν ασκηθούν οι σωστές πιέσεις. Ο ίδιος ο Σαμαράς απειλεί τους Ευρωπαίους με την ενδεχόμενη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σα να τους λέει: "δώστε σε μένα δύο, γιατί όταν έρθουν οι άλλοι θ’ αναγκαστείτε να δώσετε δέκα"!
Ωραία, λοιπόν, αποφάσισα εγώ να κάνω πραγματικότητα τις απειλές Σαμαρά!
Κάποιοι θα ρωτήσουν εύλογα: "Και γιατί να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ κι όχι κάποιο άλλο αντικυβερνητικό κόμμα;".
Σωστή ερώτηση! Αλλά εγώ θα σας απαντήσω με τη "λογική Σαμαρά": Αν η Νέα Δημοκρατία αναδειχθεί πρώτο κόμμα, ακόμα και με το 10% του εκλογικού σώματος, ο Σαμαράς θα βγει το βράδυ να πανηγυρίσει πως "ο ελληνικός λαός επιβραβεύει την πολιτική του"!
Θέλετε κάτι τέτοιο;

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Απ’ το ημερολόγιο ενός άρρωστου Γαύρου (Γ’ - Πρωινιάτικα στο "σκαμνί"!)

Το ποδόσφαιρο είν’ κατασκευασμένο απ’ τα υλικά που δημιουργήθηκε ο άνθρωπος: η αυτοθυσία κι η γενναιότητα συνυπάρχουν με την κλεψιά, την ανυποληψία, την απάτη.
Στα στάδια της αρχαίας Σπάρτης οι νέοι διδάσκονταν μια βασική αρχή: "κλέψε αλλά μη σε δουν"!
Εμείς στο Καραΐσκάκη αυτή την αρχή δεν την εμπεδώσαμε...
Απόψε το ματσάκι στράβωσε απ’ την αρχή! Ποιος το πίστευε πως θα χάναμε μέσα στο "σπίτι" μας.
Η καθιερωμένη κυριακάτικη μπουρδελότσαρκα ματαιώνεται.
Ήμασταν σε τέτοια χάλια που δεν θα μας έβαζαν σε μπουρδέλο ούτε με δέκα πιστωτικές κάρτες να κρέμονται απ’ τα πουλιά μας.
Το μπαράκι είναι γεμάτο σχολιαρόπαιδα.
Ανάβεις ένα τσιγαριλίκι και να σου τα, πέφτουν όλα πάνω σου σαν τα όρνια. Το ζητάει ο οργανισμός τους...
Μια πιτσιρίκα βάζει το χέρι της μέσα στο πουκάμισό μου και τσιμπάει τη δεξιά θηλή μου. Υπό άλλες συνθήκες θα καύλωνα.
Κάτι μου λέει στα γαλλικά. Δεν το καταλαβαίνω.
Αλλά, αδελφάκι μου, λέει να πηδάς μια γυναίκα κι αυτή να σου μιλάει γαλλικά. Μεγαλεία!
Είν’ απ’ τις τύπισσες που πλευρίζει μια παρέα και πηδιέται μ’ όλους.
Ψιλοαδιαφορώ για την πάρτη της, οπότε το γυρίζει στα ελληνικά: "Θέλω να μου πάρεις την παρθενιά του κώλου μου!".
Τη σιχτιρίζω και σπάει. Η παρουσία της μαλάκως δίπλα μου ισοδυναμούσε με 8 βαθμούς της κλίμακας πρίχτερ!
Προτείνω στο Λιγδιάρη να πάμε στο τσοντάδικο της Ομόνοιας. Παίζει ταινίες όλο το βράδυ ως τις 5 το πρωί. Είν’ το ξενοδοχείο όλων των χαμένων κορμιών της πόλης. Μεθύστακες, πρεζάκηδες, αλήτες, σεξομανείς, ψυχανώμαλοι... όλοι εδώ έρχονται για να βγάλουν τη νύχτα.
Ο Λιγδιάρης είχε άλλη άποψη. Να πάμε να "χτυπήσουμε" ένα μαγαζί! Έτσι, στην ψύχρα.
Μεγάλη μου μαλακία, ενέδωσα, και, να μην σας τα πολυλογώ... να ’μαστε το άλλο πρωί στο Αυτόφωρο Τριμελές!
Ο Δικαστής μάς κοιτάζει μάλλον αγριεμένα.
Τον καταλαβαίνω τον άνθρωπο. Δεν κάνει και το καλύτερο επάγγελμα του κόσμου. Όπως και να το δεις, δεν είν’ και ό,τι καλύτερο να ’χεις να κάνεις με καθάρματα όλη μέρα...
Ρωτάει τον Λιγδιάρη: "Κύριε ...., τι σκοπεύατε να κάνετε τα βιβλία που κλέψατε; Πού θα τα πουλάγατε;".
"Όχι κύριε Πρόεδρε, να τα διαβάσουμε θέλαμε".
"Ώστε διαβάζετε Φόυρμπαχ! Για πες τε μας λίγα λόγια γι’ αυτόν"...

Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

Καλού-κακού ας ετοιμάζουμε το "Αντιφασιστικό Μέτωπο"!

Τα χθεσινά αποτελέσματα απέδειξαν πως η Χρυσή Αυγή ήρθε για να μείνει!
Δεν είναι μόνο τα μεγάλα ποσοστά της σε Αθήνα και Αττική. Πολλοί Χρυσαυγίτες "κρύφτηκαν" στα νεοδημοκρατικά ψηφοδέλτια της επαρχίας...
Ο ιστολόγος ανήκει στο χώρο της Φιλελεύθερης Αριστεράς. Θα μπορούσαμε να τον πούμε και "σοσιαλδημοκράτη" αν αυτή η λέξη δεν είχε βιαστεί τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια.
Συνεπώς, νιώθει απέχθεια τόσο για τη "μαύρη" όσο και για την "κόκκινη" δικτατορία.
Αλλά εκτός απ’ τις στρατηγικές επιλογές υπάρχουν και οι τρέχουσες τακτικές ανάγκες.
Κι όπως δείχνουν τα πράγματα δεν πρόκειται να την αποφύγουμε τη μετωπική σύγκρουση με το Φασισμό.
Το "Αντιφασιστικό Μέτωπο" θα είναι αναγκαστικά ευρύ και πολυσυλλεκτικό. Φιλελεύθεροι Αστοί, Ελευθερόφρωνες Αριστεροί, Σοσιαλδημοκράτες, Κομμουνιστές, Αναρχικοί...
Όλοι χρειάζονται, κανείς δεν περισσεύει.
Οι Φιλελεύθεροι κι οι Αριστεροί Αστοί θα σηκώσουμε το βάρος της ιδεολογικής-πολιτικής αναμέτρησης.
Αλλά κάποιοι πρέπει να κάνουν και τη "βρώμικη δουλειά". Γιατί η μάχη θα περάσει αναπόφευκτα στο πεζοδρόμιο.
Εμένα ξεχάστε με. Μπορεί να κατάγομαι από γενιά αρβανίτικη και φιλοπόλεμη, αλλά τώρα πάπαλα! Έχω εξημερωθεί. Έγινα "Έλληνας", δηλαδή μεταλλαγμένος Αλβανός των γραμμάτων και των τεχνών. Δεν μπορώ να βγω με μαχαίρια και στειλιάρια στους δρόμους.
Εδώ, λοιπόν, θα μας χρειαστούν οι έχοντες τη σχετική τεχνογνωσία, το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Οι Έλληνες Κομμουνιστές αναζητούν μια ιστορική ρεβάνς απ’ τους Φασίστες.
Μάλλον θα ’χουν την ευκαιρία να την πάρουν.
Αλλά με μια απαραίτητη προϋπόθεση: αυτή τη φορά θα βρεθούν στο πλευρό κι όχι απέναντι της αστικής τάξης.
Η κυβέρνηση Σαμαρά έκανε και κάνει μεγάλα εγκλήματα. Κατά τη γνώμη μου το μεγαλύτερο είναι η επιχειρούμενη εξαφάνιση της Αστικής Τάξης.
Οι εξαθλιωμένοι αστοί, ασυνήθιστοι να ζουν σε συνθήκες αναξιοπρεπούς φτώχειας γίνονται εύκολα θύματα της φασιστικής προπαγάνδας.
Γι’ αυτό, πριν το τελικό ξεκαθάρισμα με τους Φασίστες, έχουμε να κάνουμε ακόμα μια "μικρή δουλίτσα": να "τελειώσουμε" τους Σαμαράδες πριν μας "τελειώσουν"...

Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

Τι θα ψηφίσει ο Ψόνθο;

Στην περιφέρειά μας, την Αττική, Ρένα Δούρου δαγκωτό.
Η Ρένα μας είναι το νέο απόλυτο σεξ σύμπολ της σύγχρονης πολιτικής μας ζωής.
Μας φτιάχνει που είναι κόρη μπάτσου!
Αν ήταν και παλαιοημερολογίτισσα, θα μας καύλωνε περισσότερο!
Τι να πω γι΄αυτή τη γυναίκα!
Έτσι όπως την κόβω, την έχω ικανή να έρχεται σε οργασμό στην Αττική και ν’ αγούγεται μέχρι την περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας!
Εκτός αυτού, η ψήφος μας στη Ρένα εξυπηρετεί και τον βασικό μας εκλογικό σκοπό: να προλάβουμε να "σκοτώσουμε" με την ψήφο μας τους Σαμαράδες πριν μας σκοτώσουν εκείνοι με την πολιτική τους!
Στο Δήμο της Αθήνας ψηφίζουμε Γαβρίλο!
Πολύ γουστάρω τ’ όνοματάκι του, μάλλον γάβρος θα ’ναι!
Πάντως, μεταξύ μας, φλωρούμπας μού φαίνεται, έστω και στην αριστερή εκδοχή της φλωροσύνης.
Αλλά χίλιες φορές ο Γαβρίλος παρά οι άλλες  κουστουμαρισμένες μούμιες με τα γυαλιστερά και φρεσκοξυρισμένα μαγουλάκια...
Στη Σαλονίκη ξαναψηφίζουμε τον μεγάλο μας έρωτα!
Ο Μπουτάρης-Γουστάρης έγραψε ιστορία. Έφερε τούμπα τον μαύρο χριστιανοφασισμό των Ψωμιαδο-Άνθιμων!
Έχει και μια σκατόφατσα αδελφάκι μου.... ο ίδιος ο χάρος μεταμορφωμένος!
Δαγκωτό και σ’ αυτόν....
Στον Περαία μόνιμος δήμαρχος είναι, ούτως ή άλλως, ο Θρύλος μας.
Δεν χρειάζεται να το αποδείξουμε ψηφίζοντας μια απ’ τις δυο μαφίες, τη μανιάτικη ή την εφοπλιστική.
Εμείς τον Πειραιά μας τον γουστάρουμε Μπαρτσελόνα κι όχι Νάπολη...
Γι΄ αυτό ψηφίζουμε Δρίτσα!
Έχει και φάτσα ψιλοαλήτικη και λιμανίσια ο τύπος!
Γειά σου ρε μάγκα και αλάνι,
να ζήσει το Πασαλιμάνι...

Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

Πόσο σοφοί ήταν οι λεγόμενοι "αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι"; (Δ’ - Οι Ίωνες)

Μέσα σε περίπου 75 χρόνια (600-525 π.Χ.) είχαμε στην Ιωνία μια πραγματική πνευματική επανάσταση.
Κάποιοι αφελείς (ή "πονηροί") εθνόκαυλοι προσπάθησαν να την αποδώσουν στη δήθεν "ανωτερότητα της ελληνικής φυλής"!
Πού ήταν άραγε η "φυλετική ανωτερότητα" πριν το 600 π.Χ.; Και πού είναι σήμερα;
Είναι άραγε η "φυλετική υπεροχή" ένα αποδημητικό πουλί που εμφανίζεται για μισό αιώνα στα παράλια της Μικρασίας κι από κει μεταναστεύει για άλλα τόσα χρόνια στην Αθήνα, μετά στην Κάτω Ιταλία κι αργότερα στην Αλεξάνδρεια; Και μετά πεθαίνει δια παντός;
Είναι προφανές πως η χρονικά σύντομη φιλοσοφική-επιστημονική έκρηξη της Ιωνίας δεν οφείλεται σε καμία  γονιδιακή προδιάθεση.
Τον 6ο π.Χ. αιώνα η Ιωνία είχε μετατραπεί σε μια τεράστια και παγκόσμια δεξαμενή γνώσεων.
Τα μεγάλα λιμάνια της, και κυρίως η Μίλητος, ήταν τα "παράθυρα" της Ανατολής στη Δύση.
Από κι ξεκινούσαν κι εκεί κατέληγαν οι μεγάλοι εμπορικοί δρόμοι που έφταναν μέχρι την Ινδία και την Κίνα.
Οι περσικές κατακτήσεις έφεραν την Ιωνία σε άμεση επαφή με τον πολιτισμό της Αιγύπτου και της Βαβυλώνας. 
Ιδέες, γνώσεις και πληροφορίες κατέκλυσαν τα ιωνικά παράλια, κι ήταν ζήτημα χρόνου να βρεθούν οι άνθρωποι που θα τις επεξεργάζονταν και θα τις συστηματοποιούσαν.
Δε νομίζω πως οι Ίωνες φιλόσοφοι πρόσφεραν κάτι ουσιαστικά καινούργιο στην ανθρώπινη σκέψη.
Απλά, αξιοποίησαν ήδη υπάρχουσες γνώσεις, τις οποίες για πρώτη φορά κατέστησαν προσιτές στο ευρύτερο κοινό.
Ως γνωστόν, η γνώση είναι εξουσία!
Κι ως τότε οι πολύτιμες γνώσεις έμεναν επτασφράγιστο μυστικό μέσα στους τέσσερις τοίχους των περσικών, αιγυπτιακών και ινδικών ιερατείων.
Στην Ιωνία δεν υπήρχε η δεσποτική παράδοση της Ανατολής.
Επικρατούσε μεγαλύτερη κοινωνική ευελιξία, οι πολίτες ήταν πιο συνειδητοποιημένοι, ανεξάρτητοι, διεκδικητικοί, φιλελεύθεροι.
Η απουσία ιερατείου και απόλυτης μοναρχίας επέτρεπαν την ανάπτυξη κριτικού πνεύματος αλλά και τη διάδοση πολλών ως τότε απόκρυφων γνώσεων.
Όταν οι συνθήκες μεταβλήθηκαν, η Ιωνία επέστρεψε στο πνευματικό σκότος. Οι φιλόσοφοι-επιστήμονες μετακινήθηκαν προς τα νέα και ανερχόμενα πνευματικά κέντρα της Αθήνας και της Σικελίας...

Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Απ’ το ημερολόγιο ενός άρρωστου Γαύρου (Β’ - Πρόωρη εκσπερμάτιση!)

Θα σας γυρίσω λίγο στους "προϊστορικούς" χρόνους. 
Τότε που το ποδόσφαιρο έφτιαχνε ακόμα φιλίες κι όχι έχθρες.
Οι γιαγιάδες περίμεναν όλη τη βδομάδα για να ’ρθει η Κυριακή και να πάνε στην Εκκλησιά. Κι εμείς για να πάμε στο γήπεδο ή ν’ ακούσουμε στο ραδιάκι το Θρύλο...
Ήμασταν φτωχοδιάβολοι, πολυμήχανοι, αδίστακτοι.
Τότε που το σήμερα ήταν αβέβαιο και το αύριο πολύ μακρινό...
Τότε που η γαυροσύνη ήταν μια ψυχική ροπή που είτε την είχες είτε όχι.
Η ήττα μάς έκανε πτώματα. Ούτε καν μας "σηκωνόταν"! Γι’ αυτό κι όταν χάναμε, δεν πηγαίναμε μπουρδελότσαρκα αλλά τα πίναμε σε παρακμιακές παμπ.
Ένα τέτοιο θλιβερό κυριακάτικο απόγευμα είναι και τ’ αποψινό.
Πήγα με τον κολλητό μου το Λιγδιάρη στο μπαράκι της γειτονιάς.
Με παρακάλεσε να τον κεράσω γιατί, λέει, κάποιοι τον λήστεψαν χθες βράδυ.
Δεν τον πιστεύω. Ο Λιγδιάρης δεν μοιάζει καθόλου με θύμα ληστείας. Μάλλον για ληστής φαίνεται...
Είχε πρόσφατα χωρίσει κι ήταν κάπως ζοχαδιασμένος. 
Ήμουν μπροστά στο χοντρό καυγά τους με το "πρόσωπο" στα μπιλιάρδα. Πολύ σκληρό το πρώην γκομενάκι του. Τον απείλησε πως αν τον ξανάβλεπε μπροστά της θα του ’κοβε τα μπαλάκια και θα ’παιζε σνούκερ!
Το μαγαζί είχε απαίσια μουσική, αλλά κάτι η "μαύρη", κάτι το πιοτί... ένιωσα πολύ ανεβασμένος.
Ξέχασα την ήττα του Θρύλου, κι η λίμπιντό μου "έπιασε κόκκινο"! Κάθε γυναίκα μού φαινόταν μεγάλη μουνάρα. Ακόμα κι ορισμένοι άντρες ήταν να τους πιεις στο ποτήρι...
Η τύπισσα καθόταν μόνη κι έδειχνε πολύ ξινή! Σαν κάποιος να ’χε κλάσει κάτω απ’ τη μύτη της...
Της την έπεσα με τη μία. Ευτυχώς ούτε κι εκείνη γούσταρε τα πολλά διαδικαστικά. Η ίδια με τράβηξε στην τουαλέτα.
Μόλις της το ’χωσα μού φάνηκε πως θα ’χυνα αμέσως.
Η καημενούλα, σίγουρα θα σκεφτόταν... "Όχι άλλο ένα κοκοράκι! Όχι πάλι Θεέ μου!".
Άρχισα το διαλογισμό μπας και το καθυστερήσω.
Σκεφτόμουν πως πηδάω τη Ντόρα, τη Δαμανάκη, τη Θάτσερ, τη Μέρκελ...

Σάββατο 10 Μαΐου 2014

Πόσο σοφοί ήταν οι λεγόμενοι "αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι"; (Γ’ - Αναξιμένης)

Ο Αναξιμένης ήταν κι αυτός απ' τη Μίλητο, μαθητής του Αναξίμανδρου, κι έζησε γύρω στο 550 π.Χ.
Ακολουθώντας την ιωνική φιλοσοφική παράδοση, διαφοροποιήθηκε απ' τους προγενέστερους δασκάλους του, τον Θαλή και τον Αναξίμανδρο, επιλέγοντας ως "θεμελιώδη αρχή και ουσία" τον Αέρα, δηλαδή ένα φυσικό στοιχείο που είναι ταυτόχρονα και άπειρο και προσδιορίσιμο.
Ο Αέρας υπάρχει παντού, γεμίζει και εμπεριέχει τα πάντα, είναι αστείρευτος και βρίσκεται σε διαρκή μεταβολή και κινητικότητα, εξασφαλίζοντας έτσι την αλλαγή, εξέλιξη και πολυπλοκότητα των όντων.
Κατά τη γνώμη του όλα τα όντα αποτελούνται από τον ίδιο Αέρα, διαφοροποιούνται όμως μεταξύ τους ανάλογα με το βαθμό συμπύκνωσης και αραίωσης αυτού...
Ο Αναξιμένης κάνει διάκριση της ύλης και των ιδιοτήτων της.
Η ύλη που συμπυκνώνεται είναι ψυχρή, ενώ αυτή που αραιώνει είναι θερμή.
Στο συμπέρασμα αυτό μη νομίζετε πως κατέληξε κατόπιν βαθυστόχαστης ή επιστημονικής έρευνας.
Απλά, παρατήρησε πως όταν φυσούμε τον αέρα με μισόκλειστα χείλη (κάτι που το θεώρησε "συμπύκνωση") αυτός γίνεται ψυχρός, ενώ όταν χουχουλιάζουμε με ορθάνοιχτο στόμα ("αραίωση") ο αέρας γίνεται θερμός.
Βέβαια, και οι δικές του απόψεις ανατράπηκαν απ' τα νεότερα πορίσματα της επιστήμης. 
Είναι προφανές πως όταν αναφερόμαστε στους Ίωνες του 6ου π.Χ. αιώνα δεν μπορούμε να μιλάμε για "επιστήμονες" αλλά για "φιλοσόφους" και "θεολόγους"! 
Διατύπωσαν απλά κάποιες υποθέσεις που στη συνέχεια θεμελίωσαν φιλοσοφικά χωρίς πειραματική επαλήθευση. Αρκούνταν μόνο στη δική τους διαίσθηση και σε κάποια επιμελή παρατήρηση του φυσικού κόσμου.
Ο Αναξιμένης, π.χ., συσχέτισε τον θόρυβο που μια πυρακτωμένη μάζα σιδήρου προκαλεί καθώς εμβαπτίζεται στο νερό, με τον κρότο του κεραυνού. Και κατέληξε στο αφελές συμπέρασμα πως ο θόρυβος του κεραυνού προέρχεται απ' την προσπάθεια του καυτού αέρα να διασχίσει τα σύννεφα.
Κατά τον Αναξιμένη ο Αέρας είχε "θείες" ιδιότητες. 
Ήταν άπειρος, αιώνιος, αόρατος, ζωοποιός. 
Ήταν η πρώτη και ανώτερη αρχή. Απ' αυτόν προέρχονταν ακόμα κι οι Ολύμπιοι Θεοί...

Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

Πόσο σοφοί ήταν οι λεγόμενοι "αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι"; (Β’ - Αναξίμανδρος)

Ήταν κι αυτός απ’ τη Μίλητο, και μάλιστα μαθητής του Θαλή.
Κατά τη γνώμη του, αρχή των πάντων δεν ήταν ένα συγκεκριμένο φυσικό στοιχείο (π.χ. το νερό), αλλά κάτι το ακαθόριστο και αδιαμόρφωτο: το Άπειρο.
Το "Άπειρο" ίσως να μοιάζει λίγο με το "Χάος", την κοσμογονική αρχή του Ησίοδου, ίσως να πρόκειται για κάποιο ενεργειακό πεδίο, ίσως να είναι η λεπτοφυής ύλη, ίσως κάτι άλλο, κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι ακριβώς είχε στο μυαλό του ο Αναξίμανδρος. Πάντως ήταν σίγουρα κάτι του υπερέβαινε τη διάκριση υλικού-άυλου.
Απ’ το Άπειρο προκύπτει το πρώτο "ζεύγος αντιθέτων", το θερμό-ψυχρό, που μέσω της "αιώνιας κίνησης", της λεγόμενης "δίνης", γεννά όλα τα υπόλοιπα ζεύγη αντιθέτων.
Στη σκέψη του Αναξίμανδρου κυριαρχεί η διαχρονική σύγκρουση των αντιθέτων, που προκαλούν την πολυπλοκότητα και την αλλαγή του κόσμου, αλλά εξασφαλίζουν και την ενότητά του. 
Μας θυμίζει πολύ το κινεζικό ζεύγος αντιθέτων "Γιν και Γιάνγκ". Μην ξεχνάμε πως τον 6ο π.Χ. τα παράλια της Ιωνίας ήταν το "μεγάλο παράθυρο" της Ανατολής προς τη Δύση. Από κει ξεκινούσαν κι εκεί κατέληγαν οι μεγάλοι εμπορικοί δρόμοι που έφταναν ως την Κίνα και την Ινδία. Και, φυσικά, τα εμπορεύματα δεν κυκλοφορούσαν μόνα τους. Τα συνόδευαν άνθρωποι, που κουβαλούσαν ιδέες, γνώσεις, φιλοσοφίες, θρησκείες...
Πάντως, ο αρχαίος σοφός άφησε πολλά αναπάντητα ερωτήματα:
- Πώς από το Άπειρο προκύπτει το πρώτο ζεύγος αντιθέτων?
- Πώς από τη σύγκρουση των αντιθέτων προκύπτει η γέννηση και φθορά των υλικών όντων?
Ο Αναξίμανδρος χαρακτηρίζει το Άπειρον "θείον". Δηλαδή, εκ των πραγμάτων, του αποδίδει θεϊκή υπόσταση, έστω και πολύ διαφορετική απ’ την παραδοσιακή μυθική θρησκευτικότητα.
Το θείον-Άπειρον είναι ο οδηγός-κυβερνήτης-προστάτης των όντων. Του αποδίδει όλες εκείνες τις ιδιότητες που θα αποδώσουν αργότερα στο δικό τους Θεό οι Χριστιανοί θεολόγοι: Το Άπειρον είναι πηγή και αποδέκτης όλων των φθαρτών, είναι αιώνιο, χωρίς αρχή και τέλος, ανεξάντλητο, απεριόριστο, άναρχο, αγέννητο, άφθαρτο, αυτό που περιέχει και  περικλείει τα πάντα.
Ο Αναξίμανδρος, εκτός από κάποιες πετυχημένες επιστημονικές παρατηρήσεις, έκανε και ορισμένα σοβαρά λάθη.
Ενώ έβλεπε πως τα πλησιέστερα στη γη ουράνια σώματα, ο ήλιος και η σελήνη, είχαν σχήμα σφαιρικό, εκείνος θεώρησε πως το σχήμα της γης ήταν κυλινδρικό και πως οι άνθρωποι κατοικούν στο επάνω επίπεδο μέρος της.
Προφανώς γιατί αν η γη ήταν σφαιρική, τότε όλα όσα βρίσκονταν στην επιφάνειά της θα έπρεπε να γλυστρίσουν και να πέσουν στο χάος του σύμπαντος.
Αγνοούσε, βλέπετε, τη δύναμη της βαρύτητας...

Τετάρτη 7 Μαΐου 2014

Πρέπει να γίνουν τζαμιά στην Αθήνα?

Η Σώτη Τριανταφύλλου με τα τελευταία άρθρα της στο περιοδικό Athens Voice ξανάνοιξε το θέμα της δημιουργίας τζαμιών στις δυτικές χώρες (και στην Αθήνα).
Η θέση της είναι αρνητική, με βασικό επιχείρημα πως τα τζαμιά όχι μόνο δεν συμβάλλουν στην ένταξη των μουσουλμάνων στις δυτικές κοινωνίες, αλλά, αντίθετα, προκαλούν την περαιτέρω γκετοποίησή τους, ενθαρρύνοντάς τους να διεκδικούν μια όλο και ισχυρότερη δημόσια παρουσία.
Νομίζω πως η κυρία Σώτη κάνει δυο αφετηριακά λάθη:
Πρώτον, θεωρεί πως οι μουσουλμάνοι δεν είναι διατεθειμένοι να συμφιλιωθούν με τη Δύση. Και πως θέλουν να επιβάλλουν το δικό τους θεοκρατικό καθεστώς.
Πολύ φοβάμαι πως η Σώτη δεν γνώρισε κανέναν μουσουλμάνο στη ζωή της. Γιατί η δική μου άποψη απ' τους πολλούς μουσουλμάνους που γνώρισα στην Αθήνα είναι τελείως διαφορετική!
Από πού ν' αρχίσω και πού να τελειώσω?
Απ' τον Αιγύπτιο Άτεφ που με παρακαλάει να τον φιλοξενήσω την περίοδο του Ραμαζανιού για να μπορεί να τρώει και να πίνει σαν γουρούνι, δηλαδή σαν Έλληνας?
Τον Σύριο Χακίμ, που έμαθε να μπινελικώνει τα θεία χειρότερα κι από Έλληνα οικοδόμο της δεκαετίας του '60?
Ή τον Σουδανό σουνίτη ιερά Μουνίρ, που μου μιλούσε επί δυο ώρες κάτω απ' τη βροχή για τον Αριστοτέλη και τη δυτική μεσαιωνική θεολογία?
Δεν παριστάνω πως δεν βλέπω τι γίνεται στην αραβική χερσόνησο, στο Πακιστάν, στο Αφγανιστάν ή στον Καύκασο. Αλλά οι μουσουλμάνοι της Ελλάδας, παλιοί και νέοι, δεν φαίνεται να επιβεβαιώνουν σε καμία περίπτωση τις φοβίες της Σώτης.
Το δεύτερο λάθος της κυρίας είναι πως το διαχρονικό πρόβλημα του θρησκευτικού σκοταδισμού/φανατισμού το εστιάζει σχεδόν αποκλειστικά στο Ισλάμ.
Μιλάει για "ιστορική εχθρότητα" τους Ισλάμ με τη Δύση, λες και αγνοεί τη διπλή ιστορική εχθρότητα της Ορθοδοξίας, τόσο με τη Δύση όσο και με τον Ελληνισμό!
Επικαλείται τη "μισαλλοδοξία" κάποιων μουσουλμάνων, λες κι εμείς δεν βιώνουμε καθημερινά τη χριστιανική μισαλλοδοξία!
Κάνει λόγο για "μουσουλμανική εσωστρέφεια" και "επιθετική απόρριψη κάθε κοσμικού εκσυγχρονισμού". Αλήθεια, μήπως ξέχασε ποιοι εμποδίζουν εδώ και χρόνια τη δημιουργία αποτεφρωτήρων?
Βλέπει στο Ισλάμ "πρόθεση εξισλαμισμού" των Δυτικών. Και την ερωτώ: δεν την ενοχλεί ο φασιστικής νοοτροπίας νηπιοβαπτισμός των παιδιών μας? Ξέχασε την παράνοια που ζήσαμε κυρίως τη δεκαετία του '90 που κάθε Ελληνάρας Χριστιανός κυνηγούσε να βαφτίσει ό,τι ζωντανό πέρναγε τα ελληνο-αλβανικά σύνορα?
Για να μην πολυλογώ: το πρόβλημα της ανθρωπότητας δεν είναι το Ισλάμ, αλλά οι θρησκείες γενικώς. Και κυρίως οι τρεις λεγόμενες "μονοθεϊστικές", που πηγάζουν απ' τη μισαλλόδοξη εβραϊκή Βίβλο: Ιουδαϊσμός-Χριστιανισμός-Ισλαμισμός. Αυτές κυρίως καλλιεργούν το σκοταδισμό, το φανατισμό, το μίσος, το διχασμό, τον ανορθολογισμό...
Νομίζω πως αν ξεριζωθούν τα καρκινώματα που ονομάζονται "θρησκείες", τότε θα πληγεί θανάσιμα κι η άλλη μεγάλη ασθένεια της ανθρωπότητας, ο εθνικισμός. 
Αυτά τα δύο είναι σε μεγάλο βαθμό συγκοινωνούντα δοχεία...