Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Ο "Ψονθομφανήχ ο Ευρυτάν" περιμένει απ' το 2013 μια ... Ιππαρχία!

Σε οικονομικό επίπεδο ευελπιστώ απ' το νέο έτος να πιάσουμε επιτέλους πάτο μπας κι αρχίσουμε την αναρρίχηση...
Σε προσωπικό επίπεδο περιμένω να βρεθεί μια Ιππαρχία!
Νισάφι πιά.
Αρκετά έχω διάγει ως ανέστιος και περιπλανώμενος Κυνικός.
Βολοδέρνοντας με πόρνες, εταίρες, αυλιτρίδες και μαλακίστριες...
Στην αρχαία Αθήνα, όταν πέθανε ο Διογένης τον διαδέχθηκε στην ηγεσία των Κυνικών ο Κράτης απ' τη Θήβα.
Ο τυπάς ήταν πλουσιόπαιδο, αλλά χάρισε όλη του την περιουσία στο Κράτος κι από τότε, όπως δήλωνε, βρήκε την ελευθερία και την υγειά του ο άνθρωπος...
Ζούσε αδέκαρος, φιλοσοφώντας και ζητιανεύοντας!
Γνώρισε και μια πλουσιοκόρη, την Ιππαρχία, που παράτησε τα πλούτη και τις ανέσεις της και αφοσιώθηκε στον άντρα της και στη φιλοσοφία.
Ηθικό δίδαγμα: και οι Κυνικοί παντρεύονται!
Καλή Χρονιά...

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Αρίστιππος Κυρηναίος: ο αγαπημένος μου φιλόσοφος.

Ο "δικός μου" φιλόσοφος δεν ήταν "θεός", "βαρύ πεπόνι", "τέλειος"...
Ήταν ρεαλιστής, ανθρώπινος, με τις ατέλειες, τις αδυναμίες, τα κουσούρια, αλλά και τις εξάρσεις του.
Καταγόταν απ' την Κυρήνη και σπούδασε στην Αθήνα.
Ήταν απ' τους σημαντικότερους μαθητές του Σωκράτη, αλλά τον είχε ψιλογραμμένο το δάσκαλο.
Γι' αυτό και μόλις εκείνος πέθανε, ο Αρίστιππος έσπευσε να γίνει σοφιστής.
Δηλαδή επαγγελματίας δάσκαλος, πολύ καλά αμειβόμενος.
Φιλοξενήθηκε και από πολλούς τυράννους της εποχής του, τους οποίους κολάκευε και ζούσε με πολυτέλεια στις αυλές τους.
Όταν γύρισε στην πατρίδα την Κυρήνη ίδρυσε φιλοσοφική Σχολή, γνωστή ως "Κυρηναϊκή" ή "Ηδονιστική".
Κατά τη γνώμη του η γνώση είχε αξία μόνο όταν συνοδεύεται από πρακτική χρησιμότητα.
Γι' αυτό και περιφρονούσε τα μαθηματικά: δεν εξετάζουν ούτε μας λένε τι είναι βλαβερό και τι ωφέλιμο.
Απ' τη φύση η ηδονή είναι ευάρεστη και ο πόνος δυσάρεστος. Γι' αυτό η ηδονή αποτελεί αγαθό και εκφράζει την ανώτατη ηθική. Είναι εντελώς αδιάφορη η πηγή προέλευσης των ηδονών.
Όμως την ηδονή, ως ύψιστο αγαθό, πρέπει να την κατευθύνει η σύνεση και εγκράτεια, και να την εξευγενίζει η παιδεία.
Η τάση του για αυτοκυριαρχία, ανεξαρτησία και ελευθερία τον κράτησαν μακριά απ' την πολιτική.
Δεν δέχθηκε καν να γίνει πολίτης μιας πόλης-κράτους. Ζούσε παντού ως μέτοικος... 
Μπορεί σκοπός να είναι η απόλαυση της ζωής αλλά ο άνθρωπος πρέπει να υποτάσσει και να μην υποτάσσεται στις ηδονές.
Ο Αρίστιππος υπήρξε εραστής και της περιβόητης εταίρας Λαϊδας.
Αλλά διευκρίνιζε: "Κατέχω τη Λαϊδα και δεν κατέχομαι απ' αυτήν"...

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Οι Έλληνες ανακάλυψαν και τον χημικό πόλεμο!

Οι Σπαρτιάτες πριν τη μάχη έτρωγαν ωμά κρεμμύδια και έπιναν δυο ποτήρια κρασί για να τους ανέβει η πίεση και η αδρεναλίνη!
Αποτέλεσμα: η μπόχα που προπορευόταν της σπαρτιατικής φάλαγγας ήταν απερίγραπτη!
Σκέτος χημικός πόλεμος...
Πώς να τους αντιμετωπίσουν οι καημένοι οι Αθηναίοι που πριν τη μάχη έτρωγαν το "μελίκρατον", ένα μείγμα από γάλα, μέλι και καρύδια;

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

Χριστουγεννιάτικο όνειρο...

Ήμασταν, λέει, διακοπές σε κάποιο νησί.
Την πλησίασα καθώς ήταν καθισμένη, και κατέβασα τη βερμούδα μου.
Δεν ήθελε να μου πάρει πίπα!
Απλά δεν "το 'χε". Συχαινόταν είπε...
Πήρα ένα καρπούζι και του άνοιξα μια τρύπα.
Το γάμησα!
Μετά το έκοψα φετούλες και της το 'δωσα να το φάει...
Το φετίχ μου είναι τα γυναικεία πόδια.
Τα βλέπω να βγαίνουν απ' τ' αμάξια κι αλαλιάζω!
Τούτη δω όμως έχει δυο μεγάλα και υπέροχα βυζιά.
Τα πιάνω στα χέρια μου και τα σηκώνω.
Πολύ πράμα...
Αρχίζω να τα βυζαίνω.
Επιτέλους, ξανανιώθω μωρό!
Κοντεύω να βάλω τα δάκρυα...
Έτσι μπουκωμένος νομίζω πως πάω στον παράδεισο.
Της κατεβάζω τη μωβ κιλότα και την καβαλάω.
Ελέφαντες καταβρέχουν την πλάτη μου με ιδρώτα.
Τα βλέπω όλα λέμε...
Οι ανεμόμυλοι στο λόφο ξαναπαίρνουν μπρος.
Ο Μωυσής ρεύεται, ο Ιησούς ερωτεύεται τη γυναίκα του Πιλάτου, ο Μωάμεθ κάνει κοκορέτσι την καμήλα του κι ο φωτισμένος Βούδας τραβάει το καλώδιο απ' την πρίζα...
Δεν άντεξα για πολύ.
Τέλος...

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

"Μαύρο στρατιωτικό" η σχέση...

Τελικά, χίλιες φορές να έμενα μια ζωή στην Αεροπορία, σκοπάνθρωπος και μπατζής, παρά αυτό το μαρτύριο που περνάω τώρα!
Με τραβολογάει όλο το πρωί στα μαγαζιά της Ερμού, κι όταν έξω από μια βιτρίνα γονατίζω το υποζύγιο, παίρνει το χαμόγελο της μπλαντ μαίρης και λέει "κουράστηκε το μωρό μου;".
Ξυπνάω Κυριακή πρωί, χαλαρός ο άνθρωπος, κι εκεί που θέλω να ρίξω κανένα μανίκι μαθαίνω πως έχει πονοκέφαλο και διευκρινίζει "αλήθεια λέω, δεν σου κάνω καψόνι"!
Έρχεται σαββατοκύριακο, κι εκεί που λες να πας να δεις το θρύλο, να μπεκρουλιάσεις με τα ρεμάλια και να ξελαμπικάρεις, αρχίζει: "πού θα πάμε σου-κου αγαπούλα; Άκουσα πως στο Καρπενήσι χιονίζει, γουστάρω χειμερινή διαβίωση"!
Βγαίνετε το βράδυ σε μπαράκι και με το έτσι θέλω καλάει τη νιόπαντρη φίλη της κι όλη την ώρα μιλάνε για νυφικά, εγκυμοσύνες, προγεννητικούς ελέγχους, τοκετούς και μαιευτήρια! 
Κι εκεί που εσύ, ο άμοιρος, έχεις γονατίσει και όλη η μούρη σου φωνάζει "έλεος", πετάγεται η κολλητή και λέει ... "μεγάλη ντακότα ο δικό σου"!
Ώσπου σήμερα δεν άντεξα και ξέσπασα.
"Αχ, τι ωραία περνάμε αγαπούλα; Σαν μήνα του μέλιτος", μου λέει.
"Τι τσαμπουνάς τώρα ρε παρτσακλό; Ξέρεις τι ήταν μήνας του μέλιτος; Όταν έφτανε η ώρα να ενηλικιωθούν οι Σπαρτιάτες έφηβοι, αποσύρονταν για ένα μήνα με τους παιδαγωγούς τους στις πλαγιές του Ταΰγετου κάνοντας στρατιωτικές ασκήσεις και τρώγοντας μόνο μέλι. Και ήταν μόνο άντρες, και μιλούσαν μόνο για μπάλα, κυνήγια και αλλοδαπές και περνούσαν γαμάτα"!

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Οι Χριστιανοί "πηδιούνται" και οι Πρωτόγονοι "κάνουν παιχνιδάκι"!

Λέγαμε τις προάλλες πως η σεξουαλικότητα δεν πρέπει να διαχωρίζεται απ' τις υπόλοιπες φυσιολογικές εκδηλώσεις της ζωής.
Ανθρωπολογικές έρευνες σε ιθαγενείς της Αυστραλίας απέδειξαν πως στις περισσότερες πρωτόγονες κοινωνίες ζωή-χαρά-σεξουαλική ικανοποίηση είναι έννοιες ταυτόσημες.
Οι συμπαθείς πρωτόγονοι χρησιμοποιούσαν για το σεξ τη λέξη "παιχνίδι".
Πόσο πιο φυσιολογική έκφραση απ' τις αντίστοιχες χυδαίες εκφράσεις των δυτικών κοινωνιών, συνέπεια των χριστιανικών απαγορεύσεων και κόμπλεξ;
Υπάρχουν όμως και πρωτόγονες φυλές που πράγματι έχουν δαιμονοποιήσει τη γυναίκα και το σεξ.
Σ αυτές, οι ανθρωπολόγοι διαπίστωσαν υψηλά ποσοστά νευρώσεων, αυξημένη επιθετικότητα και πολεμική διάθεση, σαδομαζοχιστικές τάσεις και κανιβαλισμό...
Όμως, οι ιθαγενείς των νησιών Σαμόα, που δεν έχουν μολυνθεί απ' τον ιουδαιο-χριστιανο-ισλαμισμό έχουν τη σοφία να θεωρούν φυσιολογικές συμπεριφορές τον αυνανισμό, την ομοφυλοφιλία και τις διάφορες σεξουαλικές αποκλίσεις.
Δεν τις ενθαρρύνουν αλλά και δεν τις απαγορεύουν.
Έτσι αποφεύγουν τα συναισθήματα ενοχής και τους καταστροφικούς ψυχαναγκασμούς.
Γι' αυτό κι ανάμεσά τους δεν βρέθηκε ούτε ένας υστερικός ή νευρασθενής!
Ο έρωτας και το σεξ ολοκληρώνουν τον άνθρωπο.
Κλείνουμε με τον μύθο του "αντρογύνου", που διαβάζουμε στο "Συμπόσιο" του Πλάτωνα:
Υπήρξε κάποτε ένα πλάσμα με ιδιότητες και χαρακτηριστικά και των δύο φύλων.
Το πλάσμα αυτό προκάλεσε το φθόνο των Θεών που για να το τιμωρήσουν το χώρισαν στα δύο, σαν αχλάδι.
Από τότε το κάθε κομμάτι (και οι απόγονοί του) ψάχνει εναγώνια για το άλλο του μισό!

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Ο μαγικός αριθμός "τρία"!

Όταν ρωτάς τις γυναίκες για τον αριθμό των ερωτικών τους σχέσεων, διαιρούν τον πραγματικό αριθμό με το τρία.
Ενώ οι άντρες πολλαπλασιάζουν τις κατακτήσεις τους επίσης με τον αριθμό τρία!
Τον τελευταίο καιρό άκουσα από γυναίκες τις εξής δυο εκδοχές:
Α) "Μισό λεπτό ν' αρχίσω το μέτρημα, μπορείς να βοηθήσεις κι εσύ λίγο γιατί δεν μου φτάνουν τα δάχτυλα;"
Β) "Δεν έχει και τόση σημασία γιατί από τότε που σε γνώρισα όλο το παρελθόν μου διεγράφη!".

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Να τι είναι οι γυναίκες...

Οι "Ζακάτα" είναι λαϊκά διδακτικά παραμύθια της αρχαίας Ινδίας, κάτι σαν τους δικούς μας Μύθους του Αισώπου.
Σύμφωνα, λοιπόν, με μια "ζακάτα", κάποια πόρνη πολυτελείας είχε έναν πλούσιο, νέο, όμορφο, αφοσιωμένο και πολύ γενναιόδωρο εραστή, αλλά η ίδια δεν τον αγαπούσε.
Ένα απόγευμα, εκεί που κοιτούσε θλιμμένη έξω απ' το παράθυρο βλέπει στο δρόμο δυο αστυφύλακες να συλλαμβάνουν έναν ελεεινό και τρισάθλιο εγκληματία, τον οποίον και ερωτεύεται κεραυνοβόλα.
Τρέχει αμέσως στον Έπαρχο και τον παρακαλάει να απαλλάξει το κουμάσι απ' τις κατηγορίες που τιμωρούνταν με θανατική ποινή.
Ο Έπαρχος, αφού λαδώθηκε γερά, της λέει πως το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να εκτελέσει κάποιον άλλον στη θέση του.
Η πόρνη τρέχει στον πλούσιο εραστή της και τον παρακαλεί να μεσολαβήσει στον Έπαρχο για ν' αφεθεί ελεύθερος ο συλληφθείς, που δήθεν ήταν αδελφός της.
Εκείνος σπεύδει στο Επαρχείο, αλλά νωρίτερα η πόρνη ενημερώνει τον έπαρχο πως του στέλνει τον άνθρωπο που θα εκτελεστεί στη θέση του εγκληματία.
Και πράγματι, ο γαλαντόμος και ευγενικός εραστής θανατώνεται στη θέση του τέρατος.
Αυτός, όμως, μη μπορώντας να υπερβεί την εγκληματική φύση του, μόλις μπαίνει στο σπίτι της πόρνης τη βιάζει, την ξυλοφορτώνει και τις κλέβει όλες τις οικονομίες και τα χρυσαφικά της.
Η κατεστραμμένη πια πόρνη πέρασε όλη την υπόλοιπη ζωή της ψάχνοντάς τον όχι για να τον εκδικηθεί αλλά για να του πει πως εξακολουθεί να τον αγαπά...

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Ζούμε τις μικρές μας ιστορίες...

Γνωριστήκαμε στο φέις.
Μου ζήτησε φώτο, κάμερα, τηλέφωνο.
Τα στέλνω, της άρεσα, μου 'πε "έλα στο χώρο μου", πήγα.
Μόλις την είδα από κοντά έπαθα.
Φοβερό σώμα, γλυκό πρόσωπο, άνετη, καλλιεργημένη...
"Αν δεν θες να κάτσω, κανένα πρόβλημα, μπορώ να φύγω και τώρα", της λέω.
"Φτιάξε μου ένα ποτό" μου λέει, και μου δείχνει την κάβα της. "Αλλά μην το κάνεις δυνατό. Και βάλε κάποια ταινία να παίξει..."
Το ποτό το 'κανα δυνατό.
Κι έβαλα να παίζει μια τσόντα, την πιο χυδαία και σιχαμένη που βρήκα.
Αρχίζουμε τη συζήτηση.
Καθώς μιλάμε αρχίζω να γδύνομαι. Μένω με τα εσώρουχα και χαϊδεύομαι...
Γδύνεται κι εκείνη. Μένει μ' ένα φωσφοριζέ κιλοτάκι.
Πάω να τη φιλήσω διακριτικά αλλ' αυτή μού τον αρπάζει και τον πετάει έξω.
Θύμωσα.
"Πάμε μέσα στο κρεβάτι!", της λέω.
Έγινε της Αλώσεως.
Ενενήντα λεπτά κυλιόμασταν.
Αυτή σφάδαζε κι εγώ τη ρουφούσα κι αλάφιαζα.
Λύσσα εγώ, ορμή εκείνη.
Το σεντόνι παπάρα απ' τον ιδρώτα.
Σαν τελειώσαμε ήπιε πάνω από 10 λίτρα νερό ο καθένας.
Αρχίσαμε να μιλάμε για τον Ράσσελ.
Μου πέταγε μαξιλάρες, γελούσε κι έφεγγαν τ' άραχλα.
Την άλλη μέρα έφευγε για Λονδίνο.
Θα ξανάρθει το καλοκαίρι είπε...

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012

Θέλετε ένα bloody mary; (Ή πώς από ένα πήδημα ιδρύθηκε μια Εκκλησία)

Ας κάνουμε ένα μικρό άλμα στην ιστορία κι ας γυρίσουμε στην Αγγλία του 16ου αιώνα.
Ο βασιλιάς Ερρίκος ο Όγδοος παντρεύεται την Αικατερίνη της Αραγωνίας και κάνουν ένα κοριτσάκι, τη Μαρία Τυδόρ, γνωστή αργότερα ως  Βloody Μary λόγω του αιμωσταγούς χαρακτήρα της.
Κάποια στιγμή ο Ερρίκος βαριέται τη γυναίκα του και με πρόσχημα πως δεν μπορεί να γεννήσει αγόρι θέλει να τη χωρίσει και την κλείνει σε μοναστήρι.
Τυχερή η Αικατερίνη γιατί τις επόμενες πέντε γυναίκες τους τις σκότωσε!
Έλα όμως που ο Πάπας Ρώμης δεν συναινεί στο διαζύγιο του Ερρίκου.
Οπότε ο Ερρίκος, προκειμένου να παντρευτεί το επόμενο θύμα του, εγκαταλείπει τον καθολικισμό, στρέφεται στον προτεσταντισμό και ιδρύει αυτόνομη Αγγλικανική Εκκλησία.
Μετά από πολλές περιπέτειες, και για να μην τα πολυλογούμε, η Μαίρη κατορθώνει το 1553 να γίνει Βασίλισσα, οπότε τις "βγήκαν" όλα τα κόμπλεξ τις παιδικής και νεανικής της ηλικίας.
Μισούσε τους προτεστάντες που επέτρεψαν το διαζύγιο των γονιών της, και προσπαθεί να ξαναφέρει τον καθολικισμό.
Γι' αυτό και ρίχνει στη φωτιά δημοσίως πάνω από 300 Αγγλικανούς Επισκόπους που είχε διορίσει ο πατέρας της.
Παρά τις αντιρρήσεις των συμπατριωτών της παντρεύεται τον Φίλιππο Β' της Ισπανίας και σκοτώνει όσους διαφωνούν με το γάμο.
Ο Φίλιππος σε λίγο, βλέποντας με τη έχει να κάνει, το σκάει κι αφήνει την ημίτρελη Μαίρη μόνη κι ανεξέλεγκτη.
Η Μαιρούλα το ρίχνει στις κραιπάλες και στα όργια διαδίδοντας συνεχώς πως είναι έγκυος, προκαλώντας ρίγη στους Άγγλους ευγενείς που παραλίγο να βρισκόντουσαν με έναν μπάσταρδο διάδοχο στο σβέρκο...

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012

Θέλω να ξέρω αν η Γεδρωσία, η οδός που μένω, ήταν ελληνική ή αφγανική!

Από τότε που πρωτανοίξαμε τούτο το μπλογκί το ξεκαθαρίσαμε: οι διάφοροι εθνόκαυλοι προσβάλλουν τη λογική και την αισθητική μας.
Οι άνθρωποι αυτοί πνίγονται μες στις αντιφάσεις τους.
Θεωρούν, λ.χ., "Έλληνες" όλους τους κατοίκους της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αλλά και όσους ενδεχομένως μιλούσαν ελληνικά στους λεγόμενους "ελληνιστικούς χρόνους"!
Προσωπικά ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω από πού κι ως πού ήταν Έλληνας ο Λέων ο Ίσαυρος!
Ούτε γιατί θεωρείται "Έλληνας" ο Άγιος Αθανάσιος που έγραψε το γνωστό λόγο "Κατά Ελλήνων" και αποκαλούσε τους Έλληνες φιλοσόφους "ασόφους".
Κι αναρωτιέμαι γιατί να χαρακτηρίζονται "Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας" εκείνοι που προέτρεπαν τους πιστούς τους να γκρεμίζουν τους ναούς και τα έργα τέχνης των Ελλήνων.
Οι εθνόκαυλοι προσπαθούν να μας παρουσιάσουν σαν "ελληνικές" ακόμα και τις αφγανικές και ινδικές φυλές του Βασιλείου της Βακτριανής.
Όμως αρνούνται να δοθεί ελληνική υπηκοότητα στους Αφγανούς και Ινδούς που ζουν σήμερα στη χώρα μας, μιλάνε αποδεδειγμένα ελληνικά και ζουν λίγο-πολύ σαν κι εμάς...
Ας μας πουν, τέλος πάντων, οι εθνόκαυλοι ποια είναι τα κριτήρια της ελληνικότητας.
Και να τα εφαρμόσουμε χωρίς διάκριση και διαχρονικά, κι όχι αλα καρτ, όποτε μας συμφέρει για να ξιπαζόμαστε απ' τα κατορθώματα ξένων λαών και πολιτισμών.
Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα απ' την ιστορία.
Π.χ., ο πατέρας του Θαλή του Μιλήσιου ήταν Φοίνικας. Κι ο Θαλής βάσιζε τις αστρονομικές θεωρίες του σε βαβυλωνιακές καταγραφές.
Ο Πυθαγόρας έζησε πολλά χρόνια στην Αίγυπτο κι εκεί έμαθε το λεγόμενο "Πυθαγόρειο θεώρημα" που επί αιώνες εφαρμόζονταν πρακτικά στη χώρα του Νείλου. Αυτός, αργότερα, απλώς το απέδειξε. Κάτι καθόλου ασήμαντο βέβαια.
Ταξίδεψε επίσης μέχρι την Ινδία απ' όπου μετέφερε τις θεωρείες για την μετεμψύχωση, την αθανασία της ψυχής, την ασκητικότητα κλπ

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Αλήτικο...

Ο ξένος στην Αμερική πρέπει να 'ναι νικητής. 
Δεν υπάρχει άλλη επιλογή.
Αν η φτιάξη στραβώσει είσαι υποχρεωμένος να πας στο αληταριό...
Να κοιμάσαι στο πάρκο κάτω απ' τα δέντρα.
Και μόλις σκοτεινιάζει να προσπαθείς να τσακώσεις καμιά πάπια για να την ψήσεις στη ζούλα.
Φαίνεται εύκολο αλλά δεν είναι.
Εκεί που νομίζεις πως την έχεις, σου κάνει τσαφ και ξεγλιστράει.
Και σ' αφήνει με τα παντελόνια μούσκεμα...
Ένα πρωί βρήκα σ' έναν σκουπιδοτενεκέ μια ξεφούσκωτη κούκλα.
Την πήγα στο βενζινάδικο να τη φουσκώσω.
"Θεούλη μου! Κοίτα κάτι βυζάρες!", φώναξε ο βενζινάς.
"Τις βλέπω ρε ηλίθιε!", του είπα κι έφυγα.
Πίσω απ' τους θάμνους που πας για κατούρημα κρύβονται κάτι τύποι που σε παρακαλάν να σου πάρουν μια πίπα.
Αλλά εσύ προτιμάς τον Πιτ, στο μπαρ "Λίνκολ".
Σε περιμένει πάντα στις τουαλέτες, σου παίρνει πίπα και σου δίνει και δυο ντόλαρς.
Έχει μια γλώσσα σα γυαλόχαρτο και ξέρει καλά τη δουλειά του...
Έπινα μια ξεθυμασμένη μπύρα στου Λίνκολ όταν άκουσα το γνωστό ήχο.
Δεν ήταν ακριβώς χαστούκι.
Οι σωστοί νταβατζήδες δεν χτυπάν στο πρόσωπο. 
Ρίχνουν γροθιές στο κεφάλι.
Ο τυπάς, αφού την ξάπλωσε κάτω, κινήθηκε αργά προς την έξοδο.
Μόλις μισάνοιξε την πόρτα γύρισε προς το μέρος μας.
"Αν υπάρχει κανείς εδώ μέσα που δεν γουστάρει αυτό που έκανα, να το πει".
Κανείς δεν υπήρχε κι ο μάγκας μάς άδειασε τη γωνιά.
Μόλις η κοκκινομάλλα συνήλθε την κέρασα μια μπύρα με τα δολαριάκια του Πιτ.
"Δεν ξέρεις πόσο τυχερός είσαι που 'σαι άσχημος", μου είπε. "Αν σε γουστάρει μια γυναίκα ξέρεις πως δεν το κάνει για την ομορφιά σου".
"Εντάξει", της είπα, "είμαι τυχερός".
Πήγαμε σπίτι της.
Στο δρόμο έπεσε μπαλαμούτι.
Κάναμε ένα ντουζάκι και ξαπλώσαμε.
"Πότε θες να πηδηχτούμε", με ρώτησε, "τώρα ή μόλις ξυπνήσουμε;"
"Μόλις ξυπνήσουμε", της είπα και της γύρισα την πλάτη.
Κι αν λέω ψέματα να πάνε τ' αρχίδια μου στον παράδεισο...
Υ.Γ.: Απόψε πέρασα απ' το Μοναστηράκι, εκεί που ήταν η "παλιά στρατώνα".
Ακούστε το τραγουδάκι και διαβάστε για το μέρος...

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Σαββατιάτικα βάσανα...

Όταν γυρίζουμε σπίτι κι ανοίγεις τις σακούλες με τα ψώνια κάνεις σαν τρελή απ' τη χαρά σου.
Και μετά φταίω γω που σε λέω ... "ρηχή"!
Κοντά σου έμαθα πως μια γυναίκα μπορεί να ζήσει επτά μέρες μόνο με νερό, αν είναι ν' αγοράσει τ' αγαπημένα της πατούμενα.
Και, βέβαια, κάθε βδομάδα έχει και διαφορετικά "αγαπημένα παπούτσια"...
Στο 'χω πει 1000 φορές: όταν πηγαίνουμε μαζί για ψώνια δεν σημαίνει πως θα περιπλανιέμαι μαζί σου 8 ώρες στα εμπορικά κέντρα και θα κρατάω τις κρεμάστρες έξω απ' τα δοκιμαστήρια και στο τέλος ν' ακούω να μου λες και το θεϊκό ... "είμαι πτώμα στην κούραση"!
Κι αν θελήσω κι εγώ να δοκιμάσω καμιά τζινιά να με πρήζεις... "άντε βρε Ψόνθο, γρήγορα!".
Επίσης δεν γουστάρω με την καμία να μπαίνω σε μαγαζιά με καλλυντικά.
Μάγκες μου, προσέξτε! Η ερώτηση στο καλλυντικάντιδο "πώς σου φαίνεται το άρωμα μωρό μου;" είναι τεράστια παγίδα.
Αν της πεις πως δεν της πάει θα τ' ακούσεις χοντρά. 
Πως είσαι κακός ζηλιάρης και τα τοιαύτα.
Αλλά κι αν πεις πως είν' ΟΚ, πάλι χαμένος είσαι.
Θα σου πει πως λες ψέματα και πως βαρέθηκες και βιάζεσαι να φύγεις...
Μωρέ κάποια μέρα θα το κάνω το έγκλημα και θα κλειστώ στις Φυλακές του Ωρωπού με τον Γιώργο Μπάτη...

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Ξέρω τι λες στην κολλητή σου!

Κάναμε μπάνιο μαζί και σου έλουζα τα μαλλιά σου.
Κι εσύ επέμενες να διαβάζεις επιδεικτικά το "Παντρεύομαι"!
Το 'παιξα αδιάφορος κι αυτό σε εκνεύρισε.
Άρχισες το μπίρι-μπίρι, το εξέλιξες σε κρεβατομουρμούρα και το συνέχισες το πρωί με μούτρα ως το πάτωμα!
Κι όταν εξαφανίστηκα για μια βδομάδα, και χάθηκα από προσώπου γης, είπες στην κολλητή σου "ήταν ακόμη ένας μαλάκας που φοβόταν τη δέσμευση"...

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

"Βαρλίκ Βεργκισί" το νέο φορολογικό νομοσχέδιο! (Απ' τη "νεοτουρκική τριανδρία" στην "εσωτερική τρόικα")

Ο "Βαρλίκ Βεργκισί" ήταν ένας ειδικός εφάπαξ φόρος που επέβαλε η τουρκική κυβέρνηση το 1942 με το πρόσχημα της χρηματοδότησης των πολεμικών επιχειρήσεως στις οποίες υποτίθεται πως θα εμπλεκόταν κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο φόρος αυτός είχε δύο ιδιαιτερότητες:
α) αφορούσε αποκλειστικά τους μη μουσουλμάνους κατοίκους της Τουρκίας
β) το ύψος του προσέγγιζε τη συνολική αξία της φορολογούμενης περιουσίας.
Η "εσωτερική τρόικα" φαίνεται να ξεπερνά σε ανθελληνισμό ακόμα και τους Νεότουρκους.
Επιβάλλει κεφαλικούς φόρους ακόμα κι σ' εκείνους που δεν έχουν έσοδα.
Άρα ο φόρος υπερβαίνει την φορολογητέα περιουσία.
Χειρότερος κι απ' τον Βαρλίκ Βεργκισί!
Μου φαίνεται πως θα ξεχριστιανιστούμε ομαδικά...

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Μουλάρια ... φιλοσοφικότατα!

Μια και πιάσαμε τη μικροϊστορία, ας αναφέρουμε και κάτι για τους Βαλκανικούς Πολέμους.
Τον Οκτώβρη του 1912 ο Νικόλαος Πετιμεζάς, επικεφαλής πυροβολοαρχίας στην Ήπειρο, σε γράμμα προς τη γυναίκα του Ελένη περιέγραφε την ανεπιτυχή προσπάθεια των Τούρκων να ανακαταλάβουν το Γκρίμποβο.
Θάψαμε, της λέει, το λοχαγό Ροδόπουλο, 5-6 πεζούς και καμιά δεκαριά εύζωνες.
Εντύπωση μού προκάλεσε η ιδιαίτερα ευαίσθητη αναφορά του στα μουλάρια:
"Μερικά μουλάρια τραυματίσθηκαν ενδόξως. Ιστάμενα απαθή και μασώντα φιλοσοφικότατα εις την γραμμήν της μάχης"...

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Θυμάμαι που ρώταγα τον πατέρα μου τι ήταν οι τρύπες που έβλεπα σε κάτι παλιά κτίρια της Αθήνας...

Σα σήμερα, το 1944, άρχισαν στην Αθήνα τα "Δεκεμβριανά".
Τέτοιες εφιαλτικές μέρες είχε να ζήσει η πόλη μας απ' την εποχή των περσικών πολέμων.
Αλλά όταν οι Πέρσες μπήκαν στην Αθήνα και την έκαψαν, οι κάτοικοί της είχαν προλάβει να μεταφερθούν στη Σαλαμίνα.
Οι πρώτοι νεκροί διαδηλωτές έπεσαν στην πλατεία Συντάγματος, εκεί που σήμερα είναι τα λουλουδάδικα, δίπλα στη Βουλή επί της Βασ. Σοφίας. Τους πυροβόλησαν οι χωροφυλάκοι απ' τη Μεγάλη Βρετάνια.
Την άλλη μέρα το πρωί, ο ΕΛΑΣ επιτέθηκε απ' του Φιλοπάππου στους Χίτες του Θησείου.
Και σε λίγες ώρες άρχισε η μεγάλη μάχη στο Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, δίπλα στο σημερινό μουσείο Ακροπόλεως.
Στις 6 Δεκέμβρη βρετανικά άρματα μάχης κατέλαβαν τα γραφεία του ΕΑΜ στην Κοραή, στο σημερινό πεζόδρομο, δίπλα στο σινεμά Άστυ.
Οι στρατώνες των Άγγλων ήταν στα τότε "Παραπήγματα", στο σημερινό πάρκο Βενιζέλου, μεταξύ ΝΙΜΤΣ και Αμερικάνικης Πρεσβείας. 
Τους χτύπαγαν οι ΕΛΑΣίτες απ' το Λυκαβηττό κι απ' τους Αμπελόκηπους.
Στόχος των ΕΛΑΣιτών είχε γίνει κι η Σχολή Χωροφυλακής στη Λ. Μεσογείων, απέναντι απ' το σημερινό "Ερρίκος Ντυνάν", κι η "3η Ορεινή Ταξιαρχία" που στρατοπέδευε στο Γουδή, κοντά στο σημερινό 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο.
Έγιναν φοβερές μάχες σ' όλη την Αθήνα και στον Περαία. Κι από πάνω τ' αερόπλανα της ΡΑΦ να κάνουν βουτιές πολυβολώντας και ρίχνοντας ρουκέτες μες στα σπίτια...
Ήταν και λίγο ανέκδοτο να βλέπεις τους Ινδούς πολεμιστές με τα τουρμπάνια στο κεφάλι να πολεμάνε με τ' αμούστακα του εφεδρικού ΕΛΑΣ.
Οι τελευταίες μεγάλες μάχες έγιναν στα στενάκια του Ψυρρή, που 'χαν γεμίσει οδοφράγματα, και στα Εξάρχεια.
Πολυτεχνείο, Κωλέττη, Μαυρομιχάλη, Διδότου, Ναυαρίνου...
Εκεί που σήμερα κάποια τσογλάνια ρουφάνε τρίφυλλα και ονειρεύονται επαναστάσεις του κώλου...

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Ποδαροδρομίες...

Στις αργίες μ' αρέσει να περπατάω στα σοκάκια της πόλης.
Ώρες ατέλειωτες.
Όσες βαστάν τα πόδια μου...
Μόνος μου.
Ή, μάλλον, όχι τελείως μόνος. Έχω παρέα...
Δεν κοιτάω βιτρίνες ούτε τα κωλαράκια που λικνίζονται γύρω μου.
Περπατάω και ταξιδεύω στην ιστορία.
Κάπου εδώ ο Περικλής εκφώνησε τον "Επιτάφιο" λόγο του.
Από τούτο το σημείο πέρασε ο αυτοκράτορας Ανδριανός όταν επισκέφτηκε την Αθήνα.
Να κι ο τόπος που περπατούσε ο Σωκράτης με τους μαθητές του πριν μπαζωθεί το ποτάμι.
Εδώ ο φρούραρχος της Αθήνας υπέγραψε την παράδοση της πόλης στους Γερμανούς.
Να κι η γωνία που σκοτώθηκε ο Χρήστος Λαδάς και πιο κει ο Σωτήρης Πέτρουλας.
Σε τούτο τα τραπεζάκι έπινε τον καφέ του ο Παπαδιαμάντης.
Εδώ έγινε η εκτέλεση των "εξ" κι εκεί του Μπελογιάννη...
Όλους αυτούς έχω για παρέα.
Κι όταν κουραζόμαστε τους κερνάω κανένα καφεδάκι ή αναψυκτικό στον "Ανάλατο"...