Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

Ζωή είναι αυτό που συμβαίνει τη στιγμή που εσύ ψάχνεις για κάτι άλλο...

Ερειπωμένο σπίτι το κορμί μου
σα ρημαγμένο από παλιές γιορτές
που άφησαν πίσω τους μονάχ’ αποτσίγαρα
κι άδεια μπουκάλια μπύρας στα πατώματα
που μάταια περιμένουν ν’ ανακυκλωθούν.

Ερειπωμένο σπίτι το κορμί μου
βαμμένο με το γκρίζο της παραίτησης
κι οι μοκέτες του
βρομισμένες απ’ τη χυδαιότητα του χρόνου...

Χάδια πολλά,
έρωτες κι αγκαλιές περαστικές.
Μα μια μου μένει αξέχαστη, σημαδιακή.
Χειμώνας ήτανε θαρρώ, 
στα μπουρδέλα της Φυλής, δεκαεξάρης,
στη μέση το μαγκάλι -ίσως και να χιόνιζε-
κι η ζέστη ρόδιζε τα μπούτια της Κικής.
Μου ’πιασε το χέρι -στο ύψος του καρπού-
και το ’τριβε στα μπούτια της -όλο και πιο ψηλά-
ωσπού ’φτασε και στ’ "απαγορευμένο".

Έγειρα το κεφάλι μου στα πόδια της
κι αυτή -με τ’ ακροδάχτυλα-
μου ’δωκε το τρυφερότερο χάδι της ζωής μου!

(Μην παίρνεις -φίλε-
στα σοβαρά το παιχνίδι της ζωής.
Άλλωστε,
κανένας δεν βγαίνει ζωντανός
απ’ αυτό!)

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Ο Αγγλικανός μπαλαδόρος, ο Χατζηπαναγής κι ο "τραμπούκος του Βαρδάρη"...

Η πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα της Σαλονίκης δημιουργήθηκε το 1890 κι ονομαζόταν "Ουνιόν Σπορτίβ".
Οι περισσότεροι παίχτες της ήταν ξένοι που δούλευαν στην πόλη: Άγγλοι, Γάλλοι, Βέλγοι και λίγοι Ρωμιοί κι Οβραίοι.
Ο μπαλαδόρος της ομάδας ήταν ο Τετ, ο ιερέας της Αγγλικανικής Εκκλησίας της Σαλονίκης. Σε κάθε αγώνα ο πάπαρδος οργίαζε στις ντρίπλες και στα τάκλιν!
Το πρώτο σωματείο με Ρωμιούς παίχτες ήταν ο "Όμιλος Φιλόμουσων", που μετονομάστηκε αργότερα σε "Ηρακλής". 
Οι "Φιλόμουσοι" ήταν τότε φαινομενικά μόνο Αθλητικό Σωματείο. Πραγματικός του σκοπός ήταν η υποστήριξη του λεγόμενου "Μακεδονικού Αγώνα"...
Δικαιολογημένα, λοιπόν, υπερηφανεύονται οι σημερινοί "Ηρακληδείς" για την αρχαιότητα και την ιστορικότητα της ομάδας τους.
Αλλά δεν γλίτωσαν και τη ρετσινιά της παλαιότητας: το παρατσούκλι τους είναι "γεροντοκόρες", "κωλόγριες" ή σκέτο "γριές"!
Στα παλιά χρόνια, που η χυδαιότητα δεν είχε ακόμα κατακλύσει τα γήπεδα, το βασικό σύνθημα των αντιπάλων τους ήταν "Γριές-καημένες-καταραμένες"!
Στον Ηρακλή έπαιξε κι ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε ποτέ στα ελληνικά γήπεδα: ο Βασίλης Χατζηπαναγής απ' τη Τασκένδη, ο επονομαζόμενος και "Ρώσος".
Όταν πέρασαν τα χρόνια κι ο Χατζηπαναγής έκοψε τη μπάλα, μια παρέα Σαλονικιών πήγε στο γερο-πατέρα του και τον παρακαλούσε να πηδήξει μια 19χρονη γκομενάρα μπας και γεννηθεί ο "νέος Χατζηπαναγής"!
Πολύ παλιότερα έπαιζε κι ένας άλλος "Ρώσος" στη Σαλονίκη, στον Άρη αν δεν κάνω λάθος.
Ήταν ο Βάμβας, και σίγουρα μιλάμε για μεγάλο αλάνι!
Πριν αρχίσει ο αγώνας έλεγε στους αντίπαλους επιθετικούς: "όποιος περάσει τη γραμμή της περιοχής τον σάπισα στο ξύλο, κι όποιος μου βάλει γκολ ... πάει, τον σκότωσα"!
Και πράγματι το έκανε!
Το ίδιο κι όλας βράδυ τον περίμενε σε κάποιο στενοσόκακο και τον ξυλοφόρτωνε αγρίως!
Όλα τα καμπαρέ κι οι πόρνες του Βαρδάρη τον έτρεμαν...

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

Στην Κατοχή η Άθη η Ρεμπέτισσα έτρωγε ... γαϊδουρο-ουρές!

Το πρώτο πράγμα που 'καναν οι Γερμανοί σαν μπήκαν στην Αθήνα την άνοιξη του '41 ήταν να τυπώσουν χαρτονόμισμα χωρίς αντίκρισμα. 
"Κατοχικό μάρκο", το 'λεγε ο λαός, και μ' αυτό οι Γερμανοί "αγόραζαν" (ουσιαστικά έκλεβαν) κάθε διαθέσιμο τρόφιμο και προμήθεια.
Η μεγάλη πείνα το χειμώνα '41-'42 βρήκε την Άθη τη Ρεμπέτισσα στον Πειραιά.
Για να μην καταναλώνει θερμίδες, ξάπλωνε στα βραχάκια της Πειραϊκής κι ονειροπολούσε.
Μια μέρα έκοβε βόλτες στα Ταμπούρια, σαν είδε τους Γερμανούς να συλλαμβάνουν δυο γνωστούς μαυραγορίτες που πουλούσαν ένα μπουκάλι λάδι για 100 λίρες Αγγλίας. Τον είχαν "καρφώσει" κάτι ταγματασφαλίτες γιατί δεν τους έδινε μερτικό απ' το νταραβέρι...
Οι Γερμανοί κρέμασαν σε μια πλατεία για παραδειγματισμό τους δυο "λαδάδες", έτσι έλεγε τότε ο λαός τους μαυραγορίτες".
Η Αθούλα έβλεπε τα κρεμασμένα κορμιά κι έγραψε το γνωστό τραγουδάκι:
Όσοι πουλάνε ακριβά, οι παλιομασκαράδες
θα τους κρεμάσουνε κι αυτούς σαν τους δυο λαδάδες,
που τους κρεμάσαν και τους δυο ψηλά σε μια κολόνα
κι όσοι περνούσαν από κει τους έφτυναν το πτώμα.
Προσέχετε οι υπόλοιποι, μην το περνάτ' αστεία
γιατί θα σαν κρεμάσουνε στην ίδια την πλατεία!
Σύντομα οι Γερμανοί αντικατέστησαν το "κατοχικό μάρκο" με τις "πληθωριστικές δραχμές". Για ν' αγοράσεις ένα κιλό ψωμί έπρεπε να κουβαλάς ένα καρότσι γεμάτο χαρτονομίσματα!
Μερικοί πονηροί έσφαζαν γέρικα άλογα και γαϊδούρια και τα πουλούσαν για βοδινό!
Ένα βράδυ έκλεψαν το καημένο το γαϊδουράκι του κυρ-Κυριάκου, ενός αγαθού γείτονα της Αθούλας, και την άλλη μέρα το μοσχοπούλησαν γι' ... αγριογούρουνο!
Τότε ήταν που η Αθούλα, για να παρηγορήσει τον φτωχο-Κυριάκο, έγραψε το παρακάτω τραγούδι...

Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Άλλη μια μέρα μίζερη και ντε καβλέ!

Χθες βράδυ η μούρη της Βάσως ήταν σαν τα ΙΕΚ.
Ξινή!
Της την έδινε που στο καφέ κοίταζα μουντιάλ κι αδιαφορούσα για τις εκνευριστικές παπαριές της.
Σήμερα, πρωί-πρωί με πήρε στο σταθερό.
"Κλείσε, οδηγάω, θα σε πάρω σε λίγο", της είπα.
Δηλαδή ποτέ!
Η τηλεόραση παίζει πάλι σαξές στόρι.
Αντωνάκη, πιο μαλακά σε παρακαλώ με την ανάπτυξη. Γιατί θα ξυπνήσω καμιά μέρα χωρίς προβλήματα και μ' όλους τους λογαριασμούς ξοφλημένους και δεν θα ξέρω να το διαχειριστώ.
Τελευταία είμαι πολύ στην τσίτα. Και το 'ριξα πάλι στο ποτό.
Χρειάζομαι επειγόντως χαλάρωση.
Έβαλα να κάνω ένα ζεστό μπάνιο με κρύο νερό...

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

Η Σώτη Τριανταφύλλου φαίνεται πως γέρασε κι έχει "ξεφύγει" εντελώς!

Η κυρία Σώτη ξαναχτύπησε απ' τις στήλες της Athens Voice.
Τα 'βαλε με την πολυπολιτισμικότητα, που την αποκαλεί "τερατωδία"!
Κάποια στιγμή ένιωσα πως αναστήθηκε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος και σχολιάζει την επικαιρότητα!
Η Σώτη "Παπαδοπούλου" διαμαρτύρεται γιατί η "πολυπολιτισμικότητα εμποδίζει την αφομοίωση και την ενιαία εθνική ταυτότητα"! Λες και το ζητούμενο της σύγχρονης κοινωνίας είναι πως θ' αφομοιώσουμε και πώς θα κάνουμε σαν τα μούτρα μας (εμείς, τα ιδανικά πρότυπα του ανθρώπινου είδους), όσους είχαν την τύχη ή την ατυχία να βρεθούν στα μέρη μας...
Προφανώς η κυρία Σώτη θεωρεί τους Έλληνες "φάρους του πολιτισμού και των ανθρώπινων αξιών" για ν' ανησυχεί τόσο πολύ που οι μετανάστες δεν δείχνουν και τόσο πρόθυμοι να γίνουν ένα μ' εμάς, να μπουν στο χωνευτήρι βρε αδελφέ, και να υιοθετήσουν τα ιδανικά του σύγχρονου νεο-έλληνα/Ελληνάρα!
Η Σώτη ζει κυριολεκτικά στην καρακοσμάρα της. Θεωρεί δεδομένο (εντελώς άσχετη η γυναίκα) πως οι μετανάστες αρνούνται να μάθουν τη γλώσσα μας, πως ζουν ασυμβίβαστα με τις δυτικές δημοκρατικές αρχές και πως απομονώνονται με συνέπεια να προκαλούν ρατσιστικά αισθήματα στους ντόπιους!
Μπίνγκοοο! Για το ρατσισμό δεν φταίει ο Ελληνάρας-"εγγονός του Μεγαλέξανδρου", αλλά ο καημένος ο μετανάστης που δήθεν απομονώνεται.
Φυσικά, ισχύουν ακριβώς τα αντίθετα:  οι μετανάστες μας παλεύουν να μάθουν μια απ' τις δυσκολότερες γλώσες του κόσμου και κάνουν το κάθε τι για να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία. Αλλάζουν τα ονόματά τους, μέχρι και στις κολυμβήθρες μπαίνουν για να γίνουν ... ελληνορθόδοξοι!
Η Σώτη, που μάλλον δεν γνώρισε κανέναν μουσουλμάνο μετανάστη στην Ελλάδα, προσπαθεί να κάνει ανεπιτυχείς παραλληλισμούς με τη δήθεν γαλλική πραγματικότητα. Πονηρό κόλπο! 
Κυρία Σώτη, στη χώρα μας κανένας μουσουλμάνος δεν αρνήθηκε να συμμορφωθεί με το Σύνταγμα και τους Νόμους μας. Κι αν κάποιοι το κάνουν, αυτό θα αντιμετωπιστεί ως νομική παράβαση κι όχι ως αφορμή πολιτισμικής απόρριψης ή καλλιέργειας μίσους.
Δεν θέλω καν να σχολιάσω καθαρά ρατσιστικές απόψεις της, όπως, π.χ., πως η ανεργία και η εγκληματικότητα οφείλονται σε πολιτισμικά χαρακτηριστικά των μειονοτήτων.
Ή ότι οι μειονότητες παραμένουν προσκολλημένες σε βάρβαρα ήθη! Έχω συμμετάσχει σε άπειρες γιορτές μεταναστών από Αφρική και Ασία και πουθενά δεν διαπίστωσα κανιβαλισμό, βρεφοκτονίες, κλειτοριδεκτομές, λιθοβολισμούς μοιχαλίδων ή καύσεις χηρών!
Δεν συγκράτησα τα γέλια μου διαβάζοντας πως σε περίπτωση σύρραξης, οι μετανάστες της Ελλάδας θα ταχθούν με τις χώρες καταγωγής τους! 
Δηλαδή, ρε συ Σώτη, σκέφτεσαι να μας βάλεις να πολεμήσουμε με το Πακιστάν, τη Νιγηρία ή τη Γεωργία?
Μα σε ποια χώρα ζεις επιτέλους βρε Σώτη? Έχεις ξεμωραθεί εντελώς?
Αλλά η κυρα-Σώτη, παρότι φαίνεται ν' αντιγράφει άλλες διάσημες κυράδες όπως η Φαλάτσι, έχει και μια πρωτοτυπία: συνήθως οι φασίστες πρώτα χτυπούν τους μετανάστες και μετά την Αριστερά! Ε, αυτή, ξεκίνησε πρώτα να επιτίθεται στην Αριστερά και μετά έβγαλε και το ρατσιστικό της...

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Πόσο σοφοί ήταν οι λεγόμενοι "αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι"; (ΣΤ’ - Ο Ξενοφάνης, 570-470 π.Χ.)

Ήταν συνομήλικος του Πυθαγόρα και γεννήθηκε στον Κολοφώνα της Μ. Ασίας. Αλλά ο κύριος τόπος δράσης του ήταν, όπως και του Πυθαγόρα, η Σικελία.
Κάποιοι τον χαρακτηρίζουν "διαφωτιστή της αρχαιότητας". Επειδή δίδασκε πως ο άνθρωπος έχει στα χέρια του την τύχη και το μέλλον του. Για να προοδεύσει αρκεί η λογική και δεν χρειάζεται καμιά θεϊκή επέμβαση.
Ο Ξενοφάνης αποκαθήλωσε τους Ολύμπιους και τους Μυθικούς Θεούς. Αλλά δεν καταλήγει στην αθεΐα.
Βασική του θέση ήταν ο Μονοθεϊσμός και η απόρριψη της πολυθεΐας με λογικά επιχειρήματα: αν υπάρχουν δύο ή περισσότεροι Θεοί είτε θα είναι ανόμιοι, οπότε κάποιος θα είναι αναγκαστικά κατώτερος του άλλου, είτε όμοιοι, δηλαδή ισάξιοι, κάτι που επίσης δεν συνάδει με τη φύση του Θεού. Τουλάχιστον όπως την έβλεπε ο φιλόσοφος...
Για να θεμελιώσει τη θέση του πως ο άνθρωπος είναι μόνος υπεύθυνος για τη ζωή του, καθιστά το Θεό τελείως αμέτοχο στα ανθρώπινα. Ναι μεν "ο Θεός κυβερνάει τον κόσμο αποκλειστικά με το νου", αλλά η επέμβασή του στα ανθρώπινα περιορίζεται αποκλειστικά σ’ ένα αρχικό στάδιο, στο οποίο απλώς "υπέδειξε τον σωστό δρόμο"!
Βέβαια, ο Ξενοφών δεν απέφυγε τις αντιφάσεις. Ενώ, π.χ., υποστηρίζει πως ο Θεός δεν επεμβαίνει στα ανθρώπινα, εκτός της αρχικής του "υπόδειξης", στη συνέχεια αναφέρει ως ηθικό καθήκον του "γνωστικού" ανθρώπου να προσεύχεται στο Θεό να του δίνει δύναμη για να πράττει το δίκαιο...
Στα θετικά του Ξενοφάνη καταλογίζουμε την πίστη του πως το ανθρώπινο είδος συνεχώς προοδεύει, σε αντίθεση με την Ησιόδεια παράδοση που έβλεπε την ανθρώπινη ιστορία ως μια συνεχή διαδικασία καθοδικής πορείας...
Σωστή ήταν κι η προσπάθειά του ν’ απομυθοποιήσει τα φυσικά φαινόμενα.
Εκεί όμως έπεσε και σε κάποιους παράλογους δογματισμούς, όπως ότι όλα τα ουράνια σώματα είναι νέφη κυμαινόμενης πυκνότητας κι όχι υλικά αντικείμενα.
Επέμενε πως υπάρχουν άπειροι κόσμοι, όμοιοι κι απαράλλαχτοι, πως "τα φαινόμενα απατούν" (αυτό ισχύει αλλά όχι πάντα), πως η ζωή προέρχεται από τη λάσπη -χώμα και νερό- (κάτι που το βρίσκουμε πολύ παλιότερα στην Εβραϊκή Βίβλο.
Προσωπικά, το σημείο της διδασκαλίας του Ξενοφάνη που με απογοήτευσε περισσότερο ήταν η άποψή του πως η απόλυτη γνώση είναι κάτι το ανέφικτο.
Νομίζω πως ο φιλόσοφος ή ο επιστήμονας που θέτει εκ των προτέρων όρια στην ανθρώπινη γνώση, ουσιαστικά αυτοκαταργείται...

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Ο Σαίξπηρ έβριζε κι ο Ρίτσος εξυμνούσε τους ποδοσφαιριστές!

Γράψαμε στην προηγούμενη ανάρτηση για το λιμοκοντόρο τον Σαίξπηρ που απ' το 1600 έβριζε το ποδόσφαιρο και τους ποδοσφαιριστές.
Ο Ρίτσος, όμως, στο αριστούργημά του "Οι γειτονιές του κόσμου", επιστρατεύει την ευγενέστερη μορφή του ποδοσφαίρου, αυτή που εμείς ζήσαμε και γνωρίσαμε στις αλάνες τις επαρχίας.
Γιατί, τι πιο αθώο κι ευγενικό από ένα παιδί που παίζει μπάλα?
Αυτή την εικόνα δανείστηκε ο μεγάλος ποιητής μας για να περιγράψει την τραγωδία και το μεγαλείο του λαού μας ενάντια στην ιμπεριαλιστική εισβολή των Άγγλων στην Αθήνα, το Δεκέμβρη του 1944.
Εμείς, λοιπόν, με ποιον είμαστε? Με τον άμπαλο Σαίξπηρ ή με τον Ρίτσο?

«Τον είδες, Τζον, τον Παυλή; Δεν μπορεί θα τον είδες.
Μα κι αν δεν άκουσες κείνο το "ζήτω"
κι αν δεν πρόσεξες τη φλόγα των ματιών του,
θα το 'νιωσες, δεν μπορεί να μην το 'νιωσες
-καθώς περνούσαν οι ερπύστριες απάνω απ' τον Παυλή-
θα το 'νιωσες.
Κι έτσι σα να 'δα που αναπήδησε το τανκ σου Τζον.
Ξέρεις για ποιον Παυλή σου λέω,
για κείνο το παιδί - θυμάσαι?
Για τον Παυλή σου λέω -Τι θόρυβος-
για κείνο το παιδί που πούλησε τα παπούτσια του
όταν οι Γερμανοί σκότωσαν τον Γιωργάκη.
Για κείνο το παιδί σου λέω που αγόρασε τη μπάλα,
τι θόρυβο που κάνουν Τζο τα κανόνια σας - πού να τ' ακούσεις!
Για κείνο το παιδί
που ανήκε στην  ποδοσφαιρική ομάδα του Γιωργάκη.
Κι εσείς, Τζον, δεν αγαπάτε το φουτ μπώλ?
Όμορφα παίζετε - το 'δαμε κάποιο βράδυ στον κινηματόγραφο
μασουλώντας στραγάλια και πασατέμπο
και φωνάζοντας "ζήτω", Τζον, για την ομάδα σας.
Γιατί η ομάδα σας -η Άρσεναλ- έπαιζε Τζον πολύ όμορφα
κι εμείς αγαπάμε τα όμορφα Τζον, κι εκτιμάμε το δίκιο
κι εμείς χειροκροτάμε το καλό - όποιο να 'ναι
και δεν μπορούμε να μην πούμε την αλήθεια -το σωστό σωστό-
η Άρσεναλ έπαιζε πολύ όμορφα.
Θ' αγαπάς, Τζον, κι εσύ το ποδόσφαιρο
κι ο Παυλής έπαιζε όμορφα -μ' όλο που ήταν ξυπόλυτος-
Είχε γερά ποδάρια - λίγο στραβά είναι αλήθεια, απ’ το ποδόσφαιρο,
πολύ γερά ποδάρια και πλεμόνια κι εξυπνάδα
και γερά κόκαλα, Τζο, δεν μπορεί, θα το 'νιωσες!
Όμορφα που 'παιζε ο Παυλής - ονειρευόμασταν δικοί και ξένοι
όταν τον βλέπαμε τ' απόγιομα να παίζει 
στο γήπεδο της γειτονιάς
με τις αγριομολόχες
ονειρεύομασταν πως μεθαύριο θα γίνει
ο αρχηγός του κόκκινου ποδοσφαίρου 
της Λαϊκής μας Δημοκρατίας!
Γιατί ο Παυλής -αν και ξυπόλυτος- έπαιζε Τζο σ' όλες τις θέσεις
τόσο που παραξενευτήκαμε, Τζον, που δεν τα κατάφερε
στο τελευταίο παιχνίδι του να δώσει μια κλωτσιά 
από κείνες τις γνωστές του
και να τινάξει, Τζον, το τανκ σου ως το Λονδίνο
ώσμε την κούτρα, Τζον, του κ. Τσώρτσιλ σας.
Μα ήταν, βλέπεις, ξυπόλυτος. Τι να σου κάνει;
Σου μιλάω για τον Παυλή πού ‘χε πουλήσει τα παπούτσια του -
δεν αξιώθηκε από τότε, Τζον, 
να ξαναβάλει παπούτσι στα ποδάρια του
κι έτσι ξυπόλυτος σκοτώθηκε ο Παυλής το Δεκέμβρη (....

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

Όταν ο Σαίξπηρ έβριζε τους ποδοσφαιριστές...


Το ξέρω.
Όλοι οι κουλτουριάρηδες κατηγορούν το ποδόσφαιρο. Και πώς δεν το λένε: όπιο του λαού, μέσο αποχαύνωσης των μαζών, εκκολαπτήριο του χουλιγκανισμού, του εθνικισμού, του ρατσισμού...
Λένε πως είναι μια δραστηριότητα για ηλίθιους. Πως λειτουργεί ως κυματοθραύστης των κοινωνικών συγκρούσεων, πως έχει μετατραπεί σε όργανο των κεφαλαιοκρατών κι οι οπαδοί είναι πλέον οι "ενοχλητικές φωνές του παρελθόντος", αφού τα τηλεοπτικά δίκτυα είναι οι νέοι νταβατζήδες του ποδοσφαίρου και πελάτες του οι "φίλαθλοι του καναπέ"...
Αλλά κάποιος θα μπορούσε το ίδιο πειστικά να ισχυριστεί τα ακριβώς αντίθετα.
Πως στις εξέδρες κυριαρχεί το στοιχείο της λαϊκής συμμετοχής, πως συχνά κυριαρχούν αντιπολεμικά και αντικαπιταλιστικά συνθήματα, πως σχεδόν παντού βλέπεις πορτρέτα του Τσε Γκεβάρα. Πως η μπάλα, ως στρογγυλή είν' αναρχική. Εύκολα ξεφεύγει απ' τη φυλακή των νόμων.
Το ποδόσφαιρο ακολουθεί απλά την κοινωνία. Δεν λέει ποτέ ψέματα. Στα γήπεδα οι τσόγλανοι δεν μπορούν να κρυφτούν. Φαίνονται αμέσως...
Πολλοί χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο για τα ιδιοτελή τους συμφέροντα. Αλλά ας μην πέσουμε στην παγίδα να του αποδώσουμε όλες τις συμφορές. Παλιότερα κι οι χιτλερικοί καπηλεύτηκαν το Νίτσε και τον Βάγκνερ.
Κάποτε, για λίγα μέτρα χωράφι σκοτώνονταν αδέλφια μεταξύ τους. Αλλά σίγουρα δεν φταίει το χωράφι...
Το ποδόσφαιρο φαίνεται πως έχει τις ρίζες του σ' ένα βίαιο άθλημα που έπαιζαν οι ρωμαϊκές λεγεώνες, και μέσω αυτών διαδόθηκε σ’ όλη την Ευρώπη.
Στην Αγγλία του 14ου αιώνα είχε τεθεί εκτός νόμου. Όσοι έπαιζαν ποδόσφαιρο συλλαμβάνονταν και φυλακίζονταν.
Οι αριστοκράτες κι οι ευγενείς φεουδάρχης δεν το χώνευαν. Ήταν άθλημα των "αγροίκων". Και γινόταν συχνά αφορμή λαϊκών εξεγέρσεων.
Μέχρι κι ο Σαίξπηρ το 1605 φρόντισε να συκοφαντήσει το ποδόσφαιρο.
Στο "Βασιλιά Λιρ" χρησιμοποιεί τη λέξη "ποδοσφαιριστής" ως βρισιά: "... you base football player"!  Δηλαδή... "ποταπέ", "χαμερπή".

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

Οι γυναίκες είναι "ιέρειες της βλακείας"!

Ανήκω στη γενιά των αγοριών που μεγάλωσαν στην επαρχία πριν το ’80.
Η αλάνα ήταν το βασίλειο της ελευθερίας μας.
Εκεί διαλύαμε το ένα και μοναδικό ζευγάρι παπουτσιών μας για να ζήσουμε τη χαρά ενός σουτ!
Εκεί πρωτοδιδαχτήκαμε το "εμείς" και το "άλλοι".
Εκεί πρωτοτσαμπουκαλευτήκαμε, αποκτήσαμε τους πρώτους φίλους και τους πρώτους εχθρούς...
Στην εφηβεία μας, στη μεγαλούπολη πλέον, το ποδόσφαιρο ήταν η απόδραση απ’ τη σκληρή πραγματικότητα.
Προσπαθούσαμε να ξεφύγουμε απ’ την καθημερινή μιζέρια μέσα απ’ τον οπαδικό ναρκισσισμό.
Κάθε νίκη της ομάδας μας ήταν προσωπικός μας θρίαμβος.
Και ταυτόχρονα κρατούσαμε ζωντανή τη σχέση με το παιδί μέσα μας...
Και μετά ήρθαν οι γυναίκες και σκόρπισαν τη ζωή μας στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Οι παλιοί έλεγαν πως κάθε γυναίκα ονειρεύεται ένα ρούχο: το νυφικό.
Μέγα λάθος! 
Το νυφικό είναι το μέσον. Σκοπός τους είναι να γεννήσουν έν’ αγόρι, να το ευνουχίσουν για να βρουν στο πρόσωπό του τον άντρα της ζωής τους!
Οι γυναίκες όπου βρουν χαζομάρα κάθονται. Εκεί νιώθουν σαν το σπίτι τους!
Θέλουν να μιλούν μόνο για τον εαυτό τους. Και να μιλούν οι άλλοι γι’ αυτές. Μόνο γι’ αυτές.
Είναι εντυπωσιακό πόσο εύκολα "κατασκευάζουν" έναν καθρέφτη και τον χώνουν στη μούρη τους και στο πιο απίθανο μέρος, την πλέον ακατάλληλη ώρα.
Η φύση της γυναίκας είναι να προσποιείται.
Σταματάει να προσποιείται μόνο αν έχει κάτι σημαντικότερο να κάνει. Και το μόνο σπουδαιότερο απ’ την προσποίηση είναι η εκμάθηση του πώς να προσποιείται καλύτερα...
Οι γυναίκες είναι οι ιέρειες της βλακείας!
Αφήνουν το μυαλό τους παρθένο, όπως οι παλιές ιέρειες του Απόλλωνα κρατούσαν παρθένο το κορμί τους.
Οι άντρες είμαστε οι λάτρεις της γυναικείας βλακείας.
Αλλά, σαν τους οπαδούς όλων των θρησκειών, πηγαίνουμε στο ναό χωρίς να πιστεύουμε...

Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014

Στα κωλόμπαρα της Μιχαλακοπούλου! (Ζ’ - "Τα πλούσια βόδια")

Όσες δουλεύουν στα "κωλάδικα" αυτοχαρακτηρίζονται και ως "μπαρόβιες".
Οι περισσότερες δεν κάθονται στο "επάγγελμα" για πολύ καιρό.
Αρκετές βρίσκουν "το πλούσιο βόδι" που θα τις παντρευτεί, και ξεκόβουν...
Υπάρχουν όμως κι αυτές που "κολλάνε"! Η δουλειά στο μπαρ τους γίνεται ψυχοφθόρος εθισμός και δεν μπορούν να ξεκόψουν.
Εθιστικά δεν είν’ μόνο τα πολλά και εύκολα λεφτά, αλλά και το όλο τελετουργικό: ντύσιμο, μέικαπ, η φαντασίωση πως όλοι οι άντρες σέρνονται στα πόδια σου...
"Ξέρεις τι είναι να βγαίνεις έξω κι όλοι να τρέχουν πίσω σου;"
Πράγματι, το σκηνικό αυτό κρύβει τεράστια εθιστική δύναμη που ελάχιστοι άντρες έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν...
Κάποτε είχα δανείσει σε μια γνωστή μου 50.000 δραχμές (τότε ήταν μεγάλο ποσό) για να κάνει υποτίθεται έκτρωση και να μην αναγκαστεί να βγει στο κλαρί για να βρει τα λεφτά.
"Μόλις βρεις δουλειά, μου τα δίνεις", της είπα.
Πέρασαν δυο χρόνια, εξαφανιζόλ η τύπισσα.
Την πετυχαίνω τυχαία σ’ ένα κωλόμπαρο στο Κορωπί.
Κάνει πως δεν με ξέρει.
Την "κερνάω" δέκα ποτά, συνεχίζει να κάνει την κινέζα.
Όταν σχολάει προσφέρομαι να τη γυρίσω στην Αθήνα.
Μπαίνει στ’ αμάξι ... τσιν τσον τσιν... ούτε λέξη για τα δανεικά.
Την αφήνω κι εγώ σ’ ένα χωράφι στο κέντρο του πουθενά, έτσι... για να βελτιώσει τη μνήμη της...

Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

Ζητάω συγγνώμη απ’ τις γυναίκες της ζωής μου! (Δ’) - Θέλω να τρώω όλο το "γλυκό"!

Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί θεωρούσατε τις ευκαιριακές απιστίες μου ως "απόρριψη" και "προδοσία".
Πάντα το παίρνατε πολύ κατάκαρδα το ζήτημα...
"Με τις απιστίες και τα ψέματά σου έχασες το δικαίωμα να ζεις μαζί μου", άκουγα πάντα απ’ το στόμα σας!
Σας εκλιπαρούσα να σκεφτείτε έστω και μια φορά σαν άντρες: Για μας άλλο σεξ κι άλλο αγάπη. Αυτά τα δυο ποτέ δεν τα συγχέουμε. Πολλές φορές δεν σας λέμε τις "αρπαχτές" μας όχι για να μη λυπηθείτε ή να μη θυμώσετε, αλλά απλά γιατί τις θεωρούμε άνευ σημασίας και ανάξιες αναφοράς!
Είμαι εκ φύσεως άνθρωπος κοινωνικός κι αυθόρμητος. Αν δεν κομπλιμεντάρω και δεν κάνω κόρτε σε όποια τσούπρα βρίσκεται σε απόσταση βολής, θα σκάσω! 
Αλλά εσείς με αποκαλείτε "θρασύτατο" και "αναίσθητο μαλάκα"! Εγώ όμως πιστεύω πως είμαι πολύ καλός άνθρωπος και ιδανικός σύντροφος. Ίσως όμως με λάθος προσανατολισμό...
Με τις "πρώην" έχω πάντα μια ιδιαίτερη σχέση. Τις νοιάζομαι. Θέλω να είναι πάντα ευτυχισμένες. Και να βρουν τους καλύτερους εραστές του κόσμου. Μόνο έτσι θα είμαι σίγουρος πως δεν θα ξαναγυρίσουμε σε μένα...
Αλλά εσείς, οι "νυν", εκεί! Κολλημένες πως δήθεν δεν ξεπέρασα τις "πρώην" και πως επίτηδες κρατάω επαφές μαζί τους, δήθεν για καβάτζα!
Γιατί πάντα με παρεξηγείτε γαμώ το μου;
Λέτε πως πάσχω απ’ το "σύνδρομο του Δον Ζουάν"! Πως ακόμα κι αν σας αγαπώ, δεν μπορώ ν’ αντισταθώ στους πειρασμούς που με περιτριγυρίζουν. Πως η ζωή μού προσφέρει μια μπουκιά απ’ το κέικ, κι εγώ θέλω να φάω ολόκληρο το ταψί!
Αλλά εγώ προτιμάω να είμαι μαζί σας ειλικρινής γάιδαρος παρά υποκριτής άνθρωπος!
Εσείς μου παρέχετε ασφάλεια, φροντίδα, σταθερότητα. Είστε τα σημεία αναφοράς μου.
Τέλεια! 
Αλλά δεν καταλαβαίνω πού είναι το πρόβλημα αν υπάρχει διαθέσιμη και μια νεαρή ερωμένη που θα μου προσφέρει το σφρίγος της νεότητας και θα τονώνει τον ανδρισμό μου...