Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017

Τι πρέπει να ξέρουμε για την Κατοχή (Ζ’ - Αντί για χρήματα, θερμίδες!)

35) Δεν πρέπει να νομίζουμε πως η "μαύρη αγορά" ήταν φαινόμενο αποκλειστικά ελληνικό. Το ίδιο λίγο-πολύ συνέβη σε όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα της κατεχόμενης Ευρώπης. Στο Παρίσι, π.χ., οι αστοί αντάλλασσαν ρούχα και άλλα βιομηχανικά προϊόντα με τρόφιμα που τους έστελναν οι αγρότες απ’ την επαρχία. Και, φυσικά, καταλαβαίνετε ποιος έβγαινε κερδισμένος απ’ αυτές τις συναλλαγές...
36) Οι Αθηναίοι την κρίσιμη εκείνη περίοδο ανέπτυξαν διάφορες στρατηγικές επιβίωσης. Εκτός απ’ τα οργανωμένα ταξίδια στην επαρχία για προμήθεια τροφίμων (που ήταν, ούτως ή άλλως, επικίνδυνα και κοστοβόρα) δημιούργησαν και πολλούς προμηθευτικούς συνεταιρισμούς με τη βοήθεια και του Κράτους. Οι επίσημα αναγνωρισμένοι Συνεταιρισμοί ξεπερνούσαν τους 400 κι ορισμένοι είχαν απίθανα ονόματα όπως ... "Πανελλήνια Συνομοσπονδία Οπλαρχηγών"!
37) Ο τρόπος που επέδρασε η επισιτιστική κρίση στις προσφυγικές συνοικίες είχε κάποιες ιδιαιτερότητες. Οι πρόσφυγες ήταν ήδη οικονομικά ευάλωτοι, δεν διέθεταν αξιόλογα περιουσιακά στοιχεία για πώληση ή ανταλλαγή ούτε είχαν συγγενείς στην ύπαιθρο όπως πολλοί αυτόχθονες. Κατόρθωσαν όμως να πετύχουν πολύ μικρότερα ποσοστά θνησιμότητας, καθώς: α) προσέφεραν μαζικά χειρωνακτικές εργασίες στα επιταγμένα απ’ τους Γερμανούς εργοστάσια, ναυπηγεία, αεροδρόμια κ.λπ, β) η προπολεμική ενασχόλησή τους με το πλανόδιο εμπόριο εξασφάλιζε επαφή με τα δίκτυα παραγωγής και εμπορίας τροφίμων, γ) διακρίνονταν από μεγάλη προσαρμοστικότητα και εργασιακή κινητικότητα, κάνοντας δουλειές που δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να κάνουν οι παραδοσιακοί αστοί.
38) Ειδικά στον εργασιακό χώρο τα προπολεμικά δεδομένα ανατράπηκαν πλήρως. Περιζήτητες δεν ήταν πλέον οι καλά αμειβόμενες θέσεις των υπουργείων και των τραπεζών, καθώς το χρήμα έχανε συνεχώς την αξία του. Ένας πλανόδιος μανάβης είχε πολύ περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει απ’ τα μεγαλοστελέχη μιας δημόσιας υπηρεσίας. Επίσης, η αμοιβή των εργαζομένων έπαψε σταδιακά να δίνεται αποκλειστικά σε χρήμα, κι ένα μέρος της αντικαταστάθηκε με την παροχή τροφής. Ήταν η εποχή των "θερμίδων αντί χρημάτων"!

Τρίτη 27 Ιουνίου 2017

"Ημερολόγιο λιποταξίας" (130) - Οι Θρησκείες της Περσίας, ο Ζωροαστρισμός

Οι αρχαίοι Πέρσες, όπως κι όλοι οι λαοί, ήταν φυσιολάτρες και πολυθεϊστές. Μεταξύ άλλων, λάτρευαν και τη θεά της γονιμότητα Αναχίτα, κάτι σαν την ελληνική Δήμητρα.
Στη συνέχεια ασπάστηκαν τον ινδικής προέλευσης Μιθραϊσμό, που γνώρισε μεγάλη διάδοση και στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία κατά τον 2ο μ.Χ αιώνα.
Γύρω στο 600 π.Χ. οι Πέρσες άρχισαν να στρέφονται προς τον Μονοθεϊσμό. Τον έναν και υπέρτατο Θεό τους τον έλεγαν Άχουρα Μάζντα, εξού και το όνομα της θρησκείας "Μαζνταϊσμός". 
Είναι μεγάλο ψέμα ο ισχυρισμός των Χριστιανών πως είναι οι πρώτοι μονοθεϊστές. Ο Μαζνταϊσμός ήταν πολύ παλιότερος του Χριστιανισμού. Αλλά κι οι Ιουδαίοι υιοθέτησαν τον δικό τους μονοθεϊσμό απ’ τους Αιγύπτιους ιερείς του Θεού Ήλιου (Ακενατόν)...
Ο Ζωροάστρης ("Ζαρατούστρα" στα φαρσί) ήταν ένας ιερέας του Μαζνταϊσμού, που συνέβαλε στην αποσαφήνιση των δογμάτων και της τελετουργίας του. 
Η θρησκεία αυτή διακρίνεται από μια δυϊστική αντίληψη της πραγματικότητας. Στον κόσμο συνυπάρχουν και βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση δύο αντίθετα πνεύματα: το καλό και το κακό, η αλήθεια και το ψεύδος, το δίκαιο και η δικαιοσύνη. Προσωρινά μπορεί να επικρατεί η θεότητα του κακού, ο Αριμάν, αλλά στο τέλος θα επικρατήσει απόλυτα ο "καλός" Θεός Άχουρα Μάζντα. Αυτό ακριβώς το πρότυπο σκέψης υιοθέτησαν κι οι Χριστιανοί πολλούς αιώνες αργότερα...
Ιερό βιβλίο του μαζνταϊσμού είναι η Αβέστα, που έχει πολλά κοινά σημεία με τις ινδικές Βέδες. Οι αλληλεπιδράσεις των θρησκειών της Ανατολής είναι πολυεπίπεδες και εντυπωσιακές. Αρχικά, μάλιστα, η Αβέστα ήταν γραμμένη στα σανσκριτικά, την ιερή γλώσσα των Ινδών. 
Σε γενικές γραμμές αποτελείται από τρία μέρη: α) Την κοσμογονία, κάτι ανάλογο με το ομώνυμο έργο του Ησιόδου, β) τους Νόμους και γ) το τελετουργικό. Τα δύο τελευταία έχουν πολλές αναλογίες με το Νόμο του Μωυσή και το Λευϊτικό της εβραϊκής Βίβλου. 
Η ζωροαστρική Ηθική συνοψίζεται στις "τρεις υποχρεώσεις" του κάθε ανθρώπου: Καλή σκέψη-Καλός λόγος-Καλή πράξη...
Περιέχονται επίσης πολλές προσευχές, ύμνοι και παρακλήσεις προς τον Θεό, σαν τα χριστιανικά προσευχητάρια.
Στους ιερούς χώρους τους δεσπόζει πάντα η άσβεστη "ιερή φλόγα". Να διευκρινίσουμε πως δε λατρεύουν τη φωτιά αλλά τη φλόγα της, το αιώνιο σύμβολο του Υπέρτατου Θεού.
Ο Ζωροαστρισμός άρχισε να υποχωρεί και να παρακμάζει με την μακεδονική κατοχή της Περσίας. 
Αλλά το οριστικό χτύπημα δέχθηκε τον 7ο αιώνα μ.Χ. με την αραβική κατάκτηση και τον βίο εξισλαμισμό του πληθυσμού. Κάποιοι διέσωσαν την πίστη τους βρίσκοντας καταφύγιο είτε σε απόμακρες περιοχές είτε στη Βομβάη της Ινδίας που συγκρότησαν την ακμάζουσα κοινότητα των Παρσιστών.

Σάββατο 24 Ιουνίου 2017

Ανάψαμε φωτιές στις γειτονιές...

Χθες Παρασκευή ήταν η μέρα μου. 
Απ’ αυτές τις σπάνιες μέρες της ζωής σου που πέφτεις απ’ τον βράχο της Ακρόπολης, στέκεσαι όρθιος και βρίσκεις και πορτοφόλι τίγκα στο "λάχανο"...
Ο κολλητός μου ο Πακιστάν έχει περίπτερο στην πλατεία Κουμουνδούρου. Φαγώθηκε να με πείσει να πάω στην αναπαράσταση του εθίμου τ’ Άι-Γιάννη του Κλείδωνα!
Κάτι τέτοια τα βαριέμαι. Αλλά αυτό το "έλα ρε μαλάκα κι όλες οι μπύρες κερασμένες!" ήταν πολύ αφοπλιστικό! 
Οκ, δεν είμαι τόσο γούρουνος να πιω τζάμπα τις μπύρες του φίλου μου. Φτωχόπαιδο είναι, ξέρω τι ζόρια τραβάει, έχει και 12 χρόνια να πάει στην πατρίδα του...
Τελικά πήγα, άραξα στο μικρό θεατράκι της πλατείας κι άνοιξα την πρώτη Βεργίνα. Και ταυτόχρονα άρχισαν όλα τα παράδοξα.
Κατ’ αρχήν, μ’ έναν μαγικό τρόπο, άρχισαν να μαζεύονται γύρω μου όλα τα ζώα της πλατείας. Κοπρόσκυλα, γάτες, περιστέρια, κοτσύφια, μέχρι και μία χελώνα! Όλος ο κόσμος με κοιτούσε σαν ούφο. Ένα το κρατούμενο.
Ανοίγω τη δεύτερη Βεργίνα και περνάει από μπροστά μου η κυρία της λαχειοφόρου. Δίνω ένα ευρώ, παίρνω έναν λαχνό, σε λίγο κληρώνομαι και κερδίζω ένα βιβλίο των εκδόσεων της Εστίας.
Ανοίγω την τρίτη Βεργίνα και φυσάει ένα ξαφνικό αεράκι και τσουπ ένα εικοσάευρω έρχεται απ’ το πουθενά και κολλάει στο στήθος μου! Το ξέρω, ακούγεται απίστευτο, αλλά συνέβη...
Μαλάκας δεν είμαι, κατάλαβα πως η βραδιά είχε κάτι το μαγικό για μένα...
Στην τέταρτη Βεργίνα αρχίζουν ν’ ανάβουν κι οι φωτιές. Τ’ αλάνια κι η μαρίδα του Μεταξουργείου άρχισαν να πηδάνε πάνω απ’ τις φλόγες.
Σε λίγο ρίχνουν μέσα κάτι μαγιάτικα στεφάνια κι η φλόγα κορώνει. Φτάνει τα δυο μέτρα. Κοιτάω τον δικό μου και του φωνάζω: "όρμα ρε!". 
Το Πακιστανό είχε μεταμορφωθεί σε Σουηδάνο! Κάτασπρος απ’ τον φόβο του. Άϊσταδιάλα σκουρέλια, καλά σας κάνουν οι αποικιοκράτες και σας ξεκολιάζουν! Χέστες!
Ξυπνάει μέσα μου το αρβανίτικο. Σαμουήλ, Κούγκι, Ανδρούτσος, Γκούρας, Κολοκοτρώνης... 
Στο μεταξύ άρχισαν κι οι τσαμπούνες, ένιωσα να εκστασιάζομαι.
Πετάω το κοντομάνικο που ήταν συνθετικό και μπορούσε ν’ αρπάξει, μένω γυμνός απ’ τη μέση και πάνω, παίρνω φόρα και βρρρουμμμμ περνάω σφαιράτος μέσα απ’ τη φωτιά.
Νιώθω σαν ένα ζεστό χάδι να με τυλίγει. Καυλώνω. 
Το ξανακάνω πολλές φορές. Δεν τσουρουφλίστηκε ούτε πουτσότριχα! Μέσα μου παίρνω την απόφαση να συμμετάσχω και στ’ Αναστενάρια.
Γύρω τα φλας των τουριστών δίνουν και παίρνουν. Έγινα το θέμα της ημέρας.
Η άκρη του ματιού μου πιάνει δυο καταπράσινα μάτια να γυαλίζουν στο σκοτάδι. Δυο μάτια σ’ ένα πανέμορφο πρόσωπο μ ένα κολασμένο κορμί. Ήμουν ο ήρωάς τους...
Οι τρίχες στο στήθος μου σηκώνονται κάγκελο. Αποφασίζω αμέσως να μην προκαλέσω άλλο την τύχη μου απόψε. Ο Άι-Γιάννης ο Κείδωνας δεν αστειεύεται. Παντρεύει και τους απάντρευτους!
Έτσι όπως είμαι, χωρίς καν να ξαναφορέσω το μπλουζάκι μου, κόβω στο στενάκι της Κραναού και βουρ μέσω Ψυρρή για Μοναστηράκι. 
Στις κυλιόμενες σκάλες του μετρό συνειδητοποιώ πως έχω μια απίστευτη στύση...

Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017

Συζήτηση με τον Κουφοντίνα! (ΙΕ’ - Εντελώς ανίκανοι οι πράκτορες των Εγγλέζων και της CIA!)

Ψόνθο: Απ’ ό,τι θυμάμαι Μήτσο μετά το 1983 η 17Ν ανέβασε ρυθμούς!
Κούφο: Πράγματι, από τότε προχωρήσαμε σε μια σημαντική ποιοτική αναβάθμιση. Δημιουργήσαμε υποδομές που ν’ αντέξουν στην πυκνή δράση της επόμενης δεκαετίας.
Ψόνθο: Ναι, αλλά το ανθρώπινο δυναμικό αναπτύχθηκε παράλληλα με την υλικοτεχνική υποδομή;
Κούφο: Εκ των υστέρων μπορώ να πω πως ιδεολογικο-πολιτικά τα μέλη μας δεν ήταν και στο καλύτερο δυνατό επίπεδο. Παρ’ όλ’ αυτά δεν πρέπει να υποτιμούμε το γεγονός πως οι σύντροφοι κατέκτησαν όλη την τεχνική υποδομή βήμα-βήμα, με μόνα εφόδια την υπομονή, αυτοδιδαχή και τον πειραματισμό. Και αντιμετώπισαν άψογα δύσκολες καταστάσεις όπως στα Σεπόλια και στη Λουίζης Ριανκούρ.
Ψόνθο: Παρά την "πυκνή δράση" σας, δεν μπορούμε να πούμε πως αυτή έφτασε και σε πολύ υψηλά επίπεδα...
Κούφο: Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται. Έπρεπε να λάβουμε υπόψιν μας πολλούς παράγοντες. Όπως, π.χ., την ασφάλεια της Οργάνωσης που θα κινδύνευε από μια υπερδραστηριότητα. Επιπλέον, το όλο λαϊκό κίνημα ήταν σε φάση ξεφουσκώματος, οπότε έπρεπε ν’ ακολουθούμε μια κάπως ανάλογη πορεία. Τέλος, μην υποτιμάς και τους αντιπάλους μας. Αν εμείς εντείναμε τη δράση μας, θα προκαλούσαμε την οξυμένη αντίδρασή τους, που θα την πλήρωναν κυρίως οι σύντροφοι του ευρύτερου αντιεξουσιαστικού χώρου...
Ψόνθο: Είχατε σχεδιάσει κάποια εντυπωσιακή ενέργεια τύπου Ερυθρών Ταξιαρχιών;
Κούφο: Κάποιοι μας παρότρυναν να πραγματοποιήσουμε μεγάλου επιπέδου ενέργειες ή μια απαγωγή. Κάτι τέτοιες απόψεις τις αντιμετωπίζαμε με μεγάλη επιφύλαξη. Μας οδηγούσαν σε μια ολομέτωπη επίθεση, σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο με τις δυνάμεις καταστολής. Είχαμε ελπίδα να βγούμε κερδισμένοι από μια τέτοια κατάσταση;
Ψόνθο: Σας τρόμαζε η δράση των ξένων μυστικών υπηρεσιών;
Κούφο: Οι Αμερικανοί, αλλά και οι περιβόητοι Εγγλέζοι πράκτορες, αποδείχθηκαν το ίδιο αναποτελεσματικοί με τις ελληνικές διωκτικές αρχές. Άλλωστε οι Αμερικάνοι "ειδικοί" καθοδηγούσαν τις έρευνες της Ελληνικής Αστυνομίας, κάνοντας και μόνοι τους σχετικές έρευνες. Απήγαγαν και ανέκριναν πολλούς συντρόφους της ευρύτερης Αριστεράς. Πιο επικίνδυνη ήταν η τακτική να "φυτέψουν" κάποιους δικούς τους στις Επαναστατικές Οργανώσεις. Υπήρξαν πολλές τέτοιες απόπειρες και έπεσε πολύ χρήμα για την εκ των ένδω άλωσή μας...

Κυριακή 18 Ιουνίου 2017

Τι πρέπει να ξέρουμε για την Κατοχή (ΣΤ’ - Μέχρι και στον κανιβαλισμό έφτασαν οι Αθηναίοι τον χειμώνα του 1941!)

29) Ο χειμώνας ’41-’42 ήταν ίσως η χειρότερη περίοδος της Αθήνας μετά τον λοιμό του Πελοποννησιακού Πολέμου επί Περικλή. Έλλειψαν όλα και ταυτόχρονα: τρόφιμα, θέρμανση, ηλεκτρισμός, συγκοινωνίες... Το πρόβλημα επιδεινώθηκε όταν η συμμαχική αεροπορία βύθισε δύο ιταλικά ατμόλοια που μετέφεραν κάρβουνα στον Πειραιά. Για αρκετές εβδομάδες η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος παρέλυσε. Κατά διαβολική σύμπτωση εκείνος ο χειμώνας ήταν απ’ τους βαρύτερους του αιώνα...
30) Την περίοδο εκείνη οι Αθηναίοι κυριολεκτικά έτρεμαν να βγουν στο δρόμο. Όχι μόνο από ανασφάλεια και εξάντληση, αλλά και γιατί δεν άντεχαν το θέαμα των νεκρών απ’ την πείνα. Ο βαθύτερος φόβος τους ήταν πως σύντομα θα βρισκόντουσαν κι αυτοί στην ίδια θέση...
31) Εκείνο που δεν θα ξεχάσουν ποτέ οι παλιοί Αθηναίοι, εκτός της πείνας και των θανάτων, ήταν οι ατέλειωτες ουρές στα σισίτια και οι απίστευτοι ποδαρόδρομοι. Οι συγκοινωνίες ήταν πολύ αραιές, ενώ κάποιους μήνες διακόπηκαν εντελώς.
32) Τη διάχυτη ανασφάλεια επιδείνωνε η έλλειψη ενημέρωσης. Ο τύπος λειτουργούσε υπό αυστηρή λογοκρισία και τα ραδιόφωνα ήταν σφραγισμένα ώστε να "πιάνουν" μόνο τον ελεγχόμενο κρατικό σταθμό. Η πλήρης άγνοια των πολεμικών εξελίξεων και οι αντιφατικές πληροφορίες καταργούσαν στην πράξη κάθε σχεδιασμό για το άμεσο μέλλον. 
33) Τα "λουκέτα" σε εργοστάσια, επιχειρήσεις, μαγαζιά κ.λπ. ήταν μαζικά. Η ανεργία εκτινάχθηκε στα ύψη. Για ν’ αποκτήσεις αυτά που κάποτε θεωρούνταν αυτονόητα, τώρα έπρεπε να παλέψεις και να ρισκάρεις. Τα πράγματα γίνονταν ακόμα δυσκολότερα με τους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας. Πλέον η καθημερινή ζωή έπρεπε να προσαρμοστεί στο "κατοχικό ωράριο"...
34) Οι ανθρώπινες απώλειες απ’ την πείνα μόνο στην Αθήνα ξεπέρασαν τους 40.000 τον χειμώνα του 1941. Η εικόνα των πεθαμένων στους δρόμους προκάλεσε ένα μόνιμο συλλογικό τραύμα στους κατοίκους της. Πολλοί θάνατοι δεν δηλώνονταν για να παραμείνει στις οικογένειες το "Δελτίο Σίτισης" του θανόντος. Η εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων ασιτίας προκαλούσε πανικό και εξαφάνιζε κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού. Δεν έλλειψαν ούτε τα κρούσματα κανιβαλισμού, αν και οι σχετικές πληροφορίες είναι ελάχιστες για ευνόητους λόγους...

Πέμπτη 15 Ιουνίου 2017

Οι έρωτές μου κάμπιες που δεν θα γίνουν πεταλούδες...

Στο σπίτι -κάθε απόγευμα-
καφέ για δύο έψηνα
μήπως νιώσει κανείς μιαν έλξη
κι αυτόβουλα δεχθεί
στο αχυρένιο το κλουβί
μαζί  μου νά ’μπει...

Είμαι συλλέκτης αλατιού
-βαρέλια ολόκληρα γεμίζω-
γιατί τη θάλασσα ολάκερη δική μου
δεν την μπορώ να έχω...

Σκέψεις-στιλέτα ορμάνε καταπάνω μου,
τις βεβαιότητες τρυπούν.
Τα κρύα βράδια, κάποια φαντάσματα
στον τοίχο με κρεμάνε
και παίζουν πάνω μου "βελάκια"
το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Και απ’ το κορμί μου -αντί για αίμα-
τέφρα στάζει...

Της νιότης ξέφρενα παραληρήματα
σαν τα σφηνάκια σάς κατέβαζα.
Μέθαγα μ’ έρωτες, φίλους, ουρανούς.
Μα δεν ξεδίψαγα!
-αλίμονο σ’ όποιον πίνει τη ζωή 
και λέει "τώρα χόρτασα"-

Εφηβικές αναμνήσεις μου
δες σας ποτίζω
-φοβούμαι μην μεγαλώσετε
και μακριά μου φύγετε 
σαν τόσους άλλους-
Σαν πόρνες είσαστε
που σας πληρώνω απλώς παρέα
να μου κάνετε...

Για όλους εσάς που από κοντά μου φύγατε
στης ανάγκης την ώρα τη μεγάλη
-χωρίς την πόρτα πίσω σας να κλείσετε-
έναν θυμό κρύβω μέσα μου
σαν του χελιδονιού που στο καταχείμωνο
ξέμεινε να φυλάει ρημαγμένες φωλιές...

Η ζωή μου καράβι αταξίδευτο,
ραντεβού στα τυφλά
-αναγνωρίζομαι απ’ τ’ αδειανά χέρια-
σκέψεις εκ προμελέτης και κατά συρροήν.
Γύρω μου παντού διαρρηκτικά εργαλεία,
αντικλείδια, συρτάρια ανάστατα
αμάχητα τεκμήρια λεηλασίας...

Οι έρωτές μου κάμπιες
που ποτέ δεν έγιναν
-ούτε και πρόκειται να γίνουν-
πεταλούδες...

Μόχθησα άγγελος να γίνω
-πάλι δεν τα κατάφερα-
Στο χώμα σύρθηκα
πόδια βαριά με τσαλαπάτησαν.
Μα μου μείναν δυο φτερά
-στις τουαλέτας το πατάρι τα φυλάω-
Κάποιες φορές να τα χαϊδέψω πήγαινα
μα κόβουν σαν ξυράφια
κι έντρομος τα χέρια μου τραβούσα...

Προσγειώσεις ανώμαλες
απώλειες προσανατολισμού
σκισμένα αλεξίπτωτα
σωσίβια βαρύτερα κι από κοτρόνες.

Κάθε βράδυ, μόλις πέφτω για ύπνο
κάποια αόρατη ύπαρξη 
στα χέρια μου βάζει ένα περίστροφο.
Κι ως το ξημέρωμα η κάννη του
προς το κεφάλι μου είναι στραμμένη
έτοιμη να εκτελέσει τη στύση του μυαλού μου...

Δευτέρα 12 Ιουνίου 2017

"Ημερολόγιο λιποταξίας" (130) - Οι Θρησκείες της Περσίας, το Ισλάμ

Ισλάμ σημαίνει απόλυτη υποταγή στο θέλημα του Θεού. Και η θρησκεία τους λέγεται Ισλαμισμός ή Μουσουλμανισμός (Μουσλίμ = πιστός του Ισλάμ). 
Ο όρος Μωαμεθανισμός είναι λάθος. Τον χρησιμοποιούν οι Χριστιανοί επηρεασμένοι απ’ τη δική τους θρησκεία που πήρε τ’ όνομά της απ’ τον προφήτη Ιησού-Χριστό. Το Ισλάμ δεν είναι δημιούργημα του Μωάμεθ αλλά αποκάλυψη του Αλλάχ-Θεού μέσω του αγγέλου Γαβριήλ και από το στόμα του Προφήτη...
Τα παραπάνω ισχύουν σε θεωρητικό μόνο επίπεδο. Γιατί στην πράξη το Ισλάμ είναι ένα μείγμα παραδοσιακών αραβικών θρησκευτικών αντιλήψεων, ιουδαϊσμού και μονοφυσίτικου χριστιανισμού. 
Άλλωστε όλοι οι μεγάλοι προφήτες της Εβραϊκής και Χριστιανικής Βίβλου αναγνωρίζονται και τιμώνται απ’ το Ισλάμ. Απλά, με βάση την αρχή πως "ο τελευταίος προφήτης ανακεφαλαιώνει και συμπληρώνει τους προηγούμενους", αποδέχονται την ανωτερότητα του Μωάμεθ. Και αποκλείουν το ενδεχόμενο να αποστείλει ο Θεός στον κόσμο κάποιον νεότερο (κι άρα ανώτερο) Προφήτη...
Το Κοράνι νομίζω πως μοιάζει περισσότερο με την Εβραϊκή Βίβλο. Κυριαρχούν οι ηθικές απαγορεύσεις και εντολές. 
Επειδή όμως οι κοινωνίες εξελίσσονται και, όπως είναι φυσικό, το Κοράνι δεν μπορεί να καλύψει όλες τις σύγχρονες πρακτικές ανάγκες, δημιουργήθηκαν δυο παράλληλοι ηθικοί νόμοι, η Σούνα (=Παράδοση) και η διδασκαλία των μεγάλων νομοδιδασκάλων του Ισλάμ, κάτι σαν το εβραϊκό Ταλμούδ...
Μετά το θάνατο του Μωάμεθ δημιουργήθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, σοβαρό πρόβλημα διαδοχής. Έτσι διαμορφώθηκαν και οι δύο μεγάλες ισλαμικές αιρέσεις. 
Οι Σουνίτες πιστεύουν πως ο διάδοχος του Προφήτη πρέπει να επιλέγεται από την ίδια φυλή και αξιοκρατικά. 
Οι αντίπαλοί τους υποστήριξαν την άποψη πως διάδοχος του Προφήτη μπορεί να είναι μόνο συγγενής του, και συγκεκριμένα ο γαμπρός και ψυχογιός του Αλί! Γι’ αυτό και ονομάστηκαν Σιϊτες, δηλαδή σιάτ-Αλί (= Παράταξη του Αλί).
Τελικά, ο Αλί κατάφερε να γίνει χαλίφης (πολιτικο-στρατιωτικο-θρησκευτικός ηγέτης) το 656 μ.Χ. Αλλά τον δολοφόνησε κάποιος σουνίτης την ώρα της προσευχής. 
Ο μεγαλύτερος γιος του Αλί, ο ιμάμης Χουσεϊν, επιχείρησε να διεκδικήσει το χαλιφάτο αλλά στην περιβόητη μάχη της Καρμπάλα, στο σημερινό Ιράκ, ο στρατός του ηττήθηκε και ο ίδιος κατακρεουργήθηκε.
Έτσι η Καρμπάλα έγινε τόπος προσκυνήματος των Σιϊτών. Και κάθε χρόνο τιμούν τον θάνατο του Χουσεϊν επί 48 ημέρες, όσες υποτίθεται κράτησε η μάχη της Καρμπάλα. 
Τη δωδέκατη μέρα έχουμε το κορύφωμα. Οι άντρες παρελαύνουν φορώντας αιματοβαμμένα ρούχα, φωνάζοντας το όνομα του Χουσεϊν και αυτομαστιγωνόμενοι μέχρι λιποθυμίας. Τα βλέπουμε και στην Αθήνα, συνήθως στον Πειραιά, που η Σιϊτες γιορτάζουν κάθε χρόνο το Μοχαράμ...

Σάββατο 10 Ιουνίου 2017

Συζήτηση με τον Κουφοντίνα! (ΙΔ’ - Χωρίς επαναστατικές αξίες, ο αγωνιστής θα καταρρεύσει!

Ψόνθο: Μήτσο, τι θυμάσαι απ’ τις πρώτες προσπάθειες της 17Ν να συγκροτηθεί στοιχειωδώς σε επιχειρησιακή ομάδα;
Κούφο: Ξεκινήσαμε σχεδόν απ’ το μηδέν στο χτίσιμο της υλικοτεχνικής υποδομής. Αρχίσαμε από τα βασικά και σταδιακά περνούσαμε στα πιο εξειδικευμένα. Πρώτα έπρεπε να βρούμε όπλα και πυρομαχικά, εκρηκτικά, χρήματα και πληροφορίες. Σχεδιάσαμε εργαστήρια επισκευής όπλων, κατασκευής ωρολογιακών βομβών και παραγωγής πλαστών δημοσίων εγγράφων, κυρίως αδειών κυκλοφορίας, διαβατηρίων και ταυτοτήτων.
Ψόνθο: Και πού βρίσκατε τα όπλα;
Κούφο: Υπήρχε μια πρώτη μαγιά από τρία-τέσσερα όπλα. Έφερα εγώ άλλα δύο, μια άλλη οργάνωση μας πρόσφερε δυο σαρανταπεντάρια και δυο κούτες σφαίρες. Ένας παλιός αγωνιστής μάς πρόσφερε ένα αυτόματο του Δημοκρατικού Στρατού, κάποιος άλλος μας υπέδειξε το σημείο που ήταν θαμμένο ένα κασόνι χειροβομβίδες απ’ την εποχή του εμφυλίου. Οι κινήσεις αυτές είχαν μόνο συμβολικό χαρακτήρα γιατί τόσο παλιά όπλα δεν ήταν επιχειρησιακά...
Ψόνθο: Και εκρηκτικά πού βρίσκατε;
Κούφο: Αυτό ήταν μια πολύ δύσκολη διαδικασία. Γυρίζαμε σχεδόν όλη την Ελλάδα, ατέλειωτες ορειβασίες και εξερευνήσεις σε νταμάρια, ορυχεία και μεταλλεία. Το πρώτο κουτί με δυναμίτες το πήραμε από ένα συνεργείο εκβραχισμών στην Εύβοια. Και αμέσως μετά, πέντε κούτες από ένα νταμάρι στη Γκιώνα.
Ψόνθο: Οικονομικά πώς τα φέρνατε βόλτα;
Κούφο: Αυτό ήταν μια πονεμένη ιστορία. Τα λειτουργικά μας έξοδα ήταν σημαντικά. Ενοίκια σπιτιών, αγορά υλικών, κόστος μετακινήσεων, η επιβίωση των συντρόφων. Δεχόμασταν συγκινητικές προσφορές από συντρόφους και, καμιά φορά, πιέζαμε συγγενείς και φίλους να συνδράμουν. Εγώ είχα διακόψει τις σπουδές μου και έκανα μερικά μεροκάματα στην οικοδομή όποτε έβρισκα καιρό.
Ψόνθο: Σας κατηγορούσαν πως ήσασταν μια πολύ "κλειστή" οργάνωση. Αληθεύει;
Κούφο: Εν μέρει μόνο. Υπήρχε ενδιαφέρον αρκετών να ενταχθούν στην Οργάνωση, αλλά ο έλεγχος ήταν πολύ αυστηρός. Οι μυστικές υπηρεσίες προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να εισχωρήσουν στις τάξεις μας. Άσε που πολλοί μόλις ερχόταν η στιγμή να περάσουν απ’ την επαναστατική θεωρία στην πράξη δείλιαζαν κι αποχωρούσαν. Δεν άντεχαν ψυχολογικά σε έναν τόσο μακροχρόνιο και επικίνδυνο αγώνα. Αλλά είχαμε και πολλά νέα μέλη, κυρίως από επαρχία.
Ψόνθο: Πού νομίζεις ότι κυρίως υστερούσε η Οργάνωση;
Κούφο: Αποδείχθηκε πως το αδύναμο σημείο μας ήταν η φτωχή ιδεολογικο-πολιτική συγκρότηση των μελών μας. Η Οργάνωση δεν είχε στρατηγική θεωρητικής μόρφωσής τους. Όταν προτάσσεις τη δράση και επικρατεί η άποψη πως "η πολλή θεωρία βλάπτει", θα πληρώσεις το τίμημα. Γιατί την κρίσιμη ώρα της συντριπτικής επίθεσης του εχθρού, η έλλειψη επαναστατικών αξιών και το αδύναμο ιδεολογικό υπόβαθρο θα οδηγήσει τον αγωνιστή σε ψυχολογική κατάρρευση και συχνά στη μεταστροφή του στο αντίθετό του. Είναι κάτι που το ζήσαμε στο πετσί μας...

Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017

Φαντασιώσεις στην Έκθεση Βιβλίου στο Θησείο...

Με το που την είδα κατάλαβα πως ήταν πολύ κρυφή. Πολύ μικρής ηλικίας αλλά με έντονη θηλυκότητα και ερωτισμό.
Αγγιχτήκαμε όλως τυχαίως, φευγαλέα, αλλά κατάλαβα αμέσως τον βαθιά κρυμμένο και έντονο σεξουαλισμό της.
Καθώς φυλλομετρούσαμε κάποιο βιβλίο, τη φαντασιωνόμουν να φοράει ένα κοντό νυχτικό που φέγγιζε κι άφηνε να φανεί ο κάτασπρος και σφιχτός πισινός της.
Κάπου χάνω την αίσθηση του χωροχρόνου. Νιώθω να πιάνω το μπούτι της απ’ τη μέσα πλευρά. Ανοίγω τα τρυφερά χείλη και ακουμπάω την ήδη υγρή κλειτορίδα της.
Νιώθω το χέρι μου να γίνεται μούσκεμα. Ένα βογκητό βγαίνει απ’ το στόμα της. "Πες μου λογάκια πρόστυχα", μου ψιθυρίζει στ’ αυτί...
Μου γυρίζει δήθεν αδιάφορη την πλάτη της. Κολλάει, πάλι όλως τυχαίως, πάνω μου έτσι που το πουλί μου να εφαρμόζει ακριβώς στην πίσω σχισμή της. Με μαλακίζει με τον κώλο της! Ένα ακόμα τέτοιο κούνημα να κάνει και με αποτέλειωσε!
Ξαφνικά την πιάνει ένας περίεργος βήχας. Ένας ωραίος τρόπος να κρύψει τον οργασμό της. Νομίζω πως δεν μου ’χει ξανατύχει να τελειώσει πρώτη η γυναίκα..
Και ξαφνικά, εκεί που ήμουν έτοιμος να κάνω την καλύτερη εκσπερμάτωση έβερ, ακούω τον μαλάκα τον υπάλληλο του πάγκου: "Θα έρθετε αύριο κύριε στην παρουσίαση του βιβλίου μας για τα 100 χρόνια απ’ την Οκτωβριανή Επανάσταση";
Πού να σου γαμήσω την επανάστασή σου κερατά! Μου χάλασες την καλύτερη φαντασίωση...

Τρίτη 6 Ιουνίου 2017

Τι πρέπει να ξέρουμε για την Κατοχή (Ε’ - Μικροί-μεγάλοι γίνανε μαυραγορίτες όλοι!)

23) Η "Μαύρη Αγορά" στα μεγάλα αστικά κέντρα επί Κατοχής αποτελεί από μόνη της ένα μεγάλο κεφάλαιο. Η κατάρρευση κάθε κρατικού ελέγχου και παρεμβατισμού οδήγησε σε στρεβλή εφαρμογή του νόμου της αγοράς περί "προσφοράς και ζήτησης". Ο πληθωρισμός εκτινάχθηκε στα ύψη και προκλήθηκαν σημαντικές ελλείψεις σε αγαθά πρώτης ανάγκης, κυρίως σε τρόφιμα-φάρμακα-καύσιμα.
24) Τα πρώτα κρούσματα κερδοσκοπίας στην πρωτεύουσα εκδηλώθηκαν απ’ τον Μάιο του 1941. Η κυβέρνηση Τσολάκογλου ίδρυσε στα Πρωτοδικεία Αθήνας και Πειραιά ειδικά "Αισχροδικεία" που δούλευαν υπερωρίες. Όπως προκύπτει απ’ τα αρχεία των Δικαστηρίων, ο μαυραγοριτισμός ήταν φαινόμενο διαταξικό. Την αρχή έκαναν διάφοροι βιομήχανοι και μεγαλέμποροι, ακολούθησαν διάφορες κατηγορίες ελεύθερων επαγγελματιών που είχαν διασυνδέσεις με τα δίκτυα παραγωγής και εμπορίας, και τέλος στο χορό μπήκαν οι πάντες, ακόμα και τσαγκάρηδες, σερβιτόροι, εργάτες...
25) Στη Μαύρη Αγορά πρωταγωνίστησαν και αξιωματικοί (αλλά και απλοί οπλίτες) των Κατοχικών Δυνάμεων. Αφαιρούσαν απ’ τα κατασχεμένα ελληνικά αποθέματα κουραμάνες, κονσέρβες, φάρμακα, καύσιμα κ.λπ., τα έριχναν στην πιάτσα και κυριολεκτικά πλούτιζαν. Η Βέρμαχτ δεν προσάρμοζε τους μισθούς των αντρών της στις ελληνικές πληθωριστικές συνθήκες, οπότε τους έδινε ένα επιπλέον κίνητρο ν’ αυξήσουν τα εισοδήματά τους με τη Μαύρη Αγορά...
26) Την περίοδο της Κατοχής η πιο αξιόπιστη επένδυση ήταν η συσσώρευση αγαθών. Βέβαια, δεν είναι το ίδιο να μαζεύεις τρόφιμα για την οικογένειά σου, άντε και για να πετύχεις ένα μικρό κέρδος, με το να συνεργάζεσαι με τον κατακτητή, να εκμεταλλεύεσαι τις ανάγκες του κοσμάκι κι εσύ να πλουτίζεις. Οι τελευταίες περιπτώσεις στοχοποιήθηκαν έντονα απ’ την οργανωμένη Αντίσταση.
27) Πρέπει όμως να παραδεχτούμε πως και οι κερδοσκόποι της Κατοχής είχαν τα ρίσκα τους. Υπήρχε πάντα ο κίνδυνος να συλληφθούν απ’ τις Αρχές ή να εκτελεστούν απ’ την Αντίσταση. Επιπλέον, η κερδοσκοπία τους εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από τις εξελίξεις στα πολεμικά μέτωπα. Π.χ., το καλοκαίρι του 1942, κι ενόψει ενός ακόμα πιο σκληρού χειμώνα, τα κερδοσκοπικά κυκλώματα δέσμευσαν σχεδόν όλη την αγροτική παραγωγή. Έλα όμως που τον Νοέμβρη του 1942 η συμμαχική απόβαση στο Μαρόκο και η υποχώρηση των Γερμανών στην Αίγυπτο δημιούργησαν την εντύπωση πως ο πόλεμος πλησιάζει στο τέλος του; Οπότε, οι κερδοσκόποι αποφάσισαν να ρίξουν ξαφνικά στην αγορά όλα τους τα αποθέματα, όσο ακόμα οι τιμές ήταν υψηλές. Την περίοδο εκείνη η οδός Αθηνάς, από Ομόνοια ως το Μοναστηράκι, γέμισε με υπαίθρια μαγειρεία που σου πρόσφεραν τρόφιμα που είχες πολλούς μήνες να δεις...
28) Γενικά, η Μαύρη Αγορά διαμόρφωσε και άλλαξε τόσο την καθημερινή ζωή των Αθηναίων όσο και τις αντιλήψεις τους περί ηθικής και παρανομίας. Ο αγώνας για την επιβίωση ανάγκασε πολλούς, ως τότε ευυπόληπτους πολίτες, να στραφούν σε παραβατικές συμπεριφορές. Επιπλέον, όπως προαναφέραμε, οι εξελίξεις στα μέτωπα είχαν άμεσες επιπτώσεις στην ποιότητα της καθημερινής ζωής. Όπως έγραφε χαρακτηριστικά ο Μποστ, για να βρεις τον καταλληλότερο χρόνο αγοράς φτηνών παπουτσιών έπρεπε να έχεις γνώσεις... στρατάρχου!

Κυριακή 4 Ιουνίου 2017

Γιατί είμαι (ή δεν είμαι) Μαρξιστής! (ΙΔ’ - Η ουτοπία κάνει και καλό!)

Σύμφωνα με την κλασική μαρξιστική αντίληψη, η αλλοτρίωση δεν συνιστά μια πάγια κατάσταση. Είναι προϊόν της ατομικής ιδιοκτησίας, της εξαρτημένης εργασίας και της εμπορευματοποίησής της. Και μπορεί να ξεπεραστεί πλήρως μέσα απ’ την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού.
Κατά καιρούς έγιναν αξιόλογες προσπάθειες να δοθεί ένας επαρκής ορισμός της "αλλοτρίωσης".
Ο Μαρξ δανείζεται την έννοια από τον Χέγκελ και τον Φόυρμπαχ. Τη μεταμορφώνει και τη χρησιμοποιεί για να περιγράψει το φαινόμενο όπου το προϊόν της εργασίας δεν ανήκει στον παραγωγό του αλλά γίνεται εμπόρευμα. 
Μέσα από τη διαδικασία αυτή ο άνθρωπος "αποπροσωποποιείται", δεν αυτοπραγματώνεται ως εργαζόμενος, γίνεται "μέσο παραγωγής"...
Οι μαρξιστές συμφωνούν πως στο σοσιαλισμό, το προστάδιο του κομμουνισμού, η αλλοτρίωση δεν εξαφανίζεται ως εκ θαύματος. 
Οι εμπορευματικές σχέσεις κι ο νόμος της αξίας διατηρούνται καθώς και το Κράτος, που είναι η βασική αιτία της πολιτικής αλλοτρίωσης.
Το μεγάλο όμως πρόβλημα της μαρξιστικής σκέψης, σε πρακτικό κυρίως επίπεδο, είναι το τι θα γίνει στο στάδιο του Κομμουνισμού. Τονίζω το "σε πρακτικό επίπεδο" γιατί καλές οι ανούσιες θεωρητικολογίες αλλά μόνο με τα λόγια δουλίτσα δεν γίνεται.
Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε πως για να εξαλειφθεί πλήρως ένα φαινόμενο δεν αρκεί απλά να εξαφανιστούν οι αντικειμενικές του ρίζες. Η νοοτροπία και συνείδηση των ανθρώπων δεν ακολουθεί κατά πόδας την υλική βάση. Σκεφτείτε μόνο πως αν και ζούμε στην εποχή της γενετικής και της νευροβιολογίας, το 90% των ανθρώπων πιστεύουν στην ύπαρξη της ψυχής...
Το έχουμε ξαναπεί: το μεγαλύτερο μειονέκτημα της μαρξιστικής θεωρίας είναι η "πίστη" της. Δηλαδή η δογματική εμμονή στη λειτουργία κοινωνικών αυτοματισμών. Τα βλέπει όλα σαν εξίσωση: "Η ατομική ιδιοκτησία γεννά κάθε μορφή αλλοτρίωσης. Η κατάργησή της συνεπάγεται άρση κάθε αλλοτρίωσης"! Αμ δε...
Ας μην είμαστε ουτοπιστές. Ο ιδεώδης ανθρώπινος τύπος της κομμουνιστικής εποχής δεν υπήρξε ποτέ ούτε πρόκειται να υπάρξει. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει και να τα ισοπεδώσουμε όλα. 
Ας υπάρχει κάποιο "υψηλό ιδανικό" , ένα τέλειο πρότυπο, κι ας παλεύουμε να το προσεγγίσουμε. Καλό θα μας κάνει...

Πέμπτη 1 Ιουνίου 2017

Η ... αχίλλειος πούτσα!

Ζήτησες από μένα το "κάτι παραπάνω".
Αυτό που δεν σού ’δωσε
ή δεν βρήκες
στον πρώην άντρα σου
και πατέρα του παιδιού σου.

Ξέρω πως σε απογοήτευσα.
Ήταν προδιαγεγραμμένο άλλωστε...

Είμαι αναποφάσιστος,
μ’ αρέσει ν’ αφήνω απλώς το χρόνο να κυλάει.
Γενικά, δεν πολυανοίγομαι
(ιδίως τον τελευταίο καιρό).
Και στις σχέσεις μου
δεν ξεκαθαρίζω τη θέση μου...

Δειλιάζω
-ή, μήπως δεν θέλω-
να βάζω τα πράγματα σε μια σειρά.
Ίσως και να βολεύτηκα κάπως.
Πάντα μου άρεσαν οι προσωρινές καταστάσεις...

"Δεν καταλαβαίνεις τη φθορά;", με ρωτάς.
"Δεν μπορώ να ξαναπαίξω 
το ρόλο του κοριτσιού-μάλαμα.
Πάντα διαθέσιμη, ευέλικτη, προσαρμοστική,
χωρίς δικά μου "θέλω"
πρόθυμη να ικανοποιήσω
τις δικές σου ανάγκες,
να συμμορφωθώ 
στα δικά σου ’πρέπει’".

Δεν χρειάζεται να μου πεις περισσότερα.
καταλαβαίνω πόσο φριχτό είναι
να εκλιπαρείς να χωρέσεις στη ζωή ενός άλλου.

Η σχέση μας αποπνέει σταματημένη ζωή,
βρομάει θανατίλα.
Κρυφτούλι, ημιπαρανομία, κλεμμένα φιλιά και ραντεβού.

Κι εσύ ζεις διαρκώς σ’ έναν θάλαμο αναμονής.
Και ξαφνικά νιώθεις μέσα σου
ένα μικρό παράθυρο ν’ ανοίγει.
Αρχίζεις να φαντάζεσαι τη ζωή σου χωρίς εμένα,
χωρίς να ’σαι "πάντα εκεί",
όπου σε θέλω, όποτε σε θέλω.
 Κι αυτό σου προκαλεί ένα αίσθημα ηρεμίας,
αρχίζεις να ωριμάζεις.

Γίνεσαι καχύποπτη μαζί μου.
Προσέχεις πλέον τις λεπτομέρειες
και τις διαφορές.
Δεν σου φτάνει μόνο αυτό το "λίγο"
που σου παραχωρώ.
Με απομυθοποίησες.
Τώρα παλεύεις -το νιώθω-
γι’ αξιοπρέπεια κι ελευθερία.
Τον εαυτό σου δεν τον έχεις για πέταμα...

Τόσο καιρό κάτι σ’ έπνιγε.
Το κρατούσες μέσα σου.
Μη τυχόν και με χάσεις,
μη μείνεις μόνη.

Τώρα πια ξέρεις -και ξέρω-
πως τίποτα δεν θα ’ναι το ίδιο
όπως παλιά....

Χθες βράδυ με ρώτησες
"Τι είμαι για σένα;"
Κι εγώ -δεν ξέρω πώς μου ’ρθε-
σου απάντησα
"Η αχίλλειος πούτσα μου"!