Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Έτσι με μάθαν!

Κάπου στην άκρη του μυαλού μου
πάντα υπήρχε η υποψία:
"κάτι δεν πάει καλά με μένα"...

Και μια μέρα
η υποψία έγινε βεβαιότητα,
κι άνοιξα το κεφάλι μου
κι είδα το μυαλό μου
και τρόμαξα!

Ήταν γεμάτο "πρέπει",
πολλά "πρέπει", όλο "πρέπει".
Ακόμα και πριν γεννηθώ
με μάθαιναν πως "πρέπει"!

Κι απ’ όλα τα "πρέπει"
ένα ξεχώριζε
κι ήταν πάνω σε θρόνο ολόχρυσο,
βασιλικό:
"Πρέπει να ’μαι ένας φαλλός!".

Πάντα ένας φαλλός εν στήσει.
Για την οικογένεια,
την πατρίδα,
το στρατό!

Πάντα, για όλ’ αυτά
και για πολλά ακόμη
έπρεπε να ’μαι ένα φαλλός εν στήσει.
Η μοίρα μου όλη ένας φαλλός ορθωμένος!

Το αιδοίο -έτσι με μάθαν-
σέβεται, υπακούει, υποκύπτει
μόνο εν στήσει σαν είναι ο φαλλός!

Το πέος μου, η δύναμή μου!
Κι η γυναίκα...
απλά ένα αιδοίο.
Μπροστά στο πέος ένα δέος!
Έτσι με μάθαν...

Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Στο κορίτσι της Φοιτητικής Εστίας Ιλισίων (Ο Χωρισμός)

Στην τσέπη μου βρήκα
μικρά κοχύλια του γυαλιού,
της χθεσινής μας έκστασης
ανάμνηση.

Σχεδόν αγγίζω το Χωρισμό,
λέξεις άπιαστες,
μορφασμοί πικρού ονείρου...

Μες στα Ιλίσια σ’ αποζητώ
λευκής μνήμης απόμακρο φως.
Η πίκρα του Χωρισμού
και μαύρα πουλιά βολοδέρνουν γύρω μου...

Στάλες σιγανής βροχής
στο διψασμένο μου στόμα,
κι εγώ...
της πολύβουης πόλης
εραστής παντέρημος.

Προσδοκίες ατέλειωτες,
ολόστεγνα χείλη,
το νερό γλυφό
στεγνώνει στο στόμα μου...

Χθες, δίπλα σου,
άφθαρτες ώρες του πάθους
μακραίνουν στου χρόνου την αδιαφορία.

Πελάγου αύρα ανέδυδες,
μυστική της ψυχής μέθη.
Ακτίνες ζεστές του ήλιου ήσουνα
που θέριευαν ξυπνημένους πόθους
στο στόμα φέρνοντας
γεύση αγάπης...

(Άξιζε να κρατήσουν
το άνθος της αγάπης
τα χέρια που το μάδησαν;)

Επιπόλαιη νιότη,
απ’ τους φοιτητικούς
συνεπαρμένη οίστρους
αναπάντητο άφησες 
της ψυχής μου το κάλεσμα...

Και τώρα...
συντροφιά μου οι άδειες ώρες.
Θλιμμένης προσμονής
χαμένου παράδεισου
μοναχικές νύχτες.

(Αύριο, στον ήλιο, στο φως
λευκές ιέρειες θα με θωπεύσουν
στο λόφο των Μουσών...)

Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Ποιοι και γιατί έκαναν τη λεγόμενη "Επανάσταση του '21"?

Σύμφωνα με τον "εθνικό μύθο" οι Έλληνες επαναστάτησαν κατά των Τούρκων για να κερδίσουν τη λευτεριά τους και να ιδρύσουν ελληνικό κράτος.
Αστεία πράγματα... Ειδικά εκείνη την εποχή που οι λέξεις "Έλληνας" και "εθνικό κράτος" ήταν εντελώς άγνωστες σε όσους ζούσαν σε τούτα τα μέρη...
Βέβαια, οι άνθρωποι σήκωσαν τα όπλα κι ο τόπος μπαρούτιασε, αλλά για λόγους άλλους, πολλούς, διάφορους  και αντιφατικούς.
Οι απλοί "αγωνιστές", στη συντριπτική τους πλειοψηφία Αρβανίτες, ήταν αποκλειστικά μισθοφόροι. Τα δυο πρώτα χρόνια του "Αγώνα" αμείβονταν με τα λάφυρα και τη λεία των τούρκικων κάστρων, και στη συνέχεια απαιτούσαν κανονική μισθοδοσία, αλλιώς γύριζαν στα χωριά τους.
Οι οπλαρχηγοί, εκτός της μερίδας του λέοντος απ' την πολεμική λεία, φιλοδοξούσαν να ιδρύσουν τα δικά τους "καπετανάτα", "βιλαέτια", "αρματολίκια". Ονειρεύονταν τον εαυτό τους "πρίγκιπα", "δούκα", "δεσπότη", "πασά" σε μια περιορισμένη αλλά ολοδικιά τους γεωγραφική περιφέρεια...
Οι "Φιλικοί", πιο κοντά στις ιδέες του Ρήγα, σχεδίαζαν μια πανβαλκανική χριστιανική επανάσταση με τη βοήθεια της "ομόδοξης Ρωσίας". Γι' αυτό ξεκίνησαν την προσπάθειά τους απ' τη Μολδοβλαχία. Αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Ούτε την ενότητα των Χριστιανών εξασφάλισαν (οι Ρουμάνοι κινήθηκαν αυτόνομα και συγκρούστηκαν με τους Ρωμιούς) ούτε τη ρώσικη συνδρομή πέτυχαν. Γι' αυτό και στη συνέχεια παραμερίστηκαν.
Οι καραβοκυραίοι Αρβανίτες των νησιών έβλεπαν πως η πειρατεία, απ' την οποία πλούτιζαν, δεν είχε μέλλον. Οι μεγάλες ναυτικές δυνάμεις, και ιδίως η Αγγλία, ήταν αποφασισμένες να επιβάλλουν την ασφάλεια των εμπορικών θαλάσσιων δρόμων. Γι' αυτό έπρεπε να ετοιμαστούν "για την επόμενη μέρα". Σκέφτηκαν να γίνουν "πολιτικοί αφέντες του Αιγαίου" κι έτσι ρίχτηκαν στον "Αγώνα". Κι όταν οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν επί Καποδίστρια, δεν δίστασαν να μπουρλοτιάσουν οι ίδιοι τον "Εθνικό Στόλο"!
Οι δεσποτάδες κι οι ηγούμενοι των μοναστηριών, παρά τις αρχικές τους επιφυλάξεις, τελικά μπήκαν κι αυτοί στη μάχη. Κατ' αρχήν για να σώσουν τα τομάρια τους. Ήταν σταμπαρισμένοι συνεργάτες των Τούρκων και είχαν στοχοποιηθεί. Όταν κατάφεραν να διασωθούν και να συμπορευθούν με τους οπλαρχηγούς, την είδαν αλλιώς: καλά τα οθωμανικά προνόμια, αλλά τώρα θα μπορούσαν να πετύχουν κάτι περισσότερο. Καλό να είσαι "προνομιούχος" αλλά ακόμα καλύτερο να ελέγχεις ο ίδιος το δοβλέτι...
Οι παμπόνηροι Φαναριώτες ευελπιστούσαν να ιδρύσουν στη νότια Βαλκανική μια "ρωμέικη ηγεμονία", όπως εκείνη της Μολδοβλαχίας, όπου οι ίδιοι θα αναλάμβαναν να ηγεμονεύουν. Στη χειρότερη, αισιοδοξούσαν να ιδρυθεί ένα μικρό Βασίλειο με ξένο βασιλιά όπου οι ίδιοι θα στελέχωναν την αυλή του.
Κι ερχόμαστε στη μικρότερη αλλά σημαντικότερη ομάδα: αυτή των λιγοστών διανοούμενων και πολιτικών, που είχαν σπουδάσει και ζήσει στο εξωτερικό, είχαν ασπαστεί πολλές απ' τις ιδέες του Διαφωτισμού, γνώριζαν τα νέα ιδεολογικά ρεύματα της Δύσης αλλά και τα μυστικά της ευρωπαϊκής διπλωματίας. 
Στις ξένες αυλές και κυβερνήσεις είχε ληφθεί η απόφαση να διαλυθεί η Οθωμανική Αυτοκρατορία, αυτός ο "Μεγάλος Ασθενής" όπως τον αποκαλούσαν. Μόνο που η διάλυση θα έπρεπε να μην γίνει με πρωτοβουλία των καρμπονάρων!
Αυτοί οι λιγοστοί Ρωμιοί συνέλαβαν και προώθησαν την υλοποίηση της ιδέας για δημιουργία "Ελληνικού Κράτους", με τους ίδιους πρωθυπουργούς... εννοείται! Δεν επέλεξαν το όνομα "Ρωμυλία" γιατί οι Ευρωπαίοι είχαν ταυτίσει τη λέξη "Ρωμιός" με τον "απολίτιστο και αντιδυτικό Ορθόδοξο Χριστιανό". Δεν υπήρχε περίπτωση να τον βοηθήσουν. Αντίθετα, κατουριόταν πάνω τους όταν άκουγαν τη λέξη "Ελλάδα"!
Κι έτσι... βαφτίστηκε "Έλληνας" κι ο Αρβανίτης οπλαρχηγός Γκούρας που, σύμφωνα με τη μαρτυρία του αυστριακού πρόξενου, "μύριζε χειρότερα κι από τράγο, και δεν μιλούσε σαν άνθρωπος αλλά μούγκριζε σα θηρίο"...

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Ψέμα ήταν το "Ελευθερία ή Θάνατος"!


Αν έχετε εθιστεί στο παραμύθιασμα και δεν αντέχετε την αλήθεια, μη διαβάζετε παρακάτω.
Για να συγκροτηθεί σε κράτος η πανσπερμία φυλών που κατοικούσαν τούτο τον τόπο έπρεπε να κατασκευαστούν μυριάδες "εθνικοί μύθοι".
Αλλά η υπερδοσολογία του ψεύδους δημιούργησε ένα τέρας: τον σύγχρονο "Ελληνάρα", που αν δεν τον "σκοτώσουμε" έγκαιρα... την έχουμε βαμμένη!
Οι αθεόφοβοι αρχιψεύτες μέχρι και τον Θούριο του Ρήγα πλαστογράφησαν! Εκεί που ο Ρήγας έλεγε "χριστιανοί και Τούρκοι ξεσηκωθείτε κατά του τυράννου", το έκαναν "Έλληνες  ξεσηκωθείτε κατά του τυράννου"...
Και πλαστογράφησαν όλα τα κείμενα και τα βιβλία, δικά μας και ξένα, κι όπου υπήρχε η λέξη "Ρωμιός" ή "Γρεκός", το έκαναν ... "Έλληνας"!
Γιατί έπρεπε να μας γίνει πλύση εγκεφάλου... πως, και καλά, είμαστε απόγονοι του Περικλή και του Αριστοτέλη! Με το ζόρι Έλληνες δηλαδή!
Νομίζω πως ως λαός έχουμε ενηλικιωθεί. Θα την αντέξουμε την αλήθεια. Ακόμα κι ο "Ελληνάρας", αφού φάει μια φρίκη, θα έρθει στα ίσια του, θα ισορροπήσει και θα αισθανθεί καλύτερα. Κατά βάθος το ξέρει πως είναι μια όρθια μαϊμού, πως δεν έχει καμιά σχέση με τον Δημόκριτο και τον Αρχιμήδη...
Γνωρίζω πως υπάρχουν άνθρωποι με κύρος και τεράστια μόρφωση που ξέρουν πολύ καλά τι ακριβώς έγινε το 1821. Ποιοι ήταν αυτοί που έκαναν τη λεγόμενη "επανάσταση", για ποιους λόγους, τι προέκυψε στην πορεία, πως εξελίχθηκε το πράμα και πού τελικά κατέληξε.
Εμένα μου έφαγε πολλά χρόνια μελέτης για να βγάλω άκρη. Αλλά δεν έχω το ειδικό βάρος να πάρω μια τέτοια πρωτοβουλία.
Μπορώ όμως να σας βάλω λίγο στο νόημα με κάποια παραδείγματα.
Όπως, π.χ., με αυτό που άρχισε να γίνεται κυρίως μετά τον πρώτο χρόνο της "επανάστασης". Όταν το πλιάτσικο και τα λάφυρα ελαττώνονταν, οι "αγωνιστές" άρχισαν να στέλνουν τελεσίγραφα στους αρχηγούς τους: "Ή μας πληρώνετε γερό μεροκάματο, ή διαλάμε το στρατόπεδο, τα κάνουμε πλακάκια με τους Τούρκους και γυρνάμε στα χωριά μας!"...
Με άλλα λόγια...  χεσμένη την έχουμε την ελευθερία, τους σταυρούς, τα ιερά και τα όσια! Ή πέφτουν τα γρόσια, ή παρατάμε τα φλάμπουρα και γυρνάμε στην παλιά μας τέχνη κόσκινο... τη ληστεία!
Βέβαια, την περίοδο εκείνη παιζόταν χοντρό γεωπολιτικό παιχνίδι, η Οθωμανική Αυτοκρατορία έπρεπε να πετσοκοφτεί, γι' αυτό έπεσαν και τα "δάνεια του αγώνα", για να στουμπώσουν οι "αγωνιστές της ελευθερίας" και να μην τα παρατήσουν.
Κι όταν ο Ιμπραήμ είχε ήδη καταπνίξει την "επανάσταση", αναγκάστηκαν οι "Μεγάλες Δυνάμεις" να επέμβουν με το στόλο τους για να δώσουν τη λύση...
Υ.Γ.: Στη φώτο βλέπετε τον Σουλιώτη αλβανόφωνο Μάρκο Μπότσαρη με πλήρη αλβανική περιβολή (Τόσκικη). Σκοτώθηκε στην πατρίδα μου, το Καρπενήσι. Κάθε χρόνο πηγαίναμε με το σχολείο και καταθέταμε στεφάνι στο τόπο που έπεσε. 
Ποτέ δεν μας είπαν πως ήταν Αλβανός, πως μιλούσε αλβανικά και πως μόλις σκοτώθηκε, οι Σουλιώτες πολεμιστές του τα έκαναν πλακάκια με τους Τουρκαλβανούς συμπατριώτες τους και γύρισαν στο Μεσολόγγι αδιαφορώντας για την τύχη του Καρπενησίου. Άλλωστε το Καρπενήσι δεν ήταν ... Σουλιωτοχώρι! 
Κατά την εθνική μυθολογία, οι Αλβανοί "αγωνιστές του ΄21" πρώτα έκαναν την "ελληνική επανάσταση" και στη συνέχεια απέκτησαν ... "ελληνική συνείδηση"! 

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Σήμερα είχα γενέθλια και θα σας πω πώς τα πέρασα...

Ο Τζίμης είναι ένας απ’ τους μεγάλους δασκάλους της ζωής μου.
Με έμαθε από πρώτο χέρι πόσο γλιστερός είν’ ο κατήφορος, αλλά και πως μετά από μια δυνατή κλοτσιά στον κώλο βγαίνεις πάντα πιο δυνατός...
Όταν μπαίνει στο μπαρ μού φωνάζει: "Εντάξει, φτωχομπινέ, είναι ώρα για πάρτι! Άσε τα χαμουρέματα με τα τραβέλια κι έλα να κάνουμε πλάκα παρέα!".
Ο τύπος είναι πάντα ματσωμένος! Τα χρήματα τον αγαπούν και δεν μπορούν να μείνουν μακριά του...
Σήμερα με πέτυχε να περπατάω στο Μοναστηράκι μόνος και σκεφτικός. Με μια κάψα για μαύρο μουνί ανάμεσα στα σκέλια μου.
Ο Τζίμης είναι παλιός νταβατζής. Διατηρεί ακόμα έναν "στάβλο" από μαύρες πόρνες, όχι Νιγηριανές, απ’ τις άλλες, με τους πιο φαρδιούς και πιο μαύρους κώλους έβερ! Που ξέρουν να κάνουν με το πουλί σου περισσότερα απ’ ό,τι η μαϊμού με μια μπανάνα...
Με πήγε στο τσαρδί του, στη συνοικία των μαύρων: "Διάλεξε όποια θες αγορίνα, απόψε κερνάω μουνί!".
Κει μέσα ξεχώριζα σαν τον Πάπα στο μπουρδέλο! Αλλά ήμουν έτοιμος να χώσω τη μύτη μου ακόμα και στον κώλο του διαβόλου!
Αυτές οι τσούλες στην πραγματικότητα μισούν τους λευκούς άντρες. Θέλουν να πάρουν την εκδίκησή τους πάνω στο κορμί σου. Δήθεν πως εφαρμόζουν ό,τι περιλαμβάνεται στη "Βίβλο του Σεξ"...
Στο τραπεζάκι υπάρχουν λευκές γραμμές από κρυστάλλινη κοκαΐνη! Γμτ... μπορεί να κοντεύω τα 50 αλλά δεν την έχω ακόμα ανάγκη για να μου σηκωθεί!
Διάλεξα μια στην τύχη.
Έβαλε τη σαυρίσια γλώσσα της βαθιά μέσα στ’ αυτί μου, σχεδόν ως το τύμπανο.
Γύρισα απότομα το κεφάλι μου και της έχωσα μια δαγκωνιά στο πλαϊνό του λαιμού της. Δεν μάτωσε. Δεν ξέρω γιατί...
Η πούτσα μου ήταν τυχερή και σκληρή σαν πέταλο αλόγου!
Είμαι θεολόγος και το δηλώνω μετά λόγου γνώσεως: οι κρυόκωλες λευκές του Παραδείσου δεν διαθέτουν αυτό που οι μαύρες πόρνες της Κόλασης έχουν ανάμεσα στα πόδια τους!
Ο λευκός άντρας από τότε που θα πρωτομυρίσει μαύρο μουνί, ψοφάει για νέγρες τσούλες.
Εθίζεται!
Δεν μπορεί ν’ αφήσει τη μύτη και το πουλί του έξω απ’ τη βρόμα ενός μαύρου κώλου!

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Όσο είμαι εγώ "Έλληνας" άλλο τόσο είστε κι εσείς!

Προσωπικά δίνω μεγάλη σημασία στην ιστορική γνώση.

Ως λαός έχουμε αυτοπαγιδευτεί σε έναν λαβύρινθο εθνικών μύθων που μας έχουν μετατρέψει σε κοινωνία "ψυχασθενική", πάσχουσα από "ψευδαισθήσεις μεγαλείου" που μας καθιστούν γελοίους (ίσως και αντιπαθείς) στους άλλους λαούς.

Ας αναφέρω δύο παραδείγματα:

Η περιοχή που σήμερα ονομάζουμε "παλιά Ελλάδα", δηλαδή απ' τις Θερμοπύλες και κάτω, είχε ουσιαστικά ερημωθεί απ' τα τέλη του 6ου ως τις αρχές του 8ου αιώνα. Για πολλούς και διάφορους λόγους: επιδρομές, πολέμους, λοιμούς, πολιτικές διώξεις, πειρατεία, οικονομική δυσπραγία. Τα περισσότερα νησιά του Αιγαίου τα τελευταία 2.000 χρόνια ερημώθηκαν και εποικίστηκαν από άλλους πληθυσμούς τουλάχιστον τρεις φορές.

Στο χώρο αυτό εγκαταστάθηκαν κυρίως Σλάβοι, Αλβανοί και Βλάχοι, αλλά και πληθυσμοί από Καύκασο, Μικρασία, Μέση Ανατολή και βόρεια Αφρική! Επίσης ήρθαν Βενετοί, Κατελάνοι, Γενουάτες, Φράγκοι, Οθωμανοί, Γότθοι, Βούλγαροι κλπ...

Και ερωτώ: αν αυτό το γνώριζε καλά και ο τελευταίος "νεο-Έλληνας", πόσο πιο φυσιολογικά θα συμπεριφερόταν στον ιδιωτικό και δημόσιο βίο του? Υπήρχε ποτέ περίπτωση να γίνουμε ρατσιστές, να προσβάλουμε τους ξένους λαούς, να θεωρούμε πως όλοι μας χρωστούν, να φωνάζουμε "δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ-Αλβανέ"?

Το 578 μ.Χ. η Κύπρος είχε ουσιαστικά ερημωθεί και μεταφέρθηκαν στο νησί πάνω από 10.000 Αρμένιοι για να το εποικίσουν. Φυσικά ακολούθησαν πολλές ακόμα αλλαγές της εθνολογικής σύνθεσης του πληθυσμού της. Οπότε, ξαναρωτώ: με αυτό το δεδομένο, πόσο γελοίο είναι να διαιωνίζουμε σήμερα μια αντιπαράθεση δήθεν "Ελληνοκύπριων" και "Τουρκοκύπριων"?

 Υ.Γ.: Τα πιο πάνω ιστορικά στοιχεία τα πήρα απ' την "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους", Εκδοτική Αθηνών, τομ. Η, σελ. 182-184.

Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Πώς εξηγεί τα θαύματα του Ιησού ένας γκουρού απ’ το Νεπάλ (Δ’) - Η θεραπεία των δαιμονισμένων

Πριν από μέρες ξεκινήσαμε να γράφουμε για το πώς ερμηνεύει ένας αποκρυφιστής-γκουρού απ' το Νεπάλ τα θαύματα του Ιησού.
Εννοείται πως δεν υιοθετούμε τις απόψεις του, ούτε φυσικά κι εκείνες των Χριστιανών, αλλά καλό είναι να γνωρίζουμε κι αυτή την άποψη. Γι' αυτό και σήμερα συνεχίζουμε με την "εξήγηση" της λεγόμενης θεραπείας των δυο δαιμονισμένων.
"Οι δυο μανιακοί, που τα ιερά κείμενα των Χριστιανών αποκαλούν δαιμονισμένους, ήταν θύματα των δικών τους πράξεων!
Φαίνεται πως είχαν κάνει κατάχρηση της ιουδαϊκής νεκρομαντείας ή της επίκλησης και πρόσκλησης αστρικών ασωμάτων πνευμάτων, διαμέσω εξορκισμών, τα οποία στη συνέχεια αρνήθηκαν να επιστρέψουν στο φυσικό χώρο τους, καταλαμβάνοντας τον οργανισμό εκείνων που τα επικαλέστηκαν.
(Στη συνέχεια, ο δάσκαλος-σουάμι μού περιέγραψε λεπτομερώς τη διαδικασία πρόσκλησης των πνευμάτων καθώς και του τρόπου που ο Ιησούς τα απομάκρυνε. Δεν τα αναφέρω γιατί κάποιοι ανόητοι σίγουρα θα μπουν στον πειρασμό να τα μιμηθούν...)
Οι προχωρημένοι μελετητές του αποκρυφισμού αντιλαμβάνονται γιατί χρησιμοποιήθηκαν οι χοίροι ως ενδιάμεσα όντα για να επανοδηγηθούν οι αστρικές υπάρξεις στο φυσικό επίπεδο ζωής τους. Εσείς δεν είστε σε θέση να το κατανοήσετε.
Πρέπει όμως να ξέρετε πως υπάρχουν διάφορα επίπεδα ζωής, καθένα απ' τα οποία έχει τους δικούς του κατοίκους!
Σε κάθε αστρικό επίπεδο υπάρχουν υπάρξεις που δεν πρέπει επ ουδενί να μεταφέρονται σε κάποιο άλλο.
Είναι θλιβερό που αρκετοί αγνοούν αυτή τη σοφή προειδοποίηση, εκθέτοντας τον εαυτό τους σε μεγάλους κινδύνους"...

Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

Τα κωλόμπαρα της Μιχαλακοπούλου (Ε’) - Τ’ αγίασμα τους μάρανε!

Αν ακούσεις τις κονσοματρίς να συζητάνε μεταξύ τους, αμέσως θα καταλάβεις τι γνώμη έχουν για μας τους "πελάτες".
"Ανώμαλους" μας ανεβάζουν, "βλαμμένους" μας κατεβάζουν.
Εντάξει, οι χαρακτηρισμοί είναι σίγουρα υπερβολικοί. Αλλά πρέπει να το παραδεχτούμε: το ’χουμε κι εμείς το προβληματάκι μας!
Όταν φτάνεις στο σημείο να πληρώνεις κάποια (έστω κι έμμεσα με το κέρασμα ποτού) για να σου κάνει παρέα, κάτι δείχνει. Είτε έχεις πρόβλημα κοινωνικότητας, είτε είσαι ζαβό εξωτερικά ή εσωτερικά, είτε βουλιάζεις στα κόμπλεξ, στις φοβίες, στις αναστολές... σε κάτι τέλος πάντων.
Τα "κωλάδικα" είναι κυριολεκτικά "οίκοι ανοχής"! Με την έννοια "σε πληρώνω για να με ανεχτείς και να μου κάνεις παρέα"!
Βέβαια, εμείς οι πελάτες ποτέ δεν θα παραδεχτούμε πως "έχουμε πρόβλημα". Παραμυθιαζόμαστε πως πάμε στα κωλόμπαρα απλά "για χαβαλέ" ή "επειδή είμαστε φίλοι του αφεντικού"!
Τα "κορίτσια" ακολουθούν συνήθως τον κύκλο της γεωργικής παραγωγής: μετακινούνται ανάλογα με τη συγκομιδή! 
Στη Βέροια πάνε όταν πουλιούνται τα ροδάκινα, στο Ναύπλιο τα πορτοκάλια, στη Λάρισα τα ζαχαρότευτλα, στην Ιεράπετρα τ’ αγγούρια, στην Κυλλήνη τα καρπούζια, και στους "στεγνούς" μήνες στα μεγάλα αστικά κέντρα...
Συνήθως πληρώνονται με ποσοστά. Όταν κλείνει το μαγαζί, κάθε "εργαλείο" πλησιάζει το ταμείο και το αφεντικό τής βάζει στο χέρι τα χρήματα διπλωμένα σε μασούρια. Η αμοιβή είναι προσωπική και μυστική. Δεν πρέπει να ξέρει η μία τι παίρνει η άλλη!
Η πλάκα είναι πως οι ιδιοκτήτες των κωλόμπαρων είναι δεισιδαίμωνες και θρησκόληπτοι!
Έχω δει πολλές φορές πίσω απ’ τους πάγκους με τα ποτά ένα μπουκαλάκι αγίασμα, μια εικόνα της Παναγιάς κι από πάνω ένα σκόρδο ή ένα κουκλάκι-"τυχερούλης"...

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Μια αληθινή ιστορία-κόλαφος για τους εθνόκαυλους!

Η αφίσσα που βλέπετε έγινε αφορμή να ξαναβγάλουν οι εθνόκαυλοι όλο το μίσος, το δηλητήριο και τον οχετό που έχουν μέσα τους!
Προσωπικά, είχα πάντα έναν προβληματισμό: όταν μπαίνω σ' ένα χώρο με αλλοδαπούς, "σκοτώνονται" ποιος θα προτοκάτσει δίπλα μου. 
Αλλά ως κράτος και ως λαός πόσο μαλάκες ή κακοί πρέπει να 'μαστε για να μην μας χωνεύει κανείς? Γιατί άραγε οι μουσουλμάνοι της Θράκης να προτιμάνε τους Τούρκους και, παλιότερα, οι Τσάμηδες Αλβανοί να ζητάνε την προστασία των Ιταλών φασιστών?
Θα σας διηγηθώ μια αληθινή ιστορία που μου συνέβη λίγο πριν τα περσινά Χριστούγεννα σ' έναν τούρκικο καφενέ κοντά στην Ομόνοια.
Πάω συχνά εκεί γιατί κάνει μερακλίδικο καφέ και βάζει ωραίους αμανέδες. Μια μέρα έτυχε να γνωριστώ μ' έναν Αθίγγανο απ' τη Θράκη, ας τον πούμε Χασάν.
"Είμαστε πολλοί Αθίγγανοι στη Θράκη", μου λέει.
"Δηλαδή, πόσοι πολλοί?", τον ρωτάω. "10% ... 20%?".
"Ε... όχι και τόσοι!"
"Τι να μου πεις ρε φίλε απ' τη ζωή σου?", του κάνω. "Εγώ είμαι απ' το Καρπενήσι. Ξέρει τι ήταν το Καρπενήσι?"
"Πού να ξέρω..."
"Στο Καρπενήσι πριν από 150 χρόνια ζούσαν αποκλειστικά τσιγγάνοι! Γι' αυτό και το 'λεγαν γυφτοχώρι!"
Ο Χασάν τα ψιλοέχασε, αλλά εγώ συνέχισα απτόητος.
"Να σου πω και το άλλο? Πρέπει να 'χω κι εγώ στις φλέβες μου γύφτικο αίμα! Έχω παρατηρήσει πως μετά το φαγητό δεν μαζεύω τα ψίχουλα απ' το τραπέζι να τα πετάξω στα σκουπίδια αλλά... κάνω ένα φραπ με το χέρι μου και τα ρίχνω στο πάτωμα!".
"Αααα... αυτό δεν το κάνουμε οι τσιγγάνοι στη Θράκη"
"Το κάνουν όμως οι τσιγγάνοι απ' το Καρπενήσι!"
Αμέσως είδα τον Χασάν να χαλαρώνει και να ξεσφίγγεται. Πιάσαμε κουβεντούλα για διάφορα πράγματα, αλλά ο καημένος είχε φτωχό λεξιλόγιο και δυσκολευόμασταν αρκετά.
"Α ρε Χασάν", του λέω, "γιατί να μην ξέρω γαμώ το μου τη γλώσσα σου να μπορούμε να συνεννοηθούμε σαν άνθρωποι..."
Εκεί ήταν που ο Χασάν "κατουρήθηκε"!
Πρώτη φορά άκουγε άνθρωπο να θέλει να μάθει τη δική του γλώσσα, τη τσιγγάνικη! Οι Έλληνες τον πίεζαν να μιλάει ελληνικά, οι Τούρκοι τούρκικα...
Κάποια στιγμή μας πλησιάζει ο Τούρκος σερβιτόρος, μια παράξενη φάτσα που δεν τον είχα ξαναδεί και δεν ήξερα τι ρόλο βάραγε εκεί μέσα.
Μίλησε κάμποση ώρα στα τούρκικα με τον Χασάν σε έντονο ύφος, σα να τσακώνονταν. Δεν τους καταλάβαινα και δεν έμπαινα στα δικά τους.
Όταν τέλειωσαν, ρώτησα το Χασάν τι τρέχει.
Μου είπε πως ο Τούρκος, που ήταν κι αυτός μαλάκας εθνόκαυλος, του 'βαλε κατσάδα γιατί έκανε τόση ώρα παρέα μαζί μου και μάλιστα έδειχνε να το απολαμβάνει!
"Μην τους εμπιστεύεσαι τους Ρωμιούς, είναι φίδια!", του είπε.
Αλλά ο Χασάν τον έστειλε κυριολεκτικά αδιάβαστο: "Προτιμάω χίλιες φορές να κάνω παρέα μ' αυτόν το Ρωμιό παρά με σένα το αγέλαστο σκυλί", του είπε.
Το πιάσατε το υπονοούμενο?
Αν ήμουν κι εγώ κανένας εθνόκαυλος του κερατά και του 'λεγα του ανθρώπου "ουστ από δω Τουρκόγυφτε" ή "Κωλόγυφτοι, εσείς φτιάξατε τα καρφιά που σταύρωσαν το Χριστό", θα πήγαινε τρέχοντας στην αγκαλιά του Τούρκου...

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

Να γιατί είμαι Επικούρειος!

Ο καημένος ο Επίκουρος τράβηξε τα πάνδεινα απ’ τη σκοταδιστική συμμαχία πλατωνιστών και χριστιανών.
Δεν φτάνει που του έκαψαν όλα τα βιβλία, τον κατασυκοφάντησαν ως δήθεν ανήθικο, σαρκολάτρη, βουτηγμένο στις ηδονές και στις κραιπάλες!
Ποιον; Έναν απ’ τους πιο ασκητικούς και ολιγαρκείς ανθρώπους της ιστορίας.
Κι όλ’ αυτά επειδή δίδασκε πως σκοπός της ανθρώπινης ύπαρξης ήταν η "ηδονή". Με την έννοια της ψυχικής αταραξίας. Κάτι αντίστοιχο, δηλαδή, με την "απάθεια" των Στωικών και των Χριστιανών. Ή τη "νιρβάνα" των Βουδιστών...
Ένας σύγχρονος άνθρωπος σίγουρα δεν μπορεί να συμφωνεί σε όλα με έναν φιλόσοφο που έζησε πριν 2.300 χρόνια. 
Π.χ., σήμερα δεν μπορεί να σταθεί η προσπάθεια του Επίκουρου να συσχετίσει την ατομική θεωρία του Δημόκριτου με την ανθρώπινη ύπαρξη. Άλλοι φυσικοί νόμοι διέπουν τη λειτουργία του ατόμου ως στοιχείωδους σωματιδίου της ύλης κι άλλοι τον ανθρώπινο βίο...
Αλλά ας μην χαθούμε στις λεπτομέρειες.
Η μεγάλη προσφορά του Επίκουρου είναι πως πρώτος αυτός είδε τον άνθρωπο και τον κόσμο που τον περιβάλλει με τόσο ξεκάθαρο μάτι.
Απέρριψε όλες τις μυθικές, θρησκευτικές και μεταφυσικές δυνάμεις που δήθεν κυβερνούν τον κόσμο.
Πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων όλες τις ιδεαλιστικές παρλαπίπες που δεν είναι επαληθεύσιμες και άρα είναι ανεύθυνες και μη δεσμευτικές.
Βροντοφώναξε πως ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη τον παραλογισμό και τις κούφιες γνώμες.
Και παρότρυνε τους ανθρώπους να επιδοθούν στην επιστημονική έρευνα του φυσικού κόσμου, τη μόνη που δίνει αντικειμενικές, επαληθεύσιμες και σύμφωνες με την κοινή λογική ερμηνείες για τα αίτια και τον τρόπο λειτουργίας των φαινομένων.
Οι επιστημονικές εξηγήσεις μάς απαλλάσσουν απ’ τις δεισιδαιμονίες και τον αδικαιολόγητο φόβο. Και μας δείχνουν ξεκάθαρα τους παράγοντες που προσδιορίζουν την ύπαρξή μας στον κόσμο και καθορίζουν τις πράξεις, τις επιλογές και τις ευθύνες μας...
)

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014

Μπενίτο Μουσολίνι (ΙΓ΄) - Το τέλος...

Είναι ιστορικά τεκμηριωμένο πως οι Φασίστες έχουν κακό τέλος.
Αλλά παίρνουν στο λαιμό τους και ολόκληρους λαούς.
Είπαμε στο προηγούμενο αφιέρωμα πως τον Ιούλιο του 1943 το ίδιο το κόμμα του ανέτρεψε τον Μουσολίνι. Και πως ο Ιταλός Βασιλιάς τον παγίδευσε και τον έθεσε υπό κράτηση στο στρατόπεδο των Καραμπινιέρων.
Όμως η εγκατάλειψη του Άξονα δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση. Οι Γερμανοί διέθεταν ήδη ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις στο ιταλικό έδαφος. Κατέλαβαν όλες τις μεγάλες πόλεις της βόρειας και νότιας Ιταλίας, ελευθέρωσαν τον Ντούτσε και τον ξανανέβασαν στην εξουσία.
Η Ιταλία ήταν πλέον κατεχόμενη χώρα!
Η παλιά φασιστική φουρνιά που έδιωξε τον Μουσολίνι εξοντώθηκε. Αλλά τώρα πια ο άλλοτε κραταιός άντρας εγκατέλειψε το αγέρωχο ύφος του.
Εξακολούθησε όμως να πιστεύει στην τελική νίκη των Γερμανών μέχρι και την άνοιξη του 1945.
Βασιζόταν στα "μυστικά όπλα" που ετοίμαζε πυρετωδώς ο Φίρερ. "Είδα τα εργοστάσια του θανάτου!", διαβεβαίωνε τους Επιτελείς του. "Παραβρέθηκα στις δοκιμές. Οδεύουμε σε μια φάση του Πολέμου σαν εκείνη που περιγράφεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη"...
Αλλά η προέλαση των Συμμάχων στη Βόρεια Ιταλία ήταν ραγδαία.
Ο Ντούτσε προσπάθησε ανεπιτυχώς να διαφύγει απ’ τα σύνορα ντυμένος Γερμανός στρατιώτης..
Οι Παρτιζάνοι τον συνέλαβαν και τον εκτέλεσαν μαζί με την ερωμένη του, την Κλαρέτα, κι άλλους 15 ανώτερους φασίστες αξιωματούχους.
Τα πτώματά τους μεταφέρθηκαν στην πλατεία Λορέτο του Μιλάνο, σ’ ένα γκαράζ όπου οι Γερμανοί είχαν τουφεκίσει 15 Παρτιζάνους.
Κάποιοι είχαν τη "φαϊνή" ιδέα να κρεμάσουν τα πτώματα απ’ τη στέγη για να φαίνονται καλύτερα...
Ο ίδιος ο Μουσολίνι είχε πει κάποτε πως... "ο καθένας πεθαίνει με το θάνατο που ταιριάζει στο χαρακτήρα του"!

Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

Ζητάω συγγνώμη απ’ τις γυναίκες της ζωής μου! (Β’) - Αφιερωμένο στη Γιορτή της Γυναίκας...

Εσείς ήσασταν "πεινασμένες για λέξεις"!
Γουστάρατε συνεχώς ερωτόλογα και τις λοιπές παρλαπίπες που ξεφουρνίζαμε όταν ήμασταν 16χρονα.
Θέλατε ν’ αγαπηθείτε με λέξεις.
"Οι λέξεις είναι γέφυρες της αγάπης", μου λέγατε...
Διαφωνούσα απόλυτα!
Η δικιά μου αρχή είναι: "Μιλώντας για την αγάπη, την αποδυναμώνεις. Αν λες διαρκώς πόσο ερωτευμένος είσαι, σε λίγο η λέξη αυτή δεν θα σημαίνει τίποτα"...
Το ξέρω... έκανα δίαιτα στις ερωτικές λέξεις. 
Για σας τα λόγια αγάπης είναι το ισχυρότερο αφροδισιακό.
Εγώ όταν τα ξεστομίζω νιώθω ευάλωτος και ανασφαλής...
Από την πρώτη στιγμή της γνωριμίας μας σας το ξεκαθάριζα: έχω κόλλημα με το Θρύλο! Πώς να το κάνουμε, είναι κι αυτό μια εξάρτηση.
Αλλά εσείς νιώθατε απατημένες με την μπάλα!
Μα πόσο παρανοϊκές πρέπει να ’στε για να ζηλεύετε τη μυτόγκα του Μήτρογλου;
Κουράστηκα να μου λέτε πως μπορεί να είμαι 47 ετών αλλά στην πραγματικότητα δεν έχω κλείσει ούτε τα τρία!
Πως είμαι ακατάστατος, πως ξεχνάω να κάνω μπάνιο για βδομάδες, πως δεν έχω ξεσκονίσει για δεκαετίες το σπίτι μου...
Μήπως θέλετε ν’ αποκτήσω κι εγώ τη "νεύρωση της νοικοκυράς";
Μου ’χετε πιπιλίσει τ’ αυτιά: "Είσαι συναισθηματικά πρωτόγονος, ανώριμος, ανεύθυνος, βαριέσαι ν’ αντιμετωπίσεις τα προβλήματα"!
Ποτέ δεν αναγνωρίσατε τις βαθύτερες ευαισθησίες μου.
Μήπως ξεχάσατε πως ποτέ δεν ήμουν εγώ εκείνος που αποφάσιζε το χωρισμό;
Απλά, σας θερμοπαρακαλούσα να μου δώσετε πίσω την ελευθερία μου...

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014

Πώς εξηγεί τα θαύματα του Ιησού ένας γκουρού απ’ το Νεπάλ (Γ’) - Το βάδισμα στα κύματα!

Κάποιοι θεωρούν τα θαύματα του Ιησού αληθινά και απόδειξη της θεϊκής του ιδιότητας.
Άλλοι υποστηρίζουν πως απλά είναι ... προπαγανδιστικά παραμυθάκια των Χριστιανών.
Ο φίλος μας γκουρού απ' το Νεπάλ επιβεβαιώνει τη γνησιότητά τους αλλά την αποδίδει αποκλειστικά στην κατοχή κάποιων απόκρυφων γνώσεων που σήμερα διασώζονται μόνο στην Ανατολή.
Ας δούμε σήμερα το τρίτο μέρος όσων μας είπε σχετικά:
"Όταν η βάρκα των μαθητών του κινδύνευε ν' αναποδογυριστεί απ' τη θαλασσοταραχή, ο Ιησούς, χρησιμοποιώντας τις απόκρυφες δυνάμεις του, διέταξε τους ανέμους να σταματήσουν τη θυελλώδη ενέργειά τους και τα κύματα να σταματήσουν.
Για να το πετύχει ακολούθησε το σύστημα των Αποκρυφιστών της Ανατολής: πρόφερε τις διαταγές του με λόγια, όχι γιατί αυτά καθαυτά έχουν κάποια αξία, αλλά γιατί χρησιμεύουν ως ενδιάμεσα στη συγκεντρωμένη σκέψη και θέληση με τις οποίες εκδηλώθηκαν οι απόκρυφες δυνάμεις του.
Οι μαθητές αγνοώντας τη φύση της εκδήλωσης, νόμισαν πως ο Διδάσκαλος αποτάθηκε στους ανέμους σαν σε αληθινές υπάρξεις, διατάζοντάς τες να πάψουν τη βίαιη δράση τους!
Δεν είχαν καταλάβει την πνευματιστική ενέργεια που κρύβεται πίσω απ' αυτά τα λόγια.
Για να πετύχει κανείς υλικά αποτελέσματα, η σκέψη γίνεται πιο απλή και εύκολη αν ταυτόχρονα προφέρονται δυνατά και επιτακτικά οι λέξεις που ανταποκρίνονται σ' εκείνα που ποθείς να πετύχεις.
Οι λέξεις χρησιμεύουν ως "ενδιάμεσες δυνάμεις" στο να κατευθύνουν ευκολότερα τις πνευματικές δυνάμεις, υπακούοντας στη σκέψη και στη θέληση του Αποκρυφιστή.
Εσείς βέβαια που αγνοείτε παντελώς τις λεπτές δυνάμεις της φύσης, τη δύναμη της σκέψης και της θέλησης, ασφαλώς και δεν μπορείτε να κατανοήσετε το ρόλο των ενδιάμεσων".

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

Ζητάω συγγνώμη απ' τις γυναίκες της ζωής μου! (Α') -

Έχετε δίκιο, το ξέρω!
Ήμουν γενναιόδωρος με τους φίλους μου, το σκύλο μου, την ομάδα μου...
Αλλά με σας ήμουν συναισθηματικά μίζερος και τσιφούτης!
Δεν παίρνατε αυτά που ζητάγατε από το σύντροφό σας, και γι' αυτό ζηλεύατε.
Αλλά, σας παρακαλώ, ελάτε και λίγο στη θέση μου: οι κολλητοί, ο μούργος, ο Θρύλος, δεν με γκρινιάζουν, δεν μου ασκούν κριτική, δεν βλέπουν μόνο τα λάθη μου, με αγαπούν χωρίς όρους...
Ναι, δεν το ξέχασα... όταν οδηγούσατε σας έσπαγα τα νεύρα: "πάρε πιο ανοιχτά τη στροφή", "χαμήλωσε ταχύτητα", "συγκεντρώσου", "σταμάτα να κλαις"...
Λάτρευα να σας κυνηγώ, γούσταρα να μου κάνετε κόνξες, να μου το παίζετε μυστηριώδεις!
Αλλά αμέσως μόλις υποκύπτατε στην πολιορκία μου... το χάνατε το παιχνίδι!
Δεν ήθελα αληθινές γυναίκες! Έψαχνα μόνο για ένα έπαθλο, μια κατάκτηση, ένα κύπελλο...
Με φορτώνατε με προσδοκίες που δεν μπορούσα να εκπληρώσω: "αν μ' αγαπάς πραγματικά τότε σίγουρα ξέρεις στ' αλήθεια τι θέλω!".
Ε όχι, γαμώ την πουτάνα μου, δεν ξέρω! Πού να ξέρω τι σκατά έχετε στο μυαλό σας?
Με κατηγορείτε πως είμαι ένα "βαμπίρ". Πως θέλω να παίρνω μόνο από μια σχέση χωρίς να δίνω τίποτα, πως η καρδιά μου είναι ένα άδειο βαρέλι που προσπαθώ απεγνωσμένα να γεμίσω. Πως σας "ρουφάω" το αίμα, βλέπω τις σχέσεις μου μαζί σας σαν "επιδέσμους" για τα δικά μου προβλήματα, πως οι εμπειρίες του παρελθόντος με κάνουν συναισθηματικά ανάπηρο...
Σας το ξαναλέω: όλ' αυτά είναι γυναικείες υπερβολές! 
Απλά, σας αγαπούσα με τον δικό μου τρόπο κι όχι όπως εσείς θέλατε! Ο καθένας αγαπά με τον δικό του τρόπο. Ο δικός μου δεν είναι χειρότερος απ' τον δικό σας. Απλά είναι διαφορετικός...

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

Σεμνοπρεπές φέγγος της ήβης κορμιού (αφιερωμένο στην Π.)

Ανήμερα της γιορτής μου
γεύτηκα το σώμα
ενός ξεστρατισμένου αρχάγγελου.

Στα βρόμικα χαμαιτυπεία
ψυχή ασώματη
αλυσόδετη στη χαμοκέλα.

Καμαρούλα θεοσκότεινη
καρδιά νεκρασφάλιστη
του κόσμου θεωρείο
μπαλκόνι στενόχωρο.

Αμυδρό αντιφέγγισμα
στου ηλιάτορα το χάδι.
Σώμα λερωμένο απ' τ' άγριο πέρασμα
αφιονισμένων κάπρων.

Το ιλαρώνει 
το σεμνοπρεπές φέγγος
του καντηλιού της Αειπάρθενης...

Λαγιάζει μια υφέρπουσα σπίθα ζωής
μες στο εκπορνευμένο σου σαρκίο.

Καταχρασμένο της ήβης κορμί
στρώμα με σπέρμα νοτισμένο
της ηδονής δεσμωτήρι
μάταιο μοίρασμα
παραδείσου παράθυρο.

(Δεν ξέρω αν βρέθηκα
σε πορνείο με εικόνισμα
ή σε εικόνισμα-πορνείο)