Μοναχός σ' ένα ινδουιστικό άσραμ (ΙΘ' - Η ζωή χρειάζεται ευελιξία και συμβιβασμούς)

 

Όπως έχουμε ξαναπεί, η διδασκαλία στο άσραμ γίνεται μέσω παραβολών και παραμυθιών. Είναι ο καλύτερος τρόπος να πεις μεγάλες αλήθειες, με πολυεπίπεδα νοήματα, που ο καθένας, ανάλογα με την εσωτερική του δουλίτσα, άλλα τα "πιάνει" αμέσως, άλλα αργότερα και κάποια ποτέ...

Απόψε στο παραμυθάκι μας πρωταγωνιστής ήταν ένα Βασιλιάς που αγαπούσε πολύ το τυρί. Μπορούσε να ζήσει τρώγοντας μόνο τυρί. Γι' αυτό και οι αποθήκες του παλατιού ήταν πάντα γεμάτες τυρί. 

Κάποια στιγμή όμως εμφανίστηκαν κάποια ποντίκια που άρχισαν να τρώνε το τυράκι του βασιλιά, κι ο καημένος πήγε να πάθει κατάθλιψη. Μαζεύτηκαν όλοι οι σοφοί του βασιλείου για να βρουν μια κάποια λύση. Και τελικά αποφάσισαν να φέρουν γάτες για να διώξουν τα ποντίκια. 

Πράγματι, γέμισαν τα παλάτια με γάτες και σε λίγο εξαφανίστηκαν τα ποντίκια. Έλα όμως που οι γάτες γρατσουνούσαν τα έπιπλα του παλατιού κι έκαναν ζημιές.

Νέο έκτακτο συμβούλιο των σοφών του βασιλείου. Που αποφάσισαν να φέρουν σκύλους για να διώξουν τις γάτες. Αλλά νέα προβλήματα δημιουργήθηκαν, οπότε έφεραν λιοντάρια να διώξουν τα σκυλιά και μετά ελέφαντες να διώξουν τα λιοντάρια, οι οποίοι όμως παραλίγο να γκρεμίσουν το παλάτι. 

Οπότε οι σοφοί αποφάσισαν να ξαναφέρουν ποντίκια για να διώξουν τους ελέφαντες. Και κάπως έτσι ξαναβρέθηκαν εκεί που ξεκίνησαν, ενώ στο μεταξύ είχαν προκληθεί αφάνταστες ζημιές...

Τότε ο Βασιλιάς αποφάσιε να μοιραστεί το τυρί του με τα ποντίκια, οπότε τα κάλεσε και τους ανακοίνωσε: "Ακούστε παιδιά, θα κάνουμε μια συμφωνία. Θα μάθω εγώ να ζω μαζί σας κι εσείς να ζείτε μαζί μου". Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...

Αυτή ήταν η ιστορία μας και ο καθένας έπρεπε να σκεφτεί για το βαθύτερο νόημά της.

Στη ζωή μας πάντα θα υπάρχουν "ενοχλητικά ποντίκια". Το ζήτημα είναι τι κάνεις μαζί τους. Τα ανακηρύσσεις σε εχθρούς ή τα κάνεις φίλους σου; Μαθαίνεις να ζεις μαζί τους και συμβιβάζεσαι ή όχι;

Τι έμαθα τόσα χρόνια απ' τη ζωή μου... (ΚΔ')

Η πραγματικότητα δεν είναι προαιρετική!

Μοναχός σ' ένα ινδουιστικό άσραμ (ΙΗ' - Η χήνα και το μπουκάλι...)

 

Χθες το βράδυ ο Δάσκαλος μου έβαλε ένα "κοάν". Δηλαδή έναν γρίφο, που δεν έχει λογική λύση, αλλά τίθεται ως αφορμή προβληματισμού και διαλογισμού των μαθητών.

"Βάζουμε μια μικρή χήνα σε ένα μεγάλο μπουκάλι και αρχίζουμε να τη φροντίζουμε και να την ταϊζουμε. Η χήνα μεγαλώνει και παχαίνει και σιγά-σιγά γεμίζει όλο το μπουκάλι. Πλέον δεν μπορεί να βγει από το στόμιο του μπουκαλιού. Πρέπει να βγάλεις τη χήνα απ' το μπουκάλι αλλά χωρίς να το σπάσεις και χωρίς να σκοτώσεις το ζωντανό!"

Μιλάμε για μεγάλη σπαζοκεφαλιά. Έμεινα άυπνος δύο μερόνυχτα προσπαθώντας να βρω άκρη. Ξημερώματα της τρίτης μέρας έφαγα φλασία. Κάτι σαν φώτιση. Και συνειδητοποίησα πως το μπουκάλι είναι το μυαλό μου και η χήνα εγώ. 

Έχω ταυτιστεί με το μυαλό μου. Κι έτσι είμαι εγκλωβισμένος. Έχασα την ιδιότητα του παρατηρητή. Βραχυκυκλώθηκα.

Πήγα τρέχοντας στον Δάσκαλο.

"Δάσκαλε, η χήνα είναι έξω απ' το μπουκάλι!"

"Ποτέ δεν ήταν μέσα. Κράτα την για πάντα έξω..."

Τι έμαθα τόσα χρόνια απ' τη ζωή μου... (ΚΓ')

 

Η ζωή είναι ένα μεγάλο ψέμα

που όλοι γουστάρουμε...

Μοναχός σ' ένα ινδουιστικό άσραμ (ΙΖ' - Τι θέλει να πει ο ποιητής;)

 

Οι μοναχοί συνηθίζουν να διδάσκουν μέσα από απλές καθημερινές ιστορίες. Κάτι σαν τις παραβολές των χριστιανικών ευαγγελίων.

Στη χθεσινή τράπεζα μας είπαν την εξής ιστορία. 

Σε ένα χωρίο ζούσαν δύο πολύ καλοί φίλοι. Πήγαιναν πάντα μαζί και όλοι είχαν να λένε για την αγάπη που τους έδενε. 

Μια μέρα όμως τσακώθηκαν άγρια και χτύπησε ο ένας τον άλλον τόσο πολύ που τους πήγαν στο νοσοκομείο. Κι όταν βγήκαν τους οδήγησαν κατευθείαν στον Δικαστή.

Τους ρωτάει αυτός πώς έγινε το περιστατικό κι ο ένας φίλος αρχίζει την περιγραφή.

"Εκεί που καθόμασταν στο ποτάμι, λέω στον φίλο μου πως σκοπεύω να αγοράσω πέντε αγελάδες. Κι εκείνος απαντάει πως σκοπεύει να αγοράσει ένα μεγάλο χωράφι.

Μην το αγοράσεις του λέω, γιατί μπορεί οι αγελάδες μου να μπουν κατά λάθος στο χωράφι σου και να σου καταστρέψουν τη σοδειά. 

Αν συμβεί κάτι τέτοιο, μου λέει, θα τις σκοτώσω. 

Αν το κάνεις, του απαντώ, τότε κι εγώ θα σου κάψω το χωράφι.

Κι έτσι λογοφέραμε και καταλήξαμε να δαρθούμε..."

Ο δικαστής τους άκουγε με έκπληξη. 

Μα καλά, τους λέει, δαρθήκατε τόσο άγρια για πέντε αγελάδες που εσύ δεν απέκτησες ακόμη, και για ένα χωράφι που ο άλλος δεν αγόρασε ακόμη;

Μετά από την ιστορία, μας ρώτησαν τι καταλάβαμε. 

Εγώ σε ένα πρώτο επίπεδο κατάλαβα πως δεν πρέπει να αγχωνόμαστε, να τσακωνόμαστε κ.λπ. προκαταβολικά. Και σε ένα δεύτερο επίπεδο πως δεν πρέπει να μιλάω για κάτι πριν το γνωρίσω και το ζήσω. 

Εσείς;

Τι έμαθα τόσα χρόνια απ' τη ζωή μου... (ΚΒ')

 

Ή γράψε κάτι που να αξίζει

ή κάνε κάτι που αξίζει να γραφτεί!

Ο Νασρεντίν Χότζα ξέρει γιατί δεν παντρεύτηκα!

 

Μια μέρα στην αγορά ένας φίλος ρώτησε τον Νασρεντίν Χότζα: "Νασρεντίν, σκέφτηκες ποτέ να παντρευτείς;".

"Βέβαίως και το σκέφτηκα", απάντησε εκείνος. "Στα νιάτα μου αποφάσισα να ψάξω παντού για την τέλεια γυναίκα. Σε ένα ταξίδι μου προς τη Δαμασκό γνώρισα μια πανέμορφη κοπέλα αλλά ήταν άβουλη και λίγο αφελής. 

Έτσι συνέχισα το ταξίδι μου και στο Ισφαχάν γνώρισα μια γυναίκα αρκετά μοντέρνα και πανέξυπνη, αλλά δεν ήταν όμορφη. Την άφησα κι αυτή κι έφυγα για Κάιρο. Εκεί βρήκα τη γυναίκα των ονείρων μου. Πανέμορφη, πανέξυπνη και πολύ μορφωμένη!".

"Τέλεια! Και γιατί δεν την παντρεύτηκες;", ρώτησε ο φίλος.

"Άσε φίλε μου, πονεμένη ιστορία. Μου είπε πως κι αυτή έψαχνε τον τέλειο άντρα"...