Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Όπου κι αν πάω, ο Σταθμός Λαρίσης με πληγώνει....

Ο "Σταθμός Λαρίσης" της Λάσα είναι μια τεράστια αίθουσα στο κέντρο σχεδόν της πόλης.
Οι ταρίφες στη σειρά σε τραβάνε απ' το μανίκι και λένε διάφορες τιμές... 30 γιουάν, 20 γιουάν.
Παντού βλέπεις συγκροτήματα ξενοδοχείων και τεράστια τσιμεντένια μεγαθήρια.
Η σκόνη απ' τα εργοτάξια κάνει τη ζωή ανυπόφορη.
Οι περισσότεροι κυκλοφορούν στους δρόμους με ειδικές μάσκες...
Το φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον του Θιβέτ εξαφανίζονται βάναυσα.
Τα βουδιστικά μοναστήρια λειτουργούν και ως πανεπιστήμια.
Οι κινεζικές αρχές θεωρούν το μοναχισμό αντιπαραγωγικό και μετά βίας τον ανέχονται.
Κάνουν διάφορα καψόνια στους βουδιστές μοναχούς.
Π.χ. τους υποχρεώνουν να μελετούν ένα πεντάτομο έργο με την κομμουνιστική ιδεολογία!
Από περιέργεια μπαίνω σ' ένα διώροφο κλαμπ.
Στην πόρτα ένας μεγαλόσωμος μπράβος μάς κάνει σωματική έρευνα.
"Οι ντόπιοι συνηθίζουν να κουβαλάνε μαχαίρια", δικαιολογείται...
Στην πίστα κάποιες ξεβράκωτες λικνίζονται με γόβες στιλέτο.
Μια μπύρα κάνει γύρω στα 5 δολάρια.
Ένα μπουκάλι ουίσκι πάνω από 60.
Οι ντόπιοι το πίνουν ανακατεμένο με πράσινο τσάι.
Ασυνόδευτοι άντρες χαζεύουν τις ξεβράκωτες χορεύτριες που με τα γυμνά τους πόδια διαγράφουν τόξα πάνω απ' τα κεφάλια τους...

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Λέω να σας φέρω ένα θηβετιανό μαστίφ....

Απ’ το Δυτικό Σταθμό του Πεκίνου παίρνουμε επιτέλους το τραίνο για Θιβέτ.
Η σιδηροδρομική γραμμή για Λάσα λειτουργεί απ’ το 2006 κι είν’ αναμφίβολα ένα μοναδικό τεχνολογικό επίτευγμα.
Κάθε κουκέτα με τη δική της τρισδιάστατη τηλεόραση και κάθε επιβάτης με τη δική του  παροχή οξυγόνου.
Σε μιάμιση μέρα φτάνουμε στο σταθμό Γκολμούντ (ή κάπως έτσι).
Από δω αρχίζει το πιο ενδιαφέρον μέρος του ταξιδιού.
Περνάμε απ’ τη διάβαση των βουνών Κουν Λου, που θεωρούνται "η ραχοκοκαλιά της Ασίας"!
Και μπαίνουμε στην απέραντη έκταση του Θιβετιανού Υψιπέδου.
Κάτι καφετιές φιγούρες ξεπετάγονται σ’ ένα λιβάδι.
Είναι το περίφημο και σπάνιο τσι-ρου, η θιβετιανή αντιλόπη, μια απ’ τις πέντε μασκότ της ολυμπιάδας του Πεκίνου.
Τριαντατρείς σήραγγες έφτιαξαν οι Κινέζοι για να μην διαταράξει το τραίνο τον βιότοπό της...
Αξίζει να ταξιδέψεις στο Θιβέτ με λεωφορείο ή, καλύτερα, με φορτηγό.
Στο τραίνο νιώθεις σαν χρυσόψαρο στη γυάλα.
Δεν κωλοπετσώνεσαι...

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Απόψε έχουμε μνημόσυνα...

Τέτοιες μέρες πέθαναν πάνω-κάτω οι δυο μου παππούδες, οπότε επιβάλλεται να τους κάνω ένα μικρό αφιερωματάκι, διακόπτοντας την κινέζικη ταξιδιωτική λογοτεχνία...
Ο συνονόματος μου παππούς, απ' τη γενιά του πατέρα μου,  ήταν αυτό που λέμε "βαριά σκιά".
Το αντίθετο με μένα, που 'μαι τσιριμπίμ-τσιριμπόμ.
Είχε πολλά παιδιά, ήταν κατσικοκλέφτης και καταδικάσθηκε επί Μεταξά σε καταναγκαστικά έργα στα οχυρωματικά έργα της Μακεδονίας και καπάκι εξορία στη Νιό.
Μετά έγινε κλαρίτης, επί Κατοχής στον εφεδρικό ΕΛΑΣ, μετά τη Βάρκιζα στη "Λαϊκή Αυτοάμυνα", στο δεύτερο αντάρτικο στο "Δημοκρατικό Στρατό" και, ως ήταν επόμενο, πέρασε απ' το Έκτακτο Στρατοδικείο Λαμίας, καταδικάσθηκε εις θάνατον και εκτελέστηκε.
Του αφιερώνω το πρώτο τραγουδάκι του Γενίτσαρη...
Ο πατέρας της μάνας μου, δεν ασχολήθηκε με τα πολιτικά.
Κι έτσι γλύτωσε το απόσπασμα.
Αλλά πήγε λαθρομετανάστης στην Αμερική, Νέα Υόρκη, μόλις τέλειωσε ο Πρώτος Παγκόσμιος.
Εκεί τον περίμενε η ελληνική μαφία...
Έψαχναν "νέο αίμα", που δεν ήταν σεσημασμένο απ' την Αστυνομία.
Καταλαβαίνετε τώρα... ήταν η εποχή της ποτοαπαγόρευσης και της... "μες στα κούφια μου τακούνια, ηρωίνη ως τα μπούνια"....
Για ξεκάρφωμα δούλευε γκαρσόνι σε ελληνικό εστιατόριο στο Μπρονξ.
Θυμάμαι που μας διηγιόταν ιστορίες με πελάτες αράπηδες που έμπαιναν στο μαγαζί, κάθονταν στην καρέκλα και κάρφωναν το μαχαίρι στο τραπέζι...
Ορκιζόταν ο παππούς μου πως δεν έκανε φυλακή.
Αλλά εγώ δεν τον πίστευα...
Του αφιερώνω το δεύτερο τραγουδάκι.


Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

Πατέντα Κινέζων ψαράδων!

Στο Γκουελίν το 'δα κι αυτό!
Μετά το βραδινό φαγητό κατεβήκαμε στο ποτάμι και περιμέναμε μέχρι να σκοτεινιάσει για τα καλά.
Τότε ανεβήκαμε σε μια σχεδία από χοντρούς κορμούς μπαμπού.
Πάνω της ένα μεγάλο καλάθι, μια καρέκλα επίσης από μπαμπού, και δυο δυνατά φώτα-πυροφάνια.
Ο ψαράς κρατούσε ένα μακρύ καλάμι που στις άκρες του ισορροπούσαν δυο μαυροπούλια-κορμοράνοι.
Όταν ανοιχτήκαμε στα βαθιά, τα δυνατά πυροφάνια τράβηξαν κοπάδια ψαριών.
Ο ψαράς αμέσως πέταξε στο νερό τους δυο κορμοράνους που το 'να τους πόδι ήταν δεμένο απ' το καλάμι με έναν δυνατό σπάγκο.
Τα πουλιά βούτηξαν στο νερό σαν τρελά.
Μόλις άρπαζαν στο ράμφος τους από ένα μεγάλο ψάρι, τ' αφεντικό τους τράβαγε τον σπάγκο, τ' άρπαζε με τα δυνατά του χέρια, τα κρατούσε πάνω απ' την καλαθούνα κι άρχιζε ν' αρμέγει το μακρύ τους λαιμό ώσπου το ψάρι έπεφτε μέσα...
Αυτό κράτησε περίπου τρεις ώρες...
Όταν βγήκαμε στη στεριά, διαπίστωσα πως εκτός απ' το ένα τους πόδι, οι κορμοράνοι ήταν δεμένοι και χαμηλά στο λαιμό για να μην καταπίνουν τα ψάρια!
Οι ψαράδες της περιοχής μάς είπαν πως τα πουλιά αυτά εκπαιδεύονται ειδικά για έναν περίπου χρόνο και μπορούν να ψαρεύουν για πάνω από 20 χρόνια...

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Πάντως, το ΑΣΕΠ το ανακάλυψαν οι Κινέζοι!

Οι Κινέζοι νομίζουν πως τα ξέρουν όλα επειδή τους δίδαξαν τα πάντα οι αρχαίοι τους σοφοί!
Ποτέ δεν αναρωτήθηκαν πώς ζουν ή τι πιστεύουν οι άλλοι λαοί.
Για τον αρχαίο Κινέζο κάθε καινοτομία ήταν αμαρτία.
Μόνο μέσα απ' την μελέτη του παλιού μπορούσε ν' αναζητήσει το νέο.
Μόλις ο Κινέζος στριμωχτεί, την έχει έτοιμη τη λύση: "πίσω ολοταχώς"!
Όπως έλεγε κι ο δικός μας, ο μακαρίτης ο Χριστόδουλος...
Στην Κίνα οι ρήτορες θεωρούνταν χαμερπή πλάσματα.
Κι επικίνδυνα.
Η τήρηση των ηθικών αρχών δεν αρκούσε.
Απαιτούνταν κι η κόσμια εξωτερική συμπεριφορά.
Δεν βλέπεις π.χ. στο δρόμο άνθρωπο να ροχαλιάζει.
Απαιτείται και συγκράτηση συναισθημάτων.
Το γυμνό κι η θάλασσα δεν υπάρχει στην κινέζικη ζωγραφική.
Η θρησκεία τους είναι χωρίς Θεό και δόγματα.
Προτιμούν να λατρεύουν τους πατροπαράδοτους θεσμούς τους.
Χτίζουν ναούς για να λατρέψουν όχι θεότητες αλλά τους αρχαίους σοφούς τους.
Και πιο πολύ τον Κομφούκιο.
Μέχρι το 1911 για να γίνει κάποιος κρατικός αξιωματούχος έδινε αυστηρές εξετάσεις πάνω στα έργα του Κομφούκιου.
Σαν να εξεταζόμασταν εμείς στον Πλάτωνα και στον Αριστοτέλη.
Στο μεταξύ, έμαθα τα δύο πρώτα ιδεογράμματα!
Λένε πως υπάρχουν περίπου 50.000 ιδεογράμματα.
Αλλά αν ξέρεις τα 1.000 μπορείς να διαβάσεις κινέζικα...

Πέμπτη 25 Ιουλίου 2013

Να γιατί τη Δημοκρατία την ανακάλυψαν οι Έλληνες κι όχι οι Κινέζοι!

Η κινέζικη φιλοσοφία είναι τσακωμένη με την τυπική λογική!
Ο Κινέζος δεν ξέρει τι θα πει "συλλογισμός" ως μέσο συναγωγής συμπερασμάτων.
Είναι δύσπιστος έναντι της κοινής λογικής και της αναλυτικής κρίσης.
Γι’ αυτόν, κριτήρια της αλήθειας είναι η παράδοση και η εξυπηρέτηση πρακτικών αναγκών.
Στην κινέζικη σκέψη δεν συναντάμε ούτε τη διάκριση πνεύματος και ύλης.
Αυτά τα δυο συνυπάρχουν αξεδιάλυτα.
Χαρακτηριστικό της κινέζικης φιλοσοφίες είναι και το "δράσε δια της αδράνειας"!
Αν κατάλαβα καλά, εννοούν πως πρέπει να κινείσαι αυθόρμητα κι όχι συνειδητά.
Οι Κινέζοι γνώρισαν ουσιαστικά μόνο ένα πολίτευμα: τη Μοναρχία.
Η έννοια της δημοκρατίας δεν πέρασε καν απ’ το μυαλό των σοφών τους.
Την εποχή που οι Έλληνες άλλαζαν τα πολιτεύματα σαν πουκάμισα και προβληματίζονταν για τα όρια της ελευθερίας, ο Μενγκ Τσε αναγνώριζε το δικαίωμα της επανάστασης του λαού μόνο αν ένας κακός άρχοντας παραβίαζε την "ουράνια εντολή"!.
Όσο για τη Δημοκρατία, θεωρώ πως την ανακάλυψαν οι Έλληνες για λόγους καθαρά επιβίωσης.
Οι ελληνικές πόλεις-κράτη ήταν μικρές και οι εμφύλιοι σπαραγμοί συχνοί και φονικότατοι.
Οπότε σκέφτηκαν πολύ απλά κι αποτελεσματικά: αφού ούτως ή άλλως στις εμφύλιες διαμάχες επικρατούν συνήθως οι περισσότεροι, ας αντικαταστήσουμε τα όπλα με την ψήφο. Το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο και θα γλυτώσουμε και τόσες ζωές...
Οι Κινέζοι όμως διαθέτουν μεγάλα περιθώρια ανθρώπινων απωλειών, γι’ αυτό την έχουν γραμμένη τη δημοκρατία...

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

Λέω να κάνω στην Κίνα καριέρα σοφού...

Σταματάω σ’ ένα υπαίθριο μπαρμπέρικο.
Νομίζω πως χρειάζομαι ένα ελαφρό κουρεματάκι κι ένα γερό ξυρισματάκι.
Ο κουρέας μού κρεμάει επιτόπου μια κόκκινη πετσέτα στο λαιμό.
Έχει πάνω της ζωγραφισμένο έναν δράκο.
Για να διώχνει τα κακά πνεύματα...
Όσο ο μπαρμπέρης κάνει πάνω μου τα μαγικά του, εγώ βγάζω το μπλοκάκι μου και γράφω.
Τρεις ηλικιωμένοι περαστικοί, με μακριές σκούρες πουκαμίσες, σταματάν και με περιεργάζονται.
Παίρνουν απ’ τα χέρια μου το τετραδιάκι και κοιτάν μ’ απορία τα γράμματα.
Δείχνουν συγκινημένοι, με κοιτάν με θαυμασμό, μάλλον με πέρασαν για σοφό!
"Σι-λα", τους λέω, "σι-λα-σεν", δηλαδή "Έλληνας είμαι, απ’ την Ελλάδα".
"Σι-λα", κατά λέξη, σημαίνει "η άλλη αρχαία χώρα", έτσι λένε την Ελλάδα οι Κινέζοι.
Η συγκίνηση των παππούδων αυξάνεται.
Χαϊδεύουν τα γράμματα στο τετραδιάκι, πιάνουν και φιλούν τα χέρια μου.
Τελικά, μόνο Κινέζοι θα μπορούσαν να εκτιμήσουν την ελληνική γραφή!
Άλλωστε, "κινέζικα"="ελληνικά"...
Οι παράξενοι τύποι απομακρύνονται ψιθυρίζοντας... "σι-λα... σι-λα".

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

Δεν ξέρω αν τα λέω καλά αυτά τα κινέζικα ονόματα...

Οι Κινέζοι είναι ένας λαός απομονωμένος κι αυτάρκης.
Ελάχιστα οφείλουν σε ξένες επιδράσεις.
Ακόμα και στον κομμουνισμό έδωσαν το δικό τους ιδιαίτερο χρώμα, ένα έντονα καπιταλιστικό...
Ο κινέζικος στοχασμός γεννήθηκε στα παλάτια των βασιλιάδων, στα κεφάλια των μορφωμένων γραφειοκρατών.
Γι’ αυτό και τους απασχολούσε σχεδόν αποκλειστικά το ιδεώδες της καλής διακυβέρνησης.
Μόνο δύο Κινέζοι σοφοί ασχολήθηκαν με τον άνθρωπο όχι ως μέλος της κοινωνίας αλλά ως άτομο.
Ο Γιάνγκ Τσου έζησε γύρω στα 400 π.Χ. κι ήταν ένα είδος κυνικού φιλοσόφου.
Δήλωνε γεμάτος περηφάνια πως δεν θα θυσίαζε ούτε μια τρίχα της κεφαλής του για ολόκληρη την κινέζικη αυτοκρατορία.
Απ’ την άλλη, ο Λάο Τσε, ιδρυτής του Ταοϊσμού, προσπαθούσε ν’ απελευθερώσει τον άνθρωπο απ’ τα δεσμά της κοινωνικής συμβατικότητας και τα εθιμοτυπικά "πρέπει" του Κομφούκιου.
Ο Κομφούκιος πίστευε, όπως κι ο Σωκράτης, πως ο άνθρωπος είναι απ’ τη φύση του καλός.
Και συνεπώς θα μπορούσε να κυβερνηθεί με βάση τις ηθικές αρχές.
Δυστυχώς, η πραγματικότητα διέψευσε τον καλοκάγαθο και τίμιο Κομφούκιο.
Και δικαιώθηκε ο "μακιαβελικός" Χαν Φέι Τσε που δίδασκε πως ο άνθρωπος είναι σκέτο κάθαρμα και δεν επιδέχεται βελτιώσεως!
Πως ο μόνος τρόπος να κυβερνηθεί είναι η βία και η δωροδοκία!
Αυτές τις σκληρές αρχές εφάρμοσε ο Τσι Σι Χουάνγκ τον 3ο π.Χ. αιώνα και κατάφερε να ενώσει κάτω απ’ την εξουσία του τα τότε έξι βασίλεια της Κίνας...

Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

Σας κάνω το τραπέζι με φίδια και σκαθάρια κριτσανιστά!

Επιτέλους βρήκα αυτό που έψαχνα!
Ένα επαρχιακό κινέζικο νυχτερινό παζάρι...
Οι έμποροι καθισμένοι σταυροπόδι διαλαλούν με τσιριχτές φωνούλες την πραμάτεια τους.
Λες και δεν βλέπουμε τι πουλάνε...
Γάτες σε κλουβιά νιαουρίζουν, γουρούνια δεμένα χειροπόδαρα γρυλίζουν, χιλιάδες νεογέννητα παπάκια και κοτοπουλάκια τσιτσιρίζουν.
Χόρτα, ξηροί καρποί, πόδια ζώων, σπλάχνα, όλα ανάκατα στους πάγκους...
Σ’ ένα κοφίνι βλέπεις φίδια και σκαθάρια έτοιμα για φάγωμα.
Σε τσιγκέλια κρέμονται κομμένα κεφάλια ζώων με τη γλώσσα έξω δαγκωμένη.
Στο τέλος του παζαριού ξεκινάει ο μουσουλμάνικος μαχαλάς.
Οι μιναρέδες υψώνονται επιβλητικοί πίσω απ’ τα χαμόσπιτα...

Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

Οι Κινεζο-Αιγύπτιοι ανακάλυπταν κι οι Έλληνες αποδείκνυαν!

Οκ, ό,τι και να πεις για το σινικό τοίχος λίγα θα ’ναι.
Αλλά εγώ σκέφτομαι περισσότερο τα εκατομμύρια εργατών που δούλεψαν αναγκαστικά για να το χτίσουν.
Δεκάδες χιλιάδες απ’ αυτούς πέθαναν και θάφτηκαν επί τόπου!
Υποτίθεται φτιάχτηκε για να προστατέψει τα βόρεια σύνορα της χώρας.
Αλλά οι Μογγόλοι κατάφεραν να τα διασπάσουν και να υποτάξουν την Κίνα τον 13ο αιώνα.
Ήταν η εποχή που επισκέφτηκε τη χώρα ο Μάρκο Πόλο και ξετρέλανε τους Ευρωπαίους με τα ασύστολα ψεύδη του...
Κάτι άλλο που με εντυπωσιάζει στους ανατολίτικους πολιτισμούς είναι η έλλειψη επιστήμης.
Ενώ κατείχαν την τεχνολογία και την εφάρμοζαν στα μεγάλα τους έργα, εν τούτοις ήταν προσκολλημένοι στο πρακτικό επίπεδο.
Δεν συνήγαγαν απ’ τα φυσικά φαινόμενα νόμους καθολικής ισχύος.
Κινέζοι και Αιγύπτιοι γνώριζαν και εφάρμοζαν π.χ. τη δύναμη της ανώσεως αλλά ουδέποτε επεχείρησαν να την υπολογίσουν μαθηματικά και να την διατυπώσουν με μορφή εξίσωσης.
Γνώριζαν επίσης εμπειρικά το "πυθαγόρειο θεώρημα" αλλά δεν μπήκαν ποτέ στον πειρασμό (αν και μεγάλοι μαθηματικοί και γεωμέτρες) να το αποδείξουν.
Στον τομέα αυτό, αντίθετα, διέπρεψαν οι Έλληνες σοφοί.
Για ποιο λόγο άραγε;
Η απάντηση θέλει πολύ ψάξιμο...

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Εσείς ποιον θ' ακολουθούσατε? Τον Κομφούκιο ή τη Λαϊδα την Κορινθία?

Ο Κομφούκιος γεννήθηκε το 551 π.Χ.
Για Κινέζος, και μάλιστα εκείνης της εποχής, ήταν γίγαντας.
Είχε ύψος 1,92!
Το κανονικό του όνομα ήταν Κουνγκ Φου Τσε (Τσε = σοφός).
Αλλά οι δυτικοί το 'καν "Κομφούκιος".
Όπως και τον άλλο μεγάλο Κινέζο σοφό, τον Μενγκ Τσε, τον βάπτισαν... Μέγκιο!
Εμένα δεν μου βγάζεις απ' το μυαλό πως ο Πλάτωνας (και ο Σωκράτης του) γνώριζαν τη διδασκαλία του Κομφούκιου: σεβασμός στην παράδοση και στην ιεραρχία, αγνόηση της δημοκρατίας, πίστη ότι οι άνθρωποι με την παιδεία επιδέχονται βελτίωσης, το καθήκον πάνω απ' όλα, αυστηρή τήρηση των ηθικών νόμων, αξιοπρέπεια, αναζήτηση της ιδανικής πολιτείας...
Βέβαια, ο Κομφούκιος το 'χε παρακάνει με την τήρηση της κοινωνικής εθιμοτυπίας.
Προσπάθησε να ρυθμίσει την εξωτερική συμπεριφορά του ανθρώπου μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια.
Ένα παράδειγμα: Όταν πεθάνει ο πατέρας σου, αφήνεις το σπίτι σου και ζεις σε μια καλύβα κοντά στον τάφο του για τρία χρόνια. Τρως λιτά, δεν εργάζεσαι και απέχεις κάθε σεξουαλικής επαφής!
Πάντως, ο καημένος ο Κομφούκιος όσο ζούσε δεν έβρισκε και τόσο πολλούς οπαδούς.
Γι' αυτό συνήθιζε να λέει: "Δεν βρήκα ακόμα άνθρωπο να αγαπάει την αλήθεια περισσότερο απ' τις ωραίες γυναίκες"....

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Ταοϊστικός Χριστιανισμός...

Στα 1900, στην όαση Ντουν Χουάνγκ της βορειοδυτικής Κίνας, έγινε μια σπουδαία ανακάλυψη.
Σε μια σφραγισμένη σπηλιά βρέθηκε μια παράξενη βιβλιοθήκη.
Ένας μεγάλος αριθμός παπύρων του 7ου αιώνα, γραμμένοι στα κινέζικα, μιλούσαν για κάποιον "μεγάλο Επισκέπτη", "μοναδικό πνεύμα", "αυτόν με πρόσωπο σαν νεφρίτη".
Οι αρχαιολόγοι αποφάνθηκαν πως τα κείμενα αυτά αναφέρονται στον Ιησού!
Είχε βρεθεί μια απ’ τις βιβλιοθήκες των πρώτων Χριστιανών που ίδρυσαν με την άδεια του Αυτοκράτορα την πρώτη χριστιανική εκκλησία της Κίνας το 630 μ.Χ.
Την ύπαρξη της Εκκλησίας αυτής την ξέραμε απ’ τον 17ο αιώνα, όταν είχε ανακαλυφθεί μια τεράστια πέτρινη στήλη δύο τόνων με σκαλισμένο το περιεχόμενο της πίστης της.
Τη στήλη αυτή μπορεί σήμερα να τη δει κάποιος στο Μουσείο του Δάσους των Πέτρινων Στηλών της Ξιάν.
Το 1998 έγινε μια ακόμα σπουδαία ανακάλυψη: νότια της Ξιάν, σ’ ένα απ’ τα λίγα περάσματα ανάμεσα απ’ τα Ιερά Βουνά του Ταοϊσμού, βρέθηκε μια χριστιανική παγόδα!
Ήταν το πρώτο χριστιανικό μοναστήρι που ιδρύθηκε στην Κίνα τον 7ο αιώνα, σε πολύ μικρή απόσταση απ’ το σημαντικότερο ταοϊστικό προσκύνημα του Λου Γκουάν Τα!
Η χριστιανική παγόδα είχε σφραγιστεί το 1556 όταν ένας μεγάλος σεισμός την έκανε να γέρνει σαν τον πύργο της Πίζας.
Στο εσωτερικό της βρέθηκαν δύο αγάλματα: ένα της γέννησης του Ιησού και το άλλο με τον προφήτη Ιωνά...
Το χριστιανικό αυτό μοναστήρι, που μετά τον 11ο αιώνα πέρασε στα χέρια τον βουδιστών που τη μετέτρεψαν σε παγόδα, ονομαζόταν "του Ντα Κουίν", δηλαδή "των Δυτικών".
Για την χριστιανική ιεραποστολική δράση στην Κίνα τον 7ο αιώνα τα βυζαντινά αρχεία σιωπούν.
Προφανώς την πρώτη χριστιανική Εκκλησία της Κίνας δεν ίδρυσε κάποια βυζαντινή αποστολή, αλλά μια χριστιανική αδελφότητα απ’ το σημερινό Τουρκμενιστάν...
Ακολούθησαν κάποιες διωγμένες ομάδες Νεστοριανών και, πολύ αργότερα, εμφανίστηκαν οι Ρώσοι ιεραπόστολοι.
Τον 7ο αιώνα ο Ταοϊσμός της Κίνας διέθετε μεγάλη ευελιξία.
Ουσιαστικά είχε συγχωνευτεί με το Βουδισμό.
Κάτι ανάλογο συνέβη και με το Χριστιανισμό.
Σύμφωνα με τους παπύρους των Κινέζων χριστιανών, ο Ιησούς δεν είναι Θεός αλλά "η οδός", δηλαδή "το Ταό", μέσω του οποίου φτάνουμε στον Μοναδικό...

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

Είδε ο Εβραίος τον Κινέζο και φοβήθηκε...

Στην κορφή των πολυώροφων ξενοδοχείων λειτουργούν περιστρεφόμενα ρεστοράν που βλέπεις την πόλη σε μεγάλη ακτίνα.
Οι Κινέζοι αγαπούν παθολογικά τα λουλούδια.
Τα φροντίζουν με απεριόριστη αγάπη και υπομονή.
Πρωί-πρωί ξεκινούν τη μέρα τους κάνοντας γυμναστική σε πάρκα και πλατείες.
Προτιμούν τις στατικές σωματικές ασκήσεις παρά το τζόκιν.
Μοιάζουν με μυρμήγκια που ξεχύνονται προς κάθε κατεύθυνση γιατί παιδιά χάλασαν τη φωλιά τους...
Δεν είναι καθόλου διαχυτικοί.
Πάντα συγκρατημένοι, και μ’ αυτά τα σχιστά γλυκά μάτια σε "ζυγίζουν" χωρίς να το καταλάβεις...
Άκουγα πως στην Κίνα οι άνθρωποι ήταν κίτρινοι σαν πεθαμένοι.
Καμιά σχέση.
Έχουν ένα σταρένιο απαλό χρώμα.
Θα τους έλεγα όμορφη ράτσα.
Μου κάνει εντύπωση πως παζαρεύουν μέχρι τελικής πτώσεως!
Γι’ αυτό μια λαϊκή παροιμία τους λέει πως "Δέκα Εβραίοι δεν κάνουν έναν Εβραίο"!
Άντε τώρα να τους πιάσει κότσο η σκουληκαντέρω ο Σαμαράς και να τους χρυσοπουλήσει τις χρεοκοπημένες ελληνικές ΔΕΚΟ...

Κυριακή 14 Ιουλίου 2013

Να σας συστήσω την κινεζοπαρέα μου (Β')

Ο Χ. έχει ασπαστεί τη Μπαχάι Πίστη.
Απ' ότι κατάλαβα, είναι μια αίρεση του σιιτικού-ιρανικού Ισλάμ και μοιάζει με το σουφισμό.
Οι Μπαχαϊστές πιστεύουν πως όλες οι θρησκείες είναι ουσιαστικά μία.
Οι ιδρυτές των μεγάλων θρησκειών είναι αγγελιοφόροι του Θεού που αποκαλύπτουν τα "θεία μυστικά" ανάλογα με την ωριμότητα της ανθρωπότητας σε κάθε εποχή...
Το κλου όμως της παρέας είναι ο γκουρού-Μαχαρά.
Οι γονείς του τον πάντρεψαν στα 18.
Την πρώτη νύχτα του γάμου γκάστρωσε τη γυναίκα του, κι αυτό ήταν όλο!
Την επόμενη μέρα αποφάσισε να γίνει γκουρού.
Απαρνήθηκε το γάμο του κι ορκίστηκε να μην έχει καμιά σεξουαλική επαφή για 8 χρόνια, να μην μιλήσει ούτε να κοιτάξει κανέναν, να μην ξαναδουλέψει ποτέ, να μην πάει πουθενά, να μην ξαναφάει μαγειρεμένο φαγητό, να μην κόψει τα μαλλιά και τα γένια του...
Καθόταν μέρα-νύχτα σταυροπόδι σε ένα μικρό δωμάτιο του σπιτιού του κάνοντας διαλογισμό, τρώγοντας μόνο μια μπανάνα και πίνοντας ένα ποτήρι γάλα τη μέρα!
Ο γιος του μεγάλωνε, έμπαινε στο δωμάτιο του πατέρα του αλλά εκείνος ούτε τον κοιτούσε ούτε του μιλούσε. 
Ο μικρός μεγάλωσε χωρίς ν' ακούσει τη φωνή του πατέρα του, χωρίς να νιώσει ένα του χάδι!
Να τον χάσω τέτοιον γκουρισμό...

Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

Να σας συστήσω την κινεζοπαρέα μου! (Α’)

Στο Χονγκ Κογκ οι άνθρωποι μου φαίνονται πιο ανοιχτοί και κοσμοπολίτες.
Η παρέα πολυεθνική, άρα ενδιαφέρουσα,
Πίνουμε το τσάι μας και ψιλοκουβεντιάζουμε.
Η Ραχήλ η Εβραία μένει μόνιμα στο Μεξικό.
Μέχρι τα επτά της έζησε στο Ισραήλ σε κάποιο κιμπούτς.
Τηρεί πιστά τα ιουδαϊκά έθιμα.
Ανάβει κεριά το Σάββατο, μελετάει την  Τορά, χρησιμοποιεί το σιντούρ της (μικρό προσευχητάριο).
Πρόσφατα διάβασε για πρώτη φορά την Καινή Διαθήκη.
Προς μεγάλη της έκπληξη, οι συγγραφείς ήταν Εβραίοι!
Και βρήκε στο πρόσωπο του Ιησού έναν καλοσυνάτο ταπεινό Εβραίο.
Αλλά στην καμία τον Μεσσία...
Ο Χ. ανήκει σε μια απ’ τις πολλές παραφυάδες του θιβετιανού Βουδισμού.
Πιστεύει πως ο Βουδισμός είναι 1% αλήθεια και 99% μέθοδος.
Επιμένει πως μόνο οι "πρακτικές" βοηθούν να διακρίνεις την αλήθεια!
Δεν χρησιμοποιεί τη λέξη "Θεός" αλλά "Ον της επαγρύπνησης".
Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα...
Ο Κ. ήταν βουδιστής αλλά πρόσφατα ασπάστηκε το Χριστιανισμό.
Τον εντυπωσίασε, λέει, ο ρούσικος ορθόδοξος μυστικισμός.
Ο βουδιστής δάσκαλός του, που ζούσε στον Καναδά, μόλις πληροφορήθηκε τη μεταστροφή του έστειλε το εξής μήνυμα: "το μόνο που σου ζητώ πλέον είναι να γίνεις καλός Χριστιανός".
Ο Τ. ακολούθησε την αντίστροφη πορεία: απ’ τον Χριστιανισμό στο Ζεν Βουδισμό.
Είναι χαρακτήρας ανυπόμονος και παρορμητικός.
Άρα φύσει αδύνατον να τα καταφέρει στη νέα του επιλογή!
Στο Ζεν υπάρχει μόνο ένας σωστός τρόπος να κάνεις το κάθε τι.
Όλα πρέπει να γίνονται με απόλυτη ακρίβεια και σχολαστικότητα.
Η τσαπατσουλιά του φίλου μου είναι παροιμιώδης.
Αλλά στο Ζεν η τελειότητα είναι επιταγή.
Κι ο ιερέας που τον κατηχεί έχει φρικάρει μαζί του...
Το τραγουδάκι αφιερωμένο στη Μαριλίτσα-δασκαλίτσα, που τώρα, στο πανηγύρι της Αγιά-Μαρίνας, το χωριουδάκι της θα γεμίσει από Κινέζους μικροπωλητές με κρητική προφορά!
Σημειωτέον, πως ο παππούς μου απ’ τη Βίνιανη Ευρυτανίας ήταν μεγάλος ζωοκλέφτης και έκανε 8 μήνες εξορία επί Μεταξά!  
Ίσως γι’ αυτό κι εγώ νιώθω την Κρήτη σαν το σπίτι μου...
Στο επόμενο ποστάκι η υπόλοιπη παρεούλα...

Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

Μαθαίνω να κουρεύω τα κινέζικα αυγά...

Μιας και το ’φερε η προχθεσινή μας κουβέντα, ας πούμε και δυο λόγια για την αρχαία κινεζική φιλοσοφία και θρησκεία.
Οι Κινέζοι πιστεύουν στο "Λι".
Αυτό είναι η Υπέρτατη Αλήθεια και η Σοφία.
Δεν υπάρχει αυτοτελώς αλλά μόνο μέσα στην ύλη, την οποία μορφοποιεί και κατευθύνει.
Απ’ τα παράδοξα της κινέζικης σκέψης είναι και τούτα:
α) Η Σοφία είναι ανώτερη του Σοφού.
β) Το Λι έχει όλη τη Σοφία αλλά το ίδιο δεν είναι Σοφό. Αν το Λι ήταν Σοφό τότε δεν θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε τις αντιφάσεις και ανεπάρκειες του Σύμπαντος.
Τώρα αυτό δεν μπορώ να το πολυκαταλάβω.
Πώς γίνεται να έχεις σοφία αλλά να μην είσαι σοφός;
Παρ’ το (κινέζικο) αυγό και κούρευτο δηλαδή...

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

Τελικά βρήκα πώς το ’χουν οι Κινέζες!

Απ’ την ώρα που πρωτοπάτησα το πόδι μου στην Κίνα μού ’ρχονται στο μυαλό (δεν ξέρω γιατί) οι Ιησουίτες ιεραπόστολοι που πλάκωσαν στα μέρη τούτα τον 17ο αιώνα.
Είχαν πολλά προβλήματα ν’ αντιμετωπίσουν οι καημένοι.
Και πρώτ’ απ’ όλα, τη γλώσσα.
Τους ακούς γύρω σου να μιλάνε και στ’ αυτιά σου φτάνει ένα μονότονο τσι-τσι-τσι, σαν τα πουλάκια πάνω στα δέντρα ένα ανοιξιάτικο πρωινό.
Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα των δυτικών ιεραποστόλων ήταν πως η κινέζικη θρησκεία και φιλοσοφία ήταν ουσιαστικά αθεϊστική.
Οι Κινέζοι δεν δέχονται την ύπαρξη ενός προσωπικού Θεού, αλλά μιας ανώτερης απρόσωπης δύναμης του Σύμπαντος.
Όμως οι φουκαράδες οι καθολικοί καλόγεροι έπρεπε να κρύψουν την "αθεΐα" των Κινέζων.
Γιατί αλλιώς θα έδιναν επιχειρήματα στην αλματωδώς αυξανόμενη αθεΐα της Ευρώπης αλλά και στους "σπινοζιστές" που πίστευαν απλά στην ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης κι όχι στο Θεό των Χριστιανών.
Ως τότε, βασικό επιχείρημα της Εκκλησίας για την ύπαρξη του Θεού ήταν πως "όλοι οι λαοί πιστεύουν σε κάποιον Θεό".
Πώς να πεις τώρα στο ποίμνιό σου πως ο μεγαλύτερος και ιστορικότερος λαός του κόσμου δεν αναγνώρισε ποτέ την ύπαρξη Θεού;

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Επιτέλους θα μάθω αν οι Κινέζες το έχουν οριζόντιο!

Το Χονγκ Κογκ είναι κατά τη γνώμη μου η ομορφότερη πόλη του κόσμου.
Δεν υπάρχει πιο φαντασμαγορική εικόνα να το βλέπεις τη νύχτα από ψηλά.
Είναι η Νέα Υόρκη της Ανατολής...
Ουρανοξύστες, πλοία, λιμάνι, πλατείες, μαγαζιά, δρόμοι, όλα φωταγωγημένα.
Τ’ αεροδρόμιο στην άκρη της θάλασσας και τ’ αερόπλανο να ζυγιάζεται σαν τεράστιος αετός να κολλήσει τα γαμψά του νύχια στο έδαφος.
Οι δρόμοι πήχτρα απ’ αυτοκίνητα κι ανθρώπους.
Τα μαγαζιά ορθάνοιχτα μέρα-νύχτα.
Εδώ θα βρεις τα πάντα.
Ό,τι μπορεί να φανταστεί το μυαλό σου.
Θαρρείς πως όλος ο κόσμος της γης είναι μαζεμένος εδώ να.
Πολύ γουστάρω τις πόλεις-μωσαϊκά...
Από σήμερα και καθημερινά θα διαβάζεται το ... κινέζικο ημερολόγιό μου.

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Μπύρα με λεμόνι στο μπαλκόνι...

Χθες βράδυ καθόμουν στο μπαλκονάκι μου, απολάμβανα τη θέα της φωτισμένης Αθήνας και δοκίμαζα το νέο προϊόν της Άμστελ: μπύρα με λεμόνι! Μπλιάχ δηλαδή...
Μ' απασχολούσε το θέμα της μαθητείας και της διαρκούς αρχαριότητας.
Στον ορθόδοξο μοναχισμό η υπακοή έχει θεοποιηθεί.
Ο "πνευματικός πατέρας" θεωρείται ο ζωντανός κρίκος του αρχάριου με τον Ιησού.
Οι "γεροντάδες" απαιτούν απόλυτη υποταγή.
Κι οι "υποτακτικοί" βολεύονταν στην ισόβια πνευματική ανευθυνότητα και ανωριμότητα.
Προτιμούν την ανάπαυση και σιγουριά της παρουσίας του "γέροντα".
Αρνούνται πεισματικά να πάρουν πνευματικά ρίσκα.
Κατά τη γνώμη μου, πραγματικός "γέροντας" είναι εκείνος που την κατάλληλη στιγμή καταστρέφει το είδωλο που ο μαθητής έφτιαξε γι' αυτόν.
Μεθαύριο θα είμαι στο Χονγκ Κογκ.
Τα ξαναλέμε...

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

Τελευταία μέρα στη σκιά του Άθωνα...

Απόψε βρίσκομαι σε μετεωρισμό.
Η σκέψη μου ταξιδεύει στον κόσμο.
Αν υπάρχει και πού πόλεμος.
Στη δυστυχιά των ανθρώπων, στ’ αγαπημένα μου πρόσωπα.
"Να υπομένεις τον εαυτό σου", με συμβουλεύει κάποιος γέροντας.
"Να κάνεις υπομονή αποδεχόμενος την ανεπάρκειά σου"...
Μου ’ρχετε η σκέψη της υπέρβασης των συμβατικοτήτων.
Βρίσκω ασήμαντες τις ανάγκες μου κι ευτελείς τις επιθυμίες μου.
Νομίζω πως μόνο ένας εραστής της ησυχίας μπορεί να μιλήσει στο Θεό.
Να χτυπάει την πόρτα του κι εκείνος να ρωτά "ποιος είναι;".
Κι όσο λες "εγώ είμαι", η πόρτα να μην ανοίγει.
Κι όταν πεις "Εσύ είσαι!", η πύλη ν’ ανοίγει διάπλατα.
Σε τρεις μέρες τέτοια ώρα θα πετάω για Κίνα...

Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Κάνοντας διαλογισμό στα ριζά της Σιμωνόπετρας...

Ανασκοπώ τη ζωή μου.
Διαπιστώνω πως οι δύσκολες εποχές ήταν αυτές που μου ’δωσαν ώθηση για περαιτέρω εξέλιξη.
Όλα τα πράγματα στη ζωή μου έγιναν (ή δεν έγιναν) με μια συγκεκριμένη σειρά.
Που πάντα ταίριαζε και ήταν η καταλληλότερη για την πορεία μου...
Λες και με οδηγούσε ένας αυτόματος πιλότος.
Εν τω μεταξύ, όλες οι παιδικές μου προσευχές είχαν μείνει αναπάντητες.
Θυμάμαι πως πάνε πολλά χρόνια που απελπίστηκα κι εγκατέλειψα κάθε προσπάθεια να μιλήσω με το Θεό.
Το να επιθυμείς κάτι, το θεωρώ ανεκτό.
Το να ’χεις ανάγκη όμως, όχι!
Η ανάγκη σε φυλακίζει μ’ άλυτα δεσμά...