Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017

Χαμόγελο δελφινιού...

Ακούω το νερό στο μπάνιο να τρέχει. Ξαφνικά σταματάει. Σε λίγο τη βλέπω μπροστά μου ολόγυμνη. 
Είχα πολύ καιρό να τη δω με τα μαλλιά βρεγμένα. Την τελευταία φορά που προσπάθησα να χαρτογραφήσω το κορμί της χάθηκα...
"Σβήσε τα φώτα", μου λέει.
Αγκαλιαστήκαμε μες στο σκοτάδι. "Έχεις ωραίο σώμα", ψιθυρίζει. 
Περίεργο... έπρεπε να σβήσουμε τα φώτα για να το πει?
Μαζί της ταξιδεύω σε μέρη εξωτικά που δεν ταξίδεψα.
Λαμβάνω επιστολές που ποτέ δεν μου στάλθηκαν. 
Πίνω μπίρες που δεν με κέρασαν...
Ξημερώνει. Ακούω τη μέρα να 'ρχεται. 
Απολαμβάνω τους πρώτους κόκκους καφέ της μέρας.
Δεν ξέρω ποιες είναι πιο σκληρές: οι μέρες ή οι νύχτες?
Τις νύχτες οι άνθρωποι παλεύουν να ζήσουν. Και τις μέρες κάνουν τα πάντα για να πεθάνουν...
Έρχεται και κάθεται δίπλα μου. Ήταν γεμάτη όρεξη για τα πάντα...
"Πόσον καιρό είμαστε μαζί?", με ρωτάει.
"Δυο μήνες και κάτι χρόνια!", της απαντάω.
"Πότε θα με γνωρίσεις στους φίλους σου?".
Χαμογελώ...
Ως τώρα έχω γνωρίσει πολλές γοητευτικές γυναίκες. Οι περισσότερες ήταν άσχημες αλλά γοητευτικές. Τούτη δω είναι και γοητευτική και όμορφη!
"Θέλω να με γνωρίσεις στους φίλους σου", μου ξαναλέει. "Σας έβλεπα να μιλάτε, να τσακώνεστε, να φιλιώνεται και να τσουγκρίζετε τα ποτήρια σας στη βιβλιοθήκη του Βολανάκη και δεν σου κρύβω πως ένιωσα ζήλια και θαυμασμό"...
Την κοίταξα διερευνητικά στο πρόσωπο. Είχε το χαμόγελο του δελφινιού...
"Να σε ρωτήσω κάτι ακόμα?", μου ξαναλέει.
"Ρώτα"
"Τι θα προτιμούσες? Να έκανες έρωτα με την ωραιότερη γυναίκα του κόσμου χωρίς να το ξέρει κανείς. Ή να την κυκλοφορούσες παντού, να σας έβλεπαν όλοι και να σας θεωρούσαν ζευγάρι αλλά να μην κάνατε καθόλου σεξ?".
"Νομίζω πως η ματαιοδοξία νικάει την ηδονή".
"Αλλά και τα μυστικά είν' σαν τα εγκλήματα: τέλεια δεν υπάρχουν!"...

Δευτέρα 25 Δεκεμβρίου 2017

"Ημερολόγιο λιποταξίας" (147 - Ο Μωάμεθ ήταν ο "Μέγας Κωνσταντίνος των Αράβων"!

Το πρόσωπο του Μωάμεθ δεν το έχουν αναλύσει και εκτιμήσει αντικειμενικά οι Δυτικοί. 
Ο ιδρυτής του Ισλάμ είχε κυριολεκτικά οργώσει με τις καμήλες του την Αραβία, την Αίγυπτο και τη Συροπαλαιστίνη, είχε αποκτήσει μεγάλη εμπειρία και γνώριζε απ’ την καλή και την ανάποδη τους Εβραίους, τους χριστιανούς αλλά και τους ελληνίζοντες.
Ήταν απαίδευτος μεν αλλά σοφότατος. Συνέλαβε την ιδέα της πολιτικής ένωσης των αραβικών φυλών και αντιλήφθηκε τη σημασία μιας νέας θρησκείας ως συγκολλητικής ουσίας. 
Μιας θρησκείας που θα συγκέντρωνε ό,τι υψηλότερο είχαν να επιδείξουν οι υπόλοιποι μονοθεϊσμοί, ώστε κάθε πιστός των παλιών αυτών θρησκειών να βλέπει μέσα στη νέα θρησκεία τον δικό του εαυτό εξιδανικευμένο.
Ο Μωάμεθ ήταν "ο Μέγας Κωνσταντίνος" των Αράβων. Όπως ο Ρωμαίος αυτοκράτορας κατάφερε να συνενώσει τόσους λαούς, απ’ τη Σκωτία ως τη Μεσοποταμία, έτσι κι Μωάμεθ συνένωσε τις αλληλοσπαρασώμενες αραβικές φυλές ακολουθώντας την παλιά συνταγή: "μία θρησκεία-μία γλώσσα-μία νομοθεσία"...
Ο Μωάμεθ ασφαλώς και δεν ήταν "Προφήτης του Θεού". Αλλά ήταν ένας γίγαντας της ιστορίας, ένας τεράστιος μεταρρυθμιστής που εξύψωσε αφάνταστα το ηθικό και πνευματικό επίπεδο του λαού του. Σπάνια οι άνθρωποι πραγματοποιούν με τόση επιτυχία τα όνειρά τους...
Βρήκε την περσική και ρωμαϊκή αυτοκρατορία εντελώς εξασθενημένες και αποδιοργανωμένες. Ειδικά το λεγόμενο "βυζαντινό" κράτος ήξερε μόνο ν’ αρπάζει την παραγωγή και να φορολογεί αδίστακτα τους ανατολικούς λαούς, χωρίς να τους παρέχει και την παραμικρή ασφάλεια. 
Ο Μωάμεθ τους υποσχέθηκε φοροαπαλλαγές, σεβασμό των θρησκευτικών τους ελευθεριών και προσωπική ασφάλεια. Κι εκείνοι τον υποδέχθηκαν ως ελευθερωτή απ’ την αδίστακτη πολιτικοθρησκευτική εξουσία της Κωνσταντινούπολης. 
Η μισαλλοδοξία των μουσουλμάνων προς τους χριστιανούς και τους Εβραίους είναι μεταγενέστερο φαινόμενο, ξένο προς τις αραβικές παραδόσεις. Είναι μια διαστρέβλωση του Κορανίου που προήλθε απ’ το φανατισμό των μη Αράβων προσήλυτων.
Ο Μωάμεθ προστάτεψε τους υποτελείς του που δεν ήταν οπαδοί του Ισλάμ (εκτός των "ειδωλολατρών"). Και φρόντιζε να τους εφοδιάζει με ειδικά προστατευτικά γράμματα, όπως αυτό που χορήγησε το 624 στην Ιερά Μονή του Σινά που κατοχύρωσε για πάντα την αυτοτέλεια και την προστασία της από κάθε προσβολή...

Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

Συζήτηση με τον Κουφοντίνα! (ΛΒ’ - Οι "φιλικές ανακρίσεις" των Άγγλων)



Ψόνθο: Όσο κι αν προσπαθείς να εμφανίσεις τη δράση της 17Ν ως "αγγελική" και "καθαρή", υπάρχουν αρκετά σκοτεινά σημεία στην ιστορία σας. Π.χ. μετά τα χτυπήματα κατά του Διοικητή της Εθνικής Ττράπεζας Βρανόπουλου και του εφοπλιστή Περατικού, δημοσιεύσατε πολλά στοιχεία που ήταν απόρρητα και όλοι αναρωτιόντουσαν πού τα βρήκατε...
Κούφο: Μόλις ανέφερες δύο απ’ τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της μεταπολιτευτικής περιόδου. Ο Βρανόπουλος έπαιξε ρόλο-κλειδί στο ξεπούλημα της ΑΓΕΤ Ηρακλής σε μαφιόζικο επιχειρηματικό όμιλο. Υπήρχαν συγκεκριμένα στοιχεία για μίζες προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη και για προσπάθεια καταστροφής της ισχυρής ελληνικής τσιμεντοβιομηχανίας. Στον δε Περατικό δόθηκαν τζάπα τα Ναυπηγεία Ελευσίνας με επιπλέον κρατική επιχορήγησή του.  Για να τους βάλει λουκέτο σε τρία χρόνια.
Ψόνθο: Ναι, αλλά δεν απάντησες στην ερώτηση για την πηγή των πληροφοριών σας.
Κούφο: Οι πληροφορές δεν ήταν και τόσο απόρρητες και τις συγκεντρώναμε με πολύ κόπο. Πολύ μελέτη στις εφημερίδες και στον εξειδικευμένο τύπο, ψάξιμο σε αρχεία, τρέξιμο στο δρόμο, πολλές παρατηρήσεις και εφευρετικότητα.
Ψόνθο: Καλά, δεν μπορώ να πω ότι με έπεισες, αλλά πάμε παρακάτω. Κομβικής σημασίας ήταν η εκτέλεση του Άγγλου ταξίαρχου Σόντερς τον Ιούνιο του 2000. Πολλοί λένε πως αυτή ήταν η αρχή του τέλους της 17Ν.
Κούφο: Η εκτέλση Σόντερς ήταν όντως ιστορικό γεγονός. Ήταν ο πρώτος Άγγλος στρατιωτικός που σκοτώνεται στην Αθήνα μετά τα Δεκεμβριανά. Αυτό προκάλεσε την άμεση εμπλοκή των αγγλικών υπηρεσιών στις σχετικές έρευνες. Μιλάμε για μυστικές υπηρεσίες εξειδικευμένες στην αντάρτικη δράση και στις βρόμικες επιχειρήσεις.
Ψόνθο: Διαπιστώσατε κάποια μεγαλύτερη πίεση;
Κούφο: Οι Άγγλοι έριξαν μεγάλο βάρος στη δημιουργία ισχυρού προπαγανδιστικού μηχανισμού. Σε συνεργασία με το εκδοτικό κατεστημένο και, δυστυχώς, αρκετών διανοουμένων της "φιλήσυχης Αριστεράς". Η 17Ν έπρεπε να κατασυκοφαντηθεί, να χάσει τη λαϊκή της απήχηση, να εμφανιστεί σαν εγκληματική οργάνωση που εκτελεί "φιλειρηνιστές" αξιωματικούς. Παράλληλα άρχισε μια γιγανιαία προσπαθεια αναζήτησης καταδοτών μέσω των περιβόητων "φιλικών ανακρίσεων".
Ψόνθο: Τι ήταν πάλι αυτές;
Κούφο: Στελέχη των μυστικών υπηρεσιών προσέγγιζαν με διάφορα προσχήματα αριστερούς που κατά το παρελθόν  είχαν κάποια σχέση με ομάδες δυναμικής δράσης, κυρίως επί χούντας. Είτε με συγκαλυμένες απειλές είτε με υποσχέσεις προσπαθούσαν να τους αποσπάσουν διάφορες πληροφορίες. Φυσικά αυτό δεν μας άγγιξε αλλά αποκάλυψε τον ξεπεσμό ενός μεγάλου τμήματος της αριστερής διανόησης. Αντί να βγει με θάρρος να καταγγείλει το γεγονός, είτε συνεργάστηκε με τους ξένους πράκτορες είτε, στην καλύτερη περίπτωση, τους ανέχτηκε...

Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου 2017

Αναρχοκομμουνιστικά καβλαντίσματα...

Γιατί, ρε γαμώ το, τις καλύτερες γκόμενες (ή, τουλάχιστον, αυτές που στην αρχή θεωρούμε "καλύτερες γκόμενες") να τις γνωρίζουμε λίγο πριν τα πενήντα?
Είχαμε πολλά κοινά σημεία με την τύπισσα. Ως και ιδεολογική ταύτιση. Γεννημένη αναρχοκομμουνίστρια.
Παίρναμε τις κάρτες απεριορίστων διαδρομών μας, καβαλάγαμε το τραμ από Σύνταγμα και πιάναμε παραλία Γλυφάδας. Νοικιάζαμε μια βαρκούλα και κόβαμε βόλτες ως το Φάληρο. Τραγουδάγαμε Θεοδωράκη, αντάρτικα, γελάγαμε και φιλιόμασταν.
Στο ΣΕΦ κατεβαίναμε στα βραχάκια κι αρχίζαμε το χαμουριλίκι. Γλωσσόφιλα, χουφτώματα στ' απόκρυφα, ερεθιζόμασταν, αλλά ως εκεί... 
Εμμέσως πλην σαφώς μου ξεκαθάρισε πως ήταν παρθένα κι ότι δεν είχε σκοπό να κάνει τίποτα πριν τον γάμο. Προερχόταν, βλέπετε, απ' τις παλιές κομμουνιστικές οικογένειες, τις πουριτανικές και ολίγον ηθικά υποκριτικές...
Όμορφη δεν τη λες, αλλά ήταν τρυφερούδι, χαριτωμένο και πρόσχαρο. Καμιά σχέση με κάτι γκομενάρες που εκπέμπουν αρνητικότητα και ξινίλα...
Φυσικά, εγώ πήγαινα και σε πουτάνες, για το ξεμπλοκάρισμα. Το ήξερε, το καταλάβαινε, το ομολόγησα και μόνος μου. Δεν θύμωσε. Απλά με αποκαλούσε "επιδερμικό" κι "ασυνειδητοποίητο"!
Σύντομα το πήρα απόφαση πως δεν πήγαινε άλλο. Είχαν αγανακτήσει ακόμα κι οι μπανιστιρτζήδες της παραλίας. 
Άρχισα να μην την πολυγουστάρω, δεν με συγκινούσε ιδιαίτερα, με τσάτιζε που αρνιόταν ακόμα και τα "προκαταρκτικά".
Ένα απόγευμα, στο ξύλινο γεφυράκι του Εθνικού Κήπου, δεν άντεξα και το πέταξα.
- Σε αφήνω ελεύθερη!
- Τον εαυτό σου θες να ελευθερώσεις...
- Πες το όπως θες, απλά δεν πάει άλλο.
Την επόμενη μέρα στην μπυραρία, μετά το τρίτο ποτήρι, ο κολλητός μου έβγαλε το συμπέρασμα:
"Γι' αυτό δεν σου καθόταν, ρε μαλάκα. Είχε καταλάβει πως δεν την αγαπούσες!"

Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2017

Τι πρέπει να ξέρουμε για την Κατοχή (ΙΓ’ - Οι πρώτες μαζικές αντιδράσεις)

61) Το ΕΑΜ ιδρύθηκε στις 27 Σεπτ. 1941 με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και τη συμμετοχή της Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας και των κομμάτων Σοσιαλιστικού και Αγροτικού. Η συνεργασία αυτή δεν ήταν κάτι νέο. Τα ίδια κόμματα είχαν συμπράξει το 1935 στη συγκρότηση του Παλλαϊκού Μετώπου. Και στη μεταξική περίοδο είχαν δημιουργήσει το Αντιδικτατορικό Μέτωπο Νέων με την επιπλέον  συμμετοχή της Φιλελεύθερης Νεολαίας και του Προοδευτικού Κόμματος του Καφαντάρη. Ήδη απ’ τον Ιούλιο 1941 λειτουργούσε το Εθνικό Εργατικό Απελευθερωτικό Μέτωπο με κύριο στόχο ν’ αντικαταστήσει τις δοσιλογικές οργανώσεις της ΓΣΕΕ.
62) Την πρώτη περίοδο το ΕΑΜ δυσκολεύτηκε να δημιουργήσει μαζικές οργανώσεις. Ο καθημερινός αγώνας επιβίωσης και τα δυσάρεστα νέα απ’ τα μέτωπα αποθάρρυναν πολλούς απ’ την ανάπτυξη αντιστασιακής δράσης. Φυσικό ήταν οι πρώτοι πυρήνες του ΕΑΜ να ταυτίζονται με τους αντίστοιχους του ΚΚΕ. Απ’ το καλοκαίρι όμως του 1942 το ΕΑΜ άρχισε να μαζικοποιείται, δημιουργώντας στο ΚΚΕ υπαρξιακό πρόβλημα καθώς ήταν ανέτοιμο θεωρητικά και οργανωτικά να μετατραπεί από ένα κόμμα στελεχών σε λαϊκό κίνημα.
63) Απ’ το καλοκαίρι του 1942 αρχίζει η επισιτιστική βοήθεια του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού. Η ζωή αρχίζει να ξαναβρίσκει μια σχετική κανονικότητα που δημιουργεί τις συνθήκες ενεργότερης συμμετοχής των κατοίκων της Αθήνας στο αντιστασιακό κίνημα. Ταυτόχρονα όμως αναβαθμίζεται και ο ρυθμιστικός ρόλος του Κράτους που είχε εντελώς χαθεί τον πρώτο χρόνο της Κατοχής. Έτσι, δεν είναι και λίγοι αυτοί που συσπειρώνονται γύρω απ’ τις κατοχικές κυβερνήσεις επιδιώκοντας να εξυπηρετήσουν τα όποια συμφέροντα και φιλοδοξίες τους (εργολάβοι, στρατιωτικοί, μαυραγορίτες, επιχειρηματίες κ.λπ). Έτσι, σταδιακά αρχίζουν να διαμορφώνονται τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα που λίγο αργότερα θα προσπαθήσουν να λύσουν βίαια τους λογαριασμούς τους...
64) Το πρώτο ισχυρό πλήγμα που δέχθηκε η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου δεν προήλθε απ’ τους παραδοσιακούς χώρους κοινωνικής αναταραχής, αλλά απ’ τον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό. Στις 12 Απριλίου 1942 ξεσπά απεργία των δημοσίων υπαλλήλων που αιφνιδιάζει την κυβέρνηση, η οποία αντιδρά υπερβολικά χαρακτηρίζοντάς την "πραξικόπημα" και διώκοντας τους πρωταγωνιστές της.
64) Λίγες μέρες μετά την απεργία των Δημ. Υπαλλήλων, το ΕΑΜ και άλλες οργανώσεις αποφασίζουν να γιορτάσουν την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου. Ξεκινάει μια μεγάλη πορεία απ’ την πλατεία Εξαρχείων, με πρωταγωνιστές φοιτητές, μαθητές και αναπήρους του αλβανικού μετώπου. Μέσω της οδού Σόλωνος καταλήγει στην πλατεία Κολωνακίου και κατατίθενται στεφάνια στους ανδριάντες των ιδρυτών της Φιλικής Εταιρείας. Η συγκεκριμένη εκδήλωση ήταν πολύ μαζικότερη εκείνης της 28ης Οκτωβρίου 1941.

Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2017

"Ημερολόγιο λιποταξίας" (146 - Ο Μωάμεθ θα μπορούσε να γίνει χριστιανός Απόστολος!

Το Ισλάμ στο ξεκίνημά του είχε δείξει σεβασμό στους "πιστούς τις Βίβλου", δηλαδή στους Εβραίους και στους Χριστιανούς. Και είχαν εξαιρεθεί, μαζί με τους Ζωροάστρες, από τις πιέσεις και οικονομικές υποχρεώσεις που είχαν επιβληθεί σε όσους επέμεναν στις παγανιστικές τους πεποιθήσεις. 
Άλλωστε, οι Χριστιανοί και Εβραίοι αποτελούσαν την κοινωνική και οικονομική ραχοκοκαλιά της προϊσλαμικής Αραβίας.
Όπως αναγνωρίζει κι ο ιστορικός Βασίλιεφ, το αντιχριστιανικό μένος των μουσουλμάνων είναι μεταγενέστερο φαινόμενο, ξένο προς τα αραβικά ήθη, αποτέλεσμα μάλλον κάποιων ιστορικών συγκυριών αλλά και του φανατισμού ξένων-μη Αράβων προσήλυτων. 
Μέχρι σχεδόν και τον 9ο αιώνα οι χριστιανικές κοινότητες στο Χαλιφάτο απολάμβαναν σχεδόν πλήρη αυτονομία. Κι εκατοντάδες χριστιανοί προσλαμβάνονταν για να στελεχώσουν την κρατική γραφειοκρατία.
Είναι γεγονός πως κι ο ίδιος ο Μωάμεθ ήρθε σε επαφή και γνώρισε έναν παρηκμασμένο Χριστιανισμό. Η κοντόφθαλμη πολιτική της Ανατολικής Εκκλησίας, με την ασυμβίβαστη καταδίκη και τις σκληρές διώξεις των Μονοφυσιτών και Νεστοριανών ουσιαστικά απέκοψε απ’ τον ρωμαϊκό κορμό τις τεράστιας σημασίας επαρχίες της Συρίας-Παλαιστίνης-Αιγύπτου.
Η ταπεινωτική μεταχείριση των λαών των νοτίων Επαρχιών τους μετέτρεψε σε εχθρούς της Αυτοκρατορίας. Κι αυτοί υποδέχθηκαν τους Άραβες ως απελευθερωτές. Κι αρκετοί απ’ τους Χριστιανούς των επαρχιών αυτών εντάχθηκε τόσο στο στρατό όσο και στη διοικητική μηχανή του Χαλιφάτου.
Το Ισλάμ θεωρήθηκε ως απλοποιημένος και μεταρρυθμισμένος χριστιανισμός. Μην ξεχνάμε πως κι ο Ιωάννης Δαμασκηνός δεν θεωρούσε το Ισλάμ νέα θρησκεία αλλά μια ακόμα χριστιανική αίρεση. 
Στα πλαίσια αυτά πολλοί χριστιανοί των κατακτηθέντων περιοχών ασπάστηκαν με μεγάλη ευκολία το Ισλάμ. Κάτι ανάλογο με τους μαζικούς εξισλαμισμούς των βαλκανικών λαών την Οθωμανική περίοδο όπου οι ιεραπόστολοι Μπεκτασήδες-δερβίσιδες στη λαϊκή συνείδηση δεν διέφεραν απ’ τους χριστιανούς καλογέρους...
Αν ο Μωάμεθ γνώριζε μια ζωντανή και ακμαία χριστιανική Εκκλησία, με ισχυρούς δεσμούς και ρίζες στις τοπικές κοινωνίες, ίσως ν’ ακολουθούσε διαφορετική πορεία. Κάποιοι πιο τολμηροί υποστηρίζουν πως κάτω από άλλες συνθήκες ο Μωάμεθ δεν θα ίδρυε το Ισλάμ αλλά θα εντάσσονταν στη χριστιανική Εκκλησία και θα προσπαθούσε να την υπηρετήσει και να τη διορθώσει.
Σε ανάλογη παρακμή βρισκόταν κι η εβραϊκή θρησκεία. Γι’ αυτό και πολλοί Εβραίοι, και κυρίως Σαμαρείτες, θεώρησαν τον Μωάμεθ ως τον αναμενόμενο Μεσσία.
Τεράστιες ιστορικές ευθύνες έχει κι ο αρμενικής καταγωγής Ρωμαίος αυτοκράτορας Ηράκλειος. Επέλεξε την μετωπική και καταστροφική σύγκρουση με την Περσία, κι επιπλέον ακολούθησε μια σκληρή κι αδιάλλακτη εσωτερική πολιτική πιέζοντας κυρίως τους Εβραίους και τις άλλες θρησκευτικές και αιρετικές μειονότητες ν’ ασπασθούν το επίσημο δόγμα. 
Όλοι αυτοί, ακόμα κι Αρμένιοι μονοφυσίτες, συσπειρώθηκαν γύρω απ’ τους Άραβες και πολέμησαν μαζί τους κατά του ρωμαϊκού στρατού στην καθοριστικής σημασίας μάχη του Ιερομίακα (636 μ.Χ) όπου χάθηκε οριστικά η Συρία.

Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2017

Ο οργασμός μας ένα ξωκκλήσι στο γκρεμό...

Τη γνώρισα στα σιχαμένα σοκάκια της νύχτας και της κόκας. Ανάμεσα σε φουσκωτούς μπράβους και ντοπαρισμένους γιάπηδες.
Αυτή ήταν εξαρτημένη απ’ τη σκόνη κι εγώ απ’ το μουνί της.
Αυτή η γυναίκα που μου δίνει ζωή κι ενέργεια κινδυνεύει να γίνει ο εφιάλτης μου.
Αρνείται να κατανοήσει πως το παιχνίδι με την κόκα κρύβει πολύ πόνο. Άλλοτε σε φέρνει στα ουράνια κι άλλοτε σε ρίχνει στα τάρταρα. 
Στην αρχή νιώθεις μια γλυκιά διέγερση, μια ευστροφία, ένα τσίτωμα των αισθήσεων. Αλλά αυτό είναι εφήμερο. Αν δεν ξαναπιείς αρχίζει ο κατήφορος...
Την παρατηρώ να τραβάει επί τόπου μια μυτιά. Το δεξιό ρουθούνι της ματώνει. Αυτό συμβαίνει συχνά. Τα αγγεία σπάνε απ’ τη κόκα.
Σε λίγα λεπτά μεταμορφώθηκε σε άλλο άνθρωπο. Απέκτησε πάλι τη λάμψη και την αίγλη της μοιραίας γυναίκας που ερωτεύτηκα όταν την πρωτοείδα.
Αλλά μόλις ξαναμείνει χαρμάνα μου επιτίθεται. Μου καταλογίζει ευθύνη για το παραμικρό. Και φυσικά για τα στερητικά της. 
Θέλει κόκα και τη θέλει τώρα. Δεν τη νοιάζει πόσο επικίνδυνο είν’ αυτό για μένα. Απλά είναι χάλια, πρέπει να πιει, κι εγώ να κόψω το λαιμό μου να της βρω.
Βρίσκω μια καλή "άκρη" και καβατζάρω σούπερ ποιότητα και ποσότητα. Μου το έδωσαν συσκευασμένο σε πλαστικό. Για να μπορώ να το καταπιώ αν κάτι πάει στραβά. 
Πολύ επικίνδυνο γμτ. Αν τα στομαχικά υγρά σπάσουν τη συσκευασία πεθαίνεις αμέσως από δηλητηρίαση...
Όταν της το πήγα διέκρινα μια σπίθα θανάτου στο βλέμμα της. Είχε αρχίσει να ψιλοπαρανοεί. Μου μιλούσε για το Θεό και πως τη συμβουλεύεται πριν πάρει κρίσιμες αποφάσεις...
Τραβάει μια γερή ρουφηξιά. Τα πνευμόνια της ανοίγουν, ο σφυγμός επιταχύνεται, το μυαλό και το κορμί ξυπνάνε.
Η μουσική στο τέρμα και τα κορμιά στο πάτωμα. Όλα γίνονται ένα κουβάρι. Χέρια, μαλλιά, δόντια, νύχια. Ο οργασμός μας ένα ξωκκλήσι στο γκρεμό...
Δεν ξέρω πώς ακριβώς λειτουργεί βιολογικά, αλλά πάντα μετά το χύσιμο κάνω τις πιο ορθολογικές σκέψεις.
Και τώρα αντιλαμβάνομαι το αδιέξοδό μου. Η κόκα είναι ο "τρίτος" στη σχέση μας. Χωρίς αυτή δεν θα είχαμε καν σχέση.
Το τέλος της σχέσης μας έρχεται με σπασμένα τα φρένα. Έχω κάποιο λόγο να το καθυστερήσω;
Με κούρασε ο ρόλος του προστατευτικού άντρα.
Είμαι έτοιμος να προτείνω το χωρισμό αλλά ανέτοιμος να τον ζήσω...

Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2017

Συζήτηση με τον Κουφοντίνα! (ΛΑ’ - Να ποια ήταν τα λάθη μας!


Ψόνθο: Τις προάλλες μας έλεγες πως για την αποτυχία σας φταίει η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, το παγκόσμιο πισωγύρισμα, οι εργάτες που ενσωματώθηκαν στο σύστημα, η προδοσία της Αριστεράς. Πως εσείς προβλέψατε τις εξελίξεις και παλέψατε να τις ανατρέψετε, πως κάνατε το καλύτερο δυνατό. Αυτά μου ακούγονται πολύ αυτοδικαιωτικά. Είναι μια ηρωική αφήγηση, σχεδόν όλα ήταν σωστά καμωμένα...
Κούφο: Κατ’ αρχήν μη μου ζητάς ν’ απαρνηθώ την ίδια μου την ιστορία. Παλεύαμε όχι για μας αλλά για τη μεγάλη υπόθεση της απελευθέρωσης των ανθρώπων. Η 17Ν δεν χτυπήθηκε από την παντοδυναμία του εχθρού. Ούτε απ’ το τυχαίο, που άλλωστε πάντα παίζει κάποιο ρόλο στην ιστορία. Η 17Ν χτυπήθηκε από μέσα.
Ψόνθο: Υπονοείς κάποια εσωτερική προδοσία ή τα σοβαρά λάθη της Οργάνωσης;
Κούφο: Εσωτερική προδοσία δεν υπήρχε. Είμασταν απόλυτα στεγανοποιημένοι και έμπιστοι. Αλλά κάναμε δύο μεγάλα λάθη. Το πρώτο ήταν πως παραμελήσαμε τη μακροπρόθεσμη μαζική πολιτική δουλειά. Δώσαμε έμφαση στην ομοιογένεια, στη μονολιθικότητα και στην ευελιξία. Περιορίσαμε έτσι το εύρος της πολιτικής μας παρέμβασης. Αποφύγαμε τη "δουλειά μυρμηγκιού", δεν χτίσαμε επάλληλους κύκλους υποστήριξης κι έτσι την κρίσιμη ώρα βρεθήκαμε χωρίς εφεδρείες και δίκτυα προστασίας.
Ψόνθο: Και το δεύτερο λάθος;
Κούφο: Ότι επιλέξαμε λάθος τρόπο επίλυσης των εσωτερικών αντιθέσεων. Αντί για διαρκή συζήτηση, συντροφική κριτική και ειλικρινή αυτοκριτική, προτιμήσαμε την αποχώρηση της κάθε μειοψηφίας. Έτσι γλιτώσαμε μεν τη θεωρητικολογία αλλά χάναμε σε πολλά επίπεδα: στη θεωρία, στην εμπειρία, στην πρόσβαση στο μαζικό κίνημα...
Ψόνθο: Το 1992, στην κορύφωση της δράσης σας, σε μια ανακοίνωση εμφανιστήκατε κάπως πεσιμιστές. Λέγατε πως και μόνη η ύπαρξη της 17Ν ήταν μια επιτυχία. Μια χρυσή εφεδρεία σε περίπτωση κρίσης μεγάλων διαστάσεων. Τελικά, εκείνη την περίοδο τι επιλογές είχατε;
Κούφο: Παρά τις τεράστιες επιτυχίες μας, είχαμε αντιληφθεί πως το περιβάλλον ήταν δυσμενέστατο και πως το αντάρτικο πόλεως δεν αρκούσε. Η πρώτη επιλογή, την οποία επέλεξαν αρκετά μέλη μας, ήταν η αποστράτευση και ιδιώτευση. Η δεύτερη ήταν η συνέχιση της ίδιας, μάλλον αδιέξοδης, στρατηγικής και η κλιμάκωσή της. Κατά τη γνώμη μου σωστή ήταν μια τρίτη επιλογή που τελικά δεν ακολουθήσαμε: την επανεκτίμηση της μέχρι τότε πορείας μας, τον εντοπισμό των αδυναμιών του βασικού μας σχεδίου και τη δημιουργία αναγκαίων οργανωτικών δεσμών με το λαϊκό κίνημα. Πάντως, μια κάποια αναπροσαρμογή έγινε. Γι’ αυτό και μειώσαμε τον αριθμό των ενεργειών μας κι ας είχαμε την υποδομή και την τεχνογνωσία για περισσότερα και μεγαλύτερα χτυπήματα.

Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου 2017

Είμαι ο πρώτος εν Ελλάδι κομμουνιστής! Θα σέβεστε! (Β’) - Ήρθε ο Λειβαδίτης στον ύπνο μου!

Διάβασε την προηγούμενη ανάρτηση ο μακαρίτης ο Τάσος Λειβαδίτης, κι όσο να ’ναι φρίκαρε το άτομο. "Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος, και μάλιστα κομμουνιστής σαν κι εσένα, να ζει 250 χρόνια;".
Ήρθε, λοιπόν, στον ύπνο μου γεμάτος περιέργεια αλλά και με κάποια επιτιμητική διάθεση. Κι άρχισε να μιλάει ποιητικά, όπως έγραφε...
- Ήλθα να μιλήσουμε απλά,
όπως ξεκουμπώνει κανείς το πουκάμισό του
και δείχνει ένα παλιό σημάδι.
Όπως κρυώνει ο αγκώνας σου, 
γυρίζεις και βλέπεις ότι είναι τρύπιος.
Όπως κάθεται στην πέτρα ένας σύντροφος
και μπαλώνει την φανέλα του.
- Κοίτα, Τάσο, δεν το ’χω το ποιητικό αλλά δεν πρόκειται να κομπλάρω. Είμαι κωλοπετσωμένος και δεν μασάω από μελό και τουπέ. Και δεν φταίω σε τίποτα αν εσύ πέθανες στα 65 σου κι εγώ ζω ακόμα. Είμαι φαίνεται γερή κράση!
- Εμάς η ζωή μας ήταν ένα τσόφλι αυγού
κάτω απ’ τις αρβύλες τους.
Η πίκρα έριχνε στα μάτια μας
μια χούφτα καρφιά.
- Ωχ, εσύ έμεινες κολλημένος στη Μακρόνησο. Οκ, πέρασα κι εγώ κάτι φεγγάρια από κει αλλά έκανα τη δηλωσούλα μου και τη σκαπούλαρα. Σιγά μη γινόμουν τσόφλι να με πετάει ο κάθε κομπλεξικός.
- Και πώς αρνήθηκες το ξεροκόμματο που μοιράσατε είκοσι άνθρωποι;
Πώς αρνήθηκες το Νικόλα; 
(τραγουδούσε μάθαμε καθώς τον πυροβολούσαν).
Εσύ έφυγες, αλλά δεν είχες λάμπα,
δεν είχες που ν’ ακουμπήσεις τ’ όνειρό σου,
ένα σύννεφο σκέπαζε τα μάτια σου.
- Το έκανα όμως με εντολή της Καθοδήγησης και συνέχισα τον αγώνα έξω, στην κοινωνία, ενώ εσείς οι "αμετανόητοι" απλά χτυπάγατε το κεφάλι σας στον τοίχο. Έτσι δεν είναι σύντροφε;
- Μη με λες σύντροφο,
έχω έναν σταχτί ουρανό μέσα μου.
Ένας σύντροφος πρέπει να ζήσει μιαν άλλη ζωή,
και να πεθάνει απλά...
Αυτά είπε ο Τάσος, έσβησε το τσιγάρο του στη μύτη του παπουτσιού του και φεύγοντας άφησε δυο χνάρια που σε λίγο τα ’σβησε η βροχή...

Τρίτη 5 Δεκεμβρίου 2017

Οι Κυριακές μου ξεσυννέφιασαν επιτέλους!

Κάποτε οι Κυριακές μου ήταν αποκλειστικά γήπεδο και Θρύλος. Τώρα που μεγάλωσα έχουν κάπως εμπλουτιστεί. 
Κάποιοι λένε πως έγινα συντηρίκλα, πως κατά βάθος άρχισα να γουστάρω την οικογενειακή ζωή, πως άρχισα να ξοφλάω...
Συνήθως τις Κυριακές ξυπνάω πολύ νωρίς. Και νιώθω πως ζω μέσα σ’ ένα ξένο πρωινό. 
Ετοιμάζω τον πιο γλυκό καφέ χωρίς ζάχαρη, κάθομαι στο παράθυρο, αγναντεύω τη θέα και κάνω διάφορα τολμηρά επιχειρηματικά σχέδια. Όπως, π.χ., να εμφιαλώσω αέρα κοπανιστό...
Πριν τις 12 πάω στο ουζερί της πλατείας Θεάτρου. Μ’ αρέσει έτσι άδειο κι αμίλητο που ’ναι αυτή την ώρα. 
Έχει μια κατάθλιψη που αν κάτσεις λίγο παραπάνω θα μεθύσεις, δεν γίνεται αλλιώς...
Κουνάω τα παγάκια στο ουζοπότηρο, έτσι για ν’ ακουστεί το κουδούνισμα. Και φοράω τη μπουφανιά με ειδικό τρόπο ώστε να μη φαίνονται τα καψίματα απ’ τις γόπες.
Αμίλητος σαν τον Βούδα παρακολουθώ τα ναυάγια‘ να παρελαύνουν. Εδώ τα χρόνια κι οι ώρες έχουν καταδικαστεί ισόβια κι οι θαμώνες παλεύουμε να τα λευτερώσουμε...
Κάποιος προσπαθεί να μου πει κάτι αλλά μετά το τρίτο καραφάκι ψιλοχάνω επαφή. Εκείνος επιμένει. Το Χριστό του... θα πρόκειται για κάτι σπουδαίο για να μην με αφήνει στην ησυχία μου...
Στο σημείο που τα βλέπω όλα μέσα από μια ιδιωτική ομίχλη και αφαιρώ τις περιττές λεπτομέρειες απ’ το οπτικό μου πεδίο, έρχεται κι εκείνη. 
Δεν έχει σταθερή ώρα, αλλά πάντα κάθε Κυριακή θα έρθει. Τελικά, είναι η μόνη παρουσία που σώζει την παρτίδα. Που κάνει τη Δευτέρα, που πλησιάζει λεπτό με λεπτό, λιγότερο τρομαχτική.
Μοιάζει με κύκνο που ήρθε στο κωλοχανείο της ζωής μου για να την ομορφύνει κι όχι να την χορτάσει. 
Μέχρι πρόσφατα ένιωθα προδομένος απ’ την κωλοκοινωνία που μπορεί και τα βγάζει πέρα και χωρίς εμένα. Αλλά όταν έπεσε στο δρόμο τούτο το "κυκνάκι" εξαφανίστηκε από το στόμα μου η γεύση του χαλασμένου γλυκού...
Αν δεν την είχα, μόλις σουρούπωνε θα τράβαγα κατά το σταθμό Λαρίσης μήπως κι έπεφτα πάνω σε κανένα άστεγο γυναικάκι, ελπίζοντας να συμπέσουν τ’ ασύμπτωτα.
Θα την πάγαινα σε κάποιο απ’ τα παράνομα ξενοδοχεία της περιοχής, με σεντόνια σταμπαρισμένα από μπαγιάτικο σπέρμα, που μυρίζουν απορρυπαντικό. 
Ζώντας μίζερη ζωή είναι επόμενο να ερωτεύεσαι και μίζερα. Γρήγορο γδύσιμο μέσα στην παγωνιά, κουκούλωμα με μουχλιασμένες κουβέρτες, άτσαλο σμίξιμο...
Κάποτε τις Κυριακές έλεγα πότε επιτέλους να ξημερώσει να τελειώνουμε και μ’ αυτή τη μέρα. 
Αλλά τώρα, με το "κυκνάκι", άλλαξε η ζωή μου. Δεν έχω σκοπό να ξανακάνω έρωτα σε σκουπιδότοπους. Έπαψα να αισθάνομαι σαν ένα σκουπίδι, έστω κι αγαπημένο σκουπίδι (υπάρχουν και τέτοια).
Το τρυφερούδι κάθεται απέναντί μου, το κερνάω μπυρίτσα, την ρουφάει ηδονικά σταυρώνοντας και ξεσταυρώνοντας τα πόδια. Αυτά τα ψαλιδόμπουτια πολύ με καυλώνουν...

Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 2017

Είμαι ο πρώτος εν Ελλάδι κομμουνιστής! Θα σέβεστε! (Α’)

Γιορτάσατε φέτος τα 100 χρόνια απ’ την Οκτωβριανή Επανάσταση γατάκια; Σταθείτε προσοχή μπροστά μου, δείξτε σέβας και μην ξεχνάτε πως όλη η δική σας ζωή είναι μια μέρα δική μου!
Εγώ είμαι ο πρώτος εν Ελλάδι κομμουνιστής, απ’ την εποχή ακόμη που ο Ιμπραήμ διαγούμιζε τον Μωριά. Πάνε κοντά 200 χρόνια, αλλά έτσι είμαστε εμείς οι γνήσιοι κομμουνιστές. Απέθαντοι!
Από πού να ξεκινήσω; Εγώ έγινα κομμουνιστής στο Παρίσι, δίπλα στον Σαιν Σιμόν, κει γύρω στα 1800. Στην παρέα μας ήταν αρκετοί Έλληνες, ο Κοραής, οι Σούτσοι κι ο Φραγκίσκος Πυλαρινός, αν θυμάμαι καλά...
Ο Κομμουνισμός δεν άρχισε με τον Λένιν αλλά ούτε και με τον κολλητό μου τον Σαιν Σιμόν. Αν πάμε στα παλιά χρόνια θα βρούμε τον επαναστάτη Σπάρτακο. Ακόμα κι οι Χριστιανοί καρακομμουνιστές ήταν.
Κι ένας δομινικανός καλόγερος, που έζησε στο 1600, ο Τομάσο Καμπανέλλα, στο βιβλίο του "Πολιτεία του Θεού" περιγράφει μια ιδανική θεοκρατική κομουνιστική κοινωνία. Αργότερα δυο άλλοι Γάλλοι μοναχοί υποστήριξαν έναν εξισωτικό κομμουνισμό, για να φτάσουμε στον Σαιν Σιμόν, τον Φουριέ, τον Όουεν και μετά στους Μαρξ και Ένγκελς.
Εγώ ήρθα στην Ελλάδα παρέα με τον άλλον σαινσιμονιστή και φιλέλληνα, τον γιατρό Μπαγί, το 1825.
Ήμουν στο Ναύπλιο στις 18 Ιανουαρίου 1828 που ο κυβερνήτης Καποδίστριας προσπάθησε ν’ αποβιβαστεί στην πόλη, αλλά λόγω της υψηλής εγκληματικότητας και των εμφυλίων συγκρούσεων, κατέφυγε στην Αίγινα. Αυτό δεν το ξέρουν οι περισσότεροι Έλληνες. Πρώτη πρωτεύουσα του κράτους ήταν το Ναύπλιο, αλλά πρώτη έδρα της ελληνικής κυβέρνησης η Αίγινα.
Εκείνη την εποχή το Ναύπλιο ήταν ένα μάτσο ερείπια. Παντού κυκλοφορούσαν ζητιάνοι, ανάπηροι πολέμου και ληστοσυμμορήτες. Πού να τολμήσει να κατέβει απ’ το πλοίο ο κόντες...
Το 1832 κατέφυγαν στο Ναύπλιο πολλοί Γάλλοι σαινσιμονιστές, όταν άρχισε ο διωγμός τους στη Γαλλία. Αυτοί, μαζί με μένα, ήταν οι πρώτοι εν Ελλάδι κομμουνιστές. 
Στους επόμενους αιώνες η Γαλλία θ’ ανταποδώσει τη φιλοξενία, παρέχοντας άσυλο σε όλους τους Έλληνες πολιτικούς εξόριστους.
Αλλά έτσι όπως τα πετάω στο ξεκούδουνο κι ανακατωμένα, μάλλον σας μπέρδεψα. 
Πρέπει να στρώσω κώλο και να γράψω όλη την ιστορία της ζωής μου, από τότε που έγινα κομμουνιστής, το 1800, μέχρι σήμερα.