Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2017

Λίγες μέρες στους γυφτομαχαλάδες της Αττικής...

Λίγα μόλις μέτρα απ’ τις γραμμές του Προαστιακού κι η μυρωδιά απ’ τα καλώδια που καίγονται σου γυρίζει τ’ άντερα.
Πολλές οι παράγκες, λίγα τα κανονικά σπίτια, κι απ’ αυτά ελάχιστα έχουν νερό και φως. Οι κάτοικοι κλέβουν ρεύμα απ’ τις κολόνες της ΔΕΗ και σπάνε τις σωλήνες της ΕΥΔΑΠ για να πάρουν νερό.
Πιτσιρικάδες οδηγούν παπάκια και προέφηβοι σπινιάρουν στους χωματόδρομους με αγροτικά και τρίκυκλα.
Λίγο πιο πέρα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Σε ετοιμόρροπες παράγκες ζουν καμιά πενηνταριά οικογένειες "αλβανόγυφτων". Παιδάκια παίζουν ξυπόλυτα στις λάσπες, οι γάτες φοβούνται τους αρουραίους κι ο αέρας σκορπάει σακούλες και οτιδήποτε άλλο κουβαλούν απ’ τη χωματερή, περίπου δυο χιλιόμετρα μακρύτερα...
Το βράδυ σε ξυπνούν πυκνοί πυροβολισμοί. Εννοείται πως δεν ανοίγεις παράθυρα να δεις τι συμβαίνει. 
Κάποιοι τσιγγάνοι έρχονται στην περιοχή μόνο για να κάνουν τις βρωμοδουλειές τους με την πρέζα και μετά γυρίζουν στις βίλες τους στα βόρεια προάστια.
Στο συνοικισμό υπάρχουν κάποιοι ματσωμένοι απ’ το εμπόριο ναρκωτικών και όπλων, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία ζει στη μαύρη φτώχεια. 
Κάποια λίγα εργοστάσια που λειτουργούν στην περιοχή δεν προσλαμβάνουν ποτέ τσιγγάνους. Οι περισσότεροι εργοστασιάρχες υψώνουν τεράστια τείχη με συρματοπλέγματα και προτιμούν τους Πακιστανούς που τις νύχτες κοιμούνται μέσα στο εργοστάσιο για να έχουν κατάλυμα αλλά και να φυλάνε τον χώρο.
Η κοντινή χωματερή ήταν πάντα το "χρυσωρυχείο" των τσιγγάνων. Ανοίγει ανεπισήμα δυο-τρεις ώρες τα μεσημέρια και τρέχουν να μαζέψουν κατσαρόλες, στρώματα, ό,τι βρουν. Έχουν σκοτωθεί αρκετοί στην προσπάθεια να φτάσουν πρώτοι μόλις αδειάζουν τ’ απορριμματοφόρα.
Παλιά στη χωματερή έκαναν κουμάντο Έλληνες Ρομά. Τώρα το πάνω χέρι το πήραν οι Αλβανόγυφτοι κι οι Πακιστανοί. Κι οι Έλληνες τσιγγάνοι τριγυρίζουν στην Αθήνα κάνοντας τον παλιατζή και τον ρακοσυλλέκτη...
Ο κολλητός μου γνωρίζει πολλά βουλκανιζατέρ, μαζεύει όλη μέρα καμιά πενηνταριά παλιά λάστιχα και τα καίει για να βγάλει το σύρμα, δηλαδή τον χαλκό. Αυτό σημαίνει ένα μεροκάματο 15 ευρώ αλλά με όλον τον καρκίνο στα πνευμόνια τα δικά του και της οικογένειάς του...
Η αστική συγκοινωνία έχει μήνες να περάσει απ’ την περιοχή. Και το σκουπιδιάρικο του δήμου περνάει μόνο κάθε Δευτέρα. Απ’ την "αλβανική" μεριά δεν περνάει ποτέ. Εκεί άλλωστε δεν υπάρχουν κάδοι. Μόνο σκουπίδια πεταμένα δω κι εκεί, πολλές φορές στοιβαγμένα σε μεγάλους λόφους...
Σε μια τόσο εξαθλιωμένη κοινωνία δεν υπάρχουν ηθικές αναστολές. Οι κλοπές είναι ο κανόνας. Αν αφήσεις μπουγάδα χωρίς επίβλεψη ή τα παπούτσια σου στην εξώπορτα, δεν θα τα ξαναβρείς.
Η αστυνομία πού και πού κάνει εφόδους. Μόνο νύχτα και, φυσικά, δεν χτυπάει την πόρτα. Τη σπάνε με κλωτσιές και μπουκάρουν. Συλλαμβάνουν μικρέμπορους ναρκωτικών, έτσι, για το ξεκάρφωμα. Δίπλα, οι μεγαλέμποροι συνεχίζουν ανενόχλητοι. Λαδώνουν τους μπάτσους είτε με λεφτά είτε με πληροφορίες είτε και με τα δύο...
Στην κοινωνία των Τσιγγάνων το φλερτ απαγορεύεται. Γι’ αυτό και γίνονται πολλές "απαγωγές". Οι τσιγγανούλες είναι κουκλιά, αλλά πολύ δύσκολα θα τα "φτιάξουν" με κάποιον εκτός της φυλής τους. Το απαγορεύουν οι άγραφοι νόμοι τους.
Οι περισσότερες οικογένειες ζουν με επιδόματα, το "πολυτέκνων" ή της "κοινωνικής αλληλεγγύης". Πρέπει όμως ν’ αποδείξουν πως έχουν μόνιμη κατοικία, με ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ.λπ. Οπότε το χάνουν. 
Αλλά υπάρχει ένα παραθυράκι. Μπορούν να το πάρουν αν τα παιδιά τους είναι γραμμένα στο σχολείο. Ένα καλό κολπάκι της πολιτείας μπας και κάποια τσιγγανάκια μορφωθούν κι αρχίσει κάτι ν’ αλλάζει στην πρωτόγονη κοινωνία τους...

Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2017

Έζησα τον πρώτο μου οργασμό στα πενήντα!

Δεν ξέρω τι ισχύει στους άλλους άντρες, αλλά εγώ, το ομολογώ, ήξερα πολύ λίγα για το φύλο μου. Κι ακόμα λιγότερες ήταν οι γνώσεις μου για την αντρική απόλαυση στο σεξ! 
Μάλλον είχα επηρεαστεί απ’ τους πολλούς μύθους που κυκλοφορούσαν, τις λανθασμένες πεποιθήσεις, την επίδειξη ανδρισμού, μεγεθών και συγκρίσεων, που μάλλον περισσότερη ανασφάλεια και σύγχυση μου προκαλούσαν.
Μου είχε καρφωθεί στο μυαλό πως η εκσπερμάτωση του άντρα ταυτίζεται με τον οργασμό του! Ενώ, στην πραγματικότητα, το χύσιμο δεν είναι παρά μια απλή εκτόνωση, ανακούφιση, απελευθέρωση του άγχους. 
Είναι μια απόλαυση που περιορίζεται στα γεννητικά όργανα κι όχι συνολική, όπως στην πραγματικότητα είναι ο οργασμός.
Ως τώρα έκανα έρωτα μόνο με την άκρη του πέους μου. Ήταν μια ηδονή σύντομη και φευγαλέα, που δεν έμενε μέσα στο σώμα μου, δεν διαχεόταν εντός μου. 
Απλά εκτόνωνα όλη την ένταση και την επιθετικότητά μου μέσα στο κόλπο, κάτι μεταξύ μάχης και εκτέλεσης καθήκοντος.
Τα μάτια μού τ’ άνοιξε κυριολεκτικά η Μ. Μια γυναίκα ώριμη, έμπειρη και συνειδητοποιημένη. Που αμέσως κατάλαβε πόσο υπανάπτυκτος ήμουν σεξουαλικά. 
Αλλά φαίνεται πως και μέσα μου είχαν ωριμάσει οι συνθήκες για να κάνω την υπέρβαση. Μια μόνο φράση της, "δεν θέλω να γίνομαι το δοχείο του άγχους σου", ήταν αρκετή να με ξεμπλοκάρει!
Μαζί της έζησα τον πρώτο μου οργασμό, και μάλιστα στα πενήντα μου!
Είναι κάτι που δεν μπορεί εύκολα να περιγραφεί. 
Αισθάνεσαι δονήσεις παντού, σε όλο σου το σώμα, ξεκινώντας απ’ την πλάτη και το λαιμό. Είναι σα να τραγουδάει ολόκληρο το κορμί σου. Και καθώς οι δονήσεις επιμηκύνονται ξαφνικά νιώθεις μια βίαιη εσωτερική έκρηξη και νιώθεις τον εαυτό σου να επεκτείνεται, να πλησιάζει και να ενώνεται με το άλλο πρόσωπο!
Η ζωή ποτέ δεν μοιάζει πιο δυνατή απ’ ό,τι σ’ αυτές τις στιγμές. Σα να ενώνεται όλη η ενέργεια του σύμπαντος στα δυο ενωμένα κορμιά, που ξεπερνούν τα φυσικά τους σύνορα, διευρύνονται αστραπιαία και κάνουν το σύμπαν υποσύνολό τους... 

Τρίτη 24 Οκτωβρίου 2017

Συζήτηση με τον Κουφοντίνα! (ΚΖ’ - Προσπάθησαν να στήσουν "17Ν-μαϊμού"!)

Ψόνθο: Ενώ η τότε Αριστερά αντιμετώπιζε την κυβέρνηση Μητσοτάκη "με το γάντι", η 17Ν της ασκούσε σκληρή κριτική...
Κούφο: Η κομμουνιστική Αριστερά είχε μια διαχρονικά ανεκτική στάση προς τον Μητσοτάκη. Έχω άποψη για το θέμα αλλά δεν θέλω να μακρυγορήσω. Εμείς δεν τρέφαμε αυταπάτες. Στόχος του Μητσοτάκη ήταν το ξεπούλημα της Ελλάδος, και μάλιστα χωρίς το πρόσχημα της χρεοκοπίας και των μνημονίων. Και το έκανε με τρόπο "επαγγελματικό". Εκπροσωπούσε την άρχουσα τάξη στην πιο σκληρή και ωμή της εκδοχή.
Ψόνθο: Ας ασχοληθούμε λοιπόν, με τη δράση σας επί κυβέρνησης Μητσοτάκη. Τον Μάη του 1990 χτυπήσατε στην καρδιά του συστήματος!
Κούφο: Ναι, τότε μεταφέραμε το μέτωπο του κοινωνικού αγώνα στην Εκάλη, στην πρωτεύουσα του πλούτου. Ανάμεσα στις προκλητικές βίλες που χτίστηκαν με τον ιδρώτα και το αίμα του λαού φυτέψαμε οχτώ βόμβες! Ταυτόχρονα τους κόψαμε και το ρεύμα τινάζοντας στον αέρα την κολόνα της ΔΕΗ. Αδύνατον να περιγραφεί ο πανικός των πλουσίων. Έτρεχαν αλλόφρονες μέσα στο σκοτάδι και τις φωτιές με τα πιστόλια στο χέρι. Τους τσακίσαμε την αλαζονική υπεροψία, τη σιγουριά του απρόσβλητου κάστρου του...
Ψόνθο: Γενικά, εκείνη την περίοδο κάνατε πολλές βομβιστικές επιθέσεις σε πανάκριβα αυτοκίνητα στις λεγόμενες "πλούσιες συνοικίες". Τι ακριβώς επιδιώκατε;
Κούφο: Πράγματι ήταν πολλές οι βομβιστικές επιθέσεις σε πολυτελή αυτοκίνητα. Δεν χρησιμοποιούσαμε τους ίδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς ούτε αναλαμβάναμε την ευθύνη. Θέλαμε να παρακινήσουμε και άλλους ώστε τέτοιες ενέργειες να γενικευτούν. Κάτι που εν μέρει το πετύχαμε. Επίσης, σε εκείνες τις επιχειρήσεις εκπαιδευόταν και δοκιμαζόταν και νέα υποψήφια μέλη της οργάνωσης. 
Ψόνθο: Το καλοκαίρι του 1990 χρησιμοποιήσατε για πρώτη φορά τις ρουκέτες του Συκουρίου...
Κούφο: Τον Ιούνιο χτυπήσαμε τα γραφεία της αμερικάνικης πολυεθνικής στη λεωφόρο Συγγρού που αγόρασε μπιρ παρά την επιχείρηση Κούπας. Σε τιμή κατώτερη και της αξίας των οικοπέδων της αλλά με τεράστια μίζα στους κυβερνώντες. Η ρουκέτα βρήκε τη μαρκίζα της εταιρείας αλλά το μήνυμα είχε δοθεί. Κι ο τότε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας που συμμετείχε σε πολλά ξεπουλίκια άλλαξε χώρα...
Ψόνθο: Και πώς αντέδρασε η κυβέρνηση Μητσοτάκη;
Κούφο: Κατ’ αρχήν ο Μητσοτάκης από την πρώτη μέρα δημιούργησε δικούς του μηχανισμούς στα σώματα ασφαλείας. Είχαν μάλιστα τη φαϊνή ιδέα να φτιάξουν μια "17Ν-μαϊμού", όπως κι ο Μεταξάς είχε δημιουργήσει δικό του ΚΚΕ! Εκείνη η πλαστή οργάνωση εξέδωσε έξι ανακοινώσεις, κανείς δεν την πήρε σοβαρά και το σταμάτησαν αφού είχαν ήδη γελοιοποιηθεί...
Ψόνθο: Το έχουμε ξανακουβεντιάσει, αλλά πολλοί αναρωτιούνται πού βρίσκατε τα λεφτά.
Κούφο: Η οικονομική ανεξαρτησία είναι ζήτημα στρατηγικής σημασίας για κάθε επαναστατική οργάνωση. Οι εισφορές φίλων και συγγενών και τα λιγοστά μεροκάματα δεν μπορούν να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες του αγώνα. Γι’ αυτό και οι επαναστάτες παίρνουν τα υλικά και οικονομικά μέσα απ’ τον ταξικό τους εχθρό. Αυτό έκαναν οι μπολσεβίκοι στη Ρωσία, οι αναρχικοί στην Ισπανία, ο ΕΛΑΣ, ο Δημοκρατικός Στρατός, οι Τουπαμάρος. Αυτό κάναμε κι εμείς. Κι ας είχαμε αρκετές ηθικές αναστολές. Μια τέτοια επιτυχημένη επιχείρησή μας ήταν στα ΕΛΤΑ του Αιγάλεω...

Κυριακή 22 Οκτωβρίου 2017

"Ημερολόγιο λιποταξίας" (143 - Πόσο πρέπει να δέρνουμε τις γυναίκες μας;)

Τέσσερα δώρα έδωσε στους Άραβες ο Θεός, έλεγε ο Μωάμεθ.
Το σαρίκι, που τους ταιριάζει καλύτερα από κορόνα. 
Τη σκηνή, που ’ναι πιο άνετη κι από παλάτι.
Το σπαθί, που σε προστετεύει αποτελεσματικότερα κι από τείχος.
Και το τραγούδι. Αυτό είναι το πολυτιμότερο αγαθό του Άραβα.
Οι Άραβες, πριν τον Μωάμεθ, είχαν τρία ελαττώματα: την οπλοχρησία για ψύλου πήδημα, τη ληστεία και τη βεντέτα.
Ένας Άραβας ποτέ δεν σκότωνε τον αντίπαλό του πριν του εκφράσει τη δυσαρέσκειά του: 
Κάποτε, ένας εχθρός του Μωάμεθ τον έπιασε στον ύπνο, τον ξύπνησε και υψώνοντας τη σπάθα του είπε: "Ποιος μπορεί να σε σώσει τώρα από μένα Μωάμεθ;".
"Ο Θεός!", απάντησε ο Προφήτης.
Ο πολεμιστής όρμησε με μανία πάνω του αλλά μπερδεύτηκε από μια πέτρα, σωριάστηκε κάτω και το σπαθί του βρέθηκε στα χέρια του Μωάμεθ.
"Ποιος μπορεί να σε σώσει τώρα;", ρωτάει ο Προφήτης.
"Κανένας!"
"Μάθε λοιπόν από μένα να είσαι ελεήμων", και τον άφησε να φύγει...
Ο Μωάμεθ επιχείρησε σημαντικές μεταρρυθμίσεις στην πρωτόγονη αραβική κοινωνία. Αλλά οι αντιδράσεις των συντηρητικών ήταν έντονες κι ο Προφήτης δεν κατάφερε μεγάλα πράγματα.
Άντε τώρα να πείσεις τους Βεδουϊνους της ερήμου, που ζούσαν επί αιώνες με τη λαφυραγώγηση των καραβανιών, να σταματήσουν το πλιάτσικο.
Ή να τους υποχρεώσεις να μην ξυλοφορτώνουν τις γυναίκες τους.
Ο ίδιος ο Μωάμεθ, λέγεται, πως ποτέ δεν σήκωσε χέρι σε γυναίκα. Γεγονός που οι πατριώτες του εκτιμούσαν ως αδυναμία.
Την εποχή εκείνη οι γυναίκες έτρωγαν πολύ ξύλο. Ιδίως αν κεράτωναν τον άντρα τους ή δεν του ικανοποιούσαν τις σεξουαλικές του ορέξεις. Τότε δεν είχε "όχι από κει" ή "όχι τώρα"...
Τελικά ο Μωάμεθ αναγκάστηκε να συμβιβαστεί. 
"Καλά, να τις δέρνεται, αλλά όχι δυνατά. Να μην χτυπάτε στο κεφάλι, να μην σπάτε κόκκαλα και να μην τις παραμορφώνετε. Και να ξέρετε πως μόνο οι χειρότεροι από σας θα κάνουν χρήση αυτής της μεθόδου"!

Τετάρτη 18 Οκτωβρίου 2017

Σαβουρογαμίσματα...

Από τούτο το δρόμο έχω κάτι δεκαετίες να περάσω. Από τότε που ήμουν τρυφερούδι και γλυκούλης και δεν μου ’πεφτε ούτε όταν κοινωνούσα στις εκκλησιές!
Θυμάμαι τότε ψιλοτραβιόμουν με μια νοστιμούλα πουτανίτσα, όχι και πολύ νέα, αλλά κρατιόταν καλά και, φιλάρα, τι γαμήσι έκανε!
Με έβλεπε μπατίρη και δεν μου ’παιρνε λεφτά. Και για να μην με προσβάλλει μου ’λεγε πως δεν θέλει λεφτά γιατί γαμούσα καλύτερα κι από φορτηγατζή! "Οι άλλοι είναι δουλειά, εσύ είσαι το ρεπό μου"! Έτσι έλεγε και μου φύσαγε στο πρόσωπο τον καπνό απ’ το τσιγάρο της.
Μπαίνω σ’ ένα μπαρ, προσωποποίηση της εξαθλίωσης. Παίζονται παράξενα παιχνίδια εδώ μέσα. 
Κάποιοι θαμώνες, καθώς πλησιάζει η απελπισία των πρώτων πρωινών ωρών, γίνονται γυναικωτοί, το αλκοόλ απελευθερώνει τον θηλυκό εαυτό τους.
Τα τεκνά στο πάσο προβάλλουν την αρρενοπότητά τους. Τα πρόσωπά τους σκληραίνουν. Εδώ όλοι έρχονται ν’ αγοράσουν και ν’ αγοραστούν...
Βγαίνω στο δρόμο να πάρω αέρα. Πρόωρα γερασμένοι άνθρωποι στέκονται σα νεκροζώντανοι στις γωνιές. Κάποιοι κυλιούνται καταγής μέσα στα κάτουρά τους.
Η ζωή στους δρόμους ισορροπεί στο χείλος του πανικού. 
Στα γκρίζα ξενοδοχεία της συμφοράς κανείς δεν ρωτά για τίποτα. Για λίγα λεπτά το δωμάτιο γίνεται δικό σου. 
Κάποιοι πληρώνουν μόνο και μόνο για να στέκονται δίπλα και να σε βλέπουν να γαμάς. Μια καλή λύση όταν έχεις αφραγκίες. Πληρώνεις το ξενοδοχείο και το πουτανάκι, σου περισσεύει και χαρτζιλικάκι...
Στην παρακάτω γειτονιά έχω μια γνωστή. Δεν έχει σημασία που δεν ξέρω καν τ’ όνομά της! Αρκεί που χουμε χημεία! 
Μένει σ’ ένα διαμερισματάκι σκέτο χάλι. Ο νεροχύτης δεν φαίνεται απ’ τις στοίβες των άπλυτων πιάτων. Το πάτωμα είναι γεμάτο πεταμένα ρούχα και κουτιά μπύρας. 
"Την πόρτα την αφήνω πάντα ξεκλείδωτη", μου είπε κάποτε, "αν ποτέ δεν έχεις πού να μείνεις έλα εδώ, χώρος υπάρχει άφθονος"...
Κατευθύνομαι προς τα κει περνώντας ανάμεσα σε αδέσποτα κορίτσια με πρόσωπα σκληρά κι απωθητικά. Φαίνονται πολύ ζόρικες. Αν τους πεις καμιά μαλακία την πούτσισες!
Η πόρτα του διαμερίσματος ήταν όντως ξεκλείδωτη. Την άνοιξα και προχώρησα προσεκτικά στα σκοτάδια. Ξαφνικά ανάβει ένας αναπτήρας κι είδα το πρόσωπό της. Ήταν κάτωχρο και τα μάτια της τονισμένα με μαύρη μπογιά. Σα φάντασμα. 
Είναι τσαντισμένη. Κάποιος μαλάκας της ζήτησε να του κάνει πίπα και στο τέλος αρνήθηκε να την πληρώσει. Γιατί, λέει, πως δεν ικανοποιήθηκε. Εκείνη τον πλάκωσε στο ξύλο. Κι αποδείχθηκε πως ο τυπάς αυτό ακριβώς γούσταρε. Να τον δέρνουν γυναίκες. Και βρήκε τον τρόπο να τρώει ξύλο τζάμπα...
Άναψε ένα κερί, πήγε στο μπάνιο και γύρισε μ’ ένα προφυλακτικό. "Ποτέ δεν ξέρει κανείς πού στα διάλα χώνεις την πούτσα σου", μου λέει σκληρά.
Έρχεται στο κρεβάτι, βγάζει τα ρούχα της και ψιθυρίζει... "Με λένε Ασημίνα"!

Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2017

Συζήτηση με τον Κουφοντίνα! (ΚΣΤ’ - Φαρμακοχέρης μελισσοκόμος!)

Ψόνθο: Η 17Ν άσκησε πολύ σκληρή κριτική στην Αριστερά για το "βρώμικο ’89". Μήπως το παρακάνατε;
Κούφο: Η αριστερο-δεξιά συγκυβέρνηση του 1989 τσάκισε τον ψυχισμό του απλού αγωνιστή. Ο λαϊκός άνθρωπος είδε τον ουρανό σφοντύλι. Θόλωσε η εικόνα της Αριστεράς, βρόμισαν τα ιδανικά της. Η κατάρρευση του τείχους του Βερολίνου λίγους μήνες αργότερα ολοκλήρωσε την απόλυτη ιδεολογική σύγχυση. Αλλά, για να επανέλθω στο ερώτημά σου, εμείς τότε χαρακτηρίσαμε την ηγεσία του ΚΚΕ και της ΕΑΡ "νεκροθάφτες του λαϊκού και εργατικού κινήματος" και "εφεδρείες του συστήματος". Και λίγα τους είπαμε...
Ψόνθο: Ας ξαναγυρίσουμε σε κάπως πιο προσωπικά θέματα. Αλήθεια, πώς είναι να ζεις μονίμως στην παρανομία;
Κούφο: Όταν περνάς στην παρανομία ξέρεις πως ισχύουν άλλοι κανόνες. Απαιτείται άλλη εγρήγορση, άλλοι ρυθμοί, ο χρόνος πυκνώσει. Πρέπει να μάθεις να κρύβεις τον ριζοσπαστισμό σου, να μην παθιάζεσαι σε συζητήσεις και σου ξεφύγουν λόγια, να μην αποκαλύπτεις τις εξειδικευμένες γνώσεις και δεξιότητές σου, να προσποιείσαι τον μετριοπαθή Αριστερό, να έχεις πάντα μια καλή δικαιολογία για τους λόγους που "χάνεσαι", και γενικά να περνάς απαρατήρητος...
Ψόνθο: Ήσουν και μελισσοκόμος. Το έκανες για ξεκάρφωμα;
Κούφο: Ναι, αρχικά ήταν περισσότερο για κάλυψη. Μια καλή δικαιολογία να κάνω συχνά ταξίδια στην ύπαιθρο, ν’ απουσιάζω ακατάλληλες ώρες, να ξενυχτάω. Αλλά κάπου έγινε και μεράκι. Για τη σύντροφό μου την Αγγελική ήταν και βιοπορισμός. Φτιάχναμε καταπληκτικό μέλι...
Ψόνθο: Όταν η Αγγελική έμεινε έγκυος πόσο επηρεάστηκε η αντάρτικη νοοτροπία σου;
Κούφο: Αντάρτης είναι ο άνθρωπος των υπερβάσεων. Κι όχι μόνο υπέρβαση τη στιγμή που εντάσσεσαι. Αλλά καθημερινά. Δεν σου κρύβω πως η ιδέα ότι σύντομα θα γινόμουν πατέρας κάπου με αποσυντόνιζε. Τέτοιες σκέψεις μπορεί να διαλύσουν την προσήλωση του αγωνιστή. Αλλά τις έλεγξα και το είδα σαν ευκαιρία βαθύτερης δέσμευσης στον αγώνα. Η ευθύνη μου έγινε βαρύτερη. Τώρα ένιωθα πως πρέπει να παλέψω όχι μόνο για τα παιδιά όλου του κόσμου αλλά πρωτίστως και για το δικό μου παιδί...
Ψόνθο: Αλλάζω απότομα θέμα. Όπλα πού βρίσκατε; 
Κούφο: Αυτό είναι ένα απ’ τα βασικότερα προβλήματα του ένοπλου αγώνα. Εμείς απορρίψαμε εξ αρχής ξένη βοήθεια για λόγους στεγανότητας της οργάνωσης. Τον ατομικό μας οπλισμό (πιστόλια, αυτόματα, ντουφέκια) τα είχαμε ήδη εξασφαλίσει. Κυρίως με την επιχείρησή μας στο Α.Τ. Βύρωνα. Όμως για τα θωρακισμένα αυτοκίνητα χρειαζόμασταν αντιαρματικά βλήματα για μπαζούκας και πυροσωλήνες εκτόξευσης των ρουκετών. Αυτά τα πήραμε απ’ το στρατόπεδο στο Συκούριο Λάρισας κι απ’ το Πολεμικό Μουσείο...

Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2017

"Ημερολόγιο λιποταξίας" (142 - Είναι ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας "13ος των Αποστόλων"?)

Όταν μιλάμε για "Αιγυπτιώτες Έλληνες" μην πάει το μυαλό σας σε τίποτε απόγονους του Μεγαλέξανδρου. 
Εννοούμε Ρωμιούς που άρχισαν σταδιακά να εγκαθίστανται στην Οθωμανική Αίγυπτο απ' το 1780. Ο αριθμός τους αυξήθηκε πολύ στις αρχές του 19ου αιώνα λόγω των προνομίων που τους πρόσφερε ο Μοχάμεντ Άλι. Και συνέχισε να αυξάνεται, φθάνοντας κάπου τους 150.000 στα 1930!
Η ραγδαία παρακμή ξεκινά μετά το 1952 που ανατράπηκε με στρατιωτικό πραξικόπημα ο βασιλιάς Φαρούκ. 
Κι όταν την εξουσία πήρε το 1954 ο συνταγματάρχης Νάσερ με σύνθημα "Η Αίγυπτος ανήκει στους Αιγύπτιους" έπεσε ουσιαστικά κι η αυλαία του αιγυπτιώτικου ελληνισμού.
Η ελληνική κοινότητα της Αλεξάνδρειας συγκροτήθηκε επίσημα το 1843. 
Εξέχοντα μέλη της ήταν οι πολύ πλούσιες οικογένειες μεγαλεμπόρων, μεγαλοκτηματιών, βιομηχάνων και τραπεζιτών όπως οι Τοσίτσες, Αβέρωφ, Στουρνάρηδες, Μπενάκηδες, Σαλβάγοι, Ζερβουδάκηδες κ.λπ.
Αλεξανδρινοί ήταν κι ο Καβάφης, ο ζωγράφος Παρθένης, ο Μάνος Λοΐζος, ο Ντίνος Ηλιόπουλος, αλλά κι ο συγγραφέας Στρατής Τσίρκας που τον διέγραψε το ΚΚΕ επειδή αρνήθηκε ν' αποκηρύξει το έργο του!
Σημαντικός ήταν κι ο ρόλος του εκάστοτε Πατριάρχη Αλεξανδρείας που φέρει έναν πολυσέλιδο όσο και γελοίο τίτλο όπου αυτοαποκαλείται, μεταξύ άλλων, "Πάπας και Πατριάρχης, 13ος των Αποστόλων και Κριτής της Οικουμένης"!
Οι Έλληνες πάροικοι της Αιγύπτου προέρχονταν κυρίως από Κύπρο, Δωδεκάνησα και Κρήτη.  Κι εννοείται πως δεν ήταν όλοι πλούσιοι, Υπήρχαν δεκάδες χιλιάδες άποροι και εξαθλιωμένοι. Αλλά γι' αυτούς δεν ενδιαφέρεται η ιστορία. 
Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην πλούσια μεγαλοαστική τάξη που ζούσε εκμεταλλευόμενη τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και τα φτηνά εργατικά χέρια της χώρας. Που ήταν τυφλά προσκολλημένη στους Άγγλους, μιλούσε γαλλικά και φλέρταρε ιταλικά.
Προτιμούσαν ν' αποκαλούνται "ξένοι" ή "Ευρωπαίοι", γιατί αυτό συνεπαγόταν προνόμια και υψηλή προστασία που έφτανε μέχρι και την ετεροδικία. 
Ποτέ δεν προσπάθησαν να ενταχθούν στην αιγυπτιακή κοινωνία. Δεν ήθελαν να ξέρουν ούτε τη γλώσσα των ντόπιων. Στα εκεί ελληνικά σχολεία τ' αραβικά άρχισαν να διδάσκονται μόνο απ' το 1926! Και μετά απορούσαν που όλοι εκεί τους θεωρούσαν "ξένο σώμα" και ήθελαν  να τους διώξουν...

Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2017

Λάθος νύχτα!

Πολλές φορές χωρίζαμε
αλλά τα ξαναφτιάχναμε.
Κάποιος έκανε την πρώτη κίνηση
κι ο άλλος ήταν έτοιμος να τη δεχτεί...
Να ’χεις κάποιον δίπλα σου, αδελφέ,
έστω και για να τον βρίζεις...
(Αν τον καιρό του χωρισμού
έβρισκα κάποια άλλη, 
δε θα επέστρεφα.
Τόσο απλά!)

Μένουμε μαζί 
γιατί δεν μπορούμε να πάμε αλλού.
Δεν μου προσφέρεις τίποτα
εκτός της μίζερης παρέας σου.
Μου τη δίνει η μοναξιά.
(Κάθε φορά διαλέγουμε την καταπίεσή μας,
είτε του άλλου είτε της μοναξιάς μας)

Στις παρέες των παντρεμένων
δεν χωράνε ελεύθεροι.
Πολύ "σοφό": 
και τα "ξεμυαλίσματα" αποφεύγονται
κι οι παντρεμένοι δεν αποκτούν "ευρύτερο κύκλο"!
(έτσι απομονωμένοι που είναι
πού να τολμήσουν να χωρίσουν;)

Αλλά έρχεται η στιγμή
που βαριέσαι θανατερά το σύντροφό σου.
Που χάνεται η έκπληξη,
που θες να (ξανα)ερωτευτείς τρελά...
(Τσακώνεσαι γι’ ασήμαντα πράγματα.
Είναι που λαχταράς να συμβεί κάτι
που δεν σου συμβαίνει
και σπάνε τα νεύρα σου...)

Πιο πολύ γαντζωνόμαστε παρά αγαπάμε.
Φορτώνει ο ένας στον άλλον
τις φοβίες, τις ανασφάλειες, τα χούγια του...

Απόψε ζω σε μια λάθος νύχτα.
Έχω μπόλικο χρήμα.
Το χρήμα ανοίγει όλα τα σκέλια,
αν δεν το ΄χεις δεν υπάρχεις!
(Πουτάνα κοινωνία
πουτανιές θέλεις...)

Ξεραμένη κάβλα,
το σπέρμα μου πουλάω με το κιλό...
Πίπα στα όρθια
κι όσο αργώ να "τελειώσω"
βάζω κι άλλο πεντάευρω στα βυζιά της...

Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017

Συζήτηση με τον Κουφοντίνα! (ΚΕ’ - Στην κάλπη ο Κούφο βρήκε μόνο την ψήφο του!)

Ψόνθο: Λέγαμε τις προάλλες πως ο Μητσοτάκης χρησιμοποίησε τον Μπακογιάννη ως διαπραγματευτή με την ηγεσία του τότε Συνασπισμού. Στην πραγματικότητα ο κόσμος έχει μια πολύ θολή εικόνα για τον Παύλο...
Κούφο: Ο Μπακογιάννης κατείχε κεντρική θέση στον πυρήνα του συστήματος πολιτικής ισχύος. Έπαιζε ευρύτερο πολιτικό ρόλο αλλά κυρίως απ’ το παρασκήνιο. Στην πραγματικότητα δεν δίσταζε να χρησιμοποιεί κάθε μέσο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του παρασιτικού ελληνικού καπιταλισμού. Κι ενώ ήταν συγγραφέας των πιο εμπρηστικών δηλώσεων του Μητσοτάκη, ταυτόχρονα καλλιεργούσε τον μύθο του μετριοπαθούς πολιτικού. Εκμεταλλευόταν ένα παλιό του πέρασμα απ’ την ΕΔΑ και τη δήθεν αντιστασιακή του δράση επί χούντας, του δήθεν συνεργάτη της Ντόιτσε Βέλε, ενώ στην πραγματικότητα δούλευε στη Φωνή του Μονάχου, που ήταν κάτι τελείως διαφορετικό...
Ψόνθο: Τότε πολλοί υποστήριξαν πως κερδισμένο απ’ την εκτέλεση Μπακογιάννη ήταν το ΠΑΣΟΚ.
Κούφο: Κανένα κόμμα δεν ήταν κερδισμένο. Η εκτέλεση αποδυνάμωσε το επιχείρημα του ΠΑΣΟΚ πως ο Μπακογιάννης ήταν πρωτεργάτης της κοσκωτικής αυτοκρατορίας. Πλέον όποιος το έλεγε "ταυτιζόταν με τους εκτελεστές"! Αλλά ούτε και τα ποσοστά της Ν.Δ. αυξήθηκαν αν εξαιρέσεις την Ευρυτανία όπου πριμοδοτήθηκε κι απ’ τον εκλογικό μηχανισμό του Συνασπισμού.
Ψόνθο: Μια και μας θύμησες τον Συνασπισμό και το ρόλο του εκείνη την εποχή, να τονίσουμε πως η 17Ν του ασκούσε σκληρή κριτική!
Κούφο: Γενικά κάναμε έντονη κριτική στη ρεφορμιστική Αριστερά. Η ηγεσία Φλωράκη-Κύρκου ήταν απόλυτα χρεοκοπημένη και βουτηγμένη στα σκάνδαλα. Μήπως χρειάζεται να θυμίσω πως το ΚΚΕ είχε τις καταθέσεις του στην Τράπεζα Κρήτης και η ΕΑΡ δανειζόταν απ’ την ίδια τράπεζα; Η αντεπαναστατική τάση κυριάρχησε στην Αριστερά απ’ το 1944, και μετά το 1956 έγινε επίσημη ιδεολογία της. Η κυβερνητική συμμαχία της με τη Δεξιά ήταν ζήτημα χρόνου. Άλλωστε αυτό φάνηκε κι απ’ τις δημοτικές εκλογές του 1986!
Ψόνθο: Και ποια ήταν η δικιά σας πρόταση;
Κούφο: Εμείς προτείναμε μια άλλη Αριστερά. Της μάχης και του αγώνα. Όχι της στήριξης του καθεστώτος. Την περίοδο εκείνη η 17Ν προσπάθησε να δημιουργήσει μια πολιτική έκφραση στο μαζικό επίπεδο. Αλλά, δυστυχώς, δεν τα καταφέραμε...
Ψόνθο: Ναι, θυμάμαι στις εκλογές του 1989 που καλούσατε τον λαό να ψηφίσει άκυρο-17Ν και πήρατε, να μην πω τι...

Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2017

"Ημερολόγιο λιποταξίας" (141 - Τι σημαίνει "ιερός πόλεμος";)

Μόλις πατάς το πόδι σου στο αεροδρόμιο της σαουδαραβικής Τζέντα, αν μη τι άλλο, οφείλεις να ξέρεις τα πέντε βασικά καθήκοντα κάθε μουσουλμάνου.
Ξεκινάω από τα "μη καθήκοντα", μια και υπάρχει σχετική σύγχιση στον δυτικό κόσμο.
Η περιτομή-κλειτοριδεκτομή δεν είναι μουσουλμανικό καθήκον. Η περιτομή στο Ισλάμ έχει την έννοια του εξαγνισμού και δεν συμβολίζει την ένωση με το Θεό, όπως στους Εβραίους. 
Η κλειτοριδεκτομή είναι μια προϊσλαμική συνήθεια που συνδέεται με πατριαρχικές αντιλήψεις.
Ούτε ο λεγόμενος "ιερός πόλεμος" (τζιχάντ), με την πολιτική-στρατιωτική έννοια, είναι μουσουλμανικό καθήκον. Πρόκειται για μια κακομεταφρασμένη φράση, που στα ελληνικά αποδίδεται καλύτερα ως "εσωτερικός αγώνας". 
Αφορά τη μεγάλη μάχη που οφείλει κάθε άνθρωπος να δώσει με τον "κακό εαυτό του". Είναι ένα δάνειο του Ισλάμ απ’ τον Ζωροαστρισμό. 
Σχετική είναι και η γνωστή φράση του ίωνα φιλοσόφου Ηράκλειτου (μάλλον ιερέα του Ζωροαστρισμού) "πόλεμος πάντων πατήρ". Που σημαίνει πως όλα τα καλά προέρχονται απ’ τον επιτυχή αγώνα του κάθε ανθρώπου ενάντια στις κακές τάσεις και ένστικτά του. Ασφαλώς και δεν εννοείται ο μιλιταριστικός πόλεμος, όπως υποστηρίζουν κάτι πολεμόκαυλοι φασίστες.
Κι ερχόμαστε, συνοπτικά, στα πέντα καθήκοντα κάθε πιστού μουσουλμάνου:
α) Ομολογία πίστης (τσαχάντα). Είναι η γνωστή φράση που ακούγεται απ’ τους μουεζίνηδες στα τζαμιά όταν καλούν για προσευχή: "Δεν υπάρχει άλλος Θεός απ’ τον Αλλάχ κι ο Μωάμεθ είναι ο προφήτης του". Το αντίστοιχο με το χριστιανικό "Σύμβολο της Πίστεως".
β) Προσευχή (σαλάτ). Πρέπει να γίνεται πέντε φορές τη μέρα και σε συγκεκριμένες ώρες ανάλογα με τη θέση του ήλιου. Ο πιστός πρέπει πρώτα να νιφτεί και να στραφεί προς τη Μέκκα.
γ) Ελεημοσύνη (ζάκατ). Αντιστοιχεί στο 10% των ετήσιων εισοδημάτων, και ουσιαστικά αποτελεί είδος έμμεσου φόρου υπέρ των φτωχών. Σε μερικά καθεστώτα, όπως του Ιράν, τα εισπραττόμενα ποσά καταλήγουν στις τσέπες του ιερατείου!
δ) Νηστεία του Ραμαζανιού. Το μουσουλμανικό ημερολόγιο είναι σεληνιακό, οπότε ο μήνας της νηστείας δεν πέφτει την ίδια εποχή. Οι πιστοί από τη δύση ως την ανατολή του ήλιου δεν πρέπει  να φάνε ούτε να πιούν νερό.
ε) Το προσκύνημα στη Μέκκα (χατζ). Είναι ο τόπος γέννησης του Μωάμεθ. Κάτι σαν τους "Αγίους Τόπους" του χριστιανισμού. 
Η Κάαμπα είναι ένα κυβοειδές οικοδόμημα σκεπασμένο με μαύρο κάλυμμα που περιέχει τον Μαύρο Λίθο, δηλαδή έναν μετεωρίτη. Κατά τους μουσουλμάνους είναι το "Σπίτι του Θεού" που έφτιαξε ο Αβραάμ με τη βοήθεια του γιου του Ισμαήλ.
Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά εγώ δεν βρίσκω και μεγάλες διαφορές μεταξύ χριστιανισμού και ισλάμ...

Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017

Λόλα...

(Γράφτηκε απομεσήμερο Κυριακής, σε μια καφετέρια του Ζωγράφου, στη διάρκεια του αγώνα του Θρύλου με το Περιστέρι. Αφιερώνεται στην γκαρσόνα που μας έφερνε τις μπύρες!)

Ποτό, μουσική
φώτα ημίθανα
ανάσα γρήγορη
ένοχο βλέμμα
φαντασία γυμνόστηθη με περισφίγγει.

Ατίθαση κι ωραία
το κορμί σου πάλι λαμπάδιασε.
Παραμερίζω.
Φοβήθηκε κι η νύχτα την αυγή
και σε προσπέρασε.

Μνήμη ζητιάνα
γυρεύω τον έρωτα
στα υγρά σου σύμφωνα
δίπλα, μερικά άνθη
γέρνουν ανυποψίαστα.

Η νύχτα απέραντη
η μέρα ξένη.
Τρέχεις, τρέχεις,
ο δρόμος πυρακτώνεται.

Τα χείλη μισάνοιχτα
τζιν κολλητό
πισινά φιλήδονα.
Οι άντρες πολλοί, 
τα μάτια περισσότερα
τα καράβια πάλι σέρνονται...

Η επιθυμία μου
φούσκωσε κρυφά στα σκέλη.
Δυο σταγόνες ιδρώτα
γλιστρούν στις χαράδρες του στήθους σου.
Τις φαντάζομαι να κυλούν
ως την κρυφή σχισμή σου...

Κάτι τέτοιες στιγμές
αλλάζω χρώματα.
Θέλω να περνώ απαρατήρητος
κι ασφαλής...

Το τόπι δεν μπαίνει καν
στην αντίπαλη περιοχή.
Κι η πόλη συνεχίζει
να πίνει το φρεντοτσίνο της
και να μιλάει στο κινητό της...