Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

Κυρά-δασκάλα δεν μου ’πες για τη "γλύκα" του μηδισμού, ούτε και την αλήθεια για την εξορία του δίκαιου Αριστείδη! (Β’)

Κυρά-δασκάλα, μ' όλο το σεβασμό, είναι πολλά ακόμη που δεν μου 'πες για την ιστορία μας.
Όπως, π.χ., πως στη δεύτερη εκστρατεία τους κατά της Ελλάδας οι Πέρσες είχαν μαζί τους ως συμβουλάτορα τον Ιππία, τον γιο του παλιού τυράννου της Αθήνας, που 'θελε με τα περσικά όπλα να ξαναπάρει την εξουσία στην πόλη μας.
Και δεν μου 'πες πως δεν ήταν μόνο ο Ιππίας που μήδισε. Αλλά κι άλλοι σπουδαίοι Έλληνες, που έπεφταν σε δυσμένεια ή εξορίζονταν απ' τις πόλεις τους, κατέφευγαν στους Πέρσες σατράπες δίνοντας πληροφορίες και προσφέροντας υπηρεσίες εις βάρος της πατρίδας τους.
Ποιον να πρωτοθυμηθώ: Αλκιβιάδη, Θεμιστοκλή, Παυσανία...
Κι αυτό το νταραβέρι με την Περσία κράτησε κοντά στα 1000 χρόνια.
Οι τελευταίοι Έλληνες που κατέφυγαν στους Πέρσες ήταν οι καθηγητές της Πλατωνικής Ακαδημίας των Αθηνών όταν την έκλεισε ο χριστιανός αυτοκράτορας Ιουστινιανός το 529 μ.Χ.
Θυμάμαι ακόμα κυρά-δασκάλα να μας λες κι εκείνη τη συγκινητική ιστορία με την εξορία του "δίκαιου Αριστείδη".
Τα σχολικά μας βιβλία έγραφαν ψέματα πως η Αθηναϊκή Δημοκρατία εξοστράκιζε κάθε ικανό πολίτη που ξεχώριζε (μεταξύ αυτών και τον Αριστείδη) γιατί, δήθεν, φοβόταν μην εξελιχθεί σε τύραννος.
Αυτές ήταν μαλακίτσες του φασίστα και ολιγαρχικού Πλάτωνα δασκαλίτσα μου.
Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική.
Ο θεσμός του (εξ)οστρακισμού καθιερώθηκε με τη μεταρρύθμιση του Κλεισθένη το 507 π.Χ.
Αλλά στην πράξη εφαρμόστηκε κυρίως τη δεκαετία 490-480 π.Χ..
Δηλαδή μετά τη δεύτερη εκστρατεία των Περσών και τη νίκη των Αθηναίων στον Μαραθώνα.
Τότε οι Αθηναίοι συνειδητοποίησαν δυο πραγματάκια:
α) Πως οι Πέρσες τούς είχαν στοχοποιήσει και θα ξαναπροσπαθούσαν να καταστρέψουν την πόλη τους όπως έκαναν την Ερέτρια το 480 π.Χ.
β) Δεν μπορούσαν να βασιστούν στη βοήθεια των Σπαρτιατών και των άλλων Ελλήνων, οπότε έπρεπε να καταστούν ικανοί ν’ αντιμετωπίσουν μόνοι τους την επίθεση.
Το σχέδιο προετοιμασίας προέβλεπε τα εξής:
α) Παραδειγματική τιμωρία των ελληνικών πόλεων που μήδισαν ώστε να μην το ξανακάνουν.
β) Εξουδετέρωση της "πέμπτης φάλαγγας", δηλαδή των ολιγαρχικών Αθηναίων και των οπαδών του Πεισίστρατου που ενδεχομένως θα υπονόμευαν την άμυνα της πόλης (όπως συνέβη στην Ερέτρια).
γ) Δημιουργία ισχυρού στόλου, μιας και μόνο στη θάλασσα θα μπορούσαν ν’ αντιμετωπίσουν μ’ επιτυχία τους Πέρσες.
Δεν αμφισβητώ πως ο Αριστείδης ήταν ενάρετος και δίκαιος.
Ως ολιγαρχικός όμως ήταν υπέρμαχος της παλιάς γεωργικής-συντηρητικής Αθήνας, και αντιδρούσε στη μετατροπή της πόλης σε ναυτική δύναμη.
Ήταν συνεπώς επικίνδυνος για την Αθήνα και ευλόγως (νομίζω) εξορίστηκε το 482 π.Χ. για το λόγο αυτό και μόνο!
Άλλωστε, τον επόμενο χρόνο, όταν ο Ξέρξης ξαναεπιτέθηκε, οι εξορισθέντες Αθηναίοι ανακλήθηκαν κι ο Αριστείδης έθεσε τον εαυτό του στη διάθεση του μεγάλου πολιτικού του αντιπάλου, του Θεμιστοκλή, που είχε πρωτοστατήσει στον εξοστρακισμό του...

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Κυρά Δασκάλα, δεν μου την έμαθες καλά την ιστορία! (Α΄)

Κυρά-Δασκάλα. σ’ εκτιμάω, σ’ αγαπάω, πολύ γουστάρω το εκκεντρικό καπελάκι σου και την ονειροπόλα φατσούλα σου, αλλά θα στο ξαναπώ: δεν μου την έμαθες σωστά την ιστορία!
Ξέρω πως δεν φταις εσύ.
Έτσι στην είπανε κι εσένα, κι έτσι μου την έδωσες να την καταπιώ αμάσητη.
Σε θυμάμαι στην τάξη να μας περιγράφεις με εθνική έξαρση τις νίκες των Ελλήνων κατά των Περσών.
Αλλά τώρα θα στο πω κατάμουτρα, κι ας σε σέβομαι δασκάλα μου: ψέματα μας έλεγες κυρα-δασκάλα!
Ή, τουλάχιστον μας έκρυβες τη μισή αλήθεια. Αλλά κι αυτό ως ψέμα λογιέται...
Κατ’ αρχήν, κυρά-δασκάλα μου, ποιοι "Έλληνες" πολέμησαν τους Πέρσες;
Οι εξής δύο: Αθηναίοι και Σπαρτιάτες, κι από κοντά οι Πλαταιείς (ως κολαούζοι των Αθηναίων) κι οι Θεσπιείς!
Πού ήταν οι άλλοι "Έλληνες" οέοοο κυρα-δασκάλα;
Άλλοι από φόβο κι άλλοι από μίσος για τους Αθηναίους μήδισαν!
Και χειρότεροι απ’ όλους ήταν εκείνα τα φίδια οι Αιγινήτες, που το ’παιζαν "Κούβα της αρχαιότητας", και θέλαν σώνει και καλά να μπουν στο μάτι και στη μύτη των Αθηναίων...
Αμ το άλλο κυρά-δασκάλα γιατί μου το ’κρυψες;
Πως ο περσικός στρατός ήταν η μεγαλύτερη μούφα όλων των εποχών!
Επί τρεις αιώνες δεν είχε νικήσει κανέναν αντίπαλο εκτός έδρας!
Πριν επιτεθεί στην Ελλάδα, ο Δαρείος εκστράτευσε κατά των Σκυθών και πήρε απ’ τα τρία το μακρύτερο.
Το 499 π.Χ. επαναστάτησαν στη Μικρασία οι Ιωνικές πόλεις, που δεν φημίζονταν δα και για την πολεμική τους αντρεία.
Κι οι Πέρσες έκαναν πέντε ολόκληρα χρόνια να τους νικήσουν!
Για βοήθεια στους Ίωνες οι  Αθηναίοι έστειλαν κάτι ψιλολόγια, δέκα τριήρεις όλες κι όλες, μαζί με λίγους Ερετριείς.
Κι αυτό το ασήμαντο εκστρατευτικό σώμα μπόρεσε το 498 π.Χ. να καταλάβει και να πυρπολήσει τη δεύτερη πόλη της περσικής αυτοκρατορίας, τις Σάρδεις.
Αν διαβάσεις και την Κάθοδο των Μυρίων το 400 π.Χ., θυμηθείς πως στα 395-4 π.Χ. ο Αγησίλαος όργωσε τη Μικρασία, και δεις με πόση ευκολία διέλυσε το περσικό κράτος ο Μεγαλέξανδρος λίγες δεκαετίες αργότερα, θα συμφωνήσεις μαζί μου: ο περσικός στρατός που νίκησαν οι Έλληνες ήταν ένας γίγαντας με πήλινα πόδια...
Αυτό φάνηκε και στην πρώτη εκστρατεία των Περσών με τον Μαρδόνιο το 493-2 π.Χ., που δεν μπόρεσε να φτάσει ούτε μέχρι τη Σαλονίκη!
Στην τάξη μάς έλεγες κυρά-δασκάλα πως οι Πέρσες αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω γιατί ο στόλος τους καταστράφηκε στην Άθωνα από τρικυμία.
Αυτό είναι η μισή αλήθεια!
Η άλλη μισή είναι πως οι Βρύγες της Θράκης αντιστάθηκαν ηρωικά, προκάλεσαν μεγάλες απώλειες στα πεζοπόρα περσικά τμήματα και κατόρθωσαν να τραυματίσουν κι αυτόν ακόμα τον Μαρδόνιο!
Αυτό γιατί δεν μας το ’πες κυρά-δασκάλα;
Φοβόσουν μην χαλάσεις τον μύθο που ήθελε μόνο τους Έλληνες ν’ αντιστέκονται στους Πέρσες;
Και μια κι είπαμε για Μαρδόνιο, γιατί δεν μας είπες πως ήταν Εβραίος κυρά-δασκάλα;
Ήταν απόγονος των Εβραίων που έφερε ο Ναβουχοδονόσορας αιχμαλώτους στη Βαβυλώνα το 586 π.Χ.
Και στους οποίους ο Κύρος επέτρεψε το 538 π.Χ. να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ. Πολλοί όμως που είχαν βολευτεί, έμειναν στη Βαβυλώνα, και μεταξύ αυτών ήταν κι οι γονείς του Μαρδόνιου.
Κι έπρεπε κυρά-δασκάλα να μας πεις πως ήταν Εβραίος ο Μαρδόνιος, όχι για να μας μπολιάσεις με φυλετικό-ρατσιστικό μίσος.
Αλλά για να καταλάβουμε πόσο κακό κάνει ο θρησκευτικός φανατισμός.
Γιατί ο Μαρδόνιος μεγάλωσε ποτισμένος με μίσος κατά των Ελλήνων μια και στα ιερά τους βιβλία οι Εβραίοι γράφουν πόσα τράβηξαν απ’ τους ελληνικής καταγωγής Φιλισταίους-Ετεοκρήτες!
Γι’ αυτό φαγώθηκε να πείσει τον Δαρείο να επιτεθεί στους Έλληνες και ν’ αναθέσει σ’ αυτόν την αρχιστρατηγία!

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Αφού δεν μπορώ να γίνω εραστής των εταίρων, θα γίνω δικηγόρος τους!

Ας επιστρέψουμε στο προσφιλές μας θέμα των αρχαίων εταίρων.
Ζούσε, λοιπόν, στην ελληνιστική Αίγυπτο μια σπουδαία εταίρα, η Θώνις.
Κάποτε, τη σταμάτησε στο δρόμο ένας νεαρός και της είπε πως την είδε στον ύπνο του να κάνουν έρωτα κι ένιωσε μεγάλη ηδονή!
Τότε η Θώνις του ζήτησε να πληρώσει τη συνηθισμένη αμοιβή γιατί την απόλαυσε έστω και στον ύπνο του.
Ο νεαρός αρνήθηκε, η εταίρα του έκανε μήνυση κι έτσι έφτασαν ενώπιον του Δικαστηρίου.
Ο Δικαστής έβγαλε απόφαση συμβιβαστική: υποχρέωσε το νεαρό να πληρώσει τα χρήματα, αλλά η Θώνις δεν θα μπορούσε να τα πάρει στα χέρια της.
Θα άγγιζε μόνο τη σκιά τους μιάς κι ο νεαρός δεν αγκάλιασε την ίδια αλλά μόνο τη σκιά της!
Βρίσκω την απόφαση άδικη, κι αν ήμουν δικηγόρος της Θώνιδος θα ασκούσα έφεση.
Ο νεαρός, έστω και στο όνειρό του απόλαυσε τη Θώνι, ενώ εκείνη δεν θα ένιωθε καμία απόλαυση αγγίζοντας τη σκιά των χρημάτων...

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Ο Παπαφλέσσας ήταν ιερέας της Αθηνάς και του Βάκχου!




Στο βιντεάκι ακούστε τον πρώτο εθνικό μας ύμνο.
Κινείται γύρω από δύο άξονες: την ελευθερία και τη χριστιανική πίστη.
Αλλά ο ύμνος που επικράτησε (του Σολωμού) αναφέρει μόνο την ελευθερία.
Αν δείτε και την εξέλιξη των εθνικών μας σημαιών θα παρατηρήσετε πως ενώ αρχικά κυριαρχούσε απόλυτα ο σταυρός, σιγά-σιγά "στριμώχτηκε" σε μια γωνίτσα πάνω αριστερά.
Αντίθετα, στη σημαία που πρότεινε ο Ρήγας Φεραίος για το ελεύθερο ελληνικό κράτος κυριαρχούσε το αρχαιοελληνικό ρόπαλο του Ηρακλή (πρώτη φώτο).
Είναι προφανές πως ... του Έλληνος ο τράχηλος χριστιανικόν ζυγόν δεν υπομένει.
Ο παπα-Γιώργης ο Μεταλληνός είπε κάποτε πως αν το ελληνικό κράτος πάψει να είναι χριστιανικό, θα πάψει κι αυτός να αισθάνεται Έλληνας!
Θα βάλουμε τη γάτα μας να κλάψει...
Ο συμπαθής πλην ημιπαράφρων Μακρυγιάννης δεν μου λέει τίποτα.
Μόνο γέλιο μού προκαλούν τα λόγια του "πήγα στους αγίους και τους άναψα λιβάνι απ’ το καλό, τ’ αγιονορείτικο".
Αντίθετα, βγάζω το καπέλο στον "αρχαιοέλληνα" Παπαφλέσσα!
Αμφιβάλλω αν λειτούργησε ποτέ στη ζωή του, αν και τυπικά ιερέας.
Κι ούτε διάβαζε Αγίες Γραφές και Συναξάρια.
Τον συνέπαιρναν οι δημηγορίες του Θουκυδίδη.
Ήταν γεννημένος ρήτωρ και πολεμιστής. Αν είχε γεννηθεί στην Αρχαία Αθήνα θα τον είχε ξεπεράσει το Δημοσθένη.
Ο Παπαφλέσσα ήταν στην πραγματικότητα ιερέας της Αθηνάς, της θεάς του Πολέμου και της Σοφίας!
Και λάτρης του Βάκχου!
Αγαπούσε και γλένταγε τη ζωή του. Πρώτος ο πάπαρος στα πανηγύρια και στο κυνήγι του ποδόγυρου...
Αλλά και πρώτος στον πόλεμο και στην αντάρα.
Όπως ακριβώς οι αρχαίοι Έλληνες.
Ο "κουλτουριάρης" Πλάτωνας ήταν ήρωας σε τρεις μάχες, γιγαντόσωμος (Πλάτων σημαίνει "πλατύς", "πλαταράς") και σπουδαίος παλαιστής-μποξέρ. Είχε νικήσει και στους παλαιστικούς αγώνες στα Ίσθμια. Όσοι ξέρουν πώς ήταν οι αρχαίοι παλαιστές, θα καταλάβει τι σωματάρα και δύναμη είχε ο φιλόσοφος.
Προσωπικά, θα γιορτάσω την εθνική μας ανεξαρτησία όταν ο Ορθός Λόγος και η Καθαρή Σκέψη ξαναλάμψουν στον Αττικό ουρανό.
Όταν απαλλαγούμε απ’ τον τριπλό σκοταδισμό: Πλατωνισμό-Πυθαγορισμό-Ιουδαιοχριστιανισμό.
Για μένα η "Αγία Τριάδα" του Ελληνισμού είναι: Ίωνες Φιλόσοφοι-Σοφιστές-Επικούρειοι!

Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Σαρανταεξαρίζω κι ακόμα ψάχνω την "Ασπασία μου"! Ή, έστω, μιαν εταίραν βρε αδελφέ...

Σ’ αντίθεση με τις αρχαίες Αθηναίες, οι γυναίκες στις Δωρικές, Αιολικές και Μινωικές πόλεις είχαν πολλά δικαιώματα κι ελευθερίες.
Ειδικά οι Σπαρτιάτισσες, φόραγαν εκείνους τους κοντούς χιτώνες που έμοιαζαν σα μίνι φουστίτσες, και με το βαθύ κόψιμο στο πλάι σού πέταγαν τα μάτια έξω...
Τις Αθηναίες τις είχαμε μόνο για τεκνοποιία.
Τις κλείναμε στους γυναικωνίτες, και οι μόνες γυναίκες που μπορούσαμε να συναναστραφούμε δημόσια και να μιλήσουμε για φιλοσοφία και τέχνες ήταν οι εταίρες.
Για την ηδονή του σώματος είχαμε τις παλλακίδες, και για την τέρψη του πνεύματος τις εταίρες.
Ο πρωθυπουργός μας, ο Περικλής, ήταν μεγάλος μισογύνης.
"Το καλύτερο που ’χουμε να κάνουμε για τις γυναίκες", έλεγε, "είναι να μην μιλάμε καν γι’ αυτές"!
Ήταν όμως τυχεράκιας γιατί βρήκε την Ασπασία, μια σπάνια γυναίκα, με μόρφωση, καλλιέργεια, προσωπικότητα.
Το ειδύλλιο Περικλή-Ασπασίας μοιάζει πολύ μ’ εκείνο του Αντρέα και της Δήμητρας.
Η πρώτη γυναίκα του Περικλή ήταν "περιορισμένης ευθύνης", χωρίς ιδιαίτερα θέλγητρα.
Η Ασπασία, αντίθετα, ήταν του πνεύματος, διάβαζε Κούντερα και είχε πολιτική αντίληψη.
Ο Περικλέτος τόλμησε και δημοσιοποίησε το δεσμό τους.
Κι ας ήξερε πως θα το εκμεταλλευόντουσαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι.
Οι κωμοδιογράφοι είχαν ξεσαλώσει, αποκαλούσαν την Ασπασία "αναίσχυντη παλλακίδα", ενώ πολλοί την παρομοίαζαν με τη βασίλισσα της Λυδίας Ομφάλη, που ’χει χώσει ολόκληρο Ηρακλή κάτω απ’ το φουστάνι της και τον είχε μετατρέψει σε καμαριέρα βάζοντάς τον να πλένει και να σιδερώνει...
Η αξία της Ασπασίας αποδείχθηκε περίτρανα μετά το θάνατο του Περικλή.
Η χαροκαμμένη χήρα ξαναπαντρεύτηκε έναν άξεστο δερματέμπορα, τον Λυσικλή, και σε λίγα χρόνια τον μετέτρεψε σε "πρώτο μυαλό της Αθήνας"...

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Ο αρχαίος Περικλής συνομιλούσε με τον Αναξαγόρα στις όχθες του Ιλισσού, κι εγώ παίζω ζάρια με τον "Λυγδιάρη" της Θύρας 7!

Αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στην Κύπρο επιβεβαιώνουν την πεποίθησή μου πως είμαστε ο πιο απαίδευτος, ψευτόμαγκας και ανόητος λαός του κόσμου.
Για την κατάντια μας αυτή σίγουρα φταίει το εκπαιδευτικό σύστημα.
Που μας έχει γαμήσει το μυαλό με τα "Ζήτω το ΟΧΙ", "Ζήτω η Επανάσταση του 1821", "Ζήτω η Εθνική Αντίσταση"...
Με απλά λόγια, η εκπαίδευση που λαμβάνουμε μας εθίζει μόνο στην άρνηση, στην αντίσταση, στην απόρριψη.
Απ’ την κουλτούρα μας έχει βγει η δημιουργική σκέψη, η θετική και συγκροτημένη πρόταση.
Αμ ’ το άλλο; 
Μας έχουν λοβοτομήσει να θεωρούμε ιδανικό την "ηρωική αυτοκτονία"!
Πρότυπά μας είναι οι 300 του Λεωνίδα, οι γυναίκες του Ζαλόγγου, το Κούγκι, το Αρκάδι, η έξοδος του Μεσολογγίου...
Κι έτσι φτάσαμε να θεωρούμε μαγκιά τον "ένδοξο θάνατο"!
Ούτε στιγμή δεν περνάει απ’ το μυαλό μας πως μαγκιά δεν είναι να αυτοκτονείς αλλά να προβλέπεις και να παίρνεις τα μέτρα σου ώστε να μην φτάσεις με το περίστροφο στον κρόταφο...
Κι έρχεται στο καπάκι η αγιοποίηση και ηρωοποίηση των "αγωνιστών του ’21", που "αν ζούσαν σήμερα θα έκαναν και θα έραναν"...
Κατουράτε και λίγο ρε παιδιά!
Αλλά η σχολική ιστορία το έκανε το εγκληματάκι της: έκρυψε τις τεράστιες εκκρεμότητες και αδυναμίες των οπλαρχηγών, κι εμείς πρέπει σε κάθε εποχή και σε κάθε περίσταση να συμπεριφερόμαστε και να σκεφτόμαστε, ντε και καλά, σαν εκείνους...
Κι ας έχει σκοτώσει ο Καραϊσκάκης πιο πολλούς Μοραΐτες απ’ ό,τι Τούρκους, κι ας φέρνουν οι "Δηλώσεις Υποτέλειας" στους Άγγλους φαρδιά-πλατιά την υπογραφή των Κωλοκοτροναίων, κι ας έδιναν κι έπαιρναν τα "καπάκια" με τους Τουρκαλβανούς κλπ κλπ...
Αλλά εκτός της εκπαίδευσης φταίνε κι οι θεσμοί για το χάλι μας. Που μένουμε στουρνάρια και ζούμε σαν όρθιες μαϊμούδες.
Στην αρχαία δημοκρατική Αθήνα υπήρχε ένας σοφός θεσμός: η ανάδειξη στα ανώτατα αξιώματα δια κλήρου.
Εκ πρώτης, αυτό φαίνεται παράλογο και αντιδημοκρατικό. Και ποτέ στο σχολείο δεν μας προβλημάτισαν γι’ αυτόν τον περίεργο όσο και σοφό θεσμό.
Και ήταν σοφός γιατί αν εγώ ήξερα πως μπορεί αύριο να κληρωθώ πρωθυπουργός, υπουργός, αρχηγός του στρατού, διοικητής ΔΕΚΟ, δεν θα καθόμουν τούτη την ώρα να μαλακίζομαι κάνοντας λάικ στο φεϊσμπούκι.
Θα μάθαινα ξένες γλώσσες, θα ενημερωνόμουν διαρκώς, θα μελετούσα, θα προετοιμαζόμουν εντατικά και δεν θα χαζολογούσα στον καφενέ χτυπώντας τα κεχριμπάρια και συζητώντας αν χωράει στην ενδεκάδα του Θρύλου ο Τσιμπούρ κι ο Μήτρογλου.
Και θα έψαχνα τους καλύτερους δασκάλους και τις εκλεκτότερες παρέες, και δεν θα ξημερωνόμουν πάνω απ’ την πράσινη τσόχα παίζοντας ζάρια με τον "Λυγδιάρη" της Θύρας 7....

Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Πώς μια "μαλακίστρια" Αθηναία δάγκωνε "ελληνικά" τον Μακεδόνα Βασιλιά!

Γράψαμε στο προηγούμενο ποστάκι για τις Κορίνθιες εταίρες και ζήλεψαν οι Αθηναίες και σήκωσαν επανάσταση.
Οπότε, για να αποκαταστήσουμε τη φήμη τους ας πούμε δυο λογάκια όχι για την περιβόητη Φρύνη αλλά για την πανέμορφη Λάμια (καμιά σχέση με το μυθολογικό τέρας).
Ήταν βέρα Αθηναία και ξεκίνησε την καριέρα της ως μια απλή "μαλακίστρια", για να εξελιχθεί σύντομα σε αυλητρίδα και εταίρα.
Η κυρία είχε στρατηγική, γι’ αυτό και πήγε στην Αίγυπτο όπου και τύλιξε τον καημένο τον Πτολεμαίο τον Α’
Αλλά, το 306 π.Χ. ο Πτολεμαίος ηττήθηκε σε ναυμαχία στην Κύπρο απ’ το Δημήτριο τον Πολιορκητή, που, μεταξύ άλλων λαφύρων, κονόμησε και τη Λάμια, που δεν άργησε να γίνει ερωμένη του.
Με τη Λάμια ο Δημήτριος είχε πολύ έντονη ερωτική ζωή.
Μάλιστα, κάποτε κάποιοι πρεσβευτές παρατήρησαν πως όλο το σώμα του ήταν γεμάτο δαγκωνιές, μελανιές, νυχιές και ουλές.
"Πάλεψε με κανένα θηρίο ο Βασιλιάς;", ρώτησαν τους ακολούθους του.
"Δεν έχουμε θηρία εδώ. Έτσι δαγκώνει η Λάμια!", απάντησαν εκείνοι.
Όταν ο Δημήτριος κατέλαβε την Αθήνα, γύρω στα 297 π.Χ., η Λάμια επέστρεψε θριαμβευτικά στην πόλη της.
Οι Αθηναίοι, που μέχρι και κωλοτούμπες έκαναν για να ευχαριστήσουν το νέο κατακτητή, ίδρυσαν προς τιμή της ναό αφιερωμένο στη "Λάμια Αφροδίτη"!
Άσχετο: Απέναντι ακριβώς απ’ τον Άι-Δημήτρη τον Λομπαρδιάρη, στου Φιλοπάππου, φαίνονται τα υπολείμματα του "Περιτειχίσματος" που είχαν χτίσει οι Αθηναίοι για ν’ αντιμετωπίσουν τους Μακεδόνες εισβολείς.
Και λίγο πιο πάνω, στο λόφο των Μουσών, ήταν το "Μακεδονικό Φυλάκιο", που είχε εγκατασταθεί ο μακεδονικός στρατός κατοχής.
Τελικά, δεν ήταν καλά ενημερωμένοι οι αρχαίοι!
Δεν είχαν ακούσει πως Μακεδόνες κι Αθηναίοι ήταν "Έλληνες";

Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Πώς ν’ αλλάξετε τη γυναίκα σας με τη Λαϊδα την Κορίνθια...

Τον 4ο αιώνα π.Χ. η Κόρινθος ήταν η πλουσιότερη πόλη της Ελλάδας.
Θα ’λεγα πως ήταν κι η ακριβότερη.
Η αξία των ακινήτων της μπορεί να συγκριθεί μόνο μ’ αυτή της γειτονιάς των εφοπλιστών του σημερινού Λονδίνου...
Επόμενο ήταν να μαζευτούν στην πόλη οι ωραιότερες και ακριβότερες πόρνες της Ανατολικής Μεσογείου.
Η Κόρινθος όμως είχε και δυο μεγάλα λιμάνια, οι ναυτικοί δεν είχαν πολύ παραδάκι ... οπότε υπήρχαν κι οι φτηνές δευτεράτζες, οι "καλντεριμιτζούδες".
Αυτές έγραφαν στις σόλες των σανδαλιών τους ανάγλυφα τα γράμματα ΥΟΠΕ. 
Καθώς περπατούσαν στο χωματόδρομο τυπωνόταν ανάγλυφα η λέξη ΕΠΟΥ, δηλαδή "ακολούθα".
Οι ξέμπαρκοι ναυτικοί τις έπαιρναν από κοντά διαβάζοντας τη λέξη, μέχρι που έφταναν στα στέκια τους, κάτι τσίγκινα παραπήγματα έξω απ’ την πόλη.
Απ’ αυτή την τυπωμένη στο έδαφος ("χαμαί") λέξη, βγήκε και ο όρος "χαμαιτυπείον", που σημαίνει το ελεεινό μπουρδέλο.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, η ωραιότερη πουτάνα της Κορίνθου ήταν η Λαϊδα, "που ’χε στήθια σαν κυδώνια", όπως έγραφε ο Αρισταίνετος ο Αθηναίος, που κάθε σ-κ πήγαινε στην Κόρινθο όπως εμείς πηγαίναμε παλιότερα κάθε σαββατόβραδο στο Λουτράκι...
Στην Κόρινθο ξεχειμώνιαζε κι ένας άλλος Αθηναίος, ο Διογένης ο Κυνικός.
Κι επειδή κι ο φιλόσοφος έχει τσουτσούνι, τη λιμπιζόταν την κυδωνοβύζω ο "Σκύλος", αλλά δεν είχε τα 2000 ευρώ για να την πάρει (τόση ήταν η ταρίφα της Λαϊδας).
Έκανε, λοιπόν, την αδυναμία φιλότιμο ο φίλος μας κι έλεγε "δεν δίνω 2000 ευρώ για κάτι που μετά θα μετανιώσω".
Το ’μαθε αυτό η εταίρα, και για να τον εκδικηθεί του ετοίμασε ένα χουνέρι.
Του υποσχέθηκε μια νύχτα δωρεάν ερωτικών περιποιήσεων, αλλά την κρίσιμη στιγμή του έστειλε μια κακάσχημη υπηρέτριά της, την οποία ο κυνικός δεν αντιλήφθηκε λόγω του σκότους.
Όταν το γεγονός διαδόθηκε, ο Διογένης για να δικαιολογηθεί είπε το αμίμητο και διαχρονικό:
"Λύχνου σβεσθέντος, πάσα γυνή Λαΐς".
Γι’ αυτό κι εμείς λέμε φιλοσοφημένα "με τα φώτα κλειστά όλες οι γυναίκες είναι ίδιες"!
Άσε που κάνεις και οικονομία στο ρεύμα...
Τη Λαϊδα είχε ερωτευτεί κι ένας άλλος σπουδαίος φιλόσοφος, ο Αρίστιππος ο Κυρηναίος.
Οι φίλοι του τον προειδοποιούσαν πως η Λαϊδα δεν τον αγαπάει, αλλά εκείνος τους απαντούσε:
"Και τα ψάρια και το κρασί δεν μ’ αγαπάνε, αλλά εγώ τα απολαμβάνω".
Στην υγειά της Λαϊδας, λοιπόν, και της πανδήμου και ολίγον χοντροκώλας Αφροδίτης!

Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013

Να γιατί ο Διόνυσος θα νικήσει το Γιαχβέ!

Τους τελευταίους αιώνες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας παρουσιάζεται το εξής παράδοξο φαινόμενο: ενώ σε διοικητικό, οικονομικό και στρατιωτικό πεδίο επικρατεί μεγάλη παρακμή, στο πνευματικό επίπεδο έχουμε πρωτοφανή άνθιση.
Σε όσους έχουν εμβαθύνει την έρευνα, το φαινόμενο δεν προκαλεί εντύπωση.
Την περίοδο αυτή η πολιτική και πνευματική ελίτ της βυζαντινής αριστοκρατίας αναζητά νέα εθνική και πολιτιστική ταυτότητα.
Ο "αυτοκρατορικός ρωμαϊσμός" και ο "χριστιανικός σκοταδισμός" έχουν χρεοκοπήσει.
Γι' αυτό, όλο και περισσότεροι στρέφονται στην κλασσική αρχαιότητα.
Και το όνομα "Έλλην", που παλιότερα αρκούσε να σε στείλει στο εκτελεστικό απόσπασμα, τώρα βρίσκεται συχνά στα χείλη ακόμα και των μελών της αυτοκρατορικής οικογένειας των Παλαιολόγων...
Η Βυζαντινή Αριστοκρατία έχει αντιληφθεί πως για την επιβίωση τη δικιά της και του κράτους της απαιτείται μια διπλή στροφή:
α) Προς τη Δύση, για την εξασφάλιση πολιτικής και στρατιωτικής βοήθειας.
β) Προς την κλασσική ελληνική αρχαιότητα για την απαραίτητη ανανέωση των πνευματικών δυνάμεων.
Αυτοί οι δυο άξονες συγκροτούσαν το πολιτικό πρόγραμμα της παράταξης των "Ενωτικών".
Στο μοναστικό-εκκλησιαστικό στρατόπεδο χτυπάει "κόκκινος συναγερμός".
Τρέμουν και μόνο στην ιδέα της δρομολογούμενης περιθωριοποίησής τους.
Και παραλύουν μπροστά στον κίνδυνο της αναβίωσης του τρισκατάρατου "ελληνορωμαϊσμού".
Γι' αυτό συγκροτούν την αντίπαλη παράταξη των "ανθενωτικών", με βασική πολιτική επιδίωξη την υποταγή στον οθωμανικό παρά στον "παπικό" ζυγό.
Πιστεύουν και ελπίζουν πως η οθωμανική κυριαρχία θα εξασφαλίσει τα προνόμιά τους και θα θάψει οριστικά τη λερναία ύδρα του "ελληνισμού", βυθίζοντας στο πνευματικό σκότος τους ραγιάδες.
Η νίκη των "ανθενωτικών" ήταν προσωρινή.
Το 1832 ιδρύεται "ελληνικό" κράτος και σε λίγα χρόνια καθιερώνεται το "αυτοκέφαλο" και η Εκκλησία ονομάζεται πλέον "ελληνική"!
Και μόνο η λέξη προκαλεί ρίγος στους ιουδαιο-χριστιανούς.
Γι' αυτό και οι Μεταλληνοί και οι Ζήσηδες φαγώνονται να μας αποκαλούν "Ρωμιούς" και λυσσάνε με τη "Ρωμιοσύνη" τους.
Θέλουν να βγάλουν απ' το λεξιλόγιό μας τη λέξη "Έλλην" και "Ελλάδα"!
Όμως το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
Η σημερινή γενιά των Ελλήνων θα ζήσει τον χωρισμό της Εκκλησίας απ' το Κράτος.
Και κάποια μελλοντική γενιά, όταν οι ιστορικές συνθήκες το επιτρέψουν, θα ζήσει την επιστροφή σε τούτη τη χώρα του ορθού λόγου και της καθαρής και ελεύθερης σκέψης.
Είμαι σίγουρος πως τελικά ο Διόνυσος θα νικήσει τον Γιαχβέ...

Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

Είναι η γυναίκα "πικρότερη του θανάτου";

Ο Ιουδαϊσμός και ο Ισλαμισμός, παρά τον ανδροκρατικό και μισογυνικό χαρακτήρα τους, είναι λιγότερο εχθρικοί στη σεξουαλικότητα απ’ ό,τι ο Χριστιανισμός.
Κατά τον Μωάμεθ "ο καλός Μωαμεθανός επιτρέπεται να έχει μαζί με τις συζύγους του κι έναν απεριόριστο αριθμό παλλακίδων"!
Στο Κοράνι διαβάζουμε: "Ας είναι δοξασμένος ο Θεός που δημιούργησε τη γυναίκα για την ευχαρίστηση του άντρα. Που χαρίζει στο σώμα της γυναίκας ικανοποίηση, ενώνοντάς το με το σώμα του άντρα που δεν βρίσκει ανάπαυση ούτε ησυχία αν δεν ενωθεί παθιασμένα με τη γυναίκα"...
Το Ισλάμ περιφρονεί τη γυναίκα αλλά δεν δαιμονοποιεί τη σεξουαλική ζωή.
Ο Προφήτης παροτρύνει τους άντρες: "Τα θηλυκά είναι τα χωράφια σας! Πηγαίνετε στα χωράφια σας όπως και όταν θέλετε"...
Κι ένα σοφό ισλαμικό γνωμικό συμπληρώνει: "Ένα αγόρι για την ικανοποίηση, και μια γυναίκα για απογόνους"!
Αλλά κι οι Ιουδαίοι θεωρούσαν το σεξ "δώρο Θεού".
Ο Δαβίδ κι ο Σολομών είχαν εκατοντάδες γυναίκες και παλλακίδες.
Στην Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε πως ο νιόπαντρος απαλλάσσεται για ένα έτος απ’ τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις όχι για να κάνει παιδί αλλά για να απολαύσει τη γυναίκα του...
Παράλληλα, όμως, υποβιβάζει τη γυναίκα σε "ιδιοκτησία" του άντρα.
Τη χαρακτηρίζει "πικρότερη απ’ το θάνατο" και μεγάλη παγίδα για τον άντρα ("ο αρεστός στο Θεό αποφεύγει τη γυναίκα, ο αμαρτωλός πέφτει στην παγίδα της").
Η εμπορευματοποίηση της γυναίκας συνδέεται με την υπερτίμηση της παρθενίας.
Ο "αγοραστής" πρέπει να παραλάβει το "πράγμα" άθικτο και στην καλλίτερη δυνατή κατάσταση.
Ακόμα κι ο Ιησούς δεν μπόρεσε να ξεφύγει απ’ την κρατούσα ιουδαϊκή παράδοση που ήθελε τη γυναίκα "αντρική ιδιοκτησία".
Έτσι, θεωρεί πως διαπράττει μοιχεία ο άντρας που βλέπει τη γυναίκα τού πλησίον του και την επιθυμεί. ("Έγκλημα κατά της ξένης ιδιοκτησίας";).
Γιατί άραγε δεν είπε ο Ιησούς πως και όποια γυναίκα επιθυμεί τον άντρα της άλλης διαπράττει επίσης μοιχεία;
Μα προφανώς γιατί ο άντρας δεν είναι ιδιοκτησία της γυναίκας!
Αλλά, για να μην αδικήσουμε τον Διδάσκαλο ("σοφιστή") Ιησού, πρέπει να του αναγνωρίσουμε δύο πραγματάκια:
α) Προστάτεψε τη γυναίκα, αφού ουσιαστικά απαγόρευσε το διαζύγιο που ως τότε το έπαιρνε ο άντρας όποτε γούσταρε και χωρίς καμία συνέπεια για τον ίδιο.
β) Τόνισε πως σκοπός του γάμου δεν είναι μόνο η αναπαραγωγή αλλά και η ένωση των δύο φύλλων ως αυτοδύναμη αξία ("ο άντρας εγκαταλείπει τον πατέρα και την μητέρα του για να γίνει με τη γυναίκα του σάρκα μία).

Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

Αρχαία Αθήνα: αναρχική και δουλοκτητική!

Η σημερινή δυτικού τύπου αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει τις ρίζες της στα πρώτα βρετανικά κοινοβούλια κι όχι στο πολίτευμα της αρχαίας Αθήνας.
Ο θεσμός της άμεσης δημοκρατίας και της Εκκλησίας του Δήμου ταιριάζει περισσότερο στα οράματα των σύγχρονων αναρχικών παρά στα ιδεώδη της αστικής μας δημοκρατίας.
Στην αρχαία Αθήνα συναντάμε και στοιχεία προωθημένης σοσιαλδημοκρατίας.
Οι πλούσιοι υπερφορολογούνται για να εξυπηρετούνται κοινωνικές ανάγκες και να εξοπλιστεί-εξωραϊστεί η πόλη.
Η "δημοκρατική παράταξη" των Αθηναίων συγκροτούνταν απ' την κοινωνική συμμαχία της φτωχολογιάς, των επιχειρηματιών και των εμπόρων-ναυτικών της πόλης.
Γι' αυτό και η Αθήνα ήταν εξωστρεφής και σταδιακά ανέπτυξε ένα είδος ναυτικού ιμπεριαλισμού με φιλοπόλεμη-επεκτατική διάθεση.
Η εξωστρέφεια και ο επεκτατισμός της πόλης χρηματοδοτούνταν απ' τα εισοδήματα των γαιοκτημόνων-αριστοκρατών, που ηγούνταν του τότε "φιλειρηνικού κινήματος"!
Αυτή, λοιπόν, ήταν η αρχαία δημοκρατική Αθήνα: ένα παράδοξο και αντιφατικό μείγμα αναρχισμού-προωθημένης σοσιαλδημοκρατίας-θαλασσοκρατικού ιμπεριαλισμού-δουλοκτησίας...

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

Η πουτάνα θέλει τον τρόπο της...

Οι κολλητοί δεν μπορούν να καταλάβουν πώς έχω τόσο μεγάλη πέραση στις πουτάνες!
"Στούμπος είσαι", μου λένε, "σκατόφατσα έχεις, πώς διάολο ρίχνεις τις καλύτερες; Το κοκαλάκι της νυχτερίδας κουβαλάς;".
Αγαπημένοι μου φίλοι, το πράγμα δεν θέλει κόπο αλλά τρόπο.
Άλλωστε μην υποτιμάτε την εμπειρία μου...
Τόσα χρόνια μεταξύ Τριών Γεφυρών και πλατείας Βάθη... κάτι έμαθα κι εγώ.
Και πρώτ’ απ’ όλα τι γουστάρουν  οι πουτάνες.
Αλήθεια, σκεφτήκατε ποτέ τι ζητάει μια πόρνη μετά τη βάρδια της;
Μη φανταστείτε τίποτα περιττά.
Τα κλασσικά που θέλει κάθε γυναίκα.
Να την υποδεχθείς μ’ ένα φιλάκι, να βγείτε λίγο έξω, να φάτε κάτι ελαφρύ, να πείτε δυο-τρεις ζεστές κουβεντούλες, να χαλαρώσει το κορίτσι, να ξεχάσει το μπουρδέλο. Κι ύστερα να κάνετε κι έρωτα.
Κι όχι μόλις γυρίσει σπίτι, να κλειστεί μέσα και να περιμένει τον αγαπητικό να γυρίσει απ’ τα ζάρια.
Και με τη μία να της πει "ακούμπα τα", και στο καπάκι θα θέλει να την πηδήξει κι ας μην έχει όρεξη εκείνη.
Κι αν του πει πως είναι κουρασμένη, να πρέπει ν’ ακούει και τα καριολίκια του ... "τι; τη βρήκες με άλλον και μένα δεν με κάνεις κέφι;"... και δως της φάπες...

Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

Γιατί οι Χριστιανοί μισούν το σεξ;

Για να κατανοήσουμε την αρνητική θέση του ιουδαιο-χριστιανισμού για τη σεξουαλικότητα πρέπει να γυρίσουμε χιλιάδες χρόνια πίσω, στις πρωτόγονες κοινωνίες, όπου κυριαρχούσε ακόμη ο αμοιβαίος φόβος των δύο φύλων.
Οι γυναίκες για χιλιάδες χρόνια δεν αισθάνονταν καμιά απόλαυση απ' τη σεξουαλική πράξη.
Έκαναν έρωτα όταν, όπου και όπως το ήθελαν οι άντρες.
Οι ίδιες πονούσαν, ταπεινώνονταν, κι ακολουθούσε η ακόμα πιο επίπονη διαδικασία της εγκυμοσύνης και του τοκετού.
Επόμενο ήταν να θεωρούν τους άντρες υπεύθυνους για όλ' αυτά, και να τους μισούν.
Οι άντρες, απ' την άλλη, είχαν πολλούς λόγους να θεωρούν τη γυναίκα φορέα θετικής ή αρνητικής θρησκευτικής δύναμης, και να τη συσχετίζουν με τον κόσμο των θεών και των δαιμόνων.
Ο πρωτόγονος άντρας δεν μπορούσε να κατανοήσει το αποκλειστικό προνόμιο των γυναικών να τεκνοποιεί.
Και ήταν φυσικό να το αποδίδει σε μια υπερφυσική-μαγική δύναμη του γυναικείου φύλου.
Η αιμορραγία για τον πρωτόγονο άνθρωπο συνδεόταν αποκλειστικά με αθεράπευτα τραύματα, προάγγελους του θανάτου.
Η γυναίκα όμως αιμορραγούσε κάθε μήνα χωρίς να πεθαίνει!
Θαύμα! Θεά!
Ο πρωτόγονος άντρας έκανε μια ακόμη αξιοσημείωτη παρατήρηση: κάθε φορά που έκανε έρωτα αισθανόταν, έστω και παροδικά, να χάνει τις δυνάμεις του, να μην έχει διάθεση να συμμετάσχει στο κυνήγι ή στις πολεμικές επιχειρήσεις της ομάδας-αγέλης.
Ένιωθε πως η γυναίκα κάτι του κάνει και του κλέβει τις δυνάμεις, την τόσο αναγκαία για την επιβίωση ικμάδα και ενέργειά του.
Άρα η γυναίκα ήταν ένα πλάσμα μυστήριο, τρομακτικό, επικίνδυνο...
Η γυναίκα και η σεξουαλικότητα δαιμονοποιήθηκαν.
Ο φόβος του πρωτόγονου άντρα για τη γυναίκα τον έκανε μισογύνη, και συγκρότησε ανδροκρατούμενες παρακοινωνίες.
Έτσι εμφανίζεται ιστορικά το φαινόμενο της αντρικής ομοφυλοφιλίας. 
Είναι χαρακτηριστικό πως στην Παλαιά Διαθήκη περιγράφονται (και τιμωρούνται) όλες οι σεξουαλικές εκτροπές. Δεν αναφέρεται όμως η γυναικεία ομοφυλοφιλία! Γιατί κατά τον 13ο π.Χ. αιώνα δεν είχε ακόμη εμφανιστεί...
Στις ανδροκρατούμενες παρακοινωνίες, εκτός της ομοφυλοφιλίας, γιγαντώνεται η επιθετικότητα, η μαχητική ικανότητα, ο σαδισμός, και πρωτοεμφανίζεται ο κανιβαλισμός.
Απόρροια κι αυτός της σεξουαλικής στέρησης και καταπίεσης.
Με το πέρασμα των αιώνων κάνουν την εμφάνισή τους και οι πρώτες οργανωμένες θρησκείες.
Μεταξύ αυτών κι ο Ιουδαϊσμός.
Που απ' το παρελθόν κληρονομεί το μισογυνισμό, τη δαιμονοποίηση της γυναίκας και της σεξουαλικότητας.
Και τον μεταδίδει στα δυο "τέκνα του", τον Χριστιανισμό και τον Ισλαμισμό.
Οι σημερινοί Χριστιανοί, κυρίως στη Δύση, αγνοώντας τις ρίζες του φαινομένου, αισθάνονται φανερή αμηχανία μπροστά στις εμμονές της θρησκείας τους με τον έρωτα και το σεξ...

Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Μύθος ο βίαιος εξισλαμισμός και το παιδομάζωμα των Οθωμανών!

Είναι εκπληκτικό με πόσα ψέματα μάς φλόμωσαν στο σχολειό.
Όλοι θυμόμαστε για τους περιβόητους "βίαιους εξισλαμισμούς" των ορθόδοξων χριστιανών απτους Οθωμανούς.
Μου το ανέφερε κι ένας σοβαρός και πολύ διαβασμένος γνωστός μου.
Τα ψιλοπήρα.
"Από σένα, δικέ μου, δεν περίμενα να πεις τέτοια πατατιά", του είπα "Πες μου μια περίπτωση βίαιου εξισλαμισμού".
Κι άρχισε να τα μασάει:
"Όταν λέω βίαιους δεν εννοώ με το μαχαίρι στο λαιμό, αλλά να... η βαριά φορολογία, ο αποκλεισμός απ’ τις ανώτερες θέσεις, η άθλια ζωή των ραγιάδων, όλ’ αυτά ανάγκαζαν πολλούς να εξισλαμισθούν".
Άι γειά σου, τώρα συνεννοηθήκαμε.
Γιατί οι μυθομανείς εθνόκαυλοι, που θέλουν μόνο να τροφοδοτούν το αδιέξοδο μίσος μας για τους Τούρκους, αλλιώς το εννοούν το "βίαιος".
Κι αν αυτός ο εξισλαμισμός θεωρηθεί "βίαιος", τότε πώς πρέπει να χαρακτηριστεί ο εκχριστιανισμός των Ελλήνων;
Τότε που οι αρχαίοι ναοί ισοπεδώνονταν, οι περιουσίες τους δημεύονταν και οι τελετουργίες απαγορεύονταν με ποινή θανάτου...
Εξίσου μεγάλος μύθος είναι και το δήθεν βίαιο παιδομάζωμα.
Οι γενίτσαροι αποτελούσαν την πλέον ευνοημένη συντεχνία των Οθωμανών.
Σα να λέμε σήμερα "υπάλληλοι της Βουλής"!
Αν διαβάσει κανείς σε τι ανέσεις ζούσαν οι γενίτσαροι (χωρίς να χάνουν τη μαχητική τους ικανότητα) και πόσο άθλια ζούσε ο απλός ραγιάς, τότε θα καταλάβει γιατί οι χριστιανοί Ρωμιοί εκλιπαρούσαν τους πασάδες να πάρουν τα παιδιά τους γενιτσάρους.
Και μόνο το γεγονός πως υπήρχαν μουσουλμάνοι που προσποιούνταν τον χριστιανό για να τους πάρουν γενιτσάρους, λέει πολλά.
Βέβαια, σε κάποιες χρονικά περιορισμένες περιόδους, όπου οι συνεχείς πολεμικές συγκρούσεις αποθάρρυναν την εθελοντική κατάταξη, υπήρξαν και υποχρεωτικές επιστρετεύσεις χριστιανών.
Αντιθέτως, στα πολεμικά πλοία, που οι συνθήκες διαβίωσης ήταν άθλιες, οι Οθωμανοί επιστράτευαν βίαια τους νέους των νησιών και των παραθαλάσσιων περιοχών.
Αλλά χωρίς να τους εξισλαμίζουν και να τους μετατρέπουν σε γενιτσάρους.