Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Τα νιάτα μου τα κομμουνιστικά τ’ αλήτικα... (Α')

Πρωτόρθα στην Αθήνα το 1979.
Και γράφτηκα στην πρώτη Γυμνασίου στο Πρώτο Γυμνάσιο-Λύκειο Βύρωνα, πίσω απ’ τον λόφο της Ανάληψης, το επονομαζόμενο τότε και "κόκκινο σχολειό"!
Δωδεκάχρονα παιδιά ήμασταν, δεν ξέραμε τίποτα από μαρξισμό-λενινισμό, απλά θέλαμε κάπου ν’ ανήκουμε, να ’χουμε παρέες να βγαίνουμε και να τη σπάμε στο γυμνασιάρχη μας το θεολόγο, Θεός σχωρέσ’ τον...
Μπήκα με δυο κολλητούς στην ΚΝΕ, αλλά εμείς είχαμε άλλη ψυχοσύνθεση.
Τότε η ΚΝΕ ήταν παρθεναγωγείο.
Ο Φαράκος, άλλος μακαρίτης κι αυτός, είχε επιβάλει στην οργάνωση μια αυστηρή ηθική.
Έπρεπε να είμαστε διαβαστεροί, να μην ξενυχτάμε, να μην πίνουμε, να μην ακούμε αμερικάνικη μουσική, να μην γκομενίζουμε ασύστολα!
Λες κι ήμασταν σε οικοτροφείο παραθρησκευτικής οργάνωσης.
Όμως εγώ με τους δυο κολλητούς είχαμε άλλα ενδιαφέρντα.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά μας τράβαγε το περιθώριο κι ο υπόκοσμος.
Περνάγαμε όλα τα απογεύματα στο Μοναστηράκι και στην Αθηνάς, καθόμασταν σε καταθλιπτικά καφενεία και γνωριζόμασταν με παπατζήδες, φυλακόβιους, χασικλήδες, πουτάνες.
Ήμασταν σεβαστικά παιδιά και δεν βγάζαμε γλώσσα ούτε το παίζαμε κάπως.
Μας άρεσε μόνο να καθόμαστε παραδίπλα και ν’ ακούμε τις παράξενες ιστορίες τους.
Κι εκείνοι, για να μας κουρντίζουν περισσότερο, έβαζαν σάλτσα και παραφούσκωναν τα "κατορθώματά" τους, και φχαριστιόντουσαν που ’χαν πρόθυμο και νεανικό ακροατήριο.
Κανείς ποτέ δεν μας ενόχλησε ούτε μας πείραξε.
Σα να ’μασταν υπό την άτυπη προστασία τους.
Όσο ξεψαρώναμε ξανοιγόμασταν και περισσότερο.
Ήρθαν και τα ζάρια, να και τα τσοντάδικα της Ομόνοιας, ξενύχτια στις ταβέρνες με τα βαρέλια πάνω απ’ τα κεφάλια μας, η κρεαταγορά, τα πατσατζίδικα, τα σουλάτσα στα μπουρδέλα του Μεταξουργείου, τακτικοί θαμώνες στα βρωμοξενοδοχεία ημιδιαμονής στο σταθμό Λαρίσης...
Στα δεκατρία μας ανακαλύψαμε και του Ψυρρή.
Τότε καμιά σχέση με το σημερινό κυριλίκι.
Συχνάζαμε σ’ ένα "ύποπτο" μαγαζί, "στου Μήτσου" το ’λεγαν, στην οδό Ναυάρχου Αποστόλη, λίγο πιο πέρα από κει που πίναμε τις ρακές μας με τον Κώστα τον Αραβανή τις προάλλες.
Όπως καταλαβαίνετε, η Οργάνωση δεν συμφωνούσε με τις γνωριμίες μας.
Δεν θυμάμαι αν μας έδιωξαν ή εμείς φύγαμε πρώτοι.
Αλλά το 1981 έφυγα για Ζωγράφου, ξέκοψα απ’ τους δυο κολλητούς, την ΚΝΕ και του Ψυρρή και ξανάγινα μαθητής...

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Ινδία: η "Χώρα των Αγίων" (Ε') - Τους Αγίους δεν τους τεμαχίζουν!

Στο Μπενάρες επισκεπτόμαστε το ναό ενός μεγάλου Αγίου του 16ου αιώνα, του Καμπίρ.
Είχε μαθητές απ’ όλες τις θρησκείες, ιδίως Μουσουλμάνους κι Ινδουιστές.
Μόλις ο Δάσκαλος πέθανε άρχισαν οι τσακωμοί για τον τρόπο που θα γινόταν η νεκρώσιμη τελετή.
Ο Καμπίρ, αγανακτισμένος, αναστήθηκε κι άρχισε να δίνει εντολές:
"Το μισό σώμα μου να κηδευτεί μουσουλμανικά και το άλλο μισό να καεί σύμφωνα με τα ινδουιστικά έθιμα".
Αυτό είπε μόνο κι εξαφανίστηκε...
Όταν οι μαθητές του άνοιξαν το σάβανο βρήκαν μόνο ένα μπουκέτο λουλούδια.
Τα μισά θάφτηκαν στο Μαγκάρ απ’ τους μουσουλμάνους και τ’ άλλα μισά κάηκαν σε πυρά στο Μπενάρες...

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Μπενίτο Μουσολίνι (ΣΤ’) - Οι Εγγλέζοι είπαν το ΟΧΙ!

Δυο ήταν τα πρόσωπα-κλειδιά στην επίθεση της Ιταλίας στη χώρα μας.
Ο ένας ήταν ο Τσιάνο, γαμπρός του Μουσολίνι και Υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας.
Ήταν και πιλότος της πολεμικής αεροπορίας με συμμετοχή στο βομβαρδισμό της Θεσσαλονίκης στη 1 Νοέμβρη του 1940.
Στο προσωπικό του ημερολόγιο γράφει για τον βομβαρδισμό αυτό:
"Κατά την επιστροφή μού επιτέθηκαν τα ελληνικά καταδιωκτικά. Ήταν η πρώτη φορά που έτρεχαν πίσω μου κι ομολογώ πως αισθανόμουν πολύ άσχημα"...
Ο Τσιάνο πρωταγωνίστησε και στην κατάληψη της Αλβανίας τον Απρίλη του 1939.
Ταυτόχρονα παρακινούσε τους Γιουγκοσλάβους να επιτεθούν στην Ελλάδα και να καταλάβουν τη Σαλονίκη, τη "φυσική έξοδο των Σέρβων στο Αιγαίο", όπως έλεγε.
Ο δεύτερος ήταν ο Τσέζαρε Ντε Βέκκι, κορυφαίο φασιστικό στέλεχος, Διοικητής της ιταλοκρατούμενης Δωδεκανήσου.
Αυτός κι αν εξωθούσε τον Ντούτσε να επιτεθεί στην Ελλάδα.
Σχεδίαζε μάλιστα να αποβιβαστεί ο ίδιος, επικεφαλής των ιταλικών στρατευμάτων της Δωδεκανήσου, στην Πελοπόννησο!
Αυτός ήταν που έδωσε εντολή σε ιταλικό βομβαρδιστικό της Ρόδου να χτυπήσει ελληνικά πλοία στο λιμάνι της Ναυπάκτου στις 31 Ιουλίου 1940.
Και με δική του εντολή έγινε ο τορπιλισμός της ΕΛΗΣ τον δεκαπενταύγουστο, εν αγνοία της Ρώμης όπως ο ίδιος ο Τσιάνο γράφει στο ημερολόγιό του...
Σ’ αυτό το ημερολόγιο, που στην Ελλάδα έχει ουσιαστικά "θαφτεί", λύνεται και η έντονη διαφωνία των Ελλήνων σχετικά με το ποιος είπε το "ΟΧΙ".
Σύμφωνα με τον Τσιάνο, ο πρεσβευτής Γκράτσι τον διαβεβαίωσε πως ο Μεταξάς είχε αρχικά θετική στάση. Και πως έγινε αδιάλλακτος μόλις επικοινώνησε με τον Βασιλιά και τον Άγγλο πρέσβη.
Οπότε, ας μην τσακώνονται Αριστεροί και Δεξιοί.
Το "ΟΧΙ" δεν το ’πε ούτε ο Μεταξάς ούτε ο Λαός.
Οι Εγγλέζοι το ’παν!
Κι αυτοί έδωσαν, λίγες μέρες αργότερα, εντολή στην κυβέρνησή μας να συνεχίσουν τον πόλεμο εισβάλλοντας στο αλβανικό έδαφος.
Βλέπετε, πολύ βολεύει τους Άγγλους να πολεμούν "δι’ αντιπροσώπου"!
Όπως ακριβώς έκαναν και στη Μικρασία το 1919-1922...

Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

Να σας γνωρίσω την Άθη τη ρεμπέτισσα (Δ’) - Τα μεγαλεία του Ωρωπού...

Στη φυλακή η Άθη ήταν πολύ εφευρετική.
Έφτιανε τοσοδούλικα μπαγλαμαδάκια είτε μ' ένα ξερό κολοκύθι είτε με το κουτί μιας κονσέρβας είτε με το καύκαλο μιας χελώνας που 'πιανε στην αυλή.
Οι μαγκίτισσες κάναν στο κελί της έναν κύκλο, έβαζαν στη μέση το ναργιλέ και φούμερναν το χασισάκι τους...
Η Άθη έπαιζε το μπαγλαμά και κάθε βλάμισσα με τη σειρά της τραγούδαγε μουρμουριστά ένα δίστιχο, όποιο θυμόταν.
Σαν έπεφτε πολύ μεράκι, η Άθη σηκωνόταν και χόρευε ζεϊμπεκάκι.
Κείνη την ιερή ώρα όποιος τολμούσε να τη διακόψει, έπαιζε με το θάνατο.
Στο κεφάλι της ισορροπούσε ένα μπουκάλι τσίπουρο, με τα δόντια της σήκωνε το τραπέζι κι έτσι φορτωμένη πηδούσε σαν αγριοκάτσικο πάνω από κάτι καρέκλες.
Στο κορύφωμα του χορού, εκστασιασμένη σα μαινάδα, η Άθη έκανε αυτό που μόνο οι πολεμοχαρείς ζεϊμπέκηδες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τολμούσαν να επιχειρήσουν.
Πάνω στις στροφές του χορού, τραβούσε απ' τον κόρφο της το δίκοπο μαχαίρι και το κάρφωνε απανωτά στις γάμπες της.
Στο τέλος του χορού μια λίμνη αίματος είχε σχηματιστεί στο κέντρο του μικρού της κελιού.
Πες μας τώρα ρε Αθούλα για τα μεγαλεία του Ωρωπού...

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Μπενίτο Μουσολίνι (Ε’) - "Εγώ νίκησα τους Έλληνες"!

Την εξέλιξη του ελληνοϊταλικού πολέμου την ξέρουμε όλοι, δεν χρειάζονται επαναλήψεις.
Την αποτυχία του ο Μουσολίνι την απέδωσε στην κακοκαιρία, στην "αποστασία των Αλβανών", στους Βουλγάρους που επέτρεψαν στην Ελλάδα να αποσύρει 8 μεραρχίες απ’ τη Θράκη, αλλά και στην ... αναντρία του ιταλικού στρατού!
Είχε να το λέει με παράπονο ο Ντούτσε πως στο αλβανικό μέτωπο μόνο ένας στρατηγός του είπε στους Ιταλούς φαντάρους: "Άκουσα πως είστε καλοί οικογενειάρχες. Αυτό είναι καλό. Αλλά μόνο για τα σπίτια σας, όχι για δω! Εδώ πρέπει να είστε κλέφτες, δολοφόνοι, βιαστές"...
Ο Μουσολίνι κατηγορούσε τους Ιταλούς πως είναι "φυλή προβάτων", και χαιρόταν όταν χιόνιζε γιατί "έτσι θα πεθάνουν πολλοί καχεκτικοί κι η ιταλική φυλή θα καλυτερέψει"!
Τον Μάρτιο του ’41 ο Ντούτσε εξαπέλυσε στην Αλβανία την περιβόητη "εαρινή αντεπίθεση".
Είχε κι αυτή την ίδια παταγώδη αποτυχία.
Συνετρίβη ακόμη κι η επίλεκτη μεραρχία του, οι "Λύκοι της Τοσκάνης".
Τον Απρίλιο του ’41 οι Γερμανοί κατέλαβαν με περίπατο την Ελλάδα.
Αλλά ο Μουσολίνι έσπευσε να διεκδικήσει τις δάφνες της νίκης:
"Οι Γερμανοί πέρασαν γιατί οι Έλληνες είχαν συγκεντρώσει όλες τους τις δυνάμεις εναντίον μας. Θεωρούσαν καλύτερο να νικηθούν απ’ τη Γερμανία παρά απ’ την Ιταλία".
Σ’ αυτό δεν είχε κι άδικο...

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Μαντίλι απ' την Καλαμάτα, και τραβεστί απ' την Ινδία...

Αντίθετα μ' ό,τι συμβαίνει στη Δύση, οι τραβεστί στην Ινδία ντύνονται πολύ σεμνά και συντηρητικά.
Με σάρι, σαν θεούσες!
Στην Ινδία και στο Πακιστάν οι τραβεστί κι οι ευνούχοι έχουν τη δική τους κάστα και τα δικά τους αποκλειστικά επαγγέλματα.
Τους νοικιάζουν στις γαμήλειες τελετές για να χορεύουν κωμικά και άτσαλα κουνώντας επιδεικτικά τον πισινό τους και τα μεγάλα τους βυζιά.
Ειδικά οι ευνούχοι καλούνται μόλις γεννηθεί ένα παιδί και μέσα από μια ειδική τελετή παίρνουν πάνω τους όλες τις αμαρτίες του νεογέννητου.
Ένα είδος αποδιοπομπαίου τράγου...
Απόψε πεινάω σα λύκος.
Παραγγέλνω μια μοσχαρίσια μπριτζόλα και την καταβροχθίζω.
Ξέρω πως το γκαρσόνι με συχαίνεται, αλλά δεν με νοιάζει.
Για έναν ινδουιστή απλά τρώω το "ιερό ζώο" κι αυτό ισοδυναμεί με αιώνιο θάνατο...

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

Να σας γνωρίσω την Άθη τη ρεμπέτισσα (Γ’) - Δεν της φαίνεται αλλά είναι πολύ μοβόρα!

Η Άθη, αν και χωρίς μουστάκα, ήταν πάντα καλοδεχούμενη στα ρεμπέτικα στέκια: ταβέρνες, καφενέδες, χαρτοπαιχτικές, τεκέδες...
Ήταν γενικώς ξηγημένο άτομο!
Νταήδισσα, δεν κάρφωνε στην αστυνομία, τράβαγε εύκολα μαχαίρι, άντεχε τη φυλάκα.
Η μπουζού ήταν η καλύτερή της!
Έπιανε γκόμενα την ομορφότερη πιτσιρίκα κι όταν τη βαριότανε την έκανε πάσα.
Έφτιαχνε τα καλύτερα στιλέτα, είτε απ' τις μεταλλικές λάμες του κρεβατιού της είτε απ' την ουρά κανενός τηγανιού...
Στη φυλακή η Αθούλα ήταν γενικός τσιρίμπασης.
Για να διαφυλάξει το κύρος της σπάνια έβγαινε απ' το κελί της, μιλούσε λακωνικά και διφορούμενα, απέφευγε τα χάχανα και δεν κώλωνε μπροστά στις αντίπαλες συμμορίες.
Όποια τολμούσε να της αντιμιλήσει ή να την καρφώσει στη Διεύθυνση το πλήρωνε ακριβά!
Αναλάμβανε η ίδια να της "κατεβάσει τη μάπα".
Μια λαμιά στ' αριστερό μάγουλο και μια τεράστια ουλή που 'μενε για πάντα, ως απόδειξη της "παραδειγματικής τιμωρίας".
Μετά από κάθε χαράκωμα η Άθη συνήθιζε να γλείφει το αίμα της λεπίδας...

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

Μπενίτο Μουσολίνι (Δ’) - "Σιγά τον Παρθενώνα!"

Η Ελλάδα ήταν η μοιραία χώρα για τον Μουσολίνι.
Το 1923 είχε διατάξει την κατάληψη της Κέρκυρας.
Αλλά επενέβη η Αγγλία με αυστηρό τελεσίγραφο κι ο Ντούτσε αναγκάστηκε να μαζέψει τα παντελόνια του και να φύγει.
Ήταν το πρώτο διπλωματικό στραπάτσο του.
Τον Ιούλιο του 1942 πήγε στη Λιβύη ευελπιστώντας να εισέλθει θριαμβευτικά στην Αλεξάνδρεια επικεφαλής του ιταλικού στρατού.
Αλλά έπαθε νέο στραπάτσο.
Επιστρέφοντας στη Ρώμη πέρασε απ’ την κατεχόμενη Αθήνα κι επισκέφτηκε τον Παρθενώνα.
Δήλωσε απογοητευμένος!
Τον βρήκε "πολύ μικρό και μη ανταποκρινόμενο στη φήμη του"!
Την Μ. Παρασκευή του 1939 μπούκαρε στην Αλβανία κι από τότε προετοίμαζε την επίθεση στην Ελλάδα.
Αλλά του έβαζε πάγο ο Χίτλερ που επέμενε: "Η Αγγλία είναι ο εχθρός μας, σ’ αυτόν πρέπει να επικεντρωθούμε".
Στις αρχές Οκτώβρη του ’40 οι Γερμανοί εισέβαλαν στη Ρουμανία χωρίς προηγουμένως να ενημερώσουν τον Μουσολίνι.
Ο Ντούτσε το θεώρησε μεγάλη υποτίμηση και προσβολή, δηλώνοντας: "ε, τότε θα πληροφορηθεί κι ο Χίτλερ απ’ τις εφημερίδες την εισβολή μου στην Ελλάδα"!
Η επίθεση στη χώρα μας αποφασίστηκε στη σύσκεψη της 15ης Οκτωβρίου.
Κι ας επέμενε σύσσωμη η ιταλική στρατιωτική ηγεσία πως ήταν ανέτοιμοι για μια χειμερινή επίθεση στην Ελλάδα.
Οι αρχηγοί των Επιτελείων θεωρούσαν ανέφικτο έναν "κεραυνοβόλο πόλεμο", όπως τον ονειρευόταν ο Μουσολίνι.
Το μόνο που κατάφεραν οι Ιταλοί γαλονάδες ήταν να αναβάλουν για δυο μέρες την επίθεση, για τις 28 Οκτωβρίου, που ’ταν και η επέτειος της ανόδου στην εξουσία των φασιστών...

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Μπεεεεεεε!

Όπως ξέρετε, τούτο το ιστολόγιο δεν πολυασχολείται με θέματα τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας.
Αλλά πού και πού ξελαγουμιάζουμε και λέμε φωναχτά τις σκέψεις μας.
Θέλω να πω δυο λογάκια για τον πρωθυπουργό μας, που εδώ και καιρό κάνει δυο εκβιασμούς.
Έναν "εσωτερικό", που απευθύνεται σε μας, τα "ντόπια πρόβατα", που πάνω-κάτω λέει τα εξής:
"Στηρίξτε με, ψηφίστε με γιατί αν έλθει ο Τσίπρας θα κάνει ατσαλιές, θα θυμώσουν οι δανειστές μας, θα κλείσουν τις στρόφιγγες των πιστώσεων και θα ψωφίσουμε από ασφυξία".
Στο εξωτερικό όμως λέει άλλα: "Μην με πολυπιέζετε να πάρω κι άλλα μέτρα γιατί δεν το ’χω σε τίποτα να κάνω εκλογές, να βγει ο Τσίπρας κι άντε τότε να ξεμπερδέψετε μαζί του"...
Ο "εξωτερικός" εκβιασμός του Σαμαρά δεν είναι τόσο σαφής όσο ο "εσωτερικός", αλλά οι αποδέκτες του το πιάνουν το υπονοούμενο: "Μην μας φτάνετε στο αμήν γιατί δεν θα βρείτε άλλη ελληνική κυβέρνηση τόσο βολική όσο η δική μας"!
Με άλλα λόγια, ο Σαμαράς ομολογεί εμμέσως πλην σαφώς πως η χώρα μας διαθέτει ακόμα κάποια "διαπραγματευτικά ατού" που η σημερινή κυβέρνηση συνειδητά δεν τα χρησιμοποιεί αλλά μια άλλη μελλοντική κυβέρνηση ενδεχομένως τα εκμεταλλευτεί  φέρνοντας σε πολύ δύσκολη θέση τους δανειστές μας.
Είναι κάτι σαν αυτό που έλεγε ο δικτάτορας Μεταξάς την περίοδο 1936-1940 στους τότε δανειστές μας, τους Άγγλους ομολογιούχους: "Στηρίξτε με γιατί αν έρθουν οι πολιτικοί δεν θα σας δώσουν ούτε τα μισά"...

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Σκέψεις ενός γεροντοπαλίκαρου (Β΄)

Από δυο πράγματα πρέπει να φυλάγεται ένα γεροντοπαλίκαρο:
Απ’ το διάολο, γιατί είναι γεροντότερος και ξέρει περισσότερα.
Κι απ’ την προσποιητή αθωότητα μιας τετραπέρατης μικρούλας.
Φίλε, να φοβάσαι και τη γυναίκα που λόγος δεν της ξεφεύγει αν δεν τον σκεφτεί πρώτα καλά...
Ξέρω μια από δαύτες που πήγε να ξομολογηθεί γονατιστή σ’ έναν αγιοταφίτη μοναχό.
Και τελικά ήταν εκείνος που γονατιστός της εξομολογήθηκε τον έρωτά του...
Η Μίνα έχει κάτι διαβολομάτια που λες κι αλλάζουν χρώμα κάθε στιγμή.
Και γέλιο μελωδικό, σαν λάλημα γαλιάνδρας.
Της αρέσει να λέει κάτι χαριτωμενιές του τύπου... "βαπόρι είναι ένα σπίτι που περπατάει μόνο του στη θάλασσα".
Μόλις την είδα ξύπνησε μέσα μου η ορμή η παντοδύναμη, η καταλύτρα του θανάτου.
Αλλά πώς ν’ αγαπήσει το τρυφερούδι εμένα τη γουστερίτσα;
Έβαλα όλη την τέχνη και τη γοητεία μου.
Αλλά μάταια.
Όπως λέει κι η παροιμία... "του γέρου τα παιχνίδια, σαν νερόβραστα κρεμμύδια"!

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Σκέψεις ενός γεροντοπαλίκαρου (Α΄)

Δεν μου αρέσει καθόλου η κατάσταση του ερωτευμένου!
Όταν είμαι ερωτευμένος όλα τ’ άλλα μου φαίνονται άνοστα κι ανάλατα.
Ακόμα κι η λακέρδα.
Γι’ αυτό σκέφτομαι σοβαρά να παντρευτώ όποια από δω και πέρα πρωτοερωτευτώ.
Δε λένε πως ο γάμος είναι ο τάφος του έρωτα;
Ε, αυτό ακριβώς θέλω κι εγώ!
Ο γάμος είναι κάτι σαν το κινίνο που το ’παιρναν οι παλιοί για ν’ απαλλαγούν απ’ την ελονοσία!
Τον γάμο πλέον τον επιζητώ όχι από πόθο έκτακτων απολαύσεων και ηδονών αλλά από διάθεση ησυχασμού κι απόσυρσης.
Τις ερωμένες μου τις ζήλευα, τη γυναίκα που θα παντρευτώ ποτέ!
Και δεν με νοιάζει καθόλου αν μου "τα φοράει".
Στον τοίχο του σαλονιού θα κρεμάσω τη φωτογραφία μου και παραδίπλα τα πορτρέτα των πιο διάσημων κερατάδων της ιστορίας: Ήφαιστο, Αγαμέμνονα, Μενέλαο, Ερρίκο Δ’ κι άλλων "ενδόξων συναδέλφων"...
Ξέρω πολύ καλά πως τα πάντα μπορεί να συγχωρέσει μια γυναίκα, εκτός από ένα: να την αγαπάς περισσότερο απ’ όσο της αξίζει...
Κι αν μου τύχει φιλάρεσκη γυναίκα, ξέρω πια πως να την κογιονάρω.
Θα τις κρύβω τα 9/10 της αγάπης μου και το 1/2 της περιουσίας μου...

Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Μπενίτο Μουσολίνι (Γ’) - Οριστικό κι αμετάκλητο: μουσειακό είδος η "γκλίτσα του τσολιά"!

Στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 ο Μουσολίνι ήταν 14 ετών.
Αλλά ήθελε να έρθει στην Ελλάδα, με το σώμα των Γαριβαλδίνων, για να πολεμήσει κατά των Τούρκων.
Όμως μετά το 1922 που ’γινε πρωθυπουργός άλλαξε διαθέσεις.
Θεωρούσε την Ελλάδα "ύπουλο εχθρό", σφιχτοδεμένο στο άρμα της Αγγλίας.
Δηλαδή του μεγαλύτερου εχθρού της Ιταλίας.
"Οι Έλληνες μισούν τους Ιταλούς όπως κανείς άλλος λαός", έλεγε. 
"Το γιατί είναι μυστήριο. Ίσως γιατί ο Σανταρόζα ξεκίνησε απ’ την πατρίδα του το Πεδεμόντιο να πάει να πεθάνει ηρωικά στη Σφακτηρία για την Ελλάδα. Ίσως γιατί ένας γαριβαλδινός απ’ το Φορλί, ο Αντόνιο Φράττι, εβδομήντα χρόνια αργότερα έπεσε στο Δομοκό πολεμώντας τους Τούρκους"...
Αλλά το πόσο "μίσος" και "αχαριστία" νιώθαμε για τους Ιταλούς φάνηκε μετά τη συνθηκολόγησή τους τον Σεπτέμβρη του ’43, όταν οι Γερμανοί κατεξεφτύλιζαν και εξόντωναν όσους Ιταλούς στρατιώτες αιχμαλώτιζαν.
Είχαν μεταφέρει χιλιάδες Ιταλούς αιχμαλώτους στο στρατόπεδο του Γουδιού κι οι Αθηναίοι με κίνδυνο της ζωή τους πλησίαζαν και τους πέταγαν τρόφιμα, φανέλες και κάλτσες.
Κι αυτό έγινε παντού στην Ελλάδα.
Ο παππούς μου στην ορεινή Ευρυτανία, αν και πάμφτωχος με 6 πεινασμένα παιδιά, έκρυβε για έναν χρόνο δυο Ιταλούς στρατιώτες.
Ο ένας μας έστελνε κάθε Χριστούγεννα ευχετήρια κάρτα απ’ την Ιταλία μέχρι το 1980. Μετά δεν ξανάδωσε σημεία ζωής...
Το 1952 επισκέφτηκε την Ελλάδα ο τότε Ιταλός πρωθυπουργός Ντε Γκάσπερι, χριστιανοδημοκράτης και αντιφασίστας.
Ήταν αρκετά κουμπωμένος, φοβούμενος ψυχρή υποδοχή.
Αλλά συνέβη ακριβώς το αντίθετο!
Μάλιστα, στο δρόμο για τις Μυκήνες, η αυτοκινητοπομπή σταμάτησε σ’ ένα μαντρί κι ο Ιταλιάνος πρωθυπουργός ρώτησε τον βοσκό: "Τι είν’ αυτό που κρατάς;".
"Είν΄η γκλίτσα μου! Σ’ αρέσει; Πάρ’ τηνε!", του ’πε ο βλάχος.
Η γκλίτσα αυτή φυλαγόταν μέχρι πρόσφατα ως κειμήλιο στα κεντρικά γραφεία του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος στη Ρώμη...

Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

Ινδία: η "Χώρα των Αγίων" (Δ') - Μια λέαινα με κομποσχοίνι!

Ο Ραμαχάρι είναι ένας όμορφος ροδομάγουλος γιόγκι με εντυπωσιακά φαρδιούς ώμους.
Δίπλα του στέκεται πάντα μια λέαινα, πλήρως υποταγμένη στην πνευματική του γοητεία.
Το θηρίο έχει γίνει χορτοφάγο!
Τρώει μόνο ρύζι και γάλα.
Ο δάσκαλός της την έμαθε να προφέρει με ευλάβεια τον συμπαντικό ήχο ΩΜ μ’ έναν βαθύ και εύηχο βρυχηθμό!
Πρώτη φορά βλέπω θρήσκο αιλουροειδές...
Στο μυαλό μου έρχονται δυο Χριστιανοί άγιοι-γιόγκι, ο Μάμας κι ο Γεράσιμος ο Ιορδανίτης.
Είχαν κι αυτοί τον τρόπο τους να γοητεύουν τ’ αγρίμια...
Τις προάλλες μιλήσαμε για τον "αιωρούμενο γιόγκι".
Το προσόν αυτό δεν είναι μονοπώλιο των ινδουιστών.
Τον 17ο αιώνα έζησε στη Δύση ένας καθολικός χριστιανός άγιος με τα ίδια προσόντα, ο Ιωσήφ του Κουπερτίνου.
Ο μοναχός Ιωσήφ στα μάτια του κόσμου φαινόταν διαρκώς αφηρημένος.
Στο μοναστήρι του οι άλλοι αδελφοί ποτέ δεν του ανέθεταν το διακόνημα να στρώσει την τράπεζα.
Δεν το ’χε σε τίποτα, κρατώντας τις πιατέλες με τα φαγητά ν’ ανέβει στο ταβάνι και να ξεχαστεί εκεί μέχρι την επόμενη μέρα...

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2013

Να σας γνωρίσω την Άθη τη ρεμπέτισσα (Β’) - Τα "Ιερά Κόπρανα"!

Καλά, στριφτό μουστάκι εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούσε να διαθέτει η Άθη η Ρεμπέτισσα.
Αλλά υπάρχει κι ένα ακόμα εξάρτημα της ρεμπέτικης "οπλοθήκης" που αρνούνταν συνειδητά να έχει η Αθούλα: τη μαγκούρα!
Φτιαγμένη από χοντρό αγκαθωτό κλαδί παλουριάς ήταν σκληρή σαν ατσάλι.
Τη μαγκούρα οι μάγκες την κρεμούσαν επιδεικτικά στ’ αριστερό μπράτσο.
Και σαν την περνούσαν στο δεξί χέρι, ήταν ήδη μια απειλή...
Οι μαγκουροφόροι νταήδες ήταν τραμπούκοι και μπράβοι διάφορων πολιτικάντηδων της Δεξιάς.
Γι’ αυτό η Άθη, "ένεκα της ιδεολογίας", ποτέ δεν κουβαλούσε μαγκούρα!
Δεν τη γλύτωσε όμως τη διαγραφή απ’ το Κόμμα (ένα είν’ το Κόμμα!).
Γιατί, λέει, δεν συμβιβαζόντουσαν με τη "σοσιαλιστική ηθική" τ’ ανήθικα τραγούδια των χασικλήδων και του λούπεν προλεταριάτου που σιγοτραγουδούσε η Άθη στις συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής...
Η Αθούλα ήταν μεγάλη καβγατζού.
Αλλά στους τεκέδες ποτέ δεν μάλωνε.
Άλλωστε δεν θα δεις ποτέ μαστούρη προκλητικό...
Ρούφαγε το χασισάκι της απ’ το μαρκούτσι με τρόπο χαριτωμένο και τελετουργικό.
Ο ναργιλές έκανε το κάπνισμα πιο λαφρύ γιατί το νερό λειτουργεί σαν φίλτρο.
Αλλά η Άθη ήταν μερακλού.
Συχνά αντί για νερό έβαζε γάλα γαϊδούρας...
Σαν όλους τους ρεμπέτες, η Αθούλα ήταν αμφί.
Πήγαινε μ’ αγόρια και κορίτσια.
Αλλά χρησιμοποιούσε μόνο τον "απαγορευμένο δρόμο".
Αυτόν τον υπέροχο καρπό του ανατολίτικου Πνεύματος.
Που μόνο οι λαοί της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έχουν τις πνευματικές προϋποθέσεις να αξιολογήσουν και να εκτιμήσουν δεόντως.
Για αιώνες οι Δυτικοί θεωρούσαν αυτό το χούι "έσχατη βαρβαρότητα".
Τόσα ήξεραν τόσα έλεγαν.
Γι’ αυτό κι η Καθολική όστια φτιάνχεται από άνοστη φαρίνα.
Ενώ με τα Ιερά Κόπρανα του Δαλάι Λάμα κατασκευάζονται τα πιο περιζήτητα φυλαχτά των Βουδιστών!

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Μπενίτο Μουσολίνι (Β’) - Ακόμα και στο Θεό έστελνε τελεσίγραφα!

Ο Μουσολίνι γεννήθηκε το 1873 στο Φορλί, μια περιοχή με έντονα πολιτικά πάθη.
Ο πατέρας του ήταν σιδηρουργός κι αναρχοσοσιαλιστής.
Ο γιος του έγινε πιο ακραίος αριστερός!
Τον βάπτισε "Μπενίτο" για να τιμήσει τον μεξικανό επαναστάτη Μπενίτο Σουάρεζ.
Ο νεαρός Μουσολίνι ήταν από μικρός βίαιος και καβγατζής.
Στο σχολειό είχε μαχαιρώσει δυο συμμαθητές του και λίγο αργότερα μια ερωμένη του.
Ανήκε στην ακραία σοσιαλιστική πτέρυγα.
"Η αναρχία είναι ο σκοπός κι ο σοσιαλισμός το μέσον", έλεγε.
Το 1902-1904 έζησε στην Ελβετία αλλά απελάθηκε απ’ το καντόνι της Βέρνης επειδή υποκινούσε το Συνδικάτο Οικοδόμων σε βίαιες απεργίες.
Παντρεύτηκε την κόρη της ερωμένης του πατέρα του, κι ας υπήρχαν βάσιμες υποψίες πως ήταν ετεροθαλής αδελφή του.
Ο γάμος αυτός τελέστηκε τρεις φορές! Το 1909 "σοσιαλιστικά, το 1916 "πολιτικά" και το 1925 "θρησκευτικά"...
Ο Μουσολίνι ως ασυμβίβαστος αναρχικός έλεγε πως "οι σφαίρες είναι σπουδαιότερες απ’ τις κάλπες"!
Δεν δίσταζε να τα βάζει και με τον Θεό!
"Ο Θεός", έλεγε, "δεν υπάρχει! Του δίνω 5 λεπτά περιθώριο να με κεραυνοβολήσει. Αν δεν με τιμωρήσει σ’ αυτό το διάστημα σημαίνει πως δεν υπάρχει!".
Σ’ ένα φυλλάδιο που κυκλοφόρησε έγραφε: "Η θρησκεία είναι ανήθικη και πρέπει να θεωρείται αρρώστια ή ψυχοπαθητικό φαινόμενο. Το Ευαγγέλιο κι η χριστιανική ηθική είναι δυο πτώματα... Εν συγκρίσει με τον κολοσσό Βούδα πόσο μικρός κι ασήμαντος φαίνεται ο Ιησούς που δίδασκε επί δυο χρόνια το Ευαγγέλιό του στα κατακάθια του όχλου της Παλαιστίνης...".
Υ.Γ.: Αν δεν μπορέσει ή δεν θελήσει το κράτος να εξαρθρώσει τη Χρυσή Αυγή, δεν πειράζει. Τους απογόνους της φασιστικής ΕΣΠΟ, των ΜΑΥδων και των Χιτών μπορούμε να τους κάνουμε και μόνοι μας ζάφτι! 
Μαζί με τ’ αδέλφια μας τους μετανάστες θα συγκροτήσουμε "Ομάδες Λαϊκής Αυτοάμυνας" και τότε τα ξαναλέμε! 
Δεν πρόκειται να την ξαναπάθουμε όπως οι παππούδες μας που οι φασίστες τους έσφαζαν σαν κοτόπουλα μέσα στα σπίτια τους μετά τη Βάρκιζα το 1945...

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

Μπενίτο Μουσολίνι (Α’) - Ο φασισμός είναι η πιο επικίνδυνη γελοιότητα!

Τι άνθρωπος αλήθεια ήταν αυτός ο Μουσολίνι;
Που τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα έκανε όλους τους Ευρωπαίους να παραμιλάνε;
Μέχρι κι ο Τσώρτσιλ είχε εκφράσει τον (υποκριτικό μάλλον) θαυμασμό του "για τον άνθρωπο που είχε αποτρέψει την επικράτηση του κομμουνισμού στην Ιταλία".
Και το 1938, όταν ο Χίτλερ υποδέχθηκε τον Μουσολίνι στο Βερολίνο και οργάνωσε για πάρτη του μια μεγαλειώδη συγκέντρωση, τον είχε αποκαλέσει "σπάνια ιδιοφυΐα, από κείνες που δημιουργούν την ιστορία και δεν δημιουργούνται απ’ την ιστορία"...
"Μπενίτο" σημαίνει "ευλογημένος και "Ντούτσε" αρχηγός, ηγέτης.
Ο Μουσολίνι είναι ίσως το χαρακτηριστικότερο δείγμα παρανοϊκού που κατόρθωσε να πάρει την εξουσία καλλιεργώντας έναν χοντροκομμένο και γελοίο φανφαρονισμό.
Ήθελε να μετατρέψει τους Ιταλούς σε σκληροτράχηλους λεγεωνάριους, "σκληρούς, αδυσώπητους και θηριώδεις"!
Και τις Ιταλίδες σε ... χοντρές, γόνιμες και πολύτεκνες!
Δεν ανεχόταν τους εργένηδες.
Καθαίρεσαι τον στρατηγό Μπέρτι γιατί παρέμενε ανύπαντρος.
"Τι σόι στρατηγός είν’ αυτός που δεν φροντίζει για την πρώτη ύλη του πολέμου;", αναρωτιόταν.
Ο Μπενίτο πετούσε με βομβαρδιστικά αεροπλάνα, φορούσε μέρα-νύχτα τη στολή της φασιστικής πολιτοφυλακής, άφηνε μόνιμα αναμμένο το φως στο γραφείο του για να δείξει πως εργάζεται νυχθημερόν...
Συμβουλευόταν μια χειρομάντισσα, ήταν φοβερά προληπτικός κι όταν συναντούσε κάποιον που θεωρούσε γρουσούζη έπιανε τ’ αχαμνά του, κλασική κίνηση των Ιταλών κατά της γρουσουζιάς.
Αφιέρωνε πολλές ώρες κάθε μέρα προβάροντας εντυπωσιακές χειρονομίες, όπως να στέκεται με τα πόδια ανοιχτά, τα χέρια στη μέση και το πηγούνι προς τα έξω...
Απαγόρευε τις εις βάρος του γελοιογραφίες και υποχρέωνε τους δημοσιογράφους να τον προβάλλουν ως ημίθεο!
Όταν επισκέφτηκε την Αίτνα που είχε εκραγεί, κάποιος δημοσιοκόλακας έγραψε πως "ο χείμαρρος της λάβας σταμάτησε μπροστά στην ακόμη φλογερότερη ματιά του Ντούτσε"!

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Σας κερνάω τζαϊνιστική ομελέτα, θέλετε;

Στο κρατίδιο Κουτζάρατ της Ινδίας επικρατεί η θρησκευτική αίρεση των Τζαϊνιστών.
Αυτών των φανατικών χορτοφάγων και ορκισμένων εχθρών της βίας, που περπατούν στο δρόμο χοροπηδώντας μην τυχόν και πατήσουν κανένα μυρμηγκάκι...
Κόβω βόλτες στα υπαίθρια μαγειρεία και ξαφνικά βλέπω τη λέξη "ομελέτα".
"Σλουρπ και γιάμι", σκέφτομαι, "ας χλαπακώσω μία στα γρήγορα"!
Πράγματι, αμέσως μου φέρνουν μια ωραία στρογγυλή ομελέτα.
Τρώω την πρώτη μπουκιά και μένω μαλάκας!
Αυτό δεν είναι ομελέτα, είναι κουρκούτι με λαχανικά!
"Πού είναι τα αυγά;", ρωτάω.
"Αυγά όχι, απαγορεύονται, εδώ μόνο χορτοφαγική ομελέτα!
Τελικά, για να επιβιώσεις στην Ινδία περισσότερο κι απ’ τα εμβόλια χρειάζεσαι χιούμορ...

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

Να σας γνωρίσω την Άθη τη ρεμπέτισσα (Α’) - Η "χαμομήλω"!

Η Αθούλα δεν είχε ξεπέσει στο περιθώριο.
Είχε επιλέξει συνειδητά το περιθώριο.
Το "κουρελο-προλεταριάτο" που ’γραφε κι ο Ριζοσπάστης το 1947, τότε που το Κόμμα τη διέγραψε.
Η Άθη ήταν κλασσική ρεμπέτισσα.
Απεχθανόταν τους μπουρζουάδες.
Δεν παντρευόταν, έδερνε, μαχαίρωνε, φούμερνε χασίσι, μίλαγε αργκό, ήταν σοδομίστρια.
Έκανε μπαμ από μακριά πως ήταν Αρβανίτισσα.
Ανήκε σ’ αυτή την αδούλωτη ράτσα, που την έτρεμαν ως κι οι Γενίτσαροι, κι είχαν τα όπλα για μπεγλέρι.
Λεπτή, μαλλί μπριγιαντίνη, χωρίστρα, μ’ ένα τσουλούφι στο μέτωπο να πέφτει μπρος στα μάτια.
Περπατάει λικνιστικά, μ’ ανασηκωμένο τον αριστερό ώμο, βλέμμα βαρύ, απροσδιόριστα απειλητικό, στο κεφάλι ρεπούμπλικα στραπατσαρισμένη, κίτρινο πουκάμισο, κόκκινη γραβάτα, παπούτσι "καθρέφτης", με καμάρα ίσα που να χωράει να περάσει ένα ποντίκι.
Στο ζωνάρι της το τσακμάκι, η καπνοσακούλα, το κομπολόι, το "κούφιο" (η διμούτσουνη πιστόλα) κι η "σιωπηλή" (το δίκοπο μαχαίρι).
Στις γιορτάδες η Άθη φορούσε τη "χαμομήλω", μια αρχαϊκή πιστόλα του προπάππου της...

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013

Ινδία: η "Χώρα των Αγίων" (Γ') - Κι ο θαυματοποιός θέλει το τυρογαλάκι του!

Ο σουάμι-Μαχακρίσνα έχει τη φήμη πως είναι πάνω από 300 ετών!
Πίνει άφοβα τα ισχυρότερα δηλητήρια, αιωρείται πάνω απ’ τα νερά του Γάγγη, κρύβεται κάτω από τα κύματα, το κορμί του μένει εκτεθειμένο ώρες ατέλειωτες στον ανελέητο ινδικό ήλιο.
Αν και σπανίως τρώει, ζυγίζει πάνω από 150 κιλά!
"Το υλικό σώμα είναι συμπυκνωμένη ενέργεια", μας λέει, "γι’ αυτό μπορείς να το κάνεις ό,τι θέλεις".
Κυκλοφορεί πάντα ολόγυμνος χωρίς να έχει επίγνωση της γύμνιας του.
Η αστυνομία δεν τον κυνηγάει πλέον, τον θεωρεί ως "μεγάλο προβληματικό παιδί" και δεν τον αγγίζει.
Στην αρχή τον συνελάμβανε και τον έκλεινε φυλακή για προσβολή της δημόσιας αιδούς.
Ώσπου ένα πρωί τον βρήκαν να αιωρείται ολόγυμνος πάνω απ’ την ταράτσα του κελιού του.
Μια παρόμοια θαυματουργική αποφυλάκιση περιγράφουν παραδόξως και οι "Πράξεις των Αποστόλων" της Καινής Διαθήκης.
Ένας φουκαράς με πολύ κόπο ανοίγει δρόμο μέσα στο πλήθος.
Πέφτει στα πόδια του σουάμι, τ’ αγγίζει ταπεινά κι αμέσως θεραπεύεται!
Ο σουάμι νιώθει φοβερή εξάντληση. Έχασε πολύ ενέργεια προκειμένου να γιατρέψει τον φουκαρά.
Παραπατάει έτοιμος να σωριαστεί χάμω.
Του προσφέρουν αμέσως ένα τεράστιο δοχείο τυρόγαλο που το κατεβάζει μονορούφι και συνέρχεται!

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Εμπρός καλό μου ημερολόγιο, γύρνα μας πίσω στην Ινδία - Καμηλοπορνό!

Διασχίζουμε την έρημο Θαρ κι ανταμώνουμε ένα καραβάνι από καμήλες, η μια δεμένη απ’ την ουρά της άλλης.
Αυτοκίνητα και νταλίκες τις προσπερνούν με ταχύτητα, αλλ’ αυτές ατάραχες συνεχίζουν το δρόμο τους με το κεφάλι ψηλά.
Αυτά τα ζώα πάντα με προβλημάτιζαν.
Πώς καταλήξανε σ’ αυτό το σχήμα και γιατί έχουν αυτή την αφυψηλού και υπεροπτική συμπεριφορά;
Λίγο παρακάτω συναντάμε ένα ιπποφορβείο για καμήλες.
Οι νομάδες φέρνουν τις θηλυκές καμήλες τους για ζευγάρωμα.
Το θέαμα είναι υπέροχο και προσελκύει τουριστικά γκρουπ που φωτογραφίζουν μανιωδώς.
Ένα είδος καμηλοπορνό...
Ο νομάς φέρνει τη θηλυκιά του, την γονατίζει στην άμμο και περιμένει όρθιος πλέκοντας ένα πουλοβεράκι.
Σε λίγο φέρνουν τον αρσενικό, τον καθίζουν πίσω απ’ τη θηλυκιά και προσπαθούν να τον "τακτοποιήσουν" σπρώχνοντάς τον πότε δεξιά και πότε αριστερά.
Είναι ένα τεράστιο ζώο αλλά μ’ ένα τοσοδούλι πέος, μυτερό σαν κινέζικο μολύβι.
Η θηλυκιά κοιτάζει απλανώς τον ορίζοντα κι ούτε καν σαλεύει.
Ο αρσενικός κάποια στιγμή αρχίζει να μουγκρίζει βγάζοντας κάτι ήχους σαν βουλωμένη αποχέτευση...