Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Κι εμείς τον Βαραββά θα λευτερώναμε!

Τα ευαγγέλια δεν μας το λένε, αλλά στην εποχή του Ιησού η Ιουδαία βρισκόταν σε επαναστατικό αναβρασμό.
Δρούσαν ταυτόχρονα πολλές επαναστατικές οργανώσεις, κι όπως ήταν αναμενόμενο ανέπτυσσαν μεταξύ τους ανταγωνιστικές σχέσεις.
Σαν τα δικά μας τα "καλά" την περίοδο της γερμανικής κατοχής...
Φαίνεται πως ο Ιησούς ήταν ηγέτης μιας μετριοπαθούς αντιστασιακής οργάνωσης Γαλιλαίων, που συνέχιζε την επαναστατική παράδοση του Ιωάννη του Βαπτιστή, στοχοποιώντας κυρίως τη φιλορωμαϊκή ιουδαϊκή αριστοκρατία των Φαρισαίων-Σαδδουκαίων-Ηρωδιανών.
Ο Βαραββάς ήταν ένας χαρισματικός ηγέτης, με ρητορική ικανότητα, μεγάλη πειθώ κι επιβολή, αλλά ταυτόχρονα και σκληρός επαναστάτης.
Μεταξύ των θυμάτων του ήταν κι ένα πολύ φημισμένος την εποχή εκείνη Φαρισαίος, ο Γαύριος.
Ο Βαραββάς συνελήφθη απ’ τους Ρωμαίος όπως κι ο Ιησούς, με εσωτερική προδοσία.
Αλλά ήταν πολύ δημοφιλής κι αγαπητός στο λαό της Ιερουσαλήμ.
Ο Πιλάτος δεν ήταν αφελής να πιστεύει πως ο συγκεντρωμένος όχλος θα προτιμούσε να λεφτερωθεί ο "νερόβραστος" Ιησούς αντί του σκληροτράχηλου κι αδάμαστου Βαραββά.
Το λάθος του ήταν πως εκτίμησε λάθος την επιλογή των Φαρισαίων, που τη δεδομένη στιγμή έλεγχαν το πλήθος.
Ο Πιλάτος πίστεψε πως οι Φαρισαίοι θα προτιμούσαν να ζήσει ο Ιησούς που απλά τους έλεγε "έχιδνες" παρά ο Βαραββάς που τους ξεκοίλιαζε στη μέση του δρόμου.
Αυτό ήταν το λάθος του Πραίτορα: δεν υπολόγισε πως κάθε κατεστημένο φοβάται περισσότερο την ηθική-πολιτική κριτική παρά την ένοπλη πάλη.
Τους οπλισμένους αντάρτες μπορείς να τους τσακίσεις, ειδικά αν έχεις μαζί σου και τις ρωμαϊκές λεγεώνες.
Τη σκληρή και βάσιμη όμως κριτική πώς θα τη φιμώσεις;

Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Πλατωνισμός και Φασισμός...

Σε προηγούμενες αναρτήσεις αναφέραμε πως ο Πλατωνισμός διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό την παγκόσμια πνευματική και πολιτική ιστορία μέχρι και τον 20ό αιώνα.
Και είδαμε τόσο τη σχέση του Πλατωνισμού με την Ιερά Εξέταση όσο και με το ολοκληρωτικό Σοβιετικό σύστημα.
Ας κλείσουμε αυτή τη σύντομη ενότητα καταγράφοντας συνοπτικά τις ομοιότητες και διαφορές του Πλατωνισμού με τον Φασισμό.
Κι ας αρχίσουμε με τις ομοιότητες:
Και τα δύο συστήματα είναι εχθρικά της ελευθερίας και της ισότητας, επιλέγουν συνειδητά τη λογοκρισία και υποτάσσουν το άτομο στις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου.
Ας δούμε όμως και τις διαφορές τους:
- Ο Φασισμός είναι ρατσιστικός και αντιφεμινιστικός. Ο Πλατωνισμός, αντίθετα, προτάσσει την ισότητα των δύο φύλων και απορρίπτει τις διακρίσεις με βάσει την καταγωγή. Τα δικά του κριτήρια είναι καθαρά αξιοκρατικά. Τα μη αρτιμελή τέκνα, ανεξάρτητα της καταγωγής τους, θανατώνονται. Πρόκειται για ευγονική αλλά ... αξιοκρατική.
- Ο Πλατωνισμός δίνει μεγάλη σημασία στην εκπαίδευση, κάτι που δεν ισχύει στο Φασισμό.
- Ο Φασισμός είναι επεκτατικός και ιμπεριαλιστικός. Ο Πλατωνισμός, αντίθετα, αποδέχεται μόνο τον αμυντικό πόλεμο.

Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Ο Πλάτωνας ανακάλυψε την Ιερά Εξέταση!

Η αλήθεια είναι πως μια εμμονούλα με τον Πλάτωνα την έχω.
Και πώς να μην την έχω όταν ο πλατωνισμός ουσιαστικά διαμόρφωσε τις δυτικές κοινωνίες τουλάχιστον μέχρι και τον 19ο αιώνα;
Στην ιδανική "Πολιτεία" του Πλάτωνα η αθεΐα θεωρείται αξιόποινη πράξη.
Κάθε πολίτης οφείλει να καταγγείλει στις αρχές όποιον γνωρίζει πως είναι άθεος, αλλιώς τιμωρείται κι ο ίδιος!
Για τον Πλάτωνα η θρησκεία είναι συστατικό στοιχείο της κοινωνικής συνοχής και της κρατικής οντότητας.
Η αθεΐα δεν τιμωρείται για λόγους δογματικής πίστεως, αλλά γιατί οδηγεί στην κοινωνική διάλυση και αναρχία.
Ουσιαστικά, δηλαδή, η αθεΐα κατά τον Πλάτωνα συνιστούσε πολιτικό έγκλημα.
Όσοι άθεοι ήταν καλοί πολίτες αντιμετωπίζονταν με επιείκεια.
Φυλακίζονταν στο "Σωφρονιστήριον" για πέντε χρόνια, κι εκεί τους επισκέπτονταν ειδικοί σοφοί που μέσω διαλογικών συζητήσεων προσπαθούσαν να τους "αναμορφώσουν".
Μετά την πενταετία ελευθερώνονταν, αλλά αν διέπρατταν πάλι το αδίκημα της αθεΐας θανατώνονταν.
Με άλλα λόγια, ο Πλάτωνας συνέλαβε πρώτος την ιδέα της Ιεράς Εξέτασης και πρότεινε την εφαρμογή της...

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Οι Αθηναίοι δεν αισθάνθηκαν ποτέ "Βυζαντινοί"!

Λίγο πριν την 4η Σταυροφορία, η Αθήνα είχε κατορθώσει να της αποδοθεί ένα σπάνιο προνόμιο: ο βυζαντινός κυβερνήτης του βυζαντινού "Θέματος", που έδρευε στη Θήβα, δεν είχε δικαίωμα να εισέρχεται στην Αττική!
Απ’ αυτό και μόνο φαίνεται πόσο αποξενωμένοι ένιωθαν οι κάτοικοι της Αθήνας απ’ το επίσημο κέντρο εξουσίας της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Όταν το 1205 η φράγκικη οικογένεια Ντε Λα Ρος ήρθε στην Αθήνα, οι κάτοικοι τους υποδέχθηκαν ως ελευθερωτές και σωτήρες.
Ο κατώτερος ορθόδοξος κλήρος αποδέχθηκε απολύτως ειρηνικά τον καθολικό Επίσκοπο και οι ηγούμενοι των δυο σημαντικότερων μοναστηριών της πόλης (Μονές Καισαριανής και Δαφνίου) δεν είχαν αντίρρηση να συνυπάρξουν με τους νεοφερμένους καπουτσίνους της Βουργουνδίας.
Μόνο ο τότε ορθόδοξος Μητροπολίτης Αθηνών, ο Μιχαήλ Ακομινάτος, εξορίστηκε στην Κέα.
Αλλά αυτός δεν ήταν καν Αθηναίος. Καταγόταν απ’ τις Χωνές της Μικρασίας.
Ήταν όμως ένας κληρικός που αγαπούσε ειλικρινά την παρηκμασμένη Αθήνα.
Της αφιέρωνε μάλιστα και ποιήματα!
Ένα έγραφε:
"Δυστυχής εγώ, ως νέος Ιξίων
αγάπησα την Αθήνα όπως εκείνος την Ήρα".
Φαίνεται απίστευτο, αλλά ο ορθόδοξος αρχιερέας προκειμένου να εκφράσει την αγάπη του για την πόλη χρησιμοποιεί ως πρότυπο Θεούς του Δωδεκάθεου!
Αυτή ήταν η Αθήνα, ακόμα και τον 13ο αιώνα...
Στην πόλη μας ποτέ δεν ευδοκίμησε ο θρησκευτικός φανατισμός, ο ανθενωτισμός, ο σκοταδισμός.
Αυτό έγινε αργότερα, επί Τουρκοκρατίας.
Τότε οι ορθόδοξοι καλόγεροι ξαναπήραν το πάνω χέρι, έγιναν κύριοι της μισής τουλάχιστον Αττικής, και βύθισαν τον τοπικό πληθυσμό στη δεισιδαιμονία και στις προλήψεις...
Είναι άραγε τυχαίο που η σχολική ιστορία περνάει στο ντούκου τα 251 χρόνια της φραγκοκρατίας στην Αθήνα;

Σάββατο 20 Απριλίου 2013

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑΣ (απ' τα ημερολόγια του Κώστα)

Η ψυχή η βαθιά αυτού του τόπου δεν είναι καν οι ανθρώποι του.
Είναι η φύση του, το ανάγλυφό του που τον περιστοιχίζει, τα μικροκλίματα που τον στολίζουν.
Αυτός κι ο πλούτος του, που άλλοτε μερεύει το πνεύμα σαν τη γη τη φρεσκονοτισμένη, άλλοτε αγριεύει σαν την ανταριασμένη θάλασσα να λυσάει αδιάκοπα στη μάχη με το βράχο.
Είναι αλήθεια, ο προτεσταντισμός κι οι φιλόσοφοί του νίκησαν πολλές και κρίσιμες μάχες τους τελευταίους δύο αιώνες.
Οφείλουμε πολλά στην μέθοδό του στην στοίχισή του, στην οργάνωση.
Έτσι οι πόλεις-κράτη της αναγέννησης δώσανε τη θέση τους στα κράτη και στη μεγαλύτερη προσπάθεια για συνεννόηση.
Η ψυχή του τόπου αυτού είναι η κοινότητα.
Εντός της γεννήθηκε η αλληλεγγύη, το δόσιμο, το ήθος.
Κι ας μην κατηγορούμε τους προγόνους μας για τοπικισμό. Η έντονη μορφολογία, το δέσιμο με τη γη, τη δική μας γη, αυτή που μας ταΐζει και την αγαπάμε, ήταν η αφορμή για κάποια από τα μεγαλύτερα εγκλήματα.
Ίσως και γι' αυτό  το νεοελληνικό κράτος, στην προσπάθειά του να ανασυνταχθεί μετεμφυλιακά, δημιούργησε το μεγαλύτερο έγκλημα.
Το τερατούργημα του λεκανοπεδίου.
Με ύψιστη παράπλευρη απώλεια το πνίξιμο της περιφέρειας.
Αργά αλλά σταθερά σταματήσαμε ν' ακούμε το θρόισμα απ' το πέρασμα της νεράιδας, το σούρσιμο τις νύχτες απ' τα παγανά.
Πάει πια ο μυστικισμός, η φύση θαλερή όσο άλλοτε αλλά άδεια, αγκαλιάζει πλέον τους επισκέπτες του σαββατοκύριακου.
Κανένα πακέτο διάσωσης, καμιά κοινωνική πρόνοια δεν θα γιάνει τη χαίνουσα πληγή και τους αλαλαγμούς του Πάνα, που πάνε πια, έσβησαν...

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Ιησούς κι Ιούδας...

Ο Ιησούς έχει όλα τα χαρακτηριστικά του ελληνικού πολιτισμού: ανεκτικότητα, διαλεκτικότητα, οικουμενικότητα, ευθυκρισία, βαθύτητα σκέψης και (όταν χρειάζεται) σαφήνεια έκφρασης.
Ο Ιούδας, αντίθετα, εκπροσωπεί τον Εβραίο ζηλωτή-εθνικιστή που αντιστέκεται στο Ρωμαίο κατακτητή.
Δεν μπορεί να ανεχθεί την απολίτικη και πνευματική στάση του Διδασκάλου.
Τον θεωρεί συμβιβασμένο με τον Καίσαρα.
Η αποκήρυξη του ένοπλου αγώνα τον καθιστά ύποπτο προδοσίας.
Ο ζηλωτής Ιούδας θέλει την ανεξαρτησία εδώ και τώρα!
Όχι όταν έλθει η ... Βασιλεία του Θεού.
Αναζητά έναν πολιτικό και στρατιωτικό ηγέτη, ενώ ο Ιησούς ήταν άνθρωπος που δεν ήθελε να γίνει ηγέτης.
Κι επιπλέον αμφισβητεί το κύρος του Ναού, δηλαδή τη βάση και το κέντρο της ιουδαϊκής αντίστασης.
Ο Ιησούς προτιμούσε το "όχι ακόμα" απ’ το "εδώ και τώρα".
Και δίδασκε πως "ο χαμένος στην παρούσα ζωή τα παίρνει όλα, αλλά μετά θάνατον"...

Τετάρτη 17 Απριλίου 2013

Να πού οφείλεται η δουλοπρέπειά μας!

Το 310 π.Χ., όταν η Αθήνα ήταν υπό μακεδονική κηδεμονία, έγινε μια σημαντική απογραφή του πληθυσμού της Αττικής.
Και προέκυψαν:
- 21.000 Αθηναίοι πολίτες
- 10.000 μέτοικοι
- 400.000 δούλοι.
Φυσικά, με το πέρασμα του χρόνου, οι πληθυσμοί αυτοί αφομοιώθηκαν, και φαντάζεστε ποιος απορρόφησε ποιον...
Με απλά λόγια είμαστε απόγονοι δούλων!

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Διορισμός στο Δημόσιο: η "Μεγάλη Ιδέα" του ελληνισμού...

Το 1833 η Ελλάδα ήταν κάτι σαν το σημερινό Ισραήλ και την Αρμενία.
Οι Έλληνες που ζούσαν εκτός των συνόρων του ελληνικού κράτους ήταν πολλαπλάσιοι εκείνων που ζούσαν απ’ τη Λαμία και κάτω.
Αυτό δημιουργούσε εκ των πραγμάτων πολλά προβλήματα.
Ένα από αυτά ήταν και η διάκριση των Ελλήνων σε δυο κατηγορίες: των "ετερόχθων", δηλαδή όσων γεννήθηκαν και κατοικούσαν εκτός Ελλάδος, και των "αυτόχθονων".
Το 1844 ήρθε στην ελληνική Βουλή ένα νομοσχέδιο που αφορούσε το διορισμό των δημοσίων υπαλλήλων.
Εκεί οι εθνοπατέρες διχάστηκαν: άλλοι υποστήριζαν πως πρέπει να διορίζονται μόνο αυτόχθονες κι άλλοι έλεγαν πως δεν πρέπει να γίνεται καμία διάκριση.
Τότε πήρε το λόγο κι ο Κωλέττης και διατύπωσε την περίφημη θεωρία περί "Μεγάλης Ιδέας" του Ελληνισμού, που βασάνισε την ελληνική κοινωνία μέχρι τον επίσημο θάνατό της, το 1922.
Γεγονός πάντως είναι πως κι αυτή η θεωρία διατυπώθηκε σε συζήτηση που αφορούσε τους διορισμούς στο Δημόσιο!

Σάββατο 13 Απριλίου 2013

Είκοσι χρόνια στα μπουρδέλα της πλατείας Βάθη...

Το να ’χεις γκόμενα σου στοιχίζει χίλιες φορές πιο ακριβά.
Πρέπει να την κυκλοφοράς στα μαγαζιά κάθε τόσο, να της κάνεις τα δώρα της, τα λούσα της, κι από πάνω να σε πρίζει με τις ζήλιες της.
Γιατί δεν σήκωσες το κινητό, πάλι θρύλο θα δεις απόψε... τα γνωστά.
Χώρια τα τρεχάματα και τα έξοδα από γκαστρώματα κι εκτρώσεις...
Στο ισόγειο η τσατσά στο ξεκαθαρίζει:
"Θα πέσει στο κρεβάτι, θ’ ανοίξει τα πόδια, θα πας πάνω της και σε δέκα λεφτά φεύγεις! Όλα τ’ άλλα θεωρούνται βίτσια και πληρώνονται έξτρα"...
Και να σου βγάλει τα ρούχα το χρεώνουν επιπλέον οι εβραίες!
Ούτε αντιπροσωπείες αυτοκινήτων να ταν...
Μια τρύπα σού δίνουν κι εσύ το δέχεσαι και την πληρώνεις.
Ξέρω πως οι περισσότερες πουτάνες δεν γουστάρουν να τους λες τα προσωπικά σου.
Ούτε να τους κάνεις ηθικές υποδείξεις.
Κάτι γέροι πρώτα πηδάνε και μετά το παίζουν μπαμπάδες.
"Καλό κορίτσι φαίνεσαι, γιατί δεν κάνεις καμιά άλλη δουλειά;" και τα τοιαύτα...
Όπως και να το κάνουμε, τα "κορίτσια" χρειάζονται προστασία.
Φοβούνται τους τσαμπουκάδες, τα χαρακώματα, το ξύλο.
Οι νταβατζήδες σπάνια μασάνε...
Όταν τις πλησιάζουν έχουν πάντα ένα ωραίο παραμύθι στο στόμα τους.
Μέχρι και γάμο τους τάζουν.
Τον πρώτο μήνα γίνονται χαλί να τους πατήσεις.
Απ’ το δεύτερο μήνα αρχίζουν οι φάπες, τα πόσα έφερες σήμερα, γιατί τόσα μόνο και τα σχετικά...
Ούτε να τους καταγγείλεις μπορείς.
Και μέσα να τους κλείσουν, θα ’ρθει η παρέα τους και θα σε κάνουν κιμά.
Η Μάρθα ήταν περιζήτητη γιατί δεν απαιτούσε προφυλακτικό.
Έχυνες μέσα της κι εκείνη πήγαινε στη ντουζιέρα και πλένονταν εσωτερικά με νερό που ’τρεχε με πίεση...

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

Αφιέρωμα στο Συνέδριο του ΚουΚουΕ...

Ο Λένιν δεν ήταν μόνο μεγάλος επαναστάτης κι οργανωτής.
Υπήρξε και σπουδαίος διανοούμενος και φιλόσοφος.
Εκτός του Λένιν, οι περισσότεροι απ’ τους πρωτεργάτες της Οκτωβριανής Επανάστασης ήταν διακεκριμένοι επιστήμονες, συγγραφείς, φιλόσοφοι...
Στα κρίσιμα χρόνια της Επανάστασης και στα πρώτα της "οικοδόμησης του Σοσιαλισμού", κάθε απόφασή τους αποτελούσε και μια πράξη εφαρμοσμένης φιλοσοφίας!
Το καθένα απ’ τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΣΕ ήξερε περισσότερα απ’ όλους μαζί τους πανεπιστημιακούς της Δύσης.
Ο διακεκριμένος λόγιος Ανατόλι Λουνατσάρσκι, πρώτος Υπουργός Παιδείας του νέου καθεστώτος, ξεκίνησε ένα κολοσσιαίο πρόγραμμα που μέσα σε ελάχιστα χρόνια εξάλειψε τον αναλφαβητισμό στην αχανή χώρα...
Οι Ολομέλειες του τότε Κομμουνιστικού Κόμματος αποτελούσαν περισσότερο επιστημονικά παρά κομματικά συνέδρια.
Οι συζητήσεις διεξάγονταν σε τέτοιο επίπεδο που κανένα άλλο κόμμα στον κόσμο δεν έχει φτάσει μέχρι σήμερα.
Κι οι αποφάσεις τους ήταν περισσότερο ανακοινώσεις επιστημονικών επετηρίδων και μάλιστα χωρίς το στοιχείο του αιθεροβάμονος ακαδημαϊσμού.
Βλέπεις και τη σημερινή σύνθεση του συνεδρίου του ΚΚΕ και σε πιάνει κατάθλιψη!
Αλλά όπως το ΚΚΣΕ ξεκίνησε απ’ τον Λένιν και κατέληξε στον Γιέλτσιν, έτσι και το ΚΚΕ πέρασε απ’ την εποχή Γληνού στην Παπαρήγιο περίοδο...

Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Σοβιετική Ένωση: η χώρα του "Υπαρκτού Πλατωνισμού"!

Σε λίγες μέρες αρχίζει το Συνέδριο του ΚΚΕ, οπότε αξίζει να ανεβάσουμε κανα-δυο ποστάκια αφιερωματικά.
Και ξεκινάμε με τη διαπίστωση πως η "ιδανική Πολιτεία" που ονειρεύτηκε ο Πλάτωνας έχει αρκετές ομοιότητες με το Σοβιετικό μοντέλο. Ας τις συνοψίσουμε.
Στη Σοβιετική Ένωση είχαμε:
1) Την επιβολή μιας φιλοσοφίας (τον "μαρξισμό-λενινισμό") και την αναγόρευσή της σε ένα είδος θρησκείας υπεράνω κριτικής. Παράλληλα εξοστρακίζεται κάθε άλλη φιλοσοφία-ιδεολογία, όπως ακριβώς προτείνει κι ο Πλάτωνας.
2) Τα ανώτερα στελέχη του Σοβιετικού Κ.Κ. έπρεπε να πληρούν τις πλατωνικές προδιαγραφές των αρχόντων-φιλοσόφων. Δηλαδή να έχουν μελετήσει εις βάθος την επίσημη μαρξιστική φιλοσοφία, να μπορούν να ερμηνεύσουν τα κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα με βάση τις αρχές της και να έχουν υποστεί μακροχρόνια δοκιμασία των ηθικών και πνευματικών τους ικανοτήτων.
3) Το Σοβιετικό, όπως και το Πλατωνικό μοντέλο, έδινε καθοριστική σημασία στην παιδεία, στην εξάλειψη του αναλφαβητισμού, στη διαπαιδαγώγηση του λαού μέσα από τις τέχνες και την (μονόπλευρη εννοείται) ενημέρωσή του.
4) Η ΕΣΣΔ κατέβαλε συστηματική προσπάθεια βελτίωσης του πνευματικού επιπέδου του λαού με ένα πλήθος "σεμνών" αριστουργημάτων τέχνης, σε συνδυασμό με την (αναγκαία κατά τον Πλάτωνα) αυστηρή λογοκρισία.
5) Στη Σοβιετική κοινωνία, όπως και στην Πολιτεία του Πλάτωνα, δεν υπήρχε χώρος για πολυφωνία και "αντιφρονούντες"! Και στα δυο μοντέλα, όσοι δεν συμμορφώνονται εκουσίως... απλά εξοντώνονται.
6) Το Σοβιετικό μοντέλο προσέγγισε περισσότερο από κάθε άλλο το πλατωνικό ιδεώδες της οικονομικής ισότητας. Και διακρινόταν απ' το ίδιο αντι-εμπορικό και αντι-επιχειρηματικό μένος.
7) Ο Πλάτωνας, επηρεασμένος απ' το μινωικό και σπαρτιατικό πρότυπο, αποδέχεται την ισότητα των δυο φύλων, την εκπαίδευση, την εργασία, ακόμη και τη στράτευση των γυναικών. Οι γυναίκες στη Σοβιετία, τουλάχιστον μέχρι το 1950, είχαν περισσότερα δικαιώματα και ανεξαρτησία απ' τις αντίστοιχες των δυτικών κοινωνιών...

Κυριακή 7 Απριλίου 2013

Πού είναι οι "Έλληνες Βασιλείς του Βυζαντίου" οεεεοοοο;

Θυμάμαι ακόμα τι γέλια έριξα όταν πρωτάκουσα τον ιουδαιο-χριστιανό παπα-Γιώργη Μεταλληνό να μιλάει για τους "ένδοξους Έλληνες Βασιλιάδες του Βυζαντίου"!
Χωρίς πλάκα, το 80% των βυζαντινών αυτοκρατόρων ήταν Αρμενικής καταγωγής.
Αρμένιοι ήταν και πολλοί αυτοκράτορες που γεννήθηκαν σε μη αρμενικές πόλεις, όπως οι "Μακεδόνες" απ’ την Ανδριανούπολη της Θράκης, οι Παφλαγόνες Παλαιολόγοι κλπ.
Υπήρχαν πολλοί λόγοι που οι Αρμένιοι μονοπωλούσαν την βυζαντινή εξουσία.
Ο σπουδαιότερος ήταν πως οι "Κατάφρακτοι", το επίλεκτο σώμα του ρωμαϊκού ιππικού, αποτελούνταν σχεδόν αποκλειστικά από αρμενικής καταγωγής άντρες.
Οι "Κατάφρακτοι" (βαριά οπλισμένοι και θωρακισμένοι ιππείς) ήταν τα "τεθωρακισμένα" εκείνης της εποχής.
Από την εποχή του Ιουλίου Καίσαρα οι Αρμένιοι Κατάφρακτοι εντάχθηκαν στο ρωμαϊκό στρατό, κι ήταν αυτοί που μέχρι και την Άλωση της Πόλης ανεβοκατέβαζαν τους Βασιλιάδες στον αυτοκρατορικό θρόνο.
Απ’ τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες μόνο η Ειρήνη η Αθηναία ήταν ελληνικής καταγωγής.
Αλλά το τονίζω: ήταν Ελληνίδα μόνο στην καταγωγή κι όχι στην παιδεία.
Αντιθέτως, ήταν φανατική και θρησκόληπτη χριστιανή, που τύφλωσε τον ίδιο της τον γιο!
Είναι αυτή που τιμά η "Ορθόδοξη" Εκκλησία μας την "Κυριακή της Ορθοδοξίας" και της αναστήλωσης των εικόνων!
Ακολουθεί ο κατάλογος των Βυζαντινών αυτοκρατόρων με αναφορά και της εθνικής τους καταγωγής.
Μέχρι και Τουρκο-Χάζαρος απ’ τον Καύκασο έγινε αυτοκράτωρ!
Αχ, δεν μου τα ’μαθες καλά στο σχολείο δασκαλίτσα μου...

ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Κωνσταντίνος Α΄
Ιλλύριος 324-337 Γεννήθηκε στην Ναϊσσό (Νις της σημερινής Σερβίας). Η γυναίκα του Φάουστα ήταν Σύρια

Κωνσταντίνος Β΄ Ιλλύριος 337-340 Γιος του Μ. Κωνσταντίνου

Κωνστάντιος Ιλλύριος 337-360

Κώνστας Ιλλύριος 337-350 Γιος του Μ. Κωνσταντίνου

Ιουλιανός ο Παραβάτης Ιλλύριος 361-363

Ιοβιανός Ιλλύριος 363-364

Ουάλης Ιλλύριος 364-378

ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ

Θεοδόσιος ο Μέγας Ίβηρας 379-395 Γεννήθηκε το 347 στην πόλη Coca κοντά
στην Segovia της Ισπανίας

Αρκάδιος Ιβηρας - Γαλάτης 395-408 Γεννήθηκε στην Ισπανία

Θεοδόσιος Β΄ο Μικρός Ίβηρας 408-450

Μαρκιανός Ιλλύριος 450-457

ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΛΕΟΝΤΟΣ
Λέων Α΄ο Μάκελλος Δάκιος 457-474 Δακία: αρχαία χώρα της Ρουμανίας
Λέων Β΄ Ίσαυρος 474 Ισαυρία: ορεινή περιοχή της ΝΑ Μικράς Ασίας κατοικούμενη από γηγενή λαό
Ζήνων Ίσαυρος 474-491
Αναστάσιος Α΄ο Δίκορος Ιλλύριος 491-518 Γεννήθηκε στο Δυρράχιο

ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΥ
Ιουστίνος Α΄ Σλάβος 518-527
Ιουστινιανός ο Μέγας Σλάβος 527-565 Γεννήθηκε στο χωριό Ούσκοβο των Σκοπίων. Ονομαζόταν Ουτπράβα (Δίκαιος)
Ιουστίνος Β΄ Σλάβος 565-578 Ανιψιός του Ιουστινιανού
Τιβέριος Β Θράκας 578-582
Μαυρίκιος Αρμένιος 582-602
Φωκάς Θράκας 602-610
ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Ηράκλειος Αρμένιος 610-641 Μέλος της Αρμενικής δυναστείας των Αρσακιδών
Κωνσταντίνος Γ Αρμένιος 641
Ηρακλείονας Αρμένιος 641
Κώνστας Β Αρμένιος 641-668
Κωνσταντίνος Δ΄ Πωγωνάτος Αρμένιος 668 - 685
Ιουστινιανός Β΄ Ρινότμητος Αρμένιος 685 - 695 και 705- 711
Λεόντιος Αρμένιος 685 - 698
Τιβέριος Γ΄ Αψίμαρος Αρμένιος 698 - 705
ΕΚΤΟΣ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ - ΑΝΑΡΧΙΑ
Φιλιππικός ή Βαρδάνης Πάρθος 711-713
Αναστάσιος Β΄ Βάρβαρος 713 - 715
Θεοδόσιος Γ΄Αδραμιτινός Βάρβαρος 715 - 717
ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΙΣΑΥΡΩΝ
Λέων Γ Ίσαυρος ΄717-741 Ισαυρία: ορεινή περιοχή της ΝΑ Μικράς Ασίας κατοικούμενη από γηγενή λαό
Κωνσταντίνος Ε΄ Κοπρώνυμος Ίσαυρος 741- 775
Λέων Δ΄ ο Χάζαρος Χαζάρος
(Τουρκικό φύλλο του Καυκάσου) 775 - 780
Κωνσταντίνος ΣΤ΄ Χάζαρος 780 - 797 Τυφλώθηκε από την μητέρα του Ειρήνη και στην συνέχεια δολοφονήθηκε
Ειρήνη η Αθηναία Ελληνίδα 797- 802 Καταγόταν από την γενιά των Σαραντάπηχων. 

Νικηφόρος Α΄ Άραβας 802 - 811
Σταυράκιος Άραβας 811
Μιχαήλ Α΄ Ραγκαβές Αρμένιος 811- 813
Λέων Ε΄ ο Αρμένιος Αρμένιος 813 - 829
ΦΡΥΓΙΚΗ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ (Αμορίου)
Μιχαήλ Β΄ Τραυλός Φρύγας 820 - 829 Φρυγία: προϊστορικό βασίλειο στην κεντρική Μ. Ασία με γηγενείς Ινδοευρωπαίους κατοίκους που ήλθαν από τα Βαλκάνια τον 9ο αι.πΧ
Θεόφιλος Φρύγας 829 - 842
Μιχαήλ Γ΄ Μέθυσος Φρύγας 842 - 867
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ (ΑΡΜΕΝΙΚΗ) ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ
Βασίλειος Α΄ Αρμένιος 867-886
Λέων Στ΄ Σοφός Αρμένιος 886-912
Αλέξανδρος Αρμένιος 912-913
Κων/ος Ζ΄ Πορφυρογέννητος Αρμένιος 913-959
Ρωμανός Α΄Λεκαπηνός Καππαδόκης 919-944
Ρωμανός Β΄ Αρμένιος 959-963
Νικηφόρος Β΄Φωκάς Αρμένιος 963-969
Ιωάννης Τσιμισκής Αρμένιος 969-976
Βασίλειος Β΄ Βουλγαροκτόνος Αρμένιος 976-1025
Κωνσταντίνος Η΄ Αρμένιος 1025-1028
Ρωμανός Γ΄ Αργυρός Άγνωστης εθνικότητας 1028-1034
Μιχαήλ Δ΄ Παφλαγόνας Παφλαγόνας 1034-1041
Μιχαήλ Ε΄ Καλαφάτης Παφλαγόνας 1041-1042
Θεοδώρα και Ζωή 1042
Κωνσταντίνος Θ΄ Μονομάχος Άγνωστης εθνικότητας 1042-1055
Θεοδώρα 1055-1056
Μιχαήλ ΣΤ΄ Στρατιωτικός 1056-1057
Ισαάκιος Α΄Κομνηνός Παφλαγόνας 1-57-1059
ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΔΟΥΚΑΔΩΝ
Κωνσταντίνος Ι΄ Δούκας Παφλαγόνας 1059-1067
Ρωμανός Δ΄ Διογένης Βουλγαρο-Aρμένιος 1067-1071
Μιχαήλ Ζ΄ Δούκας Παραπινάκιος 1071-1078
Νικηφόρος Γ΄ Βοτανειάτης 1078-1081
ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΚΟΜΝΗΝΩΝ
Αλέξιος Α΄ Κομνηνός Αρμενο-Παφλαγόνας 1081-1118
Ιωάννης Β΄ Κομνηνός Αρμενο-Παφλαγόνας 1118-1143
Μανουήλ Α΄ Κομνηνός Αρμενο-Παφλαγόνας 1143-1180 Η μητέρα του Πυρίσκα ήταν Ουγγαρέζα πριγκίπισσα
Αλέξιος Β΄ Κομνηνός Αρμενο-Παφλαγόνας 1180-1183

Ανδρόνικος Α΄ Κομνηνός Αρμενο-Παφλαγόνας 1183-1185
ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΑΓΓΕΛΩΝ
Ισαάκιος Β΄ Άγγελος Λύδος 1185-1195
Αλέξιος Γ΄ Άγγελος Λύδος 1195-1203
Ισαάκιος και Αλέξιος Δ΄ Άγγελος Λύδος 1203-1204
Αλέξιος Ε΄ Δούκας Μούρτζουφλος Άγνωστης εθνικότητας 1204
ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΛΑΣΚΑΡΕΩΝ ΚΡΑΤΟΥΣ ΝΙΚΑΙΑΣ
Θεόδωρος Α΄ Λάσκαρις Περσο-Αρμένιος 1204-1222 Το όνομα Lascar είναι Περσικό και σημαίνει δυνατός
Ιωάννης Γ΄Δούκας Βατάτζης Περσο-Αρμένιος 1224-1254
Θεόδωρος Β΄Λάσκαρις Περσο-Αρμένιος 1254-1258
Ιωάννης Δ΄Λάσκαρις Περσο-Αρμένιος 1258-1261
ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΩΝ
Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος Παφλαγόνας 1261-1282 Παφλαγονία: προϊστορική χώρα της Μ. Ασίας με γηγενή πληθυσμό Ιρανών και Χετταίων
Ανδρόνικος Β΄ Παλαιολόγος ο Γέρων Παφλαγόνας 1282-1328
Μιχαήλ Θ΄ Παλαιολόγος Παφλαγόνας 1295-1320
Ανδρόνικος Γ΄ Παλαιολόγος ο Νέος Παφλαγόνας 1328-1341
Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος Παφλαγόνας 1341-1376
Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός 1341-1354
Ανδρόνικος Δ΄ Παλαιολόγος Παφλαγόνας 1376-1379
Ιωάννης Ε΄ Παλαιολόγος (2η φορά) Παφλαγόνας 1379-1391
Ιωάννης Ζ΄ Παλαιολόγος Παφλαγόνας 1390
Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγος Παφλαγόνας 1391-1425
Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος Σερβο-Παφλαγόνας 1425-1448 Η μητέρα του ήταν Σερβίδα της δυναστείας Ντράγκατς του Πρίλεπ
Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Δραγάτσης Σερβο-Παφλαγόνας 1449-1453 Η μητέρα του ήταν Σερβίδα της δυναστείας Ντράγκατς του Πρίλεπ

Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Οι στρίγκλες γυναίκες μέχρι και τους Σπαρτιάτες έτρεψαν σε άτακτη φυγή!

Μέχρι τον 7ο αιώνα π.Χ. η υπερδύναμη της Πελοποννήσου ήταν το Άργος.
Στα Ομηρικά Έπη συχνά όλοι οι Έλληνες αναφέρονται ως "Αργείοι"!
Όμως, μετά το 600 π.Χ., οι Σπαρτιάτες παίρνουν το πάνω χέρι καθώς εξελίσσονται σε μια καθαρά στρατοκρατική κοινωνία.
Το 510 π.Χ. ο Σπαρτιάτης βασιλιάς Κλεομένης έχει φτάσει έξω απ’ το Άργος κι ετοιμάζετε για την τελική επίθεση.
Κι εκεί που οι Αργείοι είναι απελπισμένοι, μια σπουδαία Αργείτισσα ποιήτρια, η Τελέσιλλα, φοράει τα φυσεκλίκια, αρματώνει κι όλες τις γυναίκες της πόλης, κι ορμάει όλο το γυναικότσουρμο αλαλάζον κατά των πολιορκητών.
Δεν ήταν επίθεση αυτή. Ήταν σα ν’ άνοιξαν οι πύλες της κολάσεως.
Οι καημένοι οι Σπαρτιάτες, που φεύγαν για τον πόλεμο προκειμένου να γλυτώσουν απ’ τις στρίγκλες τις γυναίκες τους, διαπίστωσαν πως πίσω τους είχαν αφήσει τα θεριά και μπροστά τους τα βρήκαν!
Τα μάζεψαν λοιπόν όπως ήταν και γύρισαν άπρακτοι στην πατρίδα τους!
Οι υστερικές γυναίκες είναι ανίκητες! Τελεία και παύλα!
Βέβαια, κατά την επίσημη εκδοχή, οι Σπαρτιάτες εγκατέλειψαν το πεδίο της μάχης γιατί θεώρησαν ντροπιαστικό να νικήσουν γυναικείο στρατό!
Αλλά εγώ καταλαβαίνω πολύ καλά πώς ένιωσαν οι φουκαριάρηδες σαν είδαν τα κραυγάζοντα και τσιρίζοντα τέρατα να ’ρχονται κατά πάνω τους...

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Η Αθήνα του Πεισίστρατου: ο "χρυσούς αιών" της "δικτατορίας του προλεταριάτου"!

Στο σχολειό μάς μάθαιναν πως ο "χρυσός αιώνας" της Αθήνας ήταν η περίοδος που κυβέρνησε ο Περικλής κι η δημοκρατική του παράταξη, τον 5ο π.Χ. αιώνα.
Εγώ όμως έχω άλλη άποψη: "χρυσός αιώνας" ήταν ο προηγούμενος, ο 6ος π.Χ., όταν κυβέρνησε ο Πεισίστρατος, επιβάλλοντας την πρώτη στην ιστορία "δικτατορία του προλεταριάτου"!
Ο Πεισίστρατος δεν ήταν τυχαίος. Ήταν ηγέτης της τάξης των Διακρίων, δηλαδή της πλέμπας, της φτωχολογιάς και του λούμπεν προλεταριάτου της αρχαίας Αθήνας.
Βοηθούσε τους φτωχούς, ήταν επιεικής με τους αντιπάλους του, αλλά τον χαρακτήριζε και η αιώνια "ελληνική πουστιά"!
Γιατί με "πουστιά" πήρε την εξουσία!
Γύρω στα 560 π.Χ, αφού νίκησε τους Μεγαρείς στην Ελευσίνα και επέστρεφε θριαμβευτής στην Αθήνα, αυτοτραυματίστηκε διαδίδοντας πως του επιτέθηκαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι.
Πέτυχε έτσι να του αναθέσουν ένα ένοπλο σώμα 50  σωματοφυλάκων, το οποίο όμως χρησιμοποίησε για να καταλάβει την Ακρόπολη και να πάρει στα χέρια του την εξουσία.
Ο Πεισίστρατος επέβαλλε στην Αθήνα μια πραγματική "δικτατορία του προλεταριάτου"!
Δήμευσε τις μεγάλες περιουσίες και τις μοίρασε στους ακτήμονες.
Κι επειδή οι υποστηρικτές του ήταν εργάτες, εφάρμοσε ένα εκτεταμένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων ώστε να ’χει δουλίτσα και να τρώει ψωμάκι ο "κοσμάκης".
Τότε έγιναν οι περισσότεροι δρόμοι στην Αττική, κατασκευάστηκε το περιβόητο υδραγωγείο, άρχισε να χτίζεται ο Ναός του Ολυμπίου Διός.
Και μετέφερε το δημόσιο βίο της Αθήνας απ’ την αριστοκρατική συνοικία του Κυδαθήναιου (στη σημερινή Πλάκα) στην "κάτω πόλη", τον Κεραμεικό, δηλαδή στη συνοικία της μαστοράτζας!
Ο Πεισίστρατος υπήρξε και σπουδαίος διπλωμάτης!
Εξασφάλισε φιλικές σχέσεις με όλες τις ισχυρές πόλεις της Ελλάδας, επεξέτεινε την αθηναϊκή επιρροή στις Κυκλάδες, και φρόντισε να καταλάβει το στόμιο του Ελλήσποντου με τα νησιά Ίμβρο, Τένεδο και Λήμνο.
Ως κλασσικός μονάρχης οργάνωνε τις πιο λαμπρές γιορτές της ελληνικής αρχαιότητας: σήμερα δεν μπορούμε να φανταστούμε τι γλέντι γινόταν στη γιορτή των Μεγάλων Παναθηναίων...
Η Αθήνα του Πεισίστρατου μόνο στην πνευματική παραγωγή υπολείπεται της Αθήνας του Περικλή.
Αλλά κι ο τύραννος αναδείχθηκε μέγας προστάτης των ποιητών. Επί των ημερών του άλλωστε έγινε η επίσημη καταγραφή των Ομηρικών Επών.
Αλλά η υπεροχή του Πεισίστρατου αποδεικνύεται απ’ το γεγονός πως παρέδωσε μια Αθήνα πανίσχυρη, ενώ ο Περικλής ουσιαστικά τη διέλυσε, ρίχνοντάς την στη φωτιά του Πελοποννησιακού Πολέμου.
Τον Πεισίστρατο τον διαδέχθηκαν οι γιοί του, κι εκεί χάλασε η συνταγή.
Ο μικρότερος απ’ αυτούς, ο Ηγησίστρατος, πρόσβαλε την τιμή της αδελφής του Αρμόδιου που, μαζί με τον Αριστογείτονα, φόνευσαν τον άλλο γιο του Πεισίστρατου, τον Ίππαρχο.
Από τότε σκλήρυνε το καθεστώς κι έγινε δικτατορικό με τη σημερινή έννοια της λέξης.
Και φυσικό ήταν σε λίγα χρόνια ν’ ανατραπεί!
Ηθικά διδάγματα:
α) Τα "φουστάνια" γκρεμίζουν και τις ισχυρότερες τυραννίδες!
β) Αν η αδελφή του Αρμόδιου ήταν σαν την Αγγέλα στη φώτο, μπορεί να μας κυβερνούσαν μέχρι σήμερα οι Πεισιστρατίδες...