Τρίτη 30 Μαΐου 2017

"Ημερολόγιο λιποταξίας" (129) - Ελλάδα και Περσία, χώρες πειραματόζωα!

Η Περσία κι η Ελλάδα είναι δυο χώρες που διαχρονικά ανήκαν στην αγγλική σφαίρα επιρροής. Αλλά άμεσα ή έμμεσα τις διεκδικούσε κι η Ρωσία. 
Για να κατέβει στα "θερμά νερά" της Μεσογείου και να βάλει στο χέρι τις πετρελαιοπηγές της Μεσοποταμίας...
Το 1943 οι Άγγλοι είχαν βάσιμες υποψίες πως η τότε Σοβιετική Ένωση θα τους έκανε τη "ζαβολιά" και θα έβαζε πόδι στις δυο αυτές χώρες. 
Τελικά, με νύχια και με δόντια κατάφεραν να τις κρατήσουν στον έλεγχό τους. Αλλά πλέον η άλλοτε κραταιά Βρετανική Αυτοκρατορία ήταν μια σκιά του παλιού ένδοξου εαυτού της. 
Το 1947 παρέδωσαν τη σκυτάλη και επίσημα στις ΗΠΑ. Το "δόγμα Τρούμαν" προέβλεπε μεγάλη και δωρεάν οικονομική βοήθεια στις χώρες που τελούσαν υπό "κομμουνιστικό κίνδυνο", κι έτσι Ελλάδα και Περσία πέρασαν στην αμερικάνικη σφαίρα επιρροής...
Εδώ να κάνουμε μια παρένθεση. 
Η εμπειρία λέει πως κατά κανόνα τα πετρέλαια φέρνουν δυστυχία σε μια χώρα. Αυτό συνέβη και στην Περσία. Οι Άγγλοι που έλεγχαν την Εταιρεία Πετρελαίου της χώρας προσπαθούσαν με νύχια και με δόντια να μην τον χάσουν.  
Μέγας σύμμαχός τους στο εσωτερικό της Περσίας ήταν ο Σάχης, κάτι σαν τον δικό μας Βασιλιά.
Τον Οκτώβριο του 1950 τα πράγματα ζόρισαν πολύ. Πρωθυπουργός εκλέχθηκε ο καθηγητής της Νομικής Μοσαντέγκ που προσπάθησε να εθνικοποιήσει τα πετρέλαια της χώρας. Η σύγκρουσή του με τον Βασιλιά θυμίζει έντονα αυτή του Γεώργιου Παπανδρέου με τον Κωνσταντίνο. 
Η κυβέρνηση ανατράπηκε με αμερικανοκίνητο πραξικόπημα το 1953, οπότε και επιβλήθηκε μια δικτατορία παρόμοια με αυτή της Ελλάδος το 1967. 
Είναι εντυπωσιακό πως το 1971 η περσική χούντα οργάνωσε κάτι παρόμοιο με τις δικές μας "γιορτές πολεμικής αρετής" του Παπαδόπουλου!
Στήθηκε κοντά στην Περσέπολη μια φιέστα-φαρσοκωμωδία για την γιορτή των 2.500 χρόνων μοναρχίας απ’ την εποχή του Κύρου του Μεγάλου. Προσκλήθηκαν οι ηγέτες όλου του κόσμου κι όσοι ανταποκρίθηκαν  φιλοξενήθηκαν σε βελούδινες σκηνές κι άλλα τέτοια καραγκιοζιλίκια.
Ακολούθησε η ανακήρυξη του Σάχη σε "Ήλιο των Αρίων" και του γιου του ως διαδόχου του "Θρόνου του Παγονιού". 
Με αυτές τις γελοιότητες ασχολήθηκε επί μήνες ο διεθνής τύπος...

Κυριακή 28 Μαΐου 2017

Το καλύτερο προφυλακτικό είν’ το παντελόνι!

Μετά το φετινό Πάσχα είχα μείνει χωρίς λεφτά και χωρίς γκόμενα. Αλλά δεν ήμουν και τελείως σε "φάση Καρυωτάκη"! Είχα τις παρεούλες μου, έπινα τα μπυρόνια μου, παράπονο δεν είχα. Έπαιζε πού και πού και λίγο ξερό σεξάκι, έτσι για τις κάβλες της άνοιξης...
Ώσπου τη γνώρισα σ’ ένα πάρτι που έκανε ούτε κι εγώ θυμάμαι ποια αναρχική ομάδα σε μια κατάληψη στα Πατήσια.
Μόλις την είδα ένιωσα ένα γλυκό λίγωμα ανάμεσα στα σκέλια μου. Είχε κάτι μάτια πολύ ερεθιστικά. Σ ενθάρρυναν να κάνεις τις πιο τολμηρές σκέψεις. Κι άφηναν να σου γεννηθεί η ελπίδα πως μπορεί και να τις εκπληρώσεις...
Ήταν αυτά ακριβώς τα μάτια που, όταν έκατσε δίπλα μου, υποσχέθηκαν κάτι που δεν ταίριαζε με τη στιγμή. 
Κι όντως! Μεσ’ το ημίφως μού το ’παιξε έξω απ’ το παντελόνι τόσο τέλεια και συγχρονισμένα λες και το έκανα μόνος μου. Όλα έδειχναν πως είχε ξεκινήσει κάτι που τίποτα δεν μπορούσε να το σταματήσει.
Κάποια στιγμή, αποκαμωμένοι όλοι μας απ’ τη δυνατή μουσική και τις ουσίες, ξαπλώσαμε όπου έβρισκε ο καθένας για έναν γρήγορο υπνάκο. 
Κάπου την έχασα, αλλά δεν άργησα να την εντοπίσω ανάμεσα στο πλήθος των ιδρωμένων κορμιών, κάπου στην άλλη άκρη του πατώματος. 
Είχε καβαλήσει έναν μαλάκα και κουνιόταν πάνω του σαν τρελή. "Το κάνω, το κάνω!", ούρλιαζε. "Περίμενέ με, περίμενέ με καριόλη, μην τελειώσεις κάηκες, θέλω να χύσω κι εγώ!"...
Σε λίγο έγειρε δίπλα του σχεδόν κλαίγοντας και μουρμουρίζοντας "τέλειωσα... τέλειωσα...".
Είχα πολύ ερεθιστεί. Με τα χίλια ζόρια, πατώντας επί "πτωμάτων", κατάφερα να την πλησιάσω. 
Μου τον έπαιξε πάλι έξω απ’ το παντελόνι. Αλλά αυτή τη φορά έσκυψε στ αυτί μου και μου αράδιαζε του κόσμου τα προστυχόλογα. Είχε ξανά ερεθιστεί. Το έδειχναν τα μάτια της που γυάλιζαν.
Χάιδεψα τα μπούτια της. Ήταν μούσκεμα απ’ τα υγρά της. Ανέβηκα πιο πάνω. Ένιωσα στα δάχτυλά μου το σπέρμα του προηγούμενου.
"Εσύ δεν πρόκειται να με πηδήξεις!", μου είπε. Μου άναψε τσιγάρο, έκατσε στα τέσσερα, έβαλε στην πλάτη της ένα τασάκι, κι άρχισε να μου παίρνει πίπα πάλι έξω απ’ το παντελόνι! Έσβησα σχεδόν ταυτόχρονα με την κάφτρα του τσιγάρου στο τασάκι. 
Ξαναβρεθήκαμε μετά από δυο μέρες. Ήταν ολοφάνερο πως γούσταρε τα κρυφά κι επικίνδυνα σεξουαλικά παιχνίδια. 
"Θέλω να παίξουμε τα μωρά!", μου είπε.
Δεν με χαλούσε καθόλου η ιδέα της.
Όλη μέρα ζουμπιώμαστε, γαργαλιόμαστε, φτιάχνουμε κατά φαντασίαν φαγητά, πετάμε ο ένας στον άλλον μια αόρατη μπάλα, κι όταν δεν μπορώ να κρατηθώ και της σκάω ένα φιλάκι ζητάει βοήθεια απ’ τον Πίπη, τον υπερήρωα-σκουληκάκι που τρέχει να τη σώσει και μου δαγκώνει με δύναμη τη μύτη...

Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

Συζήτηση με τον Κουφοντίνα! (ΙΓ’ - Οι Επαναστατικές Οργανώσεις πάσχουν από "πυρηνίαση"!)

Ψόνθο: Μήτσο, για να είμαστε ειλικρινείς, η 17Ν δεν φημίζονταν και για την ομοιογένειά της...
Κούφο: Όλα είναι σχετικά στη ζωή. Η αλήθεια είναι πως η αριθμητική ανάπτυξη και η επιχειρησιακή αναβάθμιση της Οργάνωσης έφεραν στην επιφάνεια αντιθέσεις που υπήρχαν και πριν αλλά σε λανθάνουσα κατάσταση. Αφορμή της πρώτης έντονης διαμάχης ήταν το ζήτημα της ασφάλειας της Οργάνωσης. Οι στρατολογήσεις των νέων μελών γίνονταν ατομικά, εξετάζαμε χωριστά κάθε υποψήφιο. Αλλά γεννήθηκε το ζήτημα αν θα υπήρχε ένα ενιαίο κέντρο επεξεργασίας των σχετικών πληροφοριών ή αν τη σχετική απόφαση θα λάμβανε κάθε πυρήνας της οργάνωσης χωριστά.
Ψόνθο: Δηλαδή η 17Ν δεν ήταν μια ενιαία Οργάνωση αλλά αποτελούνταν από αυτόνομους "πυρήνες";
Κούφο: Θα μπορούσα χαριτολογώντας να πω ότι η "πυρηνίαση" ήταν η παιδική ασθένεια του ελληνικού αντάρτικου πόλης. Μην ξεχνάμε πως η 17Ν ξεκίνησε κι αυτή ως "αυτόνομος πυρήνας" του ΕΛΑ. 
Ψόνθο: Τελικά, οι διαφωνίες σας ήταν επί του οργανωτικού;
Κούφο: Έτσι ξεκίνησε αλλά πήρε ευρύτερες θεωρητικές και ιδεολογικές διαστάσεις. Η ύπαρξη ενός "ενιαίου κέντρου", μιας Κεντρικής Διοίκησης που θα έχει πλήρη γνώση και εικόνα της Οργάνωσης ήταν μια αυτονόητη πρακτική αναγκαιότητα. Αλλά σε πολλούς συντρόφους αυτό το οργανωτικό σχήμα θύμιζε τον καταδικασμένο "δημοκρατικό συγκεντρωτισμό" της δογματικής κομμουνιστικής Αριστεράς.
Ψόνθο: Εσύ ποια θέση πήρες στη σχετική διαφωνία;
Κούφο: Προσπάθησα να είμαι συμβιβαστικός-συνθετικός. Η Οργάνωσή μας χτυπούσε το "σκληρό κέντρο" του Συστήματος, άρα θα δεχόμασταν ανελέητο πόλεμο. Στις περιπτώσεις αυτές, όπως δείχνει και η διεθνής εμπειρία, απαιτείται ένα θεσμικό κεντρικό όργανο διοίκησης που να έχει τη συνολική ευθύνη και να λαμβάνει γρήγορες αποφάσεις. Να μην μείνει χώρος για παράκεντρα που μόνο σύγχυση δημιουργούσαν. Το οργανωτικό σχήμα που πρότεινα ήταν ένα χαλαρό συντονιστικό κέντρο με παράλληλη διατήρηση των "πυρήνων". Εννοείται πως ποτέ δεν ήμουν θιασώτης μιας πάνσοφης και αυταρχικής ηγεσίας.
Ψόνθο: Και τι κατάληξη είχαν αυτές οι διαφωνίες.
Κούφο: Ζήσαμε δύσκολες στιγμές με πολλά και επώδυνα συντροφικά μαχαιρώματα. Η μειοψηφία, που αρνιόταν κάθετα τη δημιουργία ενιαίου διοικητικού κέντρου, τελικά αποχώρησε. Ακολούθησαν κι άλλες αποχωρήσεις που σίγουρα επηρέασαν τον χαρακτήρα της Οργάνωσης. Εκ των υστέρων καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι να συνυπάρξουν τόσο αντίθετες απόψεις, άλλα τότε έπρεπε όλοι να δείξουμε μεγαλύτερη ευελιξία. Οι παρενέργειες όλων αυτών των καταστάσεων φάνηκαν σίγουρα στις κρίσεις του 1992 και 2002.
Ψόνθο: Αντιλαμβάνομαι πως για μια επαναστατική οργάνωση είναι καθοριστικής σημασίας το ζήτημα της επίλυσης των εσωτερικών της αντιθέσεων. Και κυρίως η αποφυγή του κινδύνου να μετατραπεί σε έναν εσωστρεφή όμιλο συζητητών. Αλλά μη βιαζόμαστε. Για το 1992 και το 2002 θα μιλήσουμε αργότερα...

Τετάρτη 24 Μαΐου 2017

Νομίζω πως γνώρισα τη μεγαλύτερη τσούλα έβερ!


Ρώτα όποιον θες "ποιο είναι το ιερότερο πράγμα στη ζωή σου;" κι αν δεν σου απαντήσει "το χρήμα" να μου τρυπήσεις τη μύτη.
Ρώτα κάποιον "τι θα σε ανέβαζε περισσότερο, μια συνομιλία με το Θεό ή ένα εκατομμύριο ευρώ;". Την απάντηση την ξέρεις ήδη.
Βλέπεις ζευγάρια υποτίθεται μονιασμένα κι αγαπημένα. Αλλά όταν μπει στη μέση το παραδάκι γίνονται αδυσώπητοι, ασυγκράτητοι, αιμοβόροι, δίνουν χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση, τα παίζουν όλα για όλα...
Η σχέση του άντρα με το χρήμα έχει κάποιες ιδιαιτερότητες. Από μικρός καταλαβαίνει πως χωρίς χρήματα καπούτ γυναίκες, σεξάκι, ηδονή. Χαιρετίσματα. Τζίφος. Αυνανούπολη...
Ο άντρας αναζητά συνεχώς γυναίκες νέες και ωραίες. Χρειάζεται χρήματα για να τις αγοράσει και να τις κυκλοφορήσει. Κοιτάζει τον πάκο τα χαρτονομίσματα και βλέπει γυναικεία βυζιά.
Με τα χρήματα ο άντρας δεν αγοράζει μόνο το σεξ. Αγοράζει και τον σεβασμό των άλλων αντρών. Αυτό δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα. Ο άντρας θέλει να τον ζηλεύουν οι άλλοι, να νιώθει σαν κόκορας-βασιλιάς!
Αυτά τα ξέρουν οι γυναίκες και γι’ αυτό επικεντρώνονται σε δύο στόχους: 
Ο πρώτος να τυλίξουν ένα πλούσιο κελεπούρι. Αυτό είναι σχετικά εύκολο αν είναι εμφανίσιμες και χρησιμοποιούν όλες τις τρύπες. 
Ο δεύτερος, και πιο δύσκολος, είναι να τον κρατήσουν. Να εξολοθρεύσουν τον ανταγωνισμό. Να μην αφήσουν να τους τον πάρει κάποια απ’ αυτές που λιγουρεύονται το πορτοφόλι του...
Γι’ αυτό κι όσες καβάτζωσαν τον πλούσιο κάνουν το κάθε τι ώστε το οικονομικό κόστος του μαλάκα από το κέρατο που θα τους ρίξει να εκτοξευτεί στα ύψη. Γιατί ο άντρας θα σκεφτεί δυο και τρεις φορές το κέρατο, τον χωρισμό ή το διαζύγιο αν είναι να μείνει μπατίρης...
Όλοι οι άντρες ξέρουμε πως δεν πρόκειται να μας πλησιάσει γυναίκα που ξέρει πως είμαστε καταχρεωμένοι ή πως κάθε μήνα ακουμπάμε τον μισό μισθό μας σε διατροφές στις πρώην.
Για τον άντρα το χρήμα είναι το κλειδί της ελευθερίας του. Μόνο αν το έχει, κάνει ό,τι θέλει. Θα βρει πανεύκολα αντικαταστάτρια και της Μέριλιν Μονρόε. Αλλά χωρίς το χρήμα ξέρει πως είναι ένα μηδενικό...
Πρόσφατα γνώρισα μια γυναίκα με τεράστια εμπειρία στην κατανάλωση αντρικών περιουσιών.
Μυρίζεται από μακριά τον φτωχομπινέ, τον αποτυχημένο, τον "χαμένη υπόθεση"! Είναι απόλυτα συνειδητοποιημένη και έχει άψογη στρατηγική.
Παίζει με την ενστικτώδη επιθυμία των αντρών να είναι προστάτες. Τους αφήνει να πιστεύουν πως δεν τους θέλει για τα λεφτά τους, πως θα είναι για πάντα δίπλα τους, στα εύκολα και στα δύσκολα, το παίζει υπεράνω χρημάτων, και καλά... προσφέρεται να πληρώσει τους λογαριασμούς στα εστιατόρια, τους κάνει συχνά δώρα. 
Η παλιοτσούλα ξέρει πως η προσποιητή γενναιοδωρία της είναι η μεγαλύτερη επένδυση για το μέλλον της.
Δεν δείχνει ξελιγωμένη για χρήματα, κάνει πως δεν εντυπωσιάζεται από τις χλίδες, ενδιαφέρεται τάχα μου για την περιουσία του μαλάκα και τον προτρέπει να μην σπαταλάει αβέρτα τα λεφτά του, προκειμένου να κερδίσει την εμπιστοσύνη του και να δείξει χαρακτήρα.
Ήμουν μπροστά όταν το έπαιζε ολιγαρκής και πρότεινε στο κοροϊδάκι "οικονομικό σου-κου στην Αίγινα" ξέροντας πως έτσι θα κέρδιζε γαμάτο τριήμερο στο Παρίσι...

Δευτέρα 22 Μαΐου 2017

"Ημερολόγιο λιποταξίας" (128) - Πώς οι κάγκουρες-Γραικοί γίναμε "ψεκασμένοι"!

Το ’χουμε πει χιλιάδες φορές: η σχολική ιστορία έχει καταστρέψει τα μυαλά γενιών και γενιών συμπατριωτών μας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που εννέα στους δέκα σύγχρονους Έλληνες είμαστε "ψεκασμένοι"...
Θυμάμαι, για παράδειγμα, τι μας έλεγαν στο σχολείο για τον αυτοκράτορα Ηράκλειο. 
Ψέμα πρώτο: τον αποκαλούσαν "βυζαντινό" ενώ ήταν "Ανατολικός Ρωμαίος". 
"Βυζαντινή Αυτοκρατορία" δεν υπήρξε ποτέ. Είναι ένα μεταγενέστερο προπαγανδιστικό κατασκεύασμα που βόλευε τόσο τους Δυτικούς, που ήθελαν να μονοπωλήσουν τους ρωμαϊκούς τίτλους, όσο και τους κάγκουρες Γραικούς που ήθελαν να συνδέσουν την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με το αρχαίο Βυζάντιο ώστε να την εμφανίσουν ως δήθεν "ελληνική αυτοκρατορία"!
Ψέμα δεύτερο: θεωρούσαν τον Ηράκλειο, όπως κι όλους του Ρωμαίους αυτοκράτορες της Ανατολής, "Έλληνα". Φυσικά, ποτέ δεν μας είπαν πως τόσο ο Ηράκλειος όσο κι ο στρατός του ήταν Αρμένιοι!
Ένα τρίτο ψέμα ήταν η απόκρυψη των συνεπειών της νίκης του Ηράκλειου επί του Πέρση βασιλιά Χοσρόη Β’ το 623 μ.Χ.
Περιορίζονται σ’ έναν θριαμβευτικό τόνο με έμφαση στην επαναπόκτηση του "Τιμίου Σταυρού" που οι Πέρσες είχαν μεταφέρει στην πρωτεύουσά τους όταν κατέλαβαν το 614 μ.Χ. την Ιερουσαλήμ. 
Όμως η νίκη αυτή των Ρωμαίων είχε καταλυτικές συνέπειες για την παγκόσμια ιστορία. Γιατί επιτάχυνε τη διάλυση της άλλοτε κραταιάς περσικής αυτοκρατορία, που αποτελούσε την πρώτη γραμμή άμυνας στην αρχόμενη αραβική επέκταση. 
Έτσι, αντί οι Ανατολικο-Ρωμαίοι να συνάψουν συμμαχία με τους Πέρσες, επέλεξαν την μετωπική σύγκρουση, μέχρι τελικής πτώσεως. Και η "μεγάλη" νίκη τούς στάθηκε στο λαιμό, αφού στις επόμενες δεκαετίες οι Άραβες τους αφαίρεσαν όλες τις ανατολικές επαρχίες, έφτασαν μέχρι έξω απ’ τα τείχη της Βασιλεύουσας, επέβαλαν το ισλάμ στο μεγαλύτερο μέρος της κεντρικής και δυτικής Ασίας κι έφτιαξαν μια τεράστια αυτοκρατορία, που όμοιά της δεν ξαναγνώρισε η ανθρωπότητα...

Παρασκευή 19 Μαΐου 2017

Η μύτη κάνει τη διαφορά!

Καλοκαίριασε κι η Αθήνα βρίσκεται στα χάι της. Η Ερμού, από πάνω ως κάτω, απ’ το Σύνταγμα ως το Γκάζι, μυρίζει μουνίλα. Όπου και να γυρίσω το βλέμμα μου όλο και κάποιο κωλαράκι θα μου χαμογελάσει...
Ό,τι δεν έκανα νέος θα το κάνω τώρα στα γεράματα. Είμαι αποφασισμένος να ρίξω "παραγάδι". Όλο και κάποιο μεταναστευτικό χελιδονάκι απ’ το βορρά θα μου κάτσει. Να βγάλουμε και κανένα χαρτζιλικάκι βρε αδελφέ. 
Α ρε Αλέξη, στο κλαρί μας έβγαλες. Να δούμε τι άλλο θα κάνουμε για να πληρώσουμε τους ένφιες, τα τέλη επιτηδεύματος και τις εισφορές...
Λοιπόν, οι τουρίστριες έχουν μπόλικα φράγκα, και πλέον στον ρουφάνε λες και περιμένουν να βγάλουν πετρέλαιο! Σου δίνουν τα νεφρά στο χέρι σε λέω...
Αλλά αυξήθηκε κι ο ανταγωνισμός. Άλλος τον έχει ίσα με το γόνατο, άλλος κοντό και χοντρό σα τζιμινιέρα σε ποστάλι, άλλος αντέχει το ξύλο της αρκούδας κι άλλος ψοφάει να τον κατουράνε στο στόμα...
Τα δικά μου συγκριτικά πλεονεκτήματα είναι δύο. 
Πρώτον ξέρω πέντε πράγματα παραπάνω να πω στα τρυφερούδια για τον Σωκράτη και τον Περικλή. Τ’ άλλα καμάκια αδιαφορούν για την εγκυκλοπαιδική μόρφωση. "Καθηγητής Κοινωνιολογίας θα γίνω;", σου λένε...
Το δεύτερο είναι πως ανακάλυψα έναν φοβερό τρόπο να τις φέρνω σε γρήγορους οργασμούς. Είναι ένας συνδυασμός τριψίματος της κλειτορίδας με τη μύτη και ταυτόχρονου γλειψίματος των χειλέων...
Στην πιάτσα έχω τη φήμη της "χρυσής μύτης"! 
Κι εγώ φροντίζω να καλλιεργώ τον μύθο μου. Τους λέω πως η μάνα μου είχε κάποτε ταξιδέψει στη Βραζιλία και πηδήχτηκε στον Αμαζόνιο μ’ έναν μυρμηγκοφάγο και γέννησε εμένα! 
Τι να πω ρε παιδιά... Τη μύτη δεν την έχουμε μόνο για ν’ αναπνέουμε καυσαέριο...
Έχω ήδη χτυπήσει ένα καλό γκομενάκι με τα όλα του. Δηλαδή με όλες τις τρύπες του στη θέση τους κι ενεργοποιημένες.
Είναι ζόρικο αλογάκι. Το ’χει παράπονο πως τα τελευταία χρόνια δεν έκανε τόσο έρωτα όσο θα θελε. Ούτε με τόσους όσους γούσταρε. Θεωρεί τους περισσότερους άντρες "κοκοράκια" κι αυτής της αρέσει, λέει, να σφάζει τα κοκόρια και να τους πίνει το αίμα...
"Εμένα ο άντρας, μ’ αρέσει να με οργώνει, αντέχεις;", με ρωτάει.
Από δω και πέρα όλα είναι πιθανά. Μπορεί να συμβεί το καλύτερο και το χειρότερο...
Φίλε, την πραγματική γυναίκα δεν την ακούς, τη μαντεύεις. Δεν τη βλέπεις, τη νιώθεις. Δεν την ψάχνεις, τη βρίσκεις...
Την πήγα σε μια απ’ τις πιο παρακμιακές μπυραρίες της Αθήνας. Θλιβερές μοκέτες, θλιβερή μουσική, θλιβεροί θαμώνες. Στέκι αλογομούρηδων και τζογαδόρων. Στην πίσω αίθουσα οι οθόνες με τους κουλοχέρηδες κουδουνίζουν διαρκώς.
Πιάσαμε ένα γωνιακό απόμερο τραπέζι. Έγειρε προς το μέρος μου. "Έλα στη μεγάλη μήτρα των χεριών μου!". Με επιτηδευμένες κινήσεις κατέβασε το φερμουάρ και το έβγαλε έξω.
Κι όταν η υγρή ηδονή γέμισε την παλάμη της, τη σήκωσε, τη μύρισε σαν ανοιξιάτικο λουλούδι, την έγλειψε όπως η γάτα τα μωρά της κι άλειψε το πρόσωπό της με την κρέμα του νωτιαίου μυελού μου.
"Έτσι θα κοιμηθώ απόψε, θα σε νιώθω στο μαξιλάρι μου, θα σε δω στα όνειρά μου, καλώς βρεθήκαμε"...

Τετάρτη 17 Μαΐου 2017

Γιατί είμαι (ή δεν είμαι) Μαρξιστής! (ΙΓ’ - Μόνο οι κομπλεξικοί και οι δογματικοί δεν αλλάζουν!)

Η μεγαλύτερη ατυχία του μαρξισμού ήταν που έγινε "-ισμός", δηλαδή ένα κλειστό κύκλωμα, μια διδασκαλία, κάτι σα θρησκευτική πίστη και δόγμα.
Δυστυχώς, όπως όλες οι κοινωνικο-πολιτικές θεωρίες, έτσι κι ο μαρξισμός μπήκε στην προκρούστεια κλίνη των συμφερόντων, των προκαταλήψεων και των νευρώσεων όσων προσπάθησαν να τον εφαρμόσουν...
Ο ίδιος ο Μαρξ, αλλά και ο Ένγκελς, ήταν άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι και είχαν πλήρη συνείδηση των αδυναμιών και των κενών της θεωρίας τους. Γι’ αυτό και δεν δίσταζαν να προβούν σε δημόσιες διορθώσεις και αναθεωρήσεις των απόψεών τους.
Ας αναφέρουμε μερικά παραδείγματα:
Στο "Κομμουνιστικό μανιφέστο" (1848) οι Μαρξ και Ένγκελς αναφέρουν πως η ιστορία ΟΛΩΝ των ως τότε κοινωνιών ήταν ιστορία ταξικών αγώνων. 
Όμως, στα αμέσως επόμενα χρόνια οι Επιστήμες του Ανθρώπου κατέδειξαν πως ταξική διάρθρωση εμφάνιζαν οι ανθρώπινες κοινωνίες μόνο κατά τα τελευταία 10.000 χρόνια. Ως τότε, και για εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι ζούσαν σε κατάσταση κοινοκτημοσύνης, χωρίς κοινωνικές τάξεις και χωρίς οικογένεια αφού κυριαρχούσε η απεριόριστη ελευθερομιξία. 
Αποδείχθηκε πως ακόμα και στους μεσαιωνικούς χρόνους υπήρχαν κοινωνίες σε όλες τις ηπείρους που λειτουργούσαν με καθεστώς αταξικό και κοινοτική κοινοκτημοσύνη.
Οπότε ο Ένγκελς πρόθυμα αναθεώρησε τις αρχικές του θέσεις, προσαρμόζοντάς τες στα νέα επιστημονικά δεδομένα (ο Μαρξ είχε ήδη πεθάνει).
Ο Ένγκελς έκανε μία ακόμη διόρθωση του Μαρξ όταν επενέκδοσε το έργο του "Μισθωτή Εργασία και Κεφάλαιο". Στην ειασαγωγή της νέας έκδοσης αναφέρει ρητά πως το έργο κυκλοφορεί πλέον όχι όπως το έγραψε ο Μαρξ αλλά όπως εκείνος θα το έγραφε αν ακόμα ζούσε!

Κυριακή 14 Μαΐου 2017

Τι πρέπει να ξέρουμε για την Κατοχή (Δ’ - Για την μεγάλη πείνα του 1941 έφταιγαν κυρίως οι Εγγλέζοι!)

17) Η Ελλάδα δεν ανήκε στο λεγόμενο "ζωτικό χώρο" της ναζιστικής Γερμανίας. Ήταν απλά μια περιφερειακή χώρα με χαμηλό βαθμό βιομηχανικής ανάπτυξης κι έναν αναποτελεσματικό και διεφθαρμένο διοικητικό μηχανισμό. Συνεπώς δεν αποτελούσε χώρα "πρώτης προτεραιότητας" για τους Γερμανούς. Άρα δεν δικαιολογούσε κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την οικονομική της κατάσταση ή το βιοτικό επίπεδο του λαού της...
18) Οι πρώτες ελλείψεις τροφίμων σε ολόκληρη τη χώρα εμφανίστηκαν αμέσως μόλις έγινε γνωστή η γερμανική επίθεση στο μακεδονικό μέτωπο στις 5 Απρίλη 1941. Κυρίως στην Αθήνα επικράτησαν συνθήκες ψυχολογικού πανικού και όλα τα διαθέσιμα αποθέματα κυριολεκτικά "σαρώθηκαν" είτε για να αποτελέσουν "οικογενειακές προμήθειες" είτε για μελλοντική κερδοσκοπική τους διάθεση στην αγορά. Όσοι διέθεταν ρευστό άρχισαν να το μετατρέπουν σε προμήθειες αγαθών...
19) Ο γερμανικός στρατός κατοχής από την πρώτη στιγμή δέσμευσε τις πρώτες ύλες, τα καύσιμα, την γεωργική και βιομηχανική παραγωγή και τη λειτουργία όλων των παραγωγικών μονάδων της Ελλάδας. Εφάρμοσε είτε την τακτική της "επίταξης" είτε της "εξαγοράς" με ένα νόμισμα που κόπηκε επί τούτου (ο λαός μας το ονόμασε "κατοχικό μάρκο") και το οποίο δεν είχε μεγαλύτερη αξία απ’ το χαρτί που τυπώθηκε...
20) Όπως συνέβη και σε όλες τις κατεχόμενες χώρες, οι Γερμανοί επιβάρυναν και την Ελλάδα με τα λεγόμενα "Έξοδα Κατοχής", που υποτίθεται πως ήταν το αντάλλαγμα για την παρεχόμενη προστασία της χώρας και την απαλλαγή της απ’ την υποχρέωση συντήρησης εθνικού στρατού. Μόνο που στην Ελλάδα τα έξοδα αυτά ανέρχονταν στο 114% του ετήσιου εθνικού της εισοδήματος, όταν σε άλλες χώρες κυμαίνονταν από 18% έως 69%.
21) Η μεγάλη πείνα που έπληξε την Ελλάδα τον χειμώνα του 1941 οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Και όχι μόνο στην γερμανική Κατοχή όπως υποστήριζε η συμμαχική προπαγάνδα. Τεράστια ευθύνη έχει και η Αγγλία που επέβαλε ναυτικό αποκλεισμό σε όλη τη γερμανοκρατούμενη ηπειρωτική Ευρώπη, στερώντας τους τοπικούς πληθυσμούς από κάθε επισιτιστική βοήθεια. Αυτό αποδείχθηκε ξεκάθαρα όταν στα τέλη του 1942 ο αποκλεισμός ήρθη και οι Έλληνες έπαψαν να πεθαίνουν στους δρόμους από πείνα παρότι οι κατοχικές συνθήκες σκλήρυναν...
22) Στην επισιτιστική κρίση συνέβαλαν ακόμη οι ζημιές σε οδικό δίκτυο, σιδηροδρόμους και λιμάνια από τις μάχες Γερμανών και Άγγλων στον ελλαδικό χώρο τον Απρίλιο 1941, καθώς και ο διοικητικός κατακερματισμός της χώρας με την "Τριπλή Κατοχή" και την απομόνωση των αστικών κέντρων απ’ την αγροτική ενδοχώρα...

Πέμπτη 11 Μαΐου 2017

Σπάω την αντρική ομερτά κι αποκαλύτω τα μεγάλα μυστικά μας!

Κυρίες μου, διαβάστε να μαθαίνετε...
- Ο άντρας που ορκίζεται πως σιχαίνεται τις πουτάνες, το μόνο που αποδεικνύει είναι ότι δεν κωλώνει να σου πει κατάμουτρα και το τερατωδέστερο ψέμα.
- Θαυμάζει ο άντρας σου κάποια αδέσμευτη κοπέλα του κύκλου σου και λέει πως "πρέπει να της τα φτιάξουμε με κάποιον"; Αυτό μεταφράζεται ως "αν δεν ήσουνα εσύ στη μέση θα την είχα ήδη πηδήξει".
- Τον κεράτωσες κι εκείνος δείχνει πρόθυμος να σε συγχωρέσει; Χώρισέ τον αμέσως. Συμψηφίζει τη μία και μοναδική δική σου απιστία με όλες τις δικές του στο παρόν, στο παρελθόν και στο μέλλον.
- Πάντα τα "επαγγελματικά ραντεβού" ενός άντρα είναι επικίνδυνα. Αλλά όταν σου λέει πως θα βγει όχι με άνθρωπο (π.χ. Κώστα, Γιάννη κ.λπ.) αλλά με επάγγελμα (χρηματιστή, λογιστή, δικηγόρο κ.λπ) ε... τότε έχεις σίγουρα γίνει δορκάδα!
- Ξαφνικά σου κάνει καινούργια σεξουαλικά κολπάκια στο κρεβάτι; Μην ενθουσιάζεσαι. Σίγουρα δεν τα έμαθε στη δανειστική βιβλιοθήκη του δήμου.
- Έχει πολλές φίλες και συνεργάτιδες; Ακόμα κι αν δεν έχει κάνει τίποτα μαζί τους, σίγουρα το παλεύει.
- Ο άντρας σου χτυπιέται κάθε μέρα στο γυμναστήριο; Κακά μαντάτα! Κάποια έχει βάλει στο μάτι και σίγουρα δεν είσαι εσύ αυτή.
- Την πρώτη φορά που κάνατε σεξ δεν φόρεσε προφυλακτικό; Τρέξε στο γιατρό.
- Ξέρει ο άντρας σου πού είναι τα γυναικεία τμήματα σ’ όλα τα πολυκαταστήματα της Αθήνας; Και τον γνωρίζουν όλες οι πωλήτριες με το μικρό του όνομα; Χρειάζεται να σας εξηγήσω πως ο τύπος κάνει δώρα σ’ όλο το γυναικείο πληθυσμό της πόλης;
- Μήπως αρχίζει ξαφνικά να βάζει κολόνια πριν φύγει για τη δουλειά του; Περιττό να σας εξηγήσω πως δεν δίνουμε δεκάρα για το τι γνώμη έχουν οι άλλοι άντρες για τη μυρωδιά μας.
- Σου λέει πως δεν ξέρει το πρόγραμμά του; Εννοεί πως δεν θέλει να ξέρεις εσύ το πρόγραμμά του.
- Άρχισε να πλένει μόνος του τα ρούχα και τα εσώρουχα; Μην χαίρεσαι καθόλου. Απλά φροντίζει να καταπιεί η αποχέτευση όλα τα ενοχοποιητικά στοιχεία.
- Φαντάζομαι δεν θα προβληματιστείς ούτε ένα δευτερόλεπτο για το λόγο που αγόρασε αυτό το παράξενο μαραφέτι που αφαιρεί τις τρίχες απ’ τα ρούχα.
- Τελευταία συνηθίζει να γυρνάει μετά τα μεσάνυχτα γιατί περνάει καλά "με τους παλιόφιλους"; Ένα σου λέω: σπάνια ο άντρας μένει έξω μετά τα μεσάνυχτα αν δεν υπάρχει στη μέση η προσδοκία για σεξάκι.
- Κλείνω με κάτι θετικό: συνηθίζει ο αντρούλης σου να πέρδεται όταν είσαστε τα δυο σας; Μην αγανακτείς. Δείχνει πως αισθάνεται απολύτως άνετα μαζί σου. Εκείνος που κρύβει τα αέριά του σίγουρα κρύβει και τις πολύ βρομερότερες πράξεις του...

Τρίτη 9 Μαΐου 2017

Συζήτηση με τον Κουφοντίνα! (ΙΒ’ - Υπήρχαν και μονομελείς "ένοπλες οργανώσεις"!

Ψόνθο: Η 17Ν είχε εκδώσει το 1977 ένα "Μανιφέστο". Τι θυμάσαι από αυτό; 
Κούφο: Το κείμενο αυτό, όπως και το αντίστοιχο του ΕΛΑ το 1975, τα "Λιπάσματα", με διαμόρφωσε ως αντάρτη πόλης. Ξεκινάει απ’ τη σωστή θέση πως αποκλείεται να μεταβούμε ειρηνικά στο σοσιαλισμό. Διαπιστώνει πως η επίσημη Αριστερά δεν έχει πραγματικό στόχο την επαναστατική κοινωνική αλλαγή. Και τονίζει πως, εκτός των κλασικών μορφών πάλης, πρέπει να αναπτυχθεί και ένοπλο κίνημα. Έθεσε ως στρατηγικό στόχο τη δημιουργία του "αυριανού ένοπλου λαού" που είναι απαραίτητος για να φτάσουμε στη Λαϊκή Εξουσία. Το μόνο αδύναμο στοιχείο του "Μανιφέστου ’77" ήταν η σκληρή κριτική του στην Άκρα Αριστερά. Όμως, όπως διαπιστώσαμε τις κρίσιμες ώρες του 2002, μόνο από το χώρο αυτόν είχαμε συγκινητικά δείγματα συντροφικής αλληλεγγύης.
Ψόνθο: Έχεις αποκαλύψει πως γύρω στο 1980 έγιναν κάποιες προσπάθειες ενοποίησης όλων των δυνάμεων του ένοπλου κινήματος...
Κούφο: Ναι, έγιναν κάποιες συναντήσεις στα Κουπόνια, στο σημερινό άλσος Ιλισίων. Οι συναντήσεις ήταν δύσκολες και η προσπάθεια απέτυχε παταγωδώς. Φάνηκε πόσο αταίριαστοι από πολλές απόψεις ήμασταν. Από την ηλικία και το παρουσιαστικό ως τις απόψεις περί τακτικής και στρατηγικής. Σίγουρα χάθηκε μια ιστορική ευκαιρία αλλά νομίζω πως η ρήξη ήταν προδιαγεγραμμένη. Υπήρχαν πολλές ισχυρές προσωπικότητες, τάσεις ηγεμονισμού, ψυχολογικοί παράμετροι, κάποιοι κοίταζαν να ψαρέψουν νέα μέλη...
Ψόνθο: Κάνε μας μια μικρή παρουσίαση των ένοπλων ομάδων εκείνης της περιόδου.
Κούφο: Μερικές δεν ήταν καν "ομάδες" αλλά μονοπρόσωπες οργανώσεις! Αυτοί κυρίως αντιδρούσαν στη δημιουργία μιας "κοινής ηγεσίας" που θα έπρεπε αναγκαστικά να γνωρίζει τις επιχειρησιακές δυνατότητες κάθε "ομάδας". Κάποιοι ακολουθούσαν το δρόμο της "αυθόρμητης δράσης". Αλλά ένα ένοπλο κίνημα δεν μπορεί να πάει μακριά με τη λογική "πάρε ένα πιστόλι ή έναν εκρηκτικό μηχανισμό και κάνε ενέργειες"! Σε μερικές επικρατούσε η λογική "προστασίας της ηγεσίας με κάθε κόστος". Γενικά, και οι ένοπλες οργανώσεις κουβαλούσαν πολλά απ’ τα βαρίδια της παραδοσιακής Αριστεράς: τη μονολιθικότητα, την κομματική μνησικακία, την καλλιέργεια προσωπολατρίας, την προάσπιση των "αυθεντιών", την πολιτικοϊδεολογική φτώχεια κ.λπ.

Κυριακή 7 Μαΐου 2017

"Ημερολόγιο λιποταξίας" (127) - Περσία: όχι και η καλύτερη χώρα για ... αναρχοσυριζαίους!

H Περσία είναι η "Μητρόπολη του Σιιτισμού". Όπως ήταν κάποτε η Σοβιετική Ένωση "Μέκκα του κομμουνισμού".
Η αλήθεια είναι πως δεν κατέχω με κάθε λεπτομέρεια τα ζητηματάκια του Ισλάμ. Όταν γυρίσω στην πατρίδα θα φροντίσω να τα μελετήσω ενδελεχώς. 
Αλλά όσο είμαι στο Ιράν πρέπει να προσέχω τα λόγια μου και τις ερωτήσεις μου. Εδώ δεν αστειεύονται, ειδικά με τους Ευρωπαίους.  
Αν σου ξεφύγει κανένα "δεν υπάρχει Θεός!", μπορεί να βρεις άσχημο μπελά. Σε συλλαμβάνει η Μυστική Αστυνομία, σε τυλίγει σε μια κόλλα χαρτί με την κατηγορία "κατασκοπία υπέρ του Ισραήλ" ή "των ΗΠΑ" ή και των δύο, κι άντε να βρεις άκρη στα μπουντρούμια.
Εδώ, δικαιολογίες του στιλ "εμείς οι αναρχοσυριζαίοι δεν πιστεύουμε στο Θεό", δεν περνάνε. Άσε που θα φτύσεις το γάλα της μάνας σου για ν' αποκαλύψεις τους "συνεργούς" σου!
Εγώ, πάντως, με την πρώτη σφαλιάρα θα "δώσω" τον Φίλη.
Απ' τα λίγα που ξέρω, οι μουσουλμάνοι διχάστηκαν αμέσως μετά το θάνατο του Μωάμεθ, που, ο ευλογημένος, δεν φρόντισε να ορίσει διάδοχό του.
Έτσι, οι μισοί υποστήριζαν πως πρέπει να τον διαδεχθεί συγγενής του και συγκεκριμένα ο Αλί, ξάδελφος του Μωάμεθ και γαμπρός του, αφού παντρεύτηκε την κόρη του Προφήτη, τη Φατιμά. Αυτοί ονομάστηκαν "Σιίτες", δηλαδή "παράταξη του Αλί".
Οι άλλοι μισοί υποστήριζαν πως τον Μωάμεθ πρέπει να διαδεχτούν οι αξιότεροι πολέμαρχοι, εξού και το σπαθί-σύμβολο του Ισλάμ. Άλλωστε η θρησκεία τους ήταν εξ αρχής "πολεμική" και διαδόθηκε με τη βία και το ξίφος. Αυτοί ονομάστηκαν "σουνίτες", κάτι σαν "ορθόδοξοι".
Μεταξύ των δυο παρατάξεων έγινε σκληρός εμφύλιος πόλεμος στα πλαίσια του οποίου σκοτώθηκε και ο Αλί και οι δυο γιοί του, Χοσέν και Χουσεϊν, ο δεύτερος στην περιβόητη μάχη της Κερμπάλα που είναι ένας απ' τους ιερότερους τόπους του σιιτισμού.
Κάθε καλοκαίρι οι Σιίτες γιορτάζουν το θάνατο του Αλί και των δυο γιών του με έναν κάπως υπερβολικό και πρωτόγονο τρόπο. Αυτομαστιγώνονται, αυτοτραυματίζονται κ.λπ.  
Εννοείται πως αυτό το κάνουν οι πιο ζηλωτές ενώ οι άλλοι τους παρακολουθούν με θαυμασμό και λατρεία.
Λίγες μέρες μετά ακολουθεί και η κοινή μεγάλη γιορτή του Ισλάμ, σε ανάμνηση της θυσίας του Ισμαήλ. 
Πρόκειται για την ίδια ακριβώς ιστορία με τη θυσία του Ισαάκ, όπως την περιγράφει η εβραϊκή Βίβλος. Μόνο που οι μουσουλμάνοι πιστεύουν πως η θυσία αφορούσε όχι τον Ισαάκ αλλά τον Ισμαήλ, τον δικό τους προπάτορα (εξού και "Ισμαηλίτες") και πως αντί για αρνί ο Θεός έστειλε στη θέση του Ισμαήλ μια καμήλα. 
Γι' αυτό και τη συγκεκριμένη γιορτή πολλοί τη λένε εδώ στην Περσία "γιορτή της καμήλας"...

Παρασκευή 5 Μαΐου 2017

"Ισπανικό" ακορντεόν...

Τη γνώρισα σ’ ένα από κείνα τα παράξενα μπαρ που σύχναζα εκείνη την εποχή.
Έπινε κι αργοχόρευε μόνη της.
Ήταν φευγάτη.
Τα έβρισκα όλα υπέροχα πάνω της. Χείλη όλο σάρκα. Τη φανταζόμουν γυμνή και μ’ έπιανε ίλιγγος.
Την έτρωγα με τα μάτια. 
Είμαστε όντα ατελή. Καταδικασμένα στην άγονη περιπλάνηση. Τα αδηφάγα βλέμματα της ημέρας μεταμορφώνονται τη νύχτα σε μαχαίρια. Κυνηγάμε την ολοκλήρωσή μας στον έρωτα. Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση...
Τι επιδιώκουμε άραγε; Μόνο την ερωτική απόλαυση; Ή και κάτι άλλο; Και τι μπορεί να είναι αυτό το "άλλο";
Το σεξ είναι η πιο ύπουλη παρουσία στη ζωή μας.
Συνέχιζα να την κοιτάω με τα μισόκλειστα πιωμένα μάτια μου κι ήταν σα να διάβαζα γλαρωμένος το Κάμα Σούτρα!
Το μπαρ ήταν γεμάτο σώματα και υποσχόμενες χειρονομίες.
Η τύπισσα έπιασε στον αέρα το συνθηματικό μου σφύριγμα. Ήταν ένα μελαχρινό κι άγριο πουλάρι.
Με μιας πέταξε από πάνω της με ανάλαφρες κινήσεις τα ταμπού που τόση ώρα την κρατούσαν μόνη εκεί στην άκρη. Χωρίς καμιά χυδαιότητα και ανεπιτήδευτα ήρθε κοντά μου. Μου έδωσε να πιω απ’ το ποτήρι της και μου είπε: "πες μου πώς κάνεις έρωτα, να σου πω ποιος είσαι"!
Χωρίς να το πολυσκεφτώ της απάντησα "οι μερακλήδες το κάνουν μόνο από πίσω"!
"Έλα να σου μάθω νέα κολπάκια. Θέλω να γίνω η αγκαλίτσα σου, το μουνάκι και το κωλαράκι σου, να είμαι το γαμησάκι σου, η φαντασιωσούλα σου, το τσιγαράκι, η μουσικούλα σου, το ταξιδάκι κι ο προορισμός σου"...
Πήγαμε σ’ ένα ξενοδοχείο εκεί κοντά.
Αποδείχθηκε η πιο εξαίσια και δαιμονική γυναίκα στη ζωή μου.
Το πήρε στο στόμα της και το κανάκεψε για ώρα πολλή με τα χείλη και τη γλωσσίτσα της. 
Μετά το έβαλε ανάμεσα στα βυζιά της κι άρχισε απίθανα κόλπα. Ήξερε πότε να τα σφίξει και πότε να τα χαλαρώσει. Ήταν μια εξαίσια παράσταση ακορντεόν!
"Τώρα επιμένεις πως μόνο με κωλαράκι φτιάχνονται οι μερακλήδες;", με ρώτησε καθώς με το δάχτυλό της μάζευε τα σπέρματα απ’ το σαγόνι και τα έβαζε στο στόμα της...

Τετάρτη 3 Μαΐου 2017

Τι πρέπει να ξέρουμε για την Κατοχή (Γ’ - Οι πρόσφυγες ραχοκοκαλιά της Αντίστασης!)

12) Η γερμανική Κατοχή λειτούργησε στις ευρωπαϊκές κοινωνίες ως επιταχυντής-πυροκροτητής όλων των προπολεμικών αντιθέσεων: κοινωνικών-πολιτικών-εθνικών. Τα Αριστερά αντιστασιακά κινήματα απέβλεπαν στην εκ βάθρων ανατροπή του προπολεμικού καθεστώτος που γέννησε το φασισμό. Ενώ οι Αστοί επιθυμούσαν μόνο "μεταρρυθμίσεις" κι όχι "ανατροπές" που μπορεί να οδηγούσαν σε "σοβιετοποίηση" ολόκληρη την Ευρώπη.
13) Απ’ το 1943 οι Ναζί προβάλλουν κυρίως τον αντικομμουνισμό τους και σχεδόν καθόλου τη δική τους εθνικο-σοσιαλιστική κοσμοθεωρία. Στις περισσότερες κατεχόμενες χώρες έριξαν "γέφυρες" σε μεγάλο μέρος της ντόπιας αστικής τάξης και διαμόρφωσαν ένα ιδιόμορφο αντι-κομμουνιστικό μέτωπο. Το γεγονός αυτό διεύρυνε περισσότερο τις εσωτερικές πολιτικές αντιθέσεις των κατεχόμενων χωρών.
14) Προς το τέλος του Πολέμου όλα έδειχναν πως το μεταπολεμικό μέλλον της Ευρώπης θα προέκυπτε απ’ τις ισορροπίες μεταξύ Συμμαχικών Δυνάμεων, Εξόριστων Κυβερνήσεων και Αντιστασιακών Οργανώσεων. Ήταν φυσικό να σπεύδουν όλοι να βρεθούν σε θέση ισχύος. Αυτό πυροδότησε εμφύλιες συγκρούσεις σε χώρες όπως Ιταλία, Ελλάδα, Γιουγκοσλαβία, Ουκρανία.
15) Η αντιστασιακή εμπειρία άλλαξε απότομα και ριζικά τις πολιτικές πεποιθήσεις μεγάλου μέρους του πληθυσμού τόσο στα αστικά κέντρα όσο και στην ύπαιθρο. Στην Αθήνα το φαινόμενο ίσως πήρε τις δραματικότερες διαστάσεις. Η παλιά σύγκρουση βενιζελικών-κωνσταντινικών ξεπερνιέται και αντικαθίσταται από δύο νέα αντίπαλα στρατόπεδα, το εαμικό και αντιεαμικό. Οι συνθήκες έκτακτης κοινωνικής κρίσης και η βίαιη ανατροπή της καθημερινότητας ριζοσπαστικοποίησε όχι μόνο τους εξαθλιωμένους πρόσφυγες αλλά και μεγάλο μέρος της μικροαστικής τάξης που συνασπίστηκαν στο ΕΑΜικό Μέτωπο.
16) Το αστικό τοπίο της Αθήνας και οι ιδιαιτερότητές του, πολύ διαφορετικές από εκείνες της υπαίθρου, καθόρισαν και τις μορφές που πήρε η αντιστασιακή πάλη. Στο κέντρο της πόλης κυριάρχησε η μέθοδος της πολιτικής διαμαρτυρίας, ενώ οι προσφυγικές συνοικίες μετατράπηκαν σε εμπόλεμες ζώνες. Έμφαση δίνεται στις κινητοποιήσεις των μαζικών χώρων: εργοστάσια, πανεπιστήμια, μεγάλες δημόσιες υπηρεσίες. Γενικά, δίνεται έμφαση στη δράση που ενοποιεί κι όχι στον ιδεολογικο-πολιτικό λόγο που ανοίγει το δρόμο των διαφωνιών και διασπάσεων...