Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

Μπενίτο Μουσολίνι (Γ’) - Οριστικό κι αμετάκλητο: μουσειακό είδος η "γκλίτσα του τσολιά"!

Στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 ο Μουσολίνι ήταν 14 ετών.
Αλλά ήθελε να έρθει στην Ελλάδα, με το σώμα των Γαριβαλδίνων, για να πολεμήσει κατά των Τούρκων.
Όμως μετά το 1922 που ’γινε πρωθυπουργός άλλαξε διαθέσεις.
Θεωρούσε την Ελλάδα "ύπουλο εχθρό", σφιχτοδεμένο στο άρμα της Αγγλίας.
Δηλαδή του μεγαλύτερου εχθρού της Ιταλίας.
"Οι Έλληνες μισούν τους Ιταλούς όπως κανείς άλλος λαός", έλεγε. 
"Το γιατί είναι μυστήριο. Ίσως γιατί ο Σανταρόζα ξεκίνησε απ’ την πατρίδα του το Πεδεμόντιο να πάει να πεθάνει ηρωικά στη Σφακτηρία για την Ελλάδα. Ίσως γιατί ένας γαριβαλδινός απ’ το Φορλί, ο Αντόνιο Φράττι, εβδομήντα χρόνια αργότερα έπεσε στο Δομοκό πολεμώντας τους Τούρκους"...
Αλλά το πόσο "μίσος" και "αχαριστία" νιώθαμε για τους Ιταλούς φάνηκε μετά τη συνθηκολόγησή τους τον Σεπτέμβρη του ’43, όταν οι Γερμανοί κατεξεφτύλιζαν και εξόντωναν όσους Ιταλούς στρατιώτες αιχμαλώτιζαν.
Είχαν μεταφέρει χιλιάδες Ιταλούς αιχμαλώτους στο στρατόπεδο του Γουδιού κι οι Αθηναίοι με κίνδυνο της ζωή τους πλησίαζαν και τους πέταγαν τρόφιμα, φανέλες και κάλτσες.
Κι αυτό έγινε παντού στην Ελλάδα.
Ο παππούς μου στην ορεινή Ευρυτανία, αν και πάμφτωχος με 6 πεινασμένα παιδιά, έκρυβε για έναν χρόνο δυο Ιταλούς στρατιώτες.
Ο ένας μας έστελνε κάθε Χριστούγεννα ευχετήρια κάρτα απ’ την Ιταλία μέχρι το 1980. Μετά δεν ξανάδωσε σημεία ζωής...
Το 1952 επισκέφτηκε την Ελλάδα ο τότε Ιταλός πρωθυπουργός Ντε Γκάσπερι, χριστιανοδημοκράτης και αντιφασίστας.
Ήταν αρκετά κουμπωμένος, φοβούμενος ψυχρή υποδοχή.
Αλλά συνέβη ακριβώς το αντίθετο!
Μάλιστα, στο δρόμο για τις Μυκήνες, η αυτοκινητοπομπή σταμάτησε σ’ ένα μαντρί κι ο Ιταλιάνος πρωθυπουργός ρώτησε τον βοσκό: "Τι είν’ αυτό που κρατάς;".
"Είν΄η γκλίτσα μου! Σ’ αρέσει; Πάρ’ τηνε!", του ’πε ο βλάχος.
Η γκλίτσα αυτή φυλαγόταν μέχρι πρόσφατα ως κειμήλιο στα κεντρικά γραφεία του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος στη Ρώμη...

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

γουστάρω παππού !!!!!ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ...ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ ΑΝ ΚΑΙ ΦΤΩΧΟΣ-ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΣ.ΤΕΛΟΣ

Ψονθομφανήχ είπε...

Για να είμαστε ειλικρινείς, όλες οι οικογένειες του χωριού έκρυψαν Ιταλούς στρατιώτες.

Αλλά το κορυφαίο δεν το ’γραψα:
οι φιλοξενούμενοι Ιταλοί ήταν εκείνοι που ’χαν κάψει το χωριό πριν μερικούς μήνες!

Τότε ήταν τεράστια η "γκλίτσα του τσολιά", δηλαδή η ανωτερότητα εκείνων των αμόρφωτων και ημιάγριων προγόνων μας...

Ανώνυμος είπε...

τότε διάβαζαν και έκαναν και πράξη το ''άφες αυτοίς ουκ οίδασι τι ποιούσι'' σχεδόν όλοι οι παλαιοί σε μερικά μέρη της Ελλάδας είχαν εφαρμοσμένη ορθοδοξία μέσα τους,το χρήμα έπαιξε καταλυτικό ρόλο ώστε να διαβρωθούν συνειδήσεις.Ετσι για νά 'χαμε να λέγαμε γκλίτσα έχω (αλήθεια)by Theodoros Lolos ,δώρο !!!

Ψονθομφανήχ είπε...

Λωλός λέγεται;

Ανώνυμος είπε...

όπως σε βολεύει ο τόνος ,τόνο θα βάλεις όχι ξιφία!!

Ψονθομφανήχ είπε...

οκ... ρίο μάρε!

BUTTERFLY είπε...

Α ρε Ψονθο τι μου θυμισες! Ο προπαππους μου, απο τη μερια της μανας της μανας μου, ειχε κρυψει εναν Ιταλο στρατιωτη. Ερωτευτηκε τρελα την αδερφη της γιαγιας μου κι εφυγαν μετα τον πολεμο μαζι στην Ιταλια! Κανονικο ρμοαντζο σου λεω! Τωρα κανεις απο τους δυο δεν ζει. Τον θυμαμαι ομως αυτον τον μακρινο Ιταλο θειο πολυ καθαρα! Την Ελλαδα τη λατρευε, δευτερη πατριδα την ειχε...

Ψονθομφανήχ είπε...

Ε ναι... τότε παίχτηκαν πολλά ειδύλια!
Και τραγουδιόταν πολύ το... "μάνα μου το ξενάκι μου"

Άθη είπε...

Εεε,εμ...καλο μεσημέρι φίλοι...ε,πολύ ωραία και πο-λύ συγκινητική η ιστορία της αγαπητής Butterfly...μου θύμισε λίγο το..'Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλλι'ωραία ταινία αν και πιστέυω ότι ο..Κέϊτζ ήταν κάπως ακατάλληλος για το ρόλο του λοχαγού...όπως και η Κρούζ φυσικά για το ρόλο,της νεαρής ελληνίδας που ερωτέυτηκε ο Κορέλλι..ίσως αν ήταν άλλοι ηθοποιοί στη θέση τους να είχε καλύτερο αποτέλεσμα η ταινία) ή το Ή αγάπη άργησε μια μέρα'της Λ.Ζωγράφου που μεταφέρθηκε και στην τιβί κάποτε αλλά ό χι τόσο επιτυχημένα κατ'εμέ)...ε,άλλες εποχές τότε..οι άνθρωποι αγαπούσαν πραγματικά...όχι όπως σήμερα...πολύ μου άρεσε το σχόλιο της φίλης Butterfly...είσαι πολύ τυχερή αγαπητή που κατάγεσαι από τέτοιους ανθρώπους! που..δ εν έδιναν σημασία,σε μικρότητες όπως πολέμους,έχθρες,ή από ποιά χώρα κατάγεται κάποιος κλπ,κλπ..και που αγαπούσαν πραγματικά με ό-λη τους τη καρδιά..και ό χι όπως η σημερινοί...ηλίθια,και χαζά...χαιρετώ....

BUTTERFLY είπε...

@αθη
Ετσι ειναι! Σκατα μας εχουν κανει! Αντι να βλεπουμε ανθρωπους βλεπουμε φυλα, γλωσσες, χρωματα, θεους!...