Γνωριστήκαμε στο φέις.
Μου ζήτησε φώτο, κάμερα, τηλέφωνο.
Τα στέλνω, της άρεσα, μου 'πε "έλα στο χώρο μου", πήγα.
Μόλις την είδα από κοντά έπαθα.
Φοβερό σώμα, γλυκό πρόσωπο, άνετη, καλλιεργημένη...
"Αν δεν θες να κάτσω, κανένα πρόβλημα, μπορώ να φύγω και τώρα", της λέω.
"Φτιάξε μου ένα ποτό" μου λέει, και μου δείχνει την κάβα της. "Αλλά μην το κάνεις δυνατό. Και βάλε κάποια ταινία να παίξει..."
Το ποτό το 'κανα δυνατό.
Κι έβαλα να παίζει μια τσόντα, την πιο χυδαία και σιχαμένη που βρήκα.
Αρχίζουμε τη συζήτηση.
Καθώς μιλάμε αρχίζω να γδύνομαι. Μένω με τα εσώρουχα και χαϊδεύομαι...
Γδύνεται κι εκείνη. Μένει μ' ένα φωσφοριζέ κιλοτάκι.
Πάω να τη φιλήσω διακριτικά αλλ' αυτή μού τον αρπάζει και τον πετάει έξω.
Θύμωσα.
"Πάμε μέσα στο κρεβάτι!", της λέω.
Έγινε της Αλώσεως.
Ενενήντα λεπτά κυλιόμασταν.
Αυτή σφάδαζε κι εγώ τη ρουφούσα κι αλάφιαζα.
Λύσσα εγώ, ορμή εκείνη.
Το σεντόνι παπάρα απ' τον ιδρώτα.
Σαν τελειώσαμε ήπιε πάνω από 10 λίτρα νερό ο καθένας.
Αρχίσαμε να μιλάμε για τον Ράσσελ.
Μου πέταγε μαξιλάρες, γελούσε κι έφεγγαν τ' άραχλα.
Την άλλη μέρα έφευγε για Λονδίνο.
Θα ξανάρθει το καλοκαίρι είπε...
7 σχόλια:
τσόντα στο χώρο της;;;
μωρέ μπράβο.
όλα τα άλλα πολύ καλά και θεμιτά.
να το φατσομούκι που κάνει καλή δουλειά!
εμ, τόσον καιρό στο φωνάζω: μπες στο
φατσουμπουκάκι κι εσύ!
Α, ρε ασκάρ, το λέω, μερακλής άντρας είσαι εσύ..
Συμπέρασμα, ένας μισεμός κρύβει το καλύτερο πήδημα την προηγούμενη, με τη συνδρομή βέβαια ολίγου αλκοόλ..
Του χρόνου καλοκαίρι, με το καλό, που θα 'ρθει η λεγάμενη για να, θα 'ναι ξέπλυμα αδερφέ μου, αλλά τι σημασία έχει..
Κώστας
Ωχ, κάθε λέξη και σφυριά
Κώστα, τα καλύτερα πηδήματα γίνονται, όπως λες, την παραμονή του μισεμού αλλά και την παραμονή του γάμου της γκομενίτσας (με άλλον, εννοείται).
"Καλολαίρι" δεν υπάρχει.
Ξαναζεσταμένο φαγητό δεν τρώμε...
Μαράκι, σαν ευαγγέλιο να διαβάζεις τον Ψόνθο!
Mωρε θα ρθει το καλοκαιρι και θα θα θελει και greek islands!!! xexexe
;)
σκασίλα μας τι θα θέλει...
Δημοσίευση σχολίου