Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Να τι είναι οι γυναίκες...

Οι "Ζακάτα" είναι λαϊκά διδακτικά παραμύθια της αρχαίας Ινδίας, κάτι σαν τους δικούς μας Μύθους του Αισώπου.
Σύμφωνα, λοιπόν, με μια "ζακάτα", κάποια πόρνη πολυτελείας είχε έναν πλούσιο, νέο, όμορφο, αφοσιωμένο και πολύ γενναιόδωρο εραστή, αλλά η ίδια δεν τον αγαπούσε.
Ένα απόγευμα, εκεί που κοιτούσε θλιμμένη έξω απ' το παράθυρο βλέπει στο δρόμο δυο αστυφύλακες να συλλαμβάνουν έναν ελεεινό και τρισάθλιο εγκληματία, τον οποίον και ερωτεύεται κεραυνοβόλα.
Τρέχει αμέσως στον Έπαρχο και τον παρακαλάει να απαλλάξει το κουμάσι απ' τις κατηγορίες που τιμωρούνταν με θανατική ποινή.
Ο Έπαρχος, αφού λαδώθηκε γερά, της λέει πως το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να εκτελέσει κάποιον άλλον στη θέση του.
Η πόρνη τρέχει στον πλούσιο εραστή της και τον παρακαλεί να μεσολαβήσει στον Έπαρχο για ν' αφεθεί ελεύθερος ο συλληφθείς, που δήθεν ήταν αδελφός της.
Εκείνος σπεύδει στο Επαρχείο, αλλά νωρίτερα η πόρνη ενημερώνει τον έπαρχο πως του στέλνει τον άνθρωπο που θα εκτελεστεί στη θέση του εγκληματία.
Και πράγματι, ο γαλαντόμος και ευγενικός εραστής θανατώνεται στη θέση του τέρατος.
Αυτός, όμως, μη μπορώντας να υπερβεί την εγκληματική φύση του, μόλις μπαίνει στο σπίτι της πόρνης τη βιάζει, την ξυλοφορτώνει και τις κλέβει όλες τις οικονομίες και τα χρυσαφικά της.
Η κατεστραμμένη πια πόρνη πέρασε όλη την υπόλοιπη ζωή της ψάχνοντάς τον όχι για να τον εκδικηθεί αλλά για να του πει πως εξακολουθεί να τον αγαπά...

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μ' ένα ποστάκι τα 'πες όλα ρε αρχοντόπουλο.. Να τι είναι οι γυναίκες λοιπόν, χίλια καλά να τους κάνεις είναι ικανές να στο ανταποδώσουν με το μεγαλύτερο κακό..

Συν τη βεβαιότητα οτί η γυναίκα είναι παντρεμένη τον μαζοχισμό..

..και 'μεις βέβαια δεν πάμε πίσω, εθελόδουλοι στις βουλές των κυριών, ελάχιστά σκεπτόμενοι πιότερο από το πνεύματικο επίπεδο ενός ουρακοτάγκου - στο συγκεκριμένο πλαίσιο - απλά λυγάμε στην ομορφιά τους..

Τι να κάνουμε που τις αγαπάμε γαμώτη...

Κώστας

Ψονθομφανήχ είπε...

Όλοι έχουμε ζήσει παρόμοιες (αλλά όχι τόσο τραγικές φυσικά) καταστάσεις.

Θυμάμαι μια κοπέλα που με είχε πρήξει με τις παραξενιές της.
Όπου και να την πήγαινα δεν γούσταρε.
Στο ένα μαγαζί κρύωνε, στο άλλο ζεσταινόταν, στο τρίτο δεν της άρεσε η μουσική, στο τέταρτο της την έδινε ο διάκοσμος...

Μετά από μήνες την πέτυχα να στέκεται κάτω από ένα δέντρο στο Ζάππειο και να μιλάει στο όρθιο πάνω από μια ώρα με ένα ρεμάλι, στο όρθιο και με ψιλόβροχο...

Άθη είπε...

Εεε,καλησπέρα..ε, ναί είδες? οι γυναίκες είναι πολύυ περίεργα όντα..το'χουμε ξανάπεί αυτό...και κάνουν πολύυ περίεργα πράγματα...είναι από τη φύση τους έτσι...ίσως εσάς να σας φαίνεται περίεργο αυτό..επειδή ε σείς ΔΕΝ μπορείτε να α γα πή σε τε..τόσο δυνατά,τόσο πιστά όπως εμείς..πραγματικά..να ε ρ ω τε υθείτε με ό-λη τη δύναμη,της ψυχής σας όπως εμείς...επειδή από τη φύση σας είστε, άστατοι,άπιστοι, και δ εν μπορείτε να μείνετε με μία μόνο γυναίκα...κι επειδή βλέπετε τον έρωτα και την αγάπη κάπως πιο...διαφορετικά από εμάς..γι'αυτό σας φαίνεται 'κάπως' αυτό..εοειδή δεν μπορείτε από τη φύση σας να α γ α πή σε τε βαθιά και αληθινά...όμως δεν είναι έτσι..κάποτε κάποιος μπορεί να αγαπήσει τόσο, που να συγχωρήσει ακόμη και το μεγαλύτερο λάθος από κάποιον ίσως..η πραγματική,αληθινή, τίμια και βαθιά αγάπη έτσι είναι...δεν βλέπει λάθη,σωστά,άσπρα,μάυρα, δεν ξεχωρίζει καλά,κακά..και τίποτε..και πάνω από όλα σ υ γ χωρεί και α ν τέ χει τα πά ντα...καλησπέρες...

Summertime Blues είπε...

πολύ ωραία το είπε η Άθη.
κι η ιστορία ενδιαφέρουσα.
τι κάνει ο έρωτας!! τυφλός είναι, τυφλός.

Άθη είπε...

Ε,καλημέρα φίλοι...ε,ευχαριστώ αγαπητή Σάμμυ..να'σε καλά..αλλά ως γυναίκα θα'πρεπε πιστέυω να ξέρεις ότι η αγάπη,της γυναίκας-μάνας και η αγάπη της γυναίκας-ερωμένης είναι ίσως τα δύο είδη α γά πης,που είναι τα δυνατότερα ακόμη και πάνω στον πλανήτη γή?ίσως...η γυναίκα-μάνα μπορεί να αγαπήσει τόσο πολύυ το παιδί της που μπορεί να το συγχωρήσει ακόμη,κι αν είναι ο χειρότερος,εγκληματίας,βιαστής, ληστής,ή ότιδήποτε άλλο και νομίζω ότι έχουμε τέτοιου είδους παραδείγματα μανάδων που τα παιδιά τους έκαναν είτε ειδεχθή εγκλήματα είτε ότιδήποτε άλλο,κι όμως εκείνες ΔΕΝ τα εγκατέλειψαν ΔΕΝ τα άφησαν ούτε τα ξέγραψαν,από παιδιά τους αλλά,ήταν κοντά τους μέχρι τη τελευταία στιγμή...(κι ένας Θεός ξέρει π ως θα ένιωθαν α υτές μέσα τους για τα παιδιά τους)κι η α γά πη της γυναίκας-ερωμένης που μπορεί να συγχωρήσει ακόμη και τη χειρότερη συμπεριφορά,από τον εραστή της,από τον άντρα που αγαπά και εδώ έχουμε,άπειρα παραδείγματα γυναικών (και ακούμε,βλέπουμε και κάθε μέρα στη τιβί)...διάφορα με διάφορες γυναίκες που έχουν υποστεί τα χειρότερα από τους εραστές τους...(σωματική και ψυχική κακοποίηση, ξύλο,απιστίες, οικονομική εκμετάλευση,έχουν εραστές αλκοολικούς,χαρτοπαίχτες, ψυχοπαθείς,παθολογικά ζηλιάρηδες, κ.α,κ.α,κ.α πολλάαα) αλλά όμως αυτές επιμένουν να λένε,πως είναι ακόμη ερωτευμένες μαζί τους δεν τους αφήνουν και συνεχίζουν να είναι μαζί τους παρά τα όσα κακά ζούν κάθε μέρα....μα ζί τους...έτσι είναι...καλημέρες....

Ψονθομφανήχ είπε...

Οι παλιές γυναίκες έκαναν τεράστια υπομονή κορίτσια!

Σήμερα, πετάς ένα χαμστεράκι στο κεφάλι της άλλης και σου κάνει μήνυση για απόπειρα ανθρωποκτονίας...

BUTTERFLY είπε...

Πολυ ενδιαφερουσα ιστορια. Κι η Αθη μια χαρα το εθεσε. Εχω ομως αμφιβολιες για την ποιοτητα των συναισθηματων. Ποτε η αγαπη μετατρεπεται σε εξαρτηση, σε αρρωστια; Που ειναι το οριο, η κοκκινη γραμμη; ΟΚ, ολοι οσοι αγαπουν πραγματικα και ανεχονται και συμβιβαζονται και συγχωρουν, ομως παντα υπαρχει ενα σημειο, μια στιγμη που μετα απο εκει δεν υπαρχει γυρισμος, η αγαπη μετατρεπεται σε θηλεια στο λαιμο και ειναι ο εγωισμος και η ανασφαλεια που οδηγουν τα βηματα...
Κι οσο για το θεμα του φυλου, οντως λογω φυσης μια γυναικα οταν αγαπαει αγαπαει βαθια, αλλα ειναι μαλλον θεμα ανθρωπου, συνθηκων, περιβαλλοντος, ιστορικης περιοδου κλπ, γιατι δεν ειναι λιγες οι φορες που βλεπουμε εναν αντρα να αγαπαει τοσο βαθια οσο και καταστροφικα, οπως ακριβως ο νεος πλουσιος εραστης της ιστοριας...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Τέτοια μαζόχια είμαστε και οι ΄Ελληνες πολιτες...


ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ με ΑΓAΠH, ΥΓΕΙΑ και ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ! Προσωπική και οικογενειακή ΓΑΛΗΝΗ, EIΡHNH στον κόσμο!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ψονθομφανήχ είπε...

Τι να πούμε Χριστίνα... άβυσσος η ψυχή των ανθρώπων.

Καλές γιορτούλες και σε σένα Γλαρένια. Και σε όλο το γλαροτσούρμο σου!