Τώρα, όποια ώρα θες μπαίνεις στα πορνοκάναλα του ίντερνετ κι έχεις στο πιάτο σου όλα τα βίτσια του κόσμου.
Τότε, τα πράματα ήταν πιο απλά.
Ακούγαμε, βέβαια, για διάφορα "σεξουαλικά χούγια", αλλά, για να μάθουμε λεπτομέρειες, ρωτάγαμε τα "κορίτσια".
Εγώ πάγαινα τις ώρες που δεν είχαν πολύ δουλειά, κι αν μου πρόσφεραν καφεδάκι δεν έλεγα όχι.
Καθόμασταν στο ετοιμόρροπο κουζινάκι κι άκουγα για τα "βίτσια της Αθήνας".
Για έναν κουστουμαρισμένο κύριο με δικηγορική τσάντα που γούσταρε μερικές ανάστροφες μπατσούλες συνοδευόμενες με μαλωματάκια... "γιατί δεν πήγες σχολείο;", "γιατί ήσουν αδιάβαστος σήμερα;".
Ένας άλλος ερχόταν στο μπουρδέλο μ’ ένα αλατισμένο αγγούρι, τυλιγμένο σε λαδόκολλα, σαν τα καλαμπόκια των καστανάδων του δρόμου.
Ήθελε να του το βάλουν από πίσω, πλέρωνε, ευχαριστούσε κι έφευγε. Κύριος με τα ούλα του...
Κάποιος "Οιδίποδας" γούσταρε να τις κοιτάζει ανάμεσα στα μπούτια και να λέει "μάνα μου βλέπω το μουνί σου" ή... "ξαδελφούλα μου Ελενίτσα τι ωραίο μουνάκι έχεις;"...
Από τότε άρχισα να σακουλεύομαι πως οι "σούπερ άντρες" που βλέπουμε γύρω μας δεν μπορούν να χύσουν αν δεν τους βάλεις κωλοδάχτυλο!
Ένας απαιτούσε να τον κωλοδαχτυλίζουν με μακρύ νύχι, βαμμένο κόκκινο!
Δεν συμβιβαζόταν με τίποτα άλλο...
Παλιά, οι διάφοροι ανώμαλοι έβγαζαν τα βίτσια τους μόνο στις πουτάνες.
Στις γυναίκες τους κρύβονταν. Εκεί το έπαιζαν άντρακλες και πούλαγαν ζοριλίκι...
Αλλά τα τελευταία χρόνια άλλαξε το τροπάρι.
Οι άντρες ζητάνε απ’ τις κοπέλες τους ό,τι έκαναν παλιά οι παστρικιές.
Αν η σημερινή γυναίκα δεν "δουλεύει" και τις τρεις τρύπες, γκόμενο δεν πρόκειται να πιάσει. Κι αν τον πιάσει δεν θα τον κρατήσει! Γκανιάν!
Οι παλιότερες πουτάνες είχαν αναπτύξει μια τέλεια τεχνική: σ’ έκαναν να χύσεις σε τρία λεφτά!
Εμείς την είχαμε ανθιστεί τη φτιάξη και πριν φύγουμε για μπουρδελότσαρκα τον παίζαμε ώστε ν’ "αργήσουμε".
Έλα όμως που καμιά φορά ο οργανισμός δεν προλάβαινε ν’ αναπληρώσει το σπέρμα, και δεν μπορούσαμε με τίποτα να χύσουμε;
Άψιωναν και κόρωναν τα "κορίτσια", ώσπου στο τέλος φώναζαν τον μπράβο και μας πέταγε έξω κλοτσηδόν, με το παντελόνι στους αστραγάλους!
Δεν χολοσκάγαμε.
Πηγαίναμε παραδίπλα, στον καφενέ της Μιχαήλ Βόδα, παραγγέλναμε ένα ζεστό τσάι και κοκορευόμασταν πως γαμήσαμε στο μπουρδέλο απ’ όλες τις τρύπες και πως η πουτάνα φώναζε "κι άλλο!"...
10 σχόλια:
Ε,εμ ωραίο ποστάκι καλό μου...από τέτοιους...νααα!που λένε...βρωμάει ο τόπος..ε,μου'χε τύχει να περάσει από τη ζωή μου,κι ένας τέτοιος που αυτός μου'σπαγε τα νέυρα διαρκώς επειδή μου'λεγε διαρκώς ότι του αρέσει να τον...'αυτώνουν'από πίσω...ε,μάλλον θα πρέπει να ήταν, ΄κρυφοαδερφή'ο τύπος γιατί ντάξει τόση μανία με το...'από τη πίσω πόρτα'δεν εξηγείται αλλιώς...ε,κάποια στιγμή μαλώσαμε άγρια για κάτι, και εκείνος μετά από αυτό άλλαξε αριθμούς κντού τηλεφώνου κλπ,κλπ..και έχασα τα ίχνη του εντελώς από τότε...όμως κατά περίεργο τρόπο ΔΕΝ λυπήθηκα καθόλου γι'αυτό)...μάλλον ανακουφίστικα θα'λεγα...ε,αυτό που απορώ είναι το π ως τους αντέχουν α υτούς αυτές που τους έχουν δίπλα τους..αυτό πραγματικά μου κάνει εντύπωση..(γιατί ό χι όσα κι αν λες ότι στις γυναίκες τους κρύβονται ό χι δεν είναι έτσι κάποια στιγμή θα το βγάλουν κι εκεί όσο και αν προσπαθήσουν)όπως έκανε κι αυτός για τον οποίο λέω παρά-πάνω...αλλά ντάξει από..βίτσια άλλο τίποτε πιστέυω και τώρα νομίζω,έχει γίνει χειρότερο αυτό με τα βίτσια...πο-λύ χειρότερο...και με τις διαστροφές...έχει γίνει ο κόσμος τέτοιος πια..κάποτε οι άνθρωποι θέλαν και φυσιολογικό σέξ τώρα..θέλουν ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς..περίεργο και αλλοπρόσαλο εννοώ πάντα..αυτά είναι...πάντως ωραίο πόστ..δε λέω..όπως πάντα...φιλάκια...
Ε κι εσύ βρε Αθούλα!
Αν ήταν "οπισθογεμής" ο τύπος, κάποιον τρόπο έπρεπε να βρεις να τον "οπλίσεις"!
Ε,καλημέρα καλό μου...ε,σιγά μη καθόμουν καλό να..βρώ τρόπο..που λες τον έστειλα κι υσήχασα...και αυτό έκανα και με άλλους μετά από αυτόν...κι αυτό θα κάνω πάντα..ε,εγώ θέλω ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ σεξ.ζωή οκ? κι ό χι να ανέχομαι με το έτσι θέλω τις ανωμαλίες και τα βίτσια του καθενός επειδή έτσι θέλει, αυ τός...εάν έχουν βίτσια ο καθένας και παραξενιές ΔΕΝ φταίω εγώ..εάν κάποιος γουστάρει να έχει μια πουτάνα ε,άς πάει σε ένα μπουρδέλο (που υπάρχουν εκατοντάδες στην Αθήνα)και σε άλλες πόλεις ας βρεί μία να την έχει μόνιμη να του κάνει ό,τι θέλει...ή αν έχει ομοφυλοφυλικές τάσεις ή έξεις ή δεν ξέρω τι άλλο ας βρεί έναν,που να έχει και αυτός και ας τακιμιάσουν..ε,άμα πια..με τις παραξενιές του καθενός..ε,εγώ καλό που πουτάνα ΔΕΝ είμαι και πουτάνα ΔΕ θα γίνω,πο-τέ για χάρη κανενός...ούτε ανισόρροπη κλπ,κλπ εάν κάποιος θέλει κάτι σωστο και φυσιολογικό όπως έχουν ό-λα τα ζευγάρια μα ζί μου..έχει καλώς εάν ό χι τότε 'άντε γειά σας'...καλημέρες...
πλούτος γνώσεων!
δεν συγκρατείται και η Άθη
Στην Ελλάδα ό,τι δηλώσεις είσαι!
Κι η Αθούλα δήλωσε: ΔΕΝ είμαι πουτάνα!
"Και τώρα ήρθε η ώρα, κύριοι, να τιμήσουμε επιτέλους τον πραγματικό ναό. Μου είχαν πει να είμαι έτοιμη και κρατιόμουν εδώ και δυο μέρες. Ήταν ένας αξιωματούχος του τάγματος της Μάλτας που, για μια τέτοια επιχείρηση, έβλεπε κάθε πρωί και μια διαφορετική κοπέλα· η σκηνή που θα πω έγινε σπίτι του. - Τι όμορφα μεριά είναι αυτά, είπε αγκαλιάζοντας τον πισινό μου. Αλλά, παιδί μου, δεν φτάνει να έχεις ωραίο κώλο, πρέπει ακόμα και να χέζει τέτοιος όμορφος κώλος. Έχετε όρεξη; - Τόσο πολύ που πεθαίνω, κύριε, του απάντησα. - Α, διάολε! Είναι μούρλια, είπε ο αξιωματούχος· να τι θα πει να μην χαλάς χατίρι· αλλά θα είχατε την καλοσύνη, μικρούλα μου, να χέσετε μέσα στο δοχείο που θα σας δώσω; - Μα τι λέτε, κύριε, του απάντησα, έχω τέτοια όρεξη που θα έχεζα παντού, ακόμα και μέσα στο στόμα σας... - Α, μέσα στο στόμα μου! Μα είναι μούρλια! Ε, λοιπόν, ακριβώς, είναι το μόνο δοχείο που έχω να σας δώσω. - Εντάξει! Δώστε το, κύριε, δώστε το γρήγορα, απάντησα, γιατί δεν μπορώ άλλο πια. Βολεύεται, ανεβαίνω καβάλα πάνω του· ενώ αδειάζω, τον μαλακίζω· στηρίζει τους γοφούς μου με τα χέρια του και δέχεται ό,τι αδειάζω πάνω στο στόμα του, κομμάτι-κομμάτι. Στο μεταξύ έχει λιώσει από ηδονή· μόλις που χρειάζεται το χέρι μου για ν' αναβλύσουν κύματα από το σπέρμα που χάνει· τον μαλακίζω πάντα, τελειώνω το χέσιμο, ο άνθρωπος λιώνει από την έκσταση και τον αφήνω καταγοητευμένο μαζί μου· έτσι τουλάχιστον είχε την καλοσύνη να πει στη Φουρνιέ, ζητώντας της όμως ξανά μια άλλη κοπελα για την επομένη."
Μαρκήσιος ντε Σαντ (120 μέρες στα Σόδομα)
"Κα ντε ΣΑΙΝΤ-ΑΝΖ: Επιτρέψετέ μου να γίνω για λίγο μαθήτρια, Ντολμανσέ, και να σας ρωτήσω: σε ποιά κατάσταση πρέπει να βρίσκεται ο κώλος του πάσχοντος για να εξασφαλίσει στον ενεργητικό τη μεγαλύτερη απόλαυση; ΝΤΟΛΜΑΝΣΕ: Οπωσδήποτε γεμάτος: έχει ουσιαστική σημασία να αισθάνεται το αντικείμενο τη μεγαλύτερη δυνατή επιθυμία να χέσει, ώστε να φτάσει ο γαμιάς με το πουλί του το σκατό, να χωθεί βαθιά μέσα του και στη ζεστή κι απαλή αυτή φωλιά ν' αποθέσει το σπέρμα που τον ερεθίζει και τον ανάβει."
Μαρκήσιος ντε Σαντ (Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ)
" Πέρασαν στην τραπεζαρία, όπου, έχοντας φροντίσει με τη βοήθεια κάποιου φαρμάκου να παραγεμίσουν μ' αέρια τα έντερα όλου του προσωπικού, αντρών και γυναικών, έπαιξαν μετά το δείπνο το παιχνίδι "κλάσε μου τη μούρη". Οι τέσσερις φίλοι μας ξάπλωσαν με τη ράχη πάνω στους καναπέδες με το κεφάλι ανασηκωμένο, και τα μέλη του προσωπικού περνούσαν με τη σειρά και έκλαναν μέσα στο στόμα τους. Η Ντυκλό είχε επιφορτιστεί να μετράει και να καταγράφει τις πορδές κατ' άτομο, και καθώς υπήρχαν τριάντα έξι πορδοπαραγωγοί συνολικά, έναντι τεσσάρων μόνο πορδοκαταναλωτών, θα πρέπει ο καθένας τους να δέχτηκε πάνω από εκατόν είκοσι πορδές, μια που ο αριθμός των τελευταίων έφτασε σχεδόν τις πεντακόσιες. Αυτό ήταν το τρικούβερτο γλέντι για το οποίο ο Κυρβάλ είχε πει στο δούκα να κρατήσει το σπέρμα του, αλλά η σύσταση αυτή αποδείχτηκε εντελώς περιττή: ο Μπλανζί, φανατικός θιασώτης της ακολασίας, ήταν αδύνατο να παραμείνει αδιάφορος σε κάποια καινούργια εκδοχή της, κάτω απ' οποιαδήποτε μορφή κι αν του παρουσιαζόταν, και συνεπώς εκσπερμάτωσε για δεύτερη φορά ωραιότατα, δεχόμενος τα μυρωδάτα αέρια της Φανσόν. Ο φίλος μας ο Κυρβάλ χαράμισε το σπέρμα του με τις πορδές του Αντίνοου, ο Ντυρσέ με τις πορδές της Μαρταίν και ο επίσκοπος με τις πορδές της Ντεγκράνζ. Οι νεαρές καλλονές δεν πέτυχαν τίποτε με τις δικές τους, πράγμα που αποδεικνύει πως το καθετί ωριμάζει στην ώρα του και πως μονάχα οι έκφυλοι άνθρωποι είναι κατάλληλοι για ακόλαστα έργα.."
Μαρκήσιος ντε Σαντ (120 μέρες στα Σόδομα)
"Το γεύμα έγινε όπως συνήθως, μόνο που ο αγαπητός μας πρόεδρος, έχοντας πιει και πορνέψει ιδιαιτέρως όσο τρώγανε, άναψε και πάλι στον καφέ, που το σερβίρισαν η Αυγουστίνα κι η Μισέτ, ο Ζελαμίρ κι ο Ερωτιδέας. Τους διεύθυνε η γριά Φανσόν κι από ιδιοτροπία της είχανε παραγγείλει να ναι γυμνή σαν τα παιδιά. Αυτή η αντίθεση προκάλεσε τη νέα λάγνα μανία του Κυρβάλ, που αφέθηκε σε ορισμένες εκλεκτές παρεκτροπές με τη γριά και τον Ζελαμίρ, έτσι έχυσε επιτέλους."
Μαρκήσιος ντε Σαντ (120 μέρες στα Σόδομα)
Δημοσίευση σχολίου