Ας μην το πολυζαλίζουμε.
Σαράντα κατασκευαστές εθνών και θρησκειών συνιστούν: φτιάξτε μύθους ασύστολα!
Στον Όμηρο διαβάζουμε πως "Ελλάδα" ήταν ένα μικρό χωριό της αχαϊκής Φθίας.
"Έλληνας" ήταν το όνομα ενός Αχαιού ήρωα, και "Έλληνες" ονομάζονταν ένα μικρό υποσύνολο των πολεμιστών που ακολούθησε τον βασιλιά τους Αχιλλέα στην Τροία.
Σιγά μην ήταν Έλληνες οι Πελασγοί, οι Μίνωες, οι Αιολείς, οι Δωριείς, οι Λαζοί, οι Θράκες, οι Σαρακατσάνοι, οι Βλάχοι, οι Αρβανίτες...
Όμως τον 19ο αιώνα, που συγκροτούνταν τα εθνικά κράτη, έπρεπε να βρούμε κι εμείς μια συγκολλητική ουσία που θα ένωνε όλα τα καπετανάτα του τόπου σας.
Κι αυτή η ουσία ήταν η μαγική λέξη "Έλληνας".
Δημιουργήθηκαν έτσι οι εθνικοί μύθοι που μας έκαναν να πιστέψουμε πως οτιδήποτε πετάει, περπατάει και κολυμπάει σε τούτο τον τόπο (κι όχι μόνο) είναι ... ελληνικό.
Στα πλαίσια αυτά οι εθνικοί μύθοι δεν είναι κάτι το κακό.
Άλλωστε το ίδιο έγινε παντού.
Σιγά μην υπήρξε ποτέ έθνος ιταλικό, ισπανικό, ελβετικό, αμερικανικό ή σοβιετικό.
Το πρόβλημα ξεκινάει όταν οι μύθοι ολοκληρώνουν τον αρχικό τους προορισμό, δηλαδή τη δημιουργία εθνικά ομοιογενών κρατών και κοινωνιών, κι αρχίζουν να εξυπηρετούν άλλους σκοπούς.
Σήμερα κανείς δεν αμφισβητεί πλέον την εθνική μας συνείδηση.
Οπότε δεν έχουν νόημα οι μύθοι του κρυφού σχολειού ή του χορού του Ζαλόγγου.
Εκτός κι αν τους αναπαράγουμε για άλλους λόγους: π.χ. για να καλλιεργούμε το μίσος εναντίον των Τούρκων ή για να μπορεί να διεκδικεί η Εκκλησία τον πρώτο λόγο στα εκπαιδευτικά μας πράγματα.
Ο "χορός του Ζαλόγγου" θα μπορούσε κάλλιστα να αξιοποιηθεί και στη σημερινή εποχή.
Όχι ως σύμβολο του Ελληναραδισμού αλλά για να περάσει το μήνυμα στην κοινωνία πως υπάρχουν κάποιες αξίες, όπως η αξιοπρέπεια κι η ελευθερία, που είναι ανώτερες ακόμα κι απ’ τη ζωή μας.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους θρησκευτικούς μύθους.
Κάποιοι χρησιμοποιούν τη σταύρωση του Ιησού για να καλλιεργήσουν τον αντισημιτισμό: οι Εβραίοι είναι θεοκτόνοι.
Ενώ θα μπορούσαμε να βγάλουμε ένα υπέροχο ηθικό δίδαγμα: πόσο σημαντική είναι η θυσία για τους άλλους...
6 σχόλια:
Εεε,εχμ...ναί..ε,ε σ ύ καλά τα λές και τα γράφεις καλό μου,(στο'χω ξανά-πεί α υτό),αλλά..αλλά..άντε να γεμίσεις το (κούφιο?)κεφαλάκι?των λογής-λογής ε θ νό-καυλων,(που λες κι ε σύ κατά καιρούς),πορωμένων με τη πατρίδα,και μαλακίες κάτι σαν τα βλαμμένα,της Χρυσής αυγής ας πούμε?) κάτι τέτοιο τέσπα..),των λογής-λογής καρά-βλαχων..και δ εν συμμαζέυεται!!ε,δε λέω βαρύ το..έργον...)κι ό-λων α υτών τέσπα που τους έχουνε πιπιλίσει,το κεφαλάκι από μωρά? άντε από το δημοτικό ακόμη,ακόμη με την επανάσταση και με τα κρυφά, σχολειά και με ό-λα α υτά τέσπα..)(και ΒΑΖΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΑ ΥΤ Ο ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΕ Α ΥΤΟΥΣ ΟΚ?)...αν πάς και τα πείς καλό,μου α υτά σε κάποιον 90χρονο,ή 80χρονο..της γενιάς του παππού μου θα γελάσει μέχρι δακρύων,και θα σου πεί ότι είσαι αναιδείς,απερίσκεπτος,και μπορεί και να σου την πεί και άγρια..ή να σε αποκαλέσει και..'τσογλάνι'....κατά λαβες?...πάντως έχεις δίκιο..(όπως και πάντα)δ εν λέω καλά τα παραμυθάκια περί επαναστάσεως κλπ,κλπ...αλλά..αλλά..δ ε ν μας πείθουν όμως και τόσο!..φιλάκια,καλησπέρες..
Ολα τελικα ειναι θεμα οπτικης και θεμα επιλογων...
Aθούλα, τελικά είναι Έλληνες οι "καρά-βλαχοι" που λες?
Χριστινούλα, και σκοπιμοτήτων, θα πρόσθετα...
Τελικά όλα ψέματα είναι????
Εεεε,εμ...καλημέρα καλό μου...ε,εμ... ναί νομίζω πως ό χ ι! ή μάλλον ΔΕΝ είναι,Ε ΛΛ Η ΝΕΣ με την ευρεία έννοια του όρου αυτού οκ? μάλλον εί ναι...ε λλ η να ρά δες! θα΄λεγα ίσως...αυτό! (κι έχει τεράστια διαφορά πιστέυω το...έλληνας οκ? από το..ελληναράς!)...καλημέρες και φιλάκια....
Πας Ελληναράς μη Έλλην!
Δημοσίευση σχολίου