Σταματάω σ’ ένα υπαίθριο μπαρμπέρικο.
Νομίζω πως χρειάζομαι ένα ελαφρό κουρεματάκι κι ένα γερό ξυρισματάκι.
Ο κουρέας μού κρεμάει επιτόπου μια κόκκινη πετσέτα στο λαιμό.
Έχει πάνω της ζωγραφισμένο έναν δράκο.
Για να διώχνει τα κακά πνεύματα...
Όσο ο μπαρμπέρης κάνει πάνω μου τα μαγικά του, εγώ βγάζω το μπλοκάκι μου και γράφω.
Τρεις ηλικιωμένοι περαστικοί, με μακριές σκούρες πουκαμίσες, σταματάν και με περιεργάζονται.
Παίρνουν απ’ τα χέρια μου το τετραδιάκι και κοιτάν μ’ απορία τα γράμματα.
Δείχνουν συγκινημένοι, με κοιτάν με θαυμασμό, μάλλον με πέρασαν για σοφό!
"Σι-λα", τους λέω, "σι-λα-σεν", δηλαδή "Έλληνας είμαι, απ’ την Ελλάδα".
"Σι-λα", κατά λέξη, σημαίνει "η άλλη αρχαία χώρα", έτσι λένε την Ελλάδα οι Κινέζοι.
Η συγκίνηση των παππούδων αυξάνεται.
Χαϊδεύουν τα γράμματα στο τετραδιάκι, πιάνουν και φιλούν τα χέρια μου.
Τελικά, μόνο Κινέζοι θα μπορούσαν να εκτιμήσουν την ελληνική γραφή!
Άλλωστε, "κινέζικα"="ελληνικά"...
Οι παράξενοι τύποι απομακρύνονται ψιθυρίζοντας... "σι-λα... σι-λα".
6 σχόλια:
Καλησπέρα καλό μου..ΘΑ ΞΕΝΙΤΕΥΘΕΙΣ ΒΡΕ?....ΚΡΙΜΑ...ΚΛΑΨ,ΣΝΙΦ...(ΚΑΙ.ΛΟΛ,ΛΟΛ,ΛΟΛ,ΛΟΟΟΛ,ΛΟΛ,ΛΟΛ,ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΛΟΛ,ΛΟΛ,ΛΟΛ..)αλλά θα μου πείς όπως πάει η κατάσταση,στο τέλος στην Ελλαδίτσα μας,μας βλέπω να μεταναστέυουμε ό-λοι για το Τιμπουκτού...που λένε..ή για τη Χονολουλού???...(λόλ,λόλ,λόλ λέμεεε)χαααααααααχαααααααχαααχαχααα!ε,δικιολογημένα συγκινηθηκαν οι παππούληδες (αλήθεια π ως κλαίνε οι κινέζοι?)καθότι οι δύο πολιτισμοί ο δικός τους και ο δικός μας είναι,κάπως κοντινοί..ας το πώ..έτσι..(καλά βέβαια και ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός ήταν ΠΟΛΥ σπουδαίος)οκ?αλλά όχι όσο ο δικός τους..α υτ οί έχουν άλλα που εμείς δ εν τα είχαμε και δε ν τα έχουμε και α υτονών είναι κάμποσες χιλιάδες χρόνια?πιο παλιός από τον δικό μας?...κάτι τέτοιο πάντως έχουνε τεράααστιο παρελθόν,με τον αρχαίο πολιτισμό τους...που είναι λίιιγο αρχαιότερος α ς το πω έτσι από τον δικό μας...καλησπέρες,φιλάκια...
πάλι καλά που δεν σου έκοψε το σοφό κεφάλι ο μπαρμπέρης
Αθούλα, έτσι μπράβο!
"Χονολουλού" να λες κι όχι "Μαδαγασκάρη"!
Έλα, βρε... Καζαντζάκη του γλυκού νερού! Σου 'πα ότι διαβάζω το "Βραχόκηπο" και αμέσως σ' έπιασε η Κινέζικη νοσταλγία. τςτςτς!
Νοσταλγία;
Λες να ’μαι η μετενσάρκωση του Καζαντζάκη;
Μπα.
Δημοσίευση σχολίου