Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Να σας τα πώ;

Χριστούγεν’ αδελφάκια μου, 
Φωτών παραμονή
στο σπίτι μου δεν βρίσκεται 
ούτε μπουκιά ψωμί!

Από μέρες κι από νύχτες
λεν πως θα μου δώσουνε
κανά δυο κιλά πατάτες
μήπως και με σώσουνε!

Ο Θεός να τα φωτίσει
όλα τα γειτονάκια μου
να μου δώσουν να μασήσουν
κάτι τα δοντάκια μου!

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
χαρούπια ήρθανε πολλά
στο γουδί τα κοπανώ
και την πείνα μου ξεχνώ!

Μα σα θα φύγουν οι τροϊκανοί
θά βρει και ο Ψονθώ ψωμί.
Περιμένετε ως το Πάσχα
πεινασμένα μου εντεράκια
που θα φύγουν τα λαμόγια
και θα φάμε μακαρόνια!

Τότ’ εφτάζυμες κουλούρες
και λαγάνες τόσες δα
σαν το μπόι μας μεγάλες
θε να τρώμε μια βδομά!

Τώρα δώστε μου κι εμένα
ό,τι σας ευρίσκετε
είτε γρόσι είτε ρούβλι
να μ’ ευχαριστήσετε!

Να σας εξομολογηθώ την αμαρτία μου, εγώ δεν ήξερα τι θα πει μαγείρεμα!
Λεφτά υπήρχαν και τρώγαμε χαλαρά στο έξω...
Τώρα που στριμοκωλιάσαμε, φόρεσα ποδίτσα, αγόρασα κατοχικό τσελεμεντέ, κι έγινα σεφ!
Και σας προτείνω σούπερ κατοχική συνταγούλα: Ασουρές με πλιγούρι του Συσσιτίου!
Τον ασουρέ τον έφεραν στην Ελλάδα οι πρόσφυγες. Γίνεται από στάρι που βράζει μαζί με ξηρούς καρπούς και ρόδια μέχρι να μελώσει.
Υλικά:
1 πιάτο πλιγούρι του συσσιτίου 
Λίγα καρύδια και μύγδαλα
Λίγες σταφίδες μαύρες και ξανθές
Κανέλα
Για τους ζάμπλουτους, 1-2 κουταλιές πετιμέζι για να γλυκάνει.
Βάζετε το πλιγούρι να πάρει βράση.
Προσθέστε τα μύγδαλα, καρύδια, σταφίδες και το πετιμέζι διαλυμένο σε λίγο νεράκι.
Μόλις ξαναπάρει βράση κι αρχίσει να πήζει, το ρίχνεται σε άδεια κεσεδάκια γιαουρτιού,το πασπαλίζετε με κανέλα και κοπανισμένο καρύδι ... κι έτοιμο το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι!

12 σχόλια:

Ψονθομφανήχ είπε...

Ακολουθούν οι στίχοι του τραγουδιού "οι ψυχές και οι αγάπες".
Τους έγραψε, όπως και τη μουσική, ο
Απόστολος Μπουλασίκης:

Τίποτα στο κόσμο δεν τον νοιάζει
παρά μόνο το μυαλό του ανοικτό να μένει
μέσα στην αδράνεια τρομάζει
ξαναβλέπει στη φορμόλη την ψυχή σβησμένη
κόβει το κορμί του και το θάβει
σε νερό και σε φωτιά να χωριστεί

Στους δεκάξι παγωμένους εφιάλτες
κάτι απρόσωπα λαμπάκια της νυκτός δανείζει
σ’ άνυδρους ανέραστους αντάρτες
στοιχειωμένος σε μια εθνική οδό που πήζει
βρίσκει την αχτίδα π’ απομένει
και μαζί της τη φυγή θα μοιραστεί

Οι ψυχές και οι αγάπες
σιαμαίες αυταπάτες
όμοιες σαν άσπρα πλήκτρα
σαν φωτάκια μες τη νύκτα
βρίσκουν σώματα παρθένα
στη συνήθεια πουλημένα
με φιλιά τα εξαγνίζουν
τους χαρίζονται

Τούτος ο αρχέγονος ρυθμός των Αφρικάνων
κάτι από μπάλο Συριανό θυμίζει
ανθρωποθυσία στους θεούς των ηφαιστείων
σαν αναπαραγωγής βωμό γυαλίζει
κράτησε αγάπη μου για λίγο την πνοή σου
κλείσε όλη τούτη τη στιγμή σ’ ένα φιλί

Κοίταξε τριγύρω τα Μετέωρα πως πέφτουν
μπάλες από χιόνι μείνε ζωντανή ακόμη
κρίνε με σαν άνθρωπο που ψάχνει την ψυχή του
κι άμα τον γουστάρεις θα σου πω συγγνώμη
είναι κάτι μήνες που φιλοξενώ τον τρόμο
κι έχω ανάγκη να με βλέπεις σαν μωρό παιδί

Αχ μωράκι σαστισμένο
μέσα στο μυαλό σου ξένο
τι να πρωτοτραγουδήσεις
και ποια πόρτα να κτυπήσεις
να σου πω για να σε πείσουν
στα μετάξια να σε ντύσουν
να φανούν λευκά δοντάκια
μες το γέλιο σου

Χίλιες και μια νύχτες ανοιχτά της οικουμένης
αλυσοδεμένος πολικός αστέρας
άφηνα τους άλλους να μιλούν για μένα
και φοβόμουν μη με δει το φως της μέρας
τα χαμένα χρόνια θα τα πάρω πίσω
φτάνει που και που να λες ακόμα σ’ αγαπώ

Κόκκινος ορίζοντας τα χρόνια π’ απομένουν
κάνε το σινιάλο να σε βρει ψυχή μου
πρόσωπα λιμάνια κράτησε τα "φεύγουν"
πάρε με αγκαλιά και κράτα με μαζί σου
βιντεοταινίες η ζωή που είδα
του άστεγου του νου μου η πατρίδα είσαι εσύ

Αχ αγάπη μου αγάπη
διαμαντάκι μες στη στάχτη
και νησάκι που `χει φάρο
ένα μεθυσμένο γλάρο
γύρω σου που φτερουγίζει
τ’ όνομά σου συλλαβίζει
σημαδεύει τη ματιά σου και αφήνεται

Άθη είπε...

Η συνταγούλα πάντως...τα σπάει..ε,κι εμένα μου αρέσουν α υτά τα..περίεργα...με τα σιτάρια,πλυγούρια κλπ,κλπ..καθότι της..υγειηνής διατροφής..ε,εμ..ό-λοι α υτό θα κάνουμε στο τέλος καλό μου..μη νομίζεις!...θα χωθούμε στη κουζίνα..και θα...'μαγειρεύουμε'από κατοχικούς τσελεμεντέδες....καλησπέρες...

Ανώνυμος είπε...

Πω, πω, η μεγαλύτερη σοφία:

"Οι ψυχές και οι αγάπες
σιαμαίες αυταπάτες"

Ως προς τη συνταγή αγαπητέ μου, πρόκειται περί σούπερ αθλητικού γεύματος. Εκεί είναι ή μάλλον ήταν και μάλιστα στα χρόνια της φτώχιας, ο πραγματικός πλούτος...

Καλή Χρονιά

ΟΡΕΙΝΟΣ

Ψονθομφανήχ είπε...

Καλή χρονιά παιδιά!

Έστω και με αυταπάτες..

Ανώνυμος είπε...

Άσε μας στις γλυκές μας αυταπάτες ρε Ταξιάρχη.. Πληγούρι κάθε μέρα;.. Θέλουμε και λίγο αστακουδάκι!..

Να ευχηθώ στην όμορφη ομήγυρη από υγεία να ξεχειλίζει κι ο καθείς τις επιθυμιές του με τον τρόπο του!...

Κώστας

Ψονθομφανήχ είπε...

Κώστα μου σ’ ευχαριστούμε κι αντευχόμεθα, αλλά απ’ την "ομήγυρη" μόνο η Αθούλα είναι όμορφη...

Άθη είπε...

Εεε,εμ...καλησπέρες φίλοι...να ευχηθώ κι ε γώ με τη σειρά μου, καλή χρονιά με ΥΓΕΙΑ (πάνω από ό-λα τ'άλλα)...επειδή χ ωρίς α υτή τίποτε δ εν αξίζει,και δ εν έχει ουσία..και μετά ό-λα τα καλά,και ό,τι επιθυμείτε για εσάς και όσους αγαπάτε...Κωστάκη ευχαριστούμε πο-λύ και αντευχόμαστε...αγαπητέ πάαλι με εμένα? ΜΟ-ΝΟ ε γώ είμαι όμορφη από την ομήγηρη? ΠΡΟΣΕΧΕ ΑΓΑΠΗΤΕ Τ Ι ΛΕΣ ΓΙΑ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ,ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΑΣΧΗΜΑ ΤΟ ΜΠΕΛΑ ΣΟΥ ΜΕ ΤΙΣ..ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ..ΟΜΗΓΥΡΗΣ ΕΔΩ ΠΕΡΑ καθότι μπορεί να θυμώσουν άσχημα!!!!..ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΦΥΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ Μ Η ΚΡΥΩΝΕΙ....!!!!σε προειδοποιώ...μη μου πεις μετά ότι είχα δίκιο....καλησπέρες φίλοι...

kimon είπε...

Καλή χρονιά (όσο καλή μπορεί να είναι) Προπαντός υγεία -καρτερία και αντοχή....στον Μπλοκάρχη-στους συντελεστέ και στους σχολιαστές...
αν είμαστε τυχεροί μπορεί να κάνει και ξαστεριά!!!!

Μαρία είπε...

Kαλή χρονιά κι από μένα!

Απορία: αν το πλυγούρι δεν είναι του συσσιτίου χαλάει η συνταγή?

Ψονθομφανήχ είπε...

Και σε σένα Κίμωνα ευχόμεθα ό,τι επιθυμείς και σου εφιερώνουμε το άσμα "πότε θα κάνει ξαστεριά".

Τι να σου πω Μαράκι, δεν το δοκίμασα ποτέ με άλλο πλυγούρι, μόνο συσσιτίου!

Ψονθομφανήχ είπε...

Αθούλα, να μου το θυμηθείς: το 2014 θα σε πάει!

Άθη είπε...

Εεε,εμ...μα τι εννοείς καλέ ότι θα..με...πάει το 2014???...αν είναι πάντως να με πάει...γ....μ...ώντας όπως με πήγαν,ό-λα τα μετέπειτα έτη από το 2007 και μετά...άστο καλύτερα έχω..ξ...κ....λιαστεί λέμε με τόοοσο γ...μ...σι...δεν έχω δεί άσπρη μέρα, από το 2007!!!(και ίσως να είναι και η πρώτη φορά,που ΔΕΝ χάρηκα κα θό λου όμως???....που έτυχε,σε'μένα το..φλουρί της βασιλόπιτας...άστα να πάν΄στο διάβολο...γιανά μ η πω ότι μό-νο που δ εν ξέσπασα και σε λυγμούς (όχι από χαρά,πάντως)..για το...φλουρί...(έτσι μου'χε ξανά-τύχει κάποια χρονιά πριν από κάμποσα χρονάκια..και άστο καλύτερα να ΜΗ μου τύχαινε πο-τέ...τέτοια γκαντεμιά παιδάκι μου....η γκα ντ ε μιά λέμε...)...καλησπέρες...