Η Άθη η Ρεμπέτισσα προσφυγοπούλα στην Κοκκινιά...

Σαν έγινε το ρήγμα στο Αφιόν Καραχισάρ, μέσα σε λίγες ώρες ο ελληνικός στρατός διαλύθηκε.

Όσοι γλίτωσαν τσουβαλιάστηκαν στα πλοία για Χιό και Μυτιλήνη.

Εκείνες τις μέρες η Άθη πολιτικοποιήθηκε.

Το βράδυ στο κατάστρωμα, μόνη, γρατσούναγε το μπαγλαμαδάκι της και σκάρωνε τραγουδάκια:

Η Σμύρνη και το Κορδελιό δεν ήταν του Κεμάλη

μόνο την επουλήσανε Άγγλοι, Ιταλοί και Γάλλοι.

Η Σμύρνη και το Κορδελιό δεν ήταν του Κεμάλη

μόνο την επουλήσανε βασιλικοί ρουφιάνοι!

Μόλις πάτησαν το πόδι τους στον Περαία, η Αθούλα μ' άλλους πρόσφυγες πέρασε απ' το λοιμοκαθαρτήριο, κουρεύτηκε γουλί και βουρ για τα παραπήγματα και τις παράγκες στα Κόκκινα Χώματα, τη σημερινή Κοκκινιά.

Οι ντόπιοι έβλεπαν τους πρόσφυγες με μισό μάτι.

Φοβόντουσαν πως θα τους πάρουν τις δουλειές, θα τους φαν το λιγοστό ψωμί και θα τους πιουν το νερό.

Πολλοί τους θεωρούσαν υπεύθυνους για τους συγγενείς που σκοτώθηκαν στο μέτωπο, ενώ κάποιοι έτρεμαν μην ξελογιστούν οι γιοι τους απ' τις "ξεβράκωτες" τις Σμυρνιές, τις "καμωματούσες"...

"Να φύγετε από δω τουρκόσποροι, να σας σφάξει ο Κεμάλ!", τους φώναζαν.

Η Αθούλα έκανε υπομονή κι έπιανε τον μπαγλαμά της...

Όταν παίζω ταξιμάκι μερακλώνω

την πατρίδα μου θυμάμαι κι όλο λιώνω

και το ρίχνω στο κρασάκι

να μου φύγει το μεράκι

που 'χω γίνει προσφυγάκι

Το 1926 άρχισαν να καταβάλλονται οι αποζημιώσεις των περιουσιών που ΄χαν αφήσει στη Μικρασία.

Περιλάμβαναν το 1/5 της πραγματικής τους αξίας και δίνονταν σε ελάχιστα μετρητά και τα υπόλοιπα σε "ομολογίες" του Δημοσίου, που μετά την πτώχευση του 1932 έγιναν κουρελόχαρτα!

Η καημένη η Αθούλα το 'ριξε στο καλαμπούρι για να μην τρελαθεί!

Ειρωνευόταν το κράτος-απατεώνα αλλά και τους προικοθύρες γαμπρούς:

Αν δε μου δώσει η μάνα σου 40 ομολογίες

και άλλα τόσα μετρητά, θα ΄χουμε ιστορίες!

Πανάθεμά σε τράπεζα, που δίνεις "μολογίες"

και δεν τα δίνεις μετρητά

να παντρευτεί καμιά Σμυρνιά...