Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

Αυτοψυχανάλυση Α' (Παραιτούμαι από άνθρωπος)

Για να 'μαι ειλικρινής, εδώ μου καθόταν η εποχή της ευμάρειας και του καταναλωτισμού.
Η εποχή που ανάβαμε τα πούρα με τα δεκαχίλιαρα.
Κι είδαμε το ευρώ σαν μια "συμμαζεμένη μορφή χρήματος", έτσι, για να μην παραφουσκώνουν και χαλούν τα πορτοφόλια μας. Και να μην υπερκαλύπτουν το άλλο το φούσκωμα, το "μπροστινό"...
Αποθεώσαμε τη μετριότητα και την κακογουστιά μας.
Δε λέω, περάσαμε και μοναδικές στιγμές, πνιγμένες στο γέλιο και στις μπύρες...
Αλλά είχαμε ξεχάσει πως υπάρχουν στροφές ακόμα και στο ίσωμα.
Λέω ν' αρχίσω να μιλάω λιγότερο.
Οι σιωπηλοί άνθρωποι έχουν κεραίες τεντωμένες, πιάνουν το παραμικρό.
Η ηρεμία είναι επιβλητική, σε ημερεύει κι εσένα, σαν την καλοσύνη της θάλασσας...
Και λέω να μην ξανακουρευτώ!
Με το κοντό μαλλί ξεθαρρεύει η κακία και πάει και φωλιάζει στο βλέμμα...
Διαβάζω πως ό,τι γράφει μέχρι τα τρία, δεν ξεγράφει. Εκεί γίνεσαι φονιάς κι άγιος!
Κι εγώ μέχρι τα τρία, στις οικογενειακές συγκεντρώσεις είχα το χούι να χώνομαι κάτω απ' το τραπέζι. Να βλέπω τους ανθρώπους απ' τη μέση και κάτω. Στο κομμάτι του σώματος που κρύβεται η αλήθεια, στα κρυφά σκουντήματα και στα φουσκωμένα γεννητικά όργανα.
Εκείνες ήταν οι πρώτες μου "μπουρδελότσαρκες"!
Τότε έμαθα πως οι ωραίοι κώλοι κλάνουν κι όλας...
Από τότε μ' άρεσε ν' αγγίζω τα όρια, να δοκιμάζω την παρανομία.
Στο Δημοτικό, τις όμορφες συμμαθήτριες τις έλεγα χαζές!
Αλλά μου άρεσε να τους ρίχνω και πεταχτά φιλάκια και να τους τρίβω τη ρόγα.
Κι ας είχαμε έναν δάσκαλο κέρβερο: "Τι κάνεις εκεί ρε, το ξεσταυρίδι σου βρομόσκυλο!"...
Στο εξωτερικό δεν ήθελα ποτέ να πάω.
Γούσταρα πάντα τον ελληνικό καφέ σε καυτό πλαστικό ποτηράκι.
Και τον έρωτα αλά ελληνικά... παλιοπουτάνα, καβλιάρα... τέτοια πράγματα.
Να κάθομαι αργόσχολος σε καφενέδες, με φραπόγαλο, τα πόδια στην πλαστική καρέκλα και να μιλάω για το ποδόσφαιρο, την πολιτική, τις γκόμενες, μ' αυτή ακριβώς τη σειρά...
Γουστάρω να βολοδέρνω άσκοπα σε άγνωστους δρόμους, να μιλάω σε καινούργιους ανθρώπους σε κακόφημα μπαρ.
Και να ρουφάω σα σφουγγάρι βρόμικες εικόνες που θα μετατρέπονται στο περιεχόμενο του γαμησιού τη νύχτα στο κρεβάτι...
Βαφτίζω "έρωτα" το φόβο μου να πάρω πρέζα. Να βάλω το ζουρλομανδύα...
Ποτέ δε γούσταρα τη φάτσα μου, γι' αυτό κι έλεγα πάντα ψέματα πως "δεν μου αρέσουν οι φωτογραφίες".
Πάντα έλεγα πως οι μάνες χαλάνε τα παιδιά τους. Και κυρίως τ' αγόρια.
Μάνες, ύπουλες καθοδηγήτριες, φασιστόμουτρα, πετάτε τα παιδιά σας κατευθείαν στο ναρκοπέδιο, μασουλώντας την καραμέλα της αγάπης.
Ντε και καλά έπρεπε να ντυθώ το ρόλο του άντρα κουβαλητή, του κατακτητή, του προστάτη-δουλευταρά, του άντρα-οτιδήποτε...
Αλλά εγώ παλεύω να λυτρωθώ απ' τους ρόλους μου!
Προτιμώ να παραιτηθώ από άνθρωπος.
Καλύτερα να γίνω ένα ροζ γουρουνάκι παρά ένα σκατί ανθρωπάκι...

8 σχόλια:

kimon είπε...

Σήμερα ....εν είδη περιστεράς κάτέβηκες από τον ουρανό... επίγειε θεέ,
ρε ψο τέτοια να γράφεις και τέτοιες φώτο να ανεβάζεις καθημερινά για να ανεβάζεις τη λίμπιντο των αρσενικών και τον πόθο των κοριτσιών.

Ψονθομφανήχ είπε...

Λονδρέζε, γι’ αυτό πνιγήκαμε απόψε στα ζουμιά απ’ τους πόθους των κοριτσιών;

akrat είπε...

μα τι έχουν τα σκατί ανθρωπάκια ...


καλή σου ημέρα καλή χρονιά πεοφόρε κύριε

Ψονθομφανήχ είπε...

σωστά... το "σκατί" είναι το χρώμα της παραλλαγής!

Καλώς ν’ αντέξουμε Ακράτητε

BUTTERFLY είπε...

Αυτη την τελεταια προτααη παιρνω και φευγω! Γιατι εκει ειναι η ουσια ολη...Καθενας με τα ονειρα τους ρολους του, αλλα αυτο το σκατι ανθρωπακι καλο ειναι να φευγει σιγα σιγα γιατι μας πνιξαν τα σκατα!

Άθη είπε...

Εεε,εμ...καταρχήν ναί...έχεις απόλυτο δίκιο...μ'αρέσει η....οπτική σου γωνία...χοοοχοοοχοοοοχοοοοχοοο!έχεις χίλια δίκια..και ειδικά σ'αυτό το τελευταίο περί των ρόλων που πρ έ πει να παίζει,ένας άντρας...ε,εμ...ναι σας έχουνε κάνει και εσάς από τη παιδική σας ηλικία...σκ...τά άστα να πάνε..καλά οι μάνες έτσι είναι, και κυρ ίως οι βλαμμένες που έχουνε ψύχωση με τους γιούς τους που λέω κι εγώ..(σαν τη μάνα του πατέρα μου)...βλαμμένες,ανώμαλες, και όπως τις περιγράφεις..άθλιες πραγματικά που έχουν 'φυτεμένη' από τα γενοφάσκια τους (από τις δικές τους ανώμαλες μάνες) την αντίληψη ότι ο άντρας είναι...ο...υπηρέτης,ο κουβαλητής...το ζώον το γαϊδούρι τέσπα που ΕΧΕΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΝΑ ΣΚΑΕΙ,και να υπακούει σε α υτές να τις υπηρετεί,και...σκ...τά απαράδεκτες πραγματικά...έχεις δίκιο...να ξέρες και πόοοσοι άλλοι θα 'θέλαν να πάψουν να είναι τα...σκατί ανθρωπάκια που λες...αλλά δυστυχώς...δ εν μπορούν να το κάνουν...για πο-λύ σοβαρούς λόγους...ωραίο το ποστάκι πάντως...φιλάκια...

Ψονθομφανήχ είπε...

Χριστινούλα, γιατί δεν "παίρνεις" καλέ και τον "έρωτα αλά ελληνικά";

Αθούλα, τελικά όλες οι ελληνικές οικογένειες έχουν τουλάχιστον από ένα "σκατί ανθρωπάκι", έτσι;

Άθη είπε...

Ναι...καλό μου...χααααχαααχαχαχχαχχααχαααχααχααα!ναί, αλλά (όπως έχουν επίσηης και από μια μάνα φασιστόμουτρο?ή μιά μάν που μοιάζει με δεσμοφύλακα των Ές-'Ες?(όπως λέω ε γώ συχνά)ευτυχώς η μανούλα μου δ εν είναι τέτοιο τέρας χοοοοχοοοοχοοοοοχοοοοχοο!)...ΠΟΙΟΣ έχει φτιάξει όμως α υτά τα...'σκατί' ανθρωπάκια?...το ξέρουμε πο-λύ καλά πιστέυω απλώς φοβόμαστε? να το πούμε φωναχτά....πάντως ναί έχεις δίκιο...έχουν....