Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Μια αληθινή ιστορία-κόλαφος για τους εθνόκαυλους!

Η αφίσσα που βλέπετε έγινε αφορμή να ξαναβγάλουν οι εθνόκαυλοι όλο το μίσος, το δηλητήριο και τον οχετό που έχουν μέσα τους!
Προσωπικά, είχα πάντα έναν προβληματισμό: όταν μπαίνω σ' ένα χώρο με αλλοδαπούς, "σκοτώνονται" ποιος θα προτοκάτσει δίπλα μου. 
Αλλά ως κράτος και ως λαός πόσο μαλάκες ή κακοί πρέπει να 'μαστε για να μην μας χωνεύει κανείς? Γιατί άραγε οι μουσουλμάνοι της Θράκης να προτιμάνε τους Τούρκους και, παλιότερα, οι Τσάμηδες Αλβανοί να ζητάνε την προστασία των Ιταλών φασιστών?
Θα σας διηγηθώ μια αληθινή ιστορία που μου συνέβη λίγο πριν τα περσινά Χριστούγεννα σ' έναν τούρκικο καφενέ κοντά στην Ομόνοια.
Πάω συχνά εκεί γιατί κάνει μερακλίδικο καφέ και βάζει ωραίους αμανέδες. Μια μέρα έτυχε να γνωριστώ μ' έναν Αθίγγανο απ' τη Θράκη, ας τον πούμε Χασάν.
"Είμαστε πολλοί Αθίγγανοι στη Θράκη", μου λέει.
"Δηλαδή, πόσοι πολλοί?", τον ρωτάω. "10% ... 20%?".
"Ε... όχι και τόσοι!"
"Τι να μου πεις ρε φίλε απ' τη ζωή σου?", του κάνω. "Εγώ είμαι απ' το Καρπενήσι. Ξέρει τι ήταν το Καρπενήσι?"
"Πού να ξέρω..."
"Στο Καρπενήσι πριν από 150 χρόνια ζούσαν αποκλειστικά τσιγγάνοι! Γι' αυτό και το 'λεγαν γυφτοχώρι!"
Ο Χασάν τα ψιλοέχασε, αλλά εγώ συνέχισα απτόητος.
"Να σου πω και το άλλο? Πρέπει να 'χω κι εγώ στις φλέβες μου γύφτικο αίμα! Έχω παρατηρήσει πως μετά το φαγητό δεν μαζεύω τα ψίχουλα απ' το τραπέζι να τα πετάξω στα σκουπίδια αλλά... κάνω ένα φραπ με το χέρι μου και τα ρίχνω στο πάτωμα!".
"Αααα... αυτό δεν το κάνουμε οι τσιγγάνοι στη Θράκη"
"Το κάνουν όμως οι τσιγγάνοι απ' το Καρπενήσι!"
Αμέσως είδα τον Χασάν να χαλαρώνει και να ξεσφίγγεται. Πιάσαμε κουβεντούλα για διάφορα πράγματα, αλλά ο καημένος είχε φτωχό λεξιλόγιο και δυσκολευόμασταν αρκετά.
"Α ρε Χασάν", του λέω, "γιατί να μην ξέρω γαμώ το μου τη γλώσσα σου να μπορούμε να συνεννοηθούμε σαν άνθρωποι..."
Εκεί ήταν που ο Χασάν "κατουρήθηκε"!
Πρώτη φορά άκουγε άνθρωπο να θέλει να μάθει τη δική του γλώσσα, τη τσιγγάνικη! Οι Έλληνες τον πίεζαν να μιλάει ελληνικά, οι Τούρκοι τούρκικα...
Κάποια στιγμή μας πλησιάζει ο Τούρκος σερβιτόρος, μια παράξενη φάτσα που δεν τον είχα ξαναδεί και δεν ήξερα τι ρόλο βάραγε εκεί μέσα.
Μίλησε κάμποση ώρα στα τούρκικα με τον Χασάν σε έντονο ύφος, σα να τσακώνονταν. Δεν τους καταλάβαινα και δεν έμπαινα στα δικά τους.
Όταν τέλειωσαν, ρώτησα το Χασάν τι τρέχει.
Μου είπε πως ο Τούρκος, που ήταν κι αυτός μαλάκας εθνόκαυλος, του 'βαλε κατσάδα γιατί έκανε τόση ώρα παρέα μαζί μου και μάλιστα έδειχνε να το απολαμβάνει!
"Μην τους εμπιστεύεσαι τους Ρωμιούς, είναι φίδια!", του είπε.
Αλλά ο Χασάν τον έστειλε κυριολεκτικά αδιάβαστο: "Προτιμάω χίλιες φορές να κάνω παρέα μ' αυτόν το Ρωμιό παρά με σένα το αγέλαστο σκυλί", του είπε.
Το πιάσατε το υπονοούμενο?
Αν ήμουν κι εγώ κανένας εθνόκαυλος του κερατά και του 'λεγα του ανθρώπου "ουστ από δω Τουρκόγυφτε" ή "Κωλόγυφτοι, εσείς φτιάξατε τα καρφιά που σταύρωσαν το Χριστό", θα πήγαινε τρέχοντας στην αγκαλιά του Τούρκου...

13 σχόλια:

Άθη είπε...

Εε,ε...εμ..καλησπέρα καλό μου..και..δ εν ξέρω το γιατί αλλά είναι ορισμένα,πράγματα σε'σένα που ώρες-ώρες (όπως τώρα καλή ώρα)με κάνουν να χαίρομαι ιδιαίτερα που είσαι φίλος μου...και που σε γνώρισα...κι α υτό είναι ένα α πό α υτά...(εννοώ α υτό που περιγράφεις στο ποστάκι σου)...ε,εμ..πιστέυω όμως καλά έκανε και του είπε α υτά που του είπε ο Χασάν (ο φιλαράκος μας) του Τούρκου α υτά που του είπε!!ωραίος...κι ε γώ α υτά θα του'λεγα εάν ήμουν στη θέση του!!!χοοοοχοοοοχοοοχοοοοχοοοχοοοοοχοοοο!μπράβο...του...ε,εμ..έχω κι ε γώ την τύχη καλό μου,να έχω πολύ στενές σχέσεις με μια οικογένεια μουσουλμάνων..κάμποσα χρόνια (καθότι είναι οικογενειακοί μας φίλοι)μας συνδέει πολύ-χρονη φιλία..και..ναί, έτσι αισθάνομαι κι ε γώ...γι'αυτούς όπως ε σύ..μεγαλώσαμε μ αζί με τα παιδιά τους με τα οποία είμαστε σαν παιδικοί φίλοι...και με τους ίδιους..με τους οποιίους είμαστε π λέ ον σαν συγγενείς...και να ι..έχεις δίκιο έχω να πώ...και πολύ μάλιστα....ωραίο το πόστ...γέλασα...όπως πάντα άλλωστε..καλησπέρες...φιλάκια...

Ψονθομφανήχ είπε...

Μια και έχεις γνωστούς μουσουλμάνους ρε συ Αθούλα, για ρώτα τους πού πάει να κάνει περιτομή ένας Αθηναίος που θέλει να αλλαξοπιστήσει;

Ασυλλόγιστη είπε...

Kαι ποιος μαζεύει από κάτω τα ψιχουλάκια ασκαρούλη?

Χρόνια σε περιμένω είπε...

μάλλον οι κατσαριδούλες

candy's τετραδιάκι είπε...

ειμαστε σκατοφαρα.

Ψονθομφανήχ είπε...

έχει ιστορική-επιστημονική εξήγηση το φαινόμενο Καντούλα:
επί 15 αιώνες αυτό που ονομάζουμε σήμερα "νότια Ελλάδα" ήταν ο "σκουπιδοτενεκές των Βαλκανίων"!
Όποιοι απολίτιστοι βάρβαροι πέρναγαν το Δούναβη, οι Ρωμαίοι κι αργότερα οι Οθωμανοί για να τους ξεφορτωθούν τους έσπρωχναν προς τα κάτω...

Ανώνυμος είπε...

Εγώ εχω διαφορετική άποψη φίλε . ¨"Σκουπιδοντενεκές" κατάντησε εξ αιτίας τής ανικανότητας τής ελληνικής "αστικής τάξης" καί τής επικράτησης στά πνευματικά πράγματα τής περίφημης γενηάς τού '30 αύτής πού επέβαλε τόν Μακρυγιάννη καί τόν καραγκιόζη σαν πρότυπα...αμα μεγαλώνεις καί διαπαιδαγωγήσαι μέ τό καραγκιόζη εεε στό τέλος καραγκιόζης θά γίνεις .
γιώργος-λευκάδα.

Ψονθομφανήχ είπε...

φίλε Γιώργο, θα προσπαθήσω να σου απαντήσω αύριο!
Απόψε ήπια 10 λίτρα μπύρες κι αν πω κάτι θα είναι μεγάλη μαλακία...

Ψονθομφανήχ είπε...

Γιώργο, χωρίς να είμαι ειδικός, νομίζω πως η "γενιά του μεσοπολέμου" δεν ήταν μόνο τρελο-μακρυγιάννης και καραγκιόζης...

Εγώ το πήγα πολύ πιο πίσω: τότε που άρχισαν να παρακμάζουν οι ελληνικές πόλεις κι άρχισαν να δημιουργούνται οι μεγάλες απρόσωπες αυτοκρατορίες... μακεδονική, ρωμαίκή, οθωμανική.
Απ’ τον 3ο αιώνα άρχιζαν να "συνοστίζονται" εδώ κάτω κάθε καρυδιάς καρύδι... Έρουλοι, Γότθοι, Δάκες, Σλάβοι, Χάζαροι, Φράγκοι, Οθωμανοί και φυσικά, Αλβανοί και Βλάχοι.
Είμαστε τα "μπάσταρδα της ιστορίας"...

Ανώνυμος είπε...

Ολοι αυτοί πού λές δέν ητανε τυχαίοι! κουβαλούσαν μαζί τους πολύ ιστορία καί πολιτισμό .

Ψονθομφανήχ είπε...

κάποιοι ναι, κάποιοι όχι και τόσο...

Ανώνυμος είπε...

Αν και δεν συμφωνώ απόλυτα η σε βάθος με αρκετές θεάσεις των απόψεων σου, εχω να σου πω ενα μεγάλο Εύγε και ενα προσωπικό ευχαριστώ που μοιράζεσαι τις σκέψεις και τον Εαυτό σου ...

Να είσαι πάντα καλά...

Ψονθομφανήχ είπε...

Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε σε όλα, ούτε καν στα στοιχειώδη.
Αρκεί να σεβόμαστε και να εκτιμούμε ο ένας τον άλλον...