Απ’ το παράθυρο βλέπω το Σταθμό Λαρίσης.
Σε τούτο το ξενοδοχείο έχω να ’ρθω απ’ το 1992!
Τότε που ’μουν κωλοφάνταρο κι όταν έμενα σόλο καπίκι δύσκολα έλεγα "όχι" σε κάτι αδελφές του ελέους.
Έσβηνα τα φώτα, έκλεινα τα μάτια κι όπως έλεγε και το αρχαίο ρητό... λυχνίας σβεσθείσης πάσα τρύπα ομοία!
Από κάτω, στο δρόμο, ένας νταβατζής ουρλιάζει στις τσούλες του: "Άμα δεν σταματούν μπρος στα βυζιά σας, βγάλτε στη φόρα τα μουνιά σας μπας και ταρακουνηθούν οι πούστηδες!"...
Τούτο το "πηδηχτάδικο" ήταν κάποτε ξενοδοχείο πολυτελείας.
Τώρα μόλις σκάσεις μύτη, αμέσως στην πέφτουν: "Έχω πρώτο πράμα, απ’ το Χαλέπι κολλητέ!"...
Στην κοινή τουαλέτα ένας γερο-μεθύστακας ξερνάει με το κεφάλι χωμένο στη λεκάνη...
Αυτή που "ψώνισα" απόψε, στο μισοσκόταδο μού φάνηκε σπουδαίος πούτανος!
Αλλά έκανα λάθος.
Μόλις μπήκαμε στο δωμάτιο την έπιασαν οι φρίκες της κοκαΐνης κι άρχισε να ουρλιάζει πως την κυνηγάν να τη σφάξουν μπασκίνες απ’ την Κίνα.
Βγαίνει τρέχοντας στο δρόμο και χώνετε σ’ έναν κάδο σκουπιδιάρικο.
Τρέχω στο κατόπι της.
"Τι κάνεις δω μέσα μωρή;"
"Δίνε του γιατί στην άναψα! Εδώ δεν θα με βρουν με τίποτα..."
Κάτω απ’ τη λάμπα του δήμου βλέπω καλύτερα την αλήτικη φάτσα της. Κουρελιασμένη απ’ τις μαύρες χαρακιές της πρέζας...
Κάποιος με πλησιάζει από πίσω. Τρομάζω.
Ουφ... ένα ακίνδυνο γεροντο-πρεζάκι είναι. Ένα ψοφο-ραμόλι που το ’χει τσακίσει η "παραμύθα".
"Γουστάρεις να νταγκλάααααρεις;", με ρωτάει τραγουδιστά.
7 σχόλια:
Φίλε, έχεις ένα κακό. Το σταματάς πάνω στο καλό.
Γράψε τις ιστορίες σου μέχρι τέλους
Δεν κατάλαβες καλά κολλητέ.
Εδώ δεν έχει πλήρες μενού!
Βολέψου με τις μπουκίτσες...
Αχαχαχαχαχα τρελοκομειοοοοοοοοοοο τους καυλωνεις και τους παρατας πανω στο τσαφ!!!
για να μην τους χάσω από πελάτες!
Εε,εμ...χαιρετώ τον ιδιωκτήτη...και τους φίλους του μπλόγκ...ναί...άλλο ένα μικρό 'αριστούργημα'...του αστείρευτου ταλέντου του ιδιωκτήτη..ωραίο το κειμενάκι...μας βάζει για τα καλά μέσα στην ατμόσφαιρα της...'άλλης πλευράς' της Αθήνας..ό χι α υτής που ξέρουμε ε μείς...της φωταγωγημένης με τον κόσμο και τα πανάκριβα μαγαζιά (που δυστυχώς έχουνε κλείσει τα περισσότερα από α υτά πλέον) της Ερμού,με τις καφετέριες της Πλάκας (που χρεώνουν τ'αντερά τους για πας να πιείς μό-νο έναν καφέ εκεί πέρα)...και που ε κεί κινούνται άνθρωποι της υψηλής κοινωνίας-μπουρζουαζίας...και δε συμμαζέυεται...μας δείχνεις μια ά λλη εντελώς διαφορετική πλευρά της...α υτή που δ εν ξέρουμε ούτε καν φανταζόμαστε...αλλά που όμως υπάρχει...ένα βήμα από εμάς...πολύ ωραίο κείμενο...πραγματικά..χαιρετώ..και φιλάκια...
αλλά κι εσύ Αθούλα... δεν είσαι του Κολωνακίου!
Μεταξουργειώτισσα γέννημα-θρέμα!
Ναι...αλλά..με καταγωγή από Πελοπόννησο!!!...(δυστυχώς ή ευτυχώς)...ε,εμ...ναί ο πατέρας μου είναι από Μεσσηνία....αλλά ζεί στην Αθήνα από το 67'....και η μάνα μου είναι από Στερεά Ελλάδα...αλλά κι αυτή έχει φύγει,από το χωριό της από το 67'...ε,ε γώ από τη μέρα που άνοιξα τα ματάκια μου,ζώ ε δώ πέρα..κι έχω φύγει..μό-νο πο-λύ λίγες φορές (για διακοπές)...και για κάποια ταξίδια στο εξωτερικό (πο-λύ μικρή,και μωρό...μαζί με τους γονείς μου φυσικά)...παρ'αυτά σε όολη μου τη μέχρι τώρα ζωή (35χρόνια τώρα) ζω ε δώ πέρα..και δ εν σκοπέυω να φύγω από ε δώ..ίσως και μέχρι το τέλος της ζωή μου?...βέβαια εξαρτάται και από το πω ς θα μου τα φέρει,η πουτάνα η τύχη μου..επειδή τελευταία παίζει πο-λύ άσχημα με τα νέυρα μου...αλλά τέσπα..ελπίζω να μ η βγούν αληθινοί οι χειρότεροι εφιάλτες μου....καλησπέρες...
Δημοσίευση σχολίου