Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Οι κάφροι της Τούμπας αδικούν τη Σαλονίκη!

Ως κι οι πέτρες εδώ μέσα γνωρίζουν τα ερυθρόλευκα αισθήματα του ιστολόγου.
Όμως απόψε θ’ αρχίσω το ποδοσφαιρικό αφιέρωμα κάπως ανάποδα: όχι απ’ τον Περαία αλλά απ’ τη Σαλονίκη.
Κακά τα ψέματα. Η Σαλονίκη δεν είναι τυχαία πόλη. Έχει τεράστια ιστορία. Ήταν ένα απ’ τα μεγαλύτερα κέντρα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Κατόπιν συμβασιλεύουσα, επί Οθωμανών άτυπη πρωτεύουσα των Βαλκανίων...
Όταν η Σαλονίκη ήταν στις δόξες της, και μιλάμε για πολλούς αιώνες, η Αθήνα ήταν ένα άσημο αρβανιτοχώρι. Κι ο Πειραιάς σχεδόν ανύπαρκτος στον χάρτη!
Γι’ αυτό κι οι παλιοί Ρωμιοί της Σαλονίκης ήταν ακομπλεξάριστοι, ανοιχτόμυαλοι, πολιτισμένοι, ανεκτικοί, αφανάτιστοι.
Το πράγμα άρχισε να χαλάει μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο. Οι επαρχιώτες κι οι πρόσφυγες που άρχισαν να συρρέουν στην πόλη αλλοίωσαν τον χαρακτήρα της.
Οι νέοι κάτοικοί της, μαζί με το δυναμισμό τους, κουβάλησαν και τον κομπλεξισμό τους. Τόσο έναντι των παλιών Σαλονικιών όσο και των "πρωτευουσιάνων" της Αθήνας.
Και την Αθήνα κομπλεξικοί επαρχιώτες την κάναμε μεγαλούπολη. Αλλά τον κομπλεξισμό μας δεν τον καλλιέργησε η πολιτική, θρησκευτική και αθλητική ηγεσία μας, γι’ αυτό αποβάλαμε γρήγορα τον επαρχιωτισμό μας.
Στη Σαλονίκη, αντίθετα, πολλοί έκαναν καριέρα και περιουσία εκμεταλλευόμενοι τον επαρχιώτικο κομπλεξικισμό των νεο-Σαλονικιών.
Καλλιέργησαν σκόπιμα μια παράλογη αντιπαράθεση με "το αθηναϊκό κράτος", φέρνοντας τον ανταγωνισμό στο πεδίο που θεωρούσαν πως μπορούσαν να επικρατήσουν: στον καφρισμό!
Και τα βλέπετε τ’ αποτελέσματα στα παιχνίδια του ΠΑΟΚ στην Τούμπα.
Θα προσπαθήσω να είμαι αντικειμενικός: ο Πειραιάς ήταν ανέκαθεν η "χαβούζα" της χώρας. Έτσι συμβαίνει με όλα τα μεγάλα λιμάνια. Πλάκωσαν κι οι κάθε είδους μαφίες (Κρητική, Μανιάτικη, Εφοπλιστική) κι έδεσε το γλυκό.
Ο Πειραιάς δεν πρόκειται να γίνει ποτέ "φάρος του πολιτισμού".
Η Σαλονίκη όμως αδικείται ανταγωνιζόμενη τον Πειραιά στο καφριλίκι. Ειλικρινά, δεν της αξίζει τέτοια κατάντια...
Βέβαια, τον χουλιγκανισμό τον διδάχθηκαν οι Σαλονικείς απ’ τους Αθηναίους.
Η συμπρωτεύουσα είδε για πρώτη φορά τι εστί αρρωστημένος φανατισμός γύρω στα 1930, όταν Παναθηναϊκός κι Ολυμπιακός ανέβηκαν να παίξουν στη Σαλονίκη έναν αγώνα μπαράζ, επειδή η αστυνομία στην Αθήνα σήκωσε τα χέρια ψηλά!
Ένα πρωί οι Σαλονικείς είδαν να πιάνουν στο λιμάνι τους δύο πλοία γεμάτα κόσμο: ένα ντυμένο στα κόκκινα κι ένα στα πράσινα.
Τη μέρα του αγώνα οι καημένοι οι ντόπιοι είδαν κι άκουσαν τόση χυδαιότητα και βαρβαρότητα που το συζητούσαν με αηδία επί μήνες...
Ποιος να το ΄λεγε πως τα εγγόνια τους θα ξεπερνούσαν τους "βάρβαρους νότιους" στην καφρίλα!
Υ.Γ.: Σας το λέω μετά λόγου γνώσεως: το καλύτερα πήδημα έβερ γίνεται μεταξύ γάβρου και μΠΑΟΚτσούς! Έχω ξεφύγει απ’ όλες τις μεγάλες "γαμπροπαγίδες" της Παλιάς Ελλάδας. Λέτε να καταλήξω σε καμιά Καλαμαριά; Αφιερωμένο...

6 σχόλια:

Άθη είπε...

Εεε,εμ..καλησπέρες καλό μου...ΤΙ έγινε βρέ...??καινούριος έρωτας στον ορίζοντα,και μάλιστα..με Σαλονικιά?...(ε,εμ..μάλλον μου φαίνεται...έχουν δίκιο α υτοί που λένε ότι οι Σαλονικιές..είναι θεο-γκόμενες..)και μεγάαααλες μαργιόλες...κολπατζούδες.....ε,εμ όσο για τα άλλα..ε,η καφρίλα είναι ένα από τα επί δεκαετίες κακώς κείμενα του..αθλητισμού...εά ν μπορεί φυσικά να θεωρηθεί 'αθλητισμός' το γήπεδο...ε,η Σαλονίκη πανέμορφη πόλη πραγματικά..μί α φορά αξιώθηκα να πάω εκεί στη ζωούλα μου..κι ακόμη τη θυμάμαι..θα'θελα να ξαναπάω..αλλά δ εν το βλέπω...και ένα δωράκι...

http://youtu.be/IwTfvBXsNb8

Ψονθομφανήχ είπε...

Πόσον καιρό είχα να τ' ακούσω το άσμα αυτό Αθούλα... ωραίο και θενκς!

Πάντως, οι πιο καμοματζούδες γυναίκες είναι οι Σμυρνιές!
Ξέρουν τα άπειρα κόλπα να χώσουν έναν άντρα στο βρακί τους!

Εξ ου και η παροιμία: "δεν γεννήθηκε ακόμα γυναίκα που θα κλέψει τον άντρα Σμυρνιάς"...

kimon είπε...

+Πρωτεύουσα

Ψονθομφανήχ είπε...

Ρε συ Κίμωνα, στο χω ξαναπεί, τέτοια ώρα είμαι συνήθως ζαλισμένος απ’ τα οινοπνεύματα και δεν τα "πιάνω" τα σχόλια-γρίφους.
Τι θες να πεις ποιητά μου;

Ανώνυμος είπε...

φίλε γαύρε, δεν νομίζω ότι δεν είστε κομπλεξικοί στην Αθήνα και στον Πειραιά, απλώς εσείς έχετε κόμπλεξ ανωτερότητας ενώ εμείς στην Σαλονίκη κατωτερότητας απέναντι σας. Αδιάσειστο επιχείρημα τι ψηφίζουμε και οι δύο. Εσείς σαν ανώτεροι δημάρχους τύπου Αβραμόπουλου (sic), Ντόρας και Κακλαμάνη άντε και Καμίνη για αλλαγή, εμείς Ψωμιάδη Παπαγεωργόπουλο με χριστιανικές αρχές και άκρες όλοι. Συμπέρασμα: Ψηφίζουμε να μας πηδάνε οι δικοί μας!! Αν θες κάνε μια ανάλυση ποιο σύμπλεγμα είναι καλύτετρα να έχεις , το ανωτερότητας ή το κατωτερότητας>-

Ψονθομφανήχ είπε...

Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι Ανώνυμε!
Ο νεο-"Έλλην" είναι ένα κομπλεξικό ανθρωπάκι που αποκλείεται (ποτέ;) να ισορροπήσει!
Οι Αθηναίοι έχουν κόμπλεξ ανωτερόττητας έναντι των Σαλονικιών αλλά και κόμπλεξ κατωτερότητας έναντι των Βρυξελλών.
Οι Σαλονικείς, με τη σειρά τους, αισθάνονται κατώτεροι των Αθηναίων αλλά ανώτεροι των άλλων κατοίκων της Μακεδονίας και της Θράκης!
"Κωλόβλαχους" λένε τους Σερραίους, "Γυφτοσκοπιανούς" τους βόρειους γείτονες κλπ κλπ
Θα το επεξεργαστώ στο μυαλό μου αυτό που ρωτάς...
Αλλά σίγουρα όλ’ αυτά τα κόμπλεξ έχουν να κάνουν με τους εθνικούς μύθους που μας βομβαρδίζουν απ’ την ώρα που γεννιόμαστε.
Σύμφωνα με την "εθνική μυθολογία", εγώ ο Αρβανιτόβλαχος πρέπει να θεωρήθώ απόγονος του Περικλή, άρα "ανώτερος άνθρωπος".
Κι ο Λαζός του Πόντου ή ο Παφλαγόνας κι ο Καππαδόκης, που οι συγκυρίες της ιστορίας τους έφεραν στη Σαλονίκη, πρέπει να αισθάνονται απόγονοι του Μεγαλέξανδρου!
Αρα (κι αυτοί) αήττητοι κι ανώτεροι...