Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Απ’ το ημερολόγιο ενός άρρωστου Γαύρου (Γ’ - Πρωινιάτικα στο "σκαμνί"!)

Το ποδόσφαιρο είν’ κατασκευασμένο απ’ τα υλικά που δημιουργήθηκε ο άνθρωπος: η αυτοθυσία κι η γενναιότητα συνυπάρχουν με την κλεψιά, την ανυποληψία, την απάτη.
Στα στάδια της αρχαίας Σπάρτης οι νέοι διδάσκονταν μια βασική αρχή: "κλέψε αλλά μη σε δουν"!
Εμείς στο Καραΐσκάκη αυτή την αρχή δεν την εμπεδώσαμε...
Απόψε το ματσάκι στράβωσε απ’ την αρχή! Ποιος το πίστευε πως θα χάναμε μέσα στο "σπίτι" μας.
Η καθιερωμένη κυριακάτικη μπουρδελότσαρκα ματαιώνεται.
Ήμασταν σε τέτοια χάλια που δεν θα μας έβαζαν σε μπουρδέλο ούτε με δέκα πιστωτικές κάρτες να κρέμονται απ’ τα πουλιά μας.
Το μπαράκι είναι γεμάτο σχολιαρόπαιδα.
Ανάβεις ένα τσιγαριλίκι και να σου τα, πέφτουν όλα πάνω σου σαν τα όρνια. Το ζητάει ο οργανισμός τους...
Μια πιτσιρίκα βάζει το χέρι της μέσα στο πουκάμισό μου και τσιμπάει τη δεξιά θηλή μου. Υπό άλλες συνθήκες θα καύλωνα.
Κάτι μου λέει στα γαλλικά. Δεν το καταλαβαίνω.
Αλλά, αδελφάκι μου, λέει να πηδάς μια γυναίκα κι αυτή να σου μιλάει γαλλικά. Μεγαλεία!
Είν’ απ’ τις τύπισσες που πλευρίζει μια παρέα και πηδιέται μ’ όλους.
Ψιλοαδιαφορώ για την πάρτη της, οπότε το γυρίζει στα ελληνικά: "Θέλω να μου πάρεις την παρθενιά του κώλου μου!".
Τη σιχτιρίζω και σπάει. Η παρουσία της μαλάκως δίπλα μου ισοδυναμούσε με 8 βαθμούς της κλίμακας πρίχτερ!
Προτείνω στο Λιγδιάρη να πάμε στο τσοντάδικο της Ομόνοιας. Παίζει ταινίες όλο το βράδυ ως τις 5 το πρωί. Είν’ το ξενοδοχείο όλων των χαμένων κορμιών της πόλης. Μεθύστακες, πρεζάκηδες, αλήτες, σεξομανείς, ψυχανώμαλοι... όλοι εδώ έρχονται για να βγάλουν τη νύχτα.
Ο Λιγδιάρης είχε άλλη άποψη. Να πάμε να "χτυπήσουμε" ένα μαγαζί! Έτσι, στην ψύχρα.
Μεγάλη μου μαλακία, ενέδωσα, και, να μην σας τα πολυλογώ... να ’μαστε το άλλο πρωί στο Αυτόφωρο Τριμελές!
Ο Δικαστής μάς κοιτάζει μάλλον αγριεμένα.
Τον καταλαβαίνω τον άνθρωπο. Δεν κάνει και το καλύτερο επάγγελμα του κόσμου. Όπως και να το δεις, δεν είν’ και ό,τι καλύτερο να ’χεις να κάνεις με καθάρματα όλη μέρα...
Ρωτάει τον Λιγδιάρη: "Κύριε ...., τι σκοπεύατε να κάνετε τα βιβλία που κλέψατε; Πού θα τα πουλάγατε;".
"Όχι κύριε Πρόεδρε, να τα διαβάσουμε θέλαμε".
"Ώστε διαβάζετε Φόυρμπαχ! Για πες τε μας λίγα λόγια γι’ αυτόν"...

4 σχόλια:

Μαρία είπε...

Διάσημο τον έκανες τον Λιγδιάρη

Ψονθομφανήχ είπε...

Ναι, στις επόμενες εκλογές πάει φουλ για Δήμαρχος Πειραιά!

Άθη είπε...

Αααααχαχαααχαααχαχααχααχαχαααχαααα! ε,εμ...α υτά παθαίνει παιδάκι μου (αγιό-παιδό μου ναί,μό-νο το στεφανάκι στου λείπει...)θα'αγιάσεις ε σύ λέμε..)μ'αυτά που κάνεις..χοοοχοοχοοχοοχοοχοοχοοοχοο! ο...άγιος Ταξιάρχης ο 'εν'πολλές αμαρτίες περιπεσών ανήρ'...χοοοχοοοχοοχοοοχοοο!)...ε,εμ...όποιος 'νύχτα περπατεί,αγκάθια και σκατά πατεί' που λέει και ο γλυκήτατος πατερούλης μου συχνά...έτσι είναι τα πολλάα πάρε-και δώσε με τη νύχτα και με τα πλάσματά της..ε,οδηγούν σε δρόμους σκοτεινούς και ενίοτε και βρώμικους...(συνήθως)...άλλη φορά πρέπει να είσαι πιο πρωσεκτικός γιανά μ ην γίνεις ξανά ο στόχος των αστυνομικών...χοοοοχοοοχοοοχο! πάνω η Μελίνα τα σπάει (έχω να πώ...το διασημότερο τραγούδι ακόμη και σήμερα...'τα παιδιά του Πειραιά'...ένα τραγούδι που ο Μάνος που το'φτιάξε τότε για τις ανάγκες της ταινίας 'Ποτέ τη Κυριακή'...κάθε φορά που τον ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι,ή του μιλούσαν γι'αυτό..(το τραγούδι) θύμωνε...και κάποιοι που τον είχαν γνωρίσει από κοντά είχαν, πεί ότι μισούσε μετά βδελυγμίας α υτό το τραγούδι...'διότι όπως είχε πεί ο ίδιος δ εν του επέτρεπε να έχει τη σχέση που ήθελε με το κοινό του..και το θεωρούσε ε υτελές και χαμηλής ποιότητας τραγούδι?...πάντως πάρ'αυτά..είναι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου από εκείνον...καλησπέρες...και φιλάκια....μετά από μέρες....

Ψονθομφανήχ είπε...

Α ρε Αθούλα, όταν χάνεσαι παθαίνω κατάθλιψη!