Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Ερωτικός απολογισμός ενός 46άρη - Α' (Ήμουν ένα "γουρούνι"!)

Κάθε φορά που κάποια προσπαθούσε να μου μιλήσει σοβαρά, εξέπεμπα το μήνυμα πως δεν είμαι συναισθηματικά διαθέσιμος.
Κάποιες έδειχναν ξετρελαμένες μαζί μου. Ήθελαν να βλεπόμαστε καθημερινά κι όσο περισσότερες ώρες γινόταν. Εγώ προτιμούσα να τις βλέπω μόνο τα σαββατόβραδα. Πολλές φορές και κάθε δεύτερη βδομάδα.
Όταν μου τηλεφωνούσαν είτε δεν ήμουν σπίτι είτε τους έλεγα πως θα τις έπαιρνα σε λίγο, κάτι που σπανίως συνέβαινε.
Η καημένη η Ρ. Κάποια στιγμή ένιωσε την εσωτερική παρόρμηση να μου πει "σ' αγαπώ!". Με είδε να παγώνω και να παίρνω ανάποδες. Κι έσπευσε να το σώσει: "Δεν εννοούσα ότι σ' αγαπώ Ψόνθο. Απλά ήθελα να πω πως αγαπώ αυτό που νιώθω τούτη τη στιγμή. Μου αρέσει να είμαι μαζί σου"...
Κορίτσια, αισθανόμουν μόνο πόθο για σας. Το μόνο που σκεφτόμουν μετά τη σεξουαλική μου ικανοποίηση ήταν "και τώρα κυρία μου άσε με να φύγω"! 
Ένιωθα το ίδιο αίσθημα κορεσμού μετά από ένα πλήρες γεύμα σε μια ταβέρνα. Όταν χόρτενα ήθελα να σηκωθώ αμέσως απ' το τραπέζι. Και το καλύτερο κοκορέτσι μού έφερνε αναγούλα. Βέβαια, μόλις ξαναπινούσα επέστρεφα στην ψησταριά...
Είμαι από τους άντρες που δεν εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Χτίζω γύρω μου έναν τοίχο που προστατεύει τις ευάλωτες πλευρές μου. Και δεν έχω καμιά διάθεση να τον γκρεμίσω γιατί απλούστατα δεν αισθάνομαι αρκετά ασφαλής...
Στην αρχή της σχέσης μας η Μ. με ένιωθε πολύ κοντά της. Ήμουν πρόθυμος να της ικανοποιήσω κάθε επιθυμία και ανάγκη. Κάναμε ατέλειωτες συζητήσεις χωρίς ίχνος βαρεμάρας. Αλλά μόλις το πρώτο πάθος καταλάγιασε υιοθέτησα τη νοοτροπία του παντρεμένου. Ένιωσα "βολεμένος" και θεωρούσα το ... αιδοίον δεδομένον και επί πίνακι!
Εκείνη τα απογεύματα έκανε μπάνιο, μακιγιάρονταν, ετοίμαζε ένα ρομαντικό γεύμα για δύο. Κι εγώ, όταν ερχόμουν, με το ζόρι πέταγα ένα "γεια" και χωνόμουν στον καναπέ πίσω από μια εφημερίδα ή μπροστά στην τηλεόραση...
Σε ένα πράγμα ήμουν απόλυτα ειλικρινής. Σε όλες ξεκαθάριζα πως δεν είμαι απ' τους τύπους που παντρεύονται. 
Αλλά οι περισσότερες πίστευαν πως η γοητεία τους είναι ακαταμάχητη. Πως θα με κάνουν να γίνω απόλυτα εξαρτημένος απ' αυτές, και μόλις θα μ' έχουν γραπώσει για τα καλά θα μου θέσουν το δίλημμα ή γάμος ή χωρισμός. Κι εγώ δεν θα είχα άλλη επιλογή απ' το να τις οδηγήσω στην εκκλησία...
Κάποιες στο σεξ ξεπερνούσαν τον εαυτό τους. Έκαναν πράγματα που δεν τους πολυάρεσαν, μόνο και μόνο για να πάθω μαζί τους εξάρτηση.
Κάποιες που κατοικούσαν σε άλλες πόλεις και τα πήγαινε-έλα άρχιζαν να μας κουράζουν και να μας εξαντλούν οικονομικά, το έριχναν στον ορθολογισμό. 
Η Μ. μου το πέταξε ντε κλαρέ: "Ψόνθο, δε νομίζεις πως το ειδύλλιό μας παράγινε ακριβό? Δεν θα ήταν πιο λογικό να ζήσουμε μαζί?".
Πολλές, ακόμα και σήμερα, με ρωτάνε: "αφού δεν μ' αγαπάς γιατί μένεις μαζί μου?".
Η απάντηση είναι πολύ απλή: Στη σχέση μας υπάρχουν κι ευχάριστες στιγμές. Έχω κάποιον άνθρωπο να με φροντίζει. Σας βρίσκω συμπαθητικές κι ευχάριστες. Μου προσφέρετε ψυχαγωγία, ποικιλία, χιούμορ, κάποιες και καλό σεξ. Γιατί να μη συνεχίσω να βγαίνω μαζί σας?

10 σχόλια:

Άθη είπε...

Αχααααχαααααααχαααααααααααχααααχαχαχααχααααααχααχαχααχααχαχαααχαχαααααα!ο γνωστός κι αιώνιος Ψόνθο...ΔΕΝ πρόκειται να αλλάξεις ΠΟ-ΤΕ μα πο-τέ όμως?....ποτέ...ε,εμ..νομίζω τα'χουμε εκατοντάδες,φορές εδώ μέσα για τις γυναίκες,να μ η τα ξανά-λέμε...οι γυναίκες έχουν εντελώς άλλη αντίληψη για τις σχέσεις γενικότερα...και κυρίως για τις ερωτικές...ε,εμ..το λάθος τους όμως για μένα (κάποιων από α υτών) ήταν γ ι ατί συνέχιζαν να μένουν σε μιά σχέση, που έβλεπαν ότι δ εν τους δίνει,πλέον α υτό που ζητούν?....ας έφευγαν...(η καλύτερη λύση..) πάντως καλύτερη από το να προσπαθούν, να πετύχουν ντέ και καλά,κάτι που δ εν υπάρχει καμία μα καμία πιθανότητα να γίνει πο-τέ....αυτό...εγώ πάντως α υτό θα'κανα...κι αυτό έχω κάνει, όταν βλέπω ότι κάτι δ εν οδηγεί πουθενά...φέυγω από α υτό το κάτι....πολύ απλά....και μάλλον όταν τα πράματα έρθουν σε τέτοιο αδιέξοδο..δ εν γίνεται και κάτι άλλο...η μόνη λύση είναι α υτή...αυτά...καλησπέρες....πάντως ωραίο το ποστάκι..δε λέω...

Ψονθομφανήχ είπε...

Τελικά, οι γυναίκες που λες, βγαίνουν από τη σχέση που δεν καλύπτει τις ανάγκες τους, αλλά αργούν υπερβολικά Αθούλα

Καίτη είπε...

Αυτά λες και κάνεις και γι’ αυτό μένεις μαγκούφης

BUTTERFLY είπε...

Ωστε δεν νιωθεις ασφαλης να εκφρασεις τα συναισθηματα σου η ακομα και να τα βιωσεις...
Χμ... Η σχεση σου με τη μητερα σου ποια ηταν; Η σχεση των γονιων σου μεταξυ τους; Ο πρωτος σου ερωτας πως κατεληξε; Καπου υπαρχει τραυμα βαθυ εδω...

Ψονθομφανήχ είπε...

Kαιτούλα, πολύ μου άρεσε η λέξη "μαγκούφης"!
Θα τη χρεισιμοποιήσω ως τίτλο όταν ξανακάνω σχετική ανάρτηση!

Χριστινούλα, σίγουρα όλ' αυτά ανάγονται στην παιδική (και όχι μόνο) ηλικία.
Χρειάζομαι πολύ ψυχανάλυση..

marilia είπε...

Ειλικρινής... γάιδαρος. Πάντα. Ουδεμία πρωτοτυπία.

Ψονθομφανήχ είπε...

Toυλάχιστον μού αναγνωρίζετε κάτι θετικό!
Έστω και γαϊδουρινό...

akrat είπε...

ο καθείς είναι ΚΑΘΕΙΣ... και ούλοι οι καλοί έχουν την οπτική τους

Ανώνυμος είπε...

Την Πυθία να ‘χες θεία
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Και την Πυθία να’ χες θεία | Δεν θα μάθεις την αιτία | Που σε χώρισα | Ήσουν η δική μου Μούσα | Μ’ αποχώρησα | Θα’ θελα να’ μαστε τα δυο | Τα δυο της Πομπηίας | Να’ μαστε σύμβολα εσαεί | Της ερωτοποιίας | Και την Πυθία να’ χες θεία | Δεν θα μάθεις την αιτία | Που σ’ αγάπησα | Η απάντηση είναι μία | Ίδια αφορμή κι αιτία | Που σε άφησα | Θα’ θελα να’ μαστε τα δυο | Τα δυο της Πομπηίας | Να’ μαστε σύμβολα εσαεί | Της ερωτοποιίας

Ψόνθο είπε...

Ακράτιε, μιλάς κι εσύ σαν τη θεία την Πυθία!

Ανώνυμε/η, αν το πολυψάξεις δεν πρόκειται να βρεις άκρη για τους λόγους που αγαπιέμαστε και χωρίζουμε.