Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

Πάλι χώρισα! (Ημερολόγιο χωρισμού - Α')

Το χωρισμός μας κάθε άλλο παρά περιπετειώδη θα τον έλεγες.
Όλα ήρεμα, υποτονικά, απλά! Μιλάμε για μέγα ξενέρωμα. Χωρίζεις που χωρίζεις βρε αδελφέ, κοίτα τουλάχιστον να το φχαριστηθείς. Ρίξε έναν ανεπανάληπτο καυγά, γκρέμισε το μισό σπίτι, συμπεριφέρσου μια φορά στη ζωή σου κι εσύ σα φορτηγατζής.
Δυο τρεις φωναχτές κουβέντες στο καφέ δε λογίζονται ούτε ως καυγαδάκι...
Μάζεψα απ’ το σπίτι της τα λίγα πραγματάκια μου και κοντοστάθηκα στη γνωστή πια εξώπορτα. Ήλπιζα να ξαναπαιχτεί το κλασικό έργο: εκείνη θα ’τρεχε πίσω μου, θα με αγκάλιαζε, θα ’ριχνε παθιάρικο γλωσσόφιλο, θα τη σήκωνα στα χέρια και θα την οδηγούσα στο κρεβάτι για ένα απ’ τα ανεπανάληπτα "πηδήματα επανασύνδεσης".
Τίποτ’ απ’ όλα αυτά δεν συνέβη. Ήρθε κοντά μου, με φίλησε στο μάγουλο, μου εξήγησε πόσο χαίρεται που χωρίζουμε στο πολύ φιλικό, με διαβεβαίωσε πως θα με αγαπά για πάντα και έκλεισε με την αηδιαστικότερη ευχή των χωρισμών: "να προσέχεις".
Αυτοί οι αναίμακτοι χωρισμοί που κατακλύζουν τη ζωή μου αρχίζουν να με προβληματίζουν.
Ειρηνικοί, πολιτισμένοι, αγαπησιάρικοι.
Μάλλον δεν εμπνέω μεγάλα πάθη γαμώ το μου!
Χθες έμαθα πως ετοιμάζεται να παντρευτεί τα Χριστούγεννα.
Φαντάζομαι τη χαρά της μάνα της της φάλαινας! Σίγουρα θα δοξάζει το θεό που η κορούλα της έκανε επιτέλους τη σωστή επιλογή, δηλαδή όχι εμένα!
Απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν πάντα κατά του γάμου. Ζούσα και ζω με το άγχος μήπως δεν έχω γευτεί ακόμα όσα θα ήθελα απ’ τη ζωή μου, δηλαδή γκομενίτσες. Κι έτσι πέρασαν τα χρόνια και μάλλον ξέμεινα στο ράφι.
Η Μ. θα μπορούσε να γίνει υπό προϋποθέσεις γυναίκα μου. Αλλά μόλις άρχισα να το σκέφτομαι κάπως σοβαρά, η σχέση μας είχε ήδη αρχίσει να παίρνει την κάτω βόλτα: βλεπόμασταν αραιότερα, κάναμε έρωτα σπανιότερα και τσακωνόμασταν συχνότερα...
Πολλά ελαττώματά της που κάποτε μου φαίνονταν χαριτωμένα, τώρα δεν μπορώ να τ’ ανεχτώ.
Χθες βράδυ βγήκα με τον κολλητό μου ελπίζοντας να βρω κάποια παρηγοριά.
Τζίφος!
Αυτός περνάει την καλύτερη φάση της ζωής του. Βρήκε νέα και σούπερ γκόμενα κι επιμένει να μου περιγράφει με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια το πρόσφατο "πήδημα της δεκαετίας", πώς την πήρε από παντού και πώς ελπίζει να τα καταφέρει κι απόψε το ίδιο καλά, γιατί είμαστε και σε κάποια ηλικία δικέ μου...
Παίρνω αμυντική στάση. Αποφασίζω ν’ ακούω λιγότερα απ’ τα μισά λεγόμενα του κολλητού...

11 σχόλια:

Evie είπε...

Ευτυχώς που δεν την παντρεύτηκες την κοπέλα!!! Η ώρα σου η καλή δεν έχει έρθει ακόμη, γιατί άμα σε χτυπήσει το ερωτιάρικο κεραμίδι με τίποτα δεν θα κρατιέσαι. Άντε περίμενε, δεν θα έχει γεννηθεί ακόμη η ιδανική, λέω....

Ψονθομφανήχ είπε...

Σαν τα χιόνια βρε Καναδέζα!
Πόσο καιρό έχουμε να τα πούμε...

Σωστά μιλάς!
Αλλά μου φαίνεται πως όταν οι "Γρίζλις" πάρουν το πρωτάθλημα στο ΝΒΑ τότε κι εγώ θα παντρευτώ...

Ανώνυμος είπε...

Το ζητούμενο σου ,για να καταλάβω είναι να παντρευτείς?

Ψόνθο είπε...

Είμαι πρόβλημα χωρίς ζητούμενο!

Ασυλλόγιστη είπε...

ασκαρούλη ουουουου
να μαστε κι εμείς εδώ

Χρόνια σε περιμένω είπε...

γιες! θέλουμε και τη συνέχεια
αυτής της ιστορίας

Ανώνυμος είπε...

Δεν υπάρχει αυτό που λες

Άθη είπε...

Ε,εμ...καλησπέρες...και...ακόμη ένας 'χωρίς σημασία' χωρισμός του αγαπητού μας ιδιωκτήτα...ε,εμ..τι να κάνουμε α γαπητέ...δ εν είναι ό-λοι οι χωρισμοί επεισοδιακοί,και δ εν είναι ό-λοι,οι χωρισμοί όπως τους περιγράφεις εδώ...ε,εμ..κι ε γώ προτιμώ τους ήρεμους,και όσο γίνεται φιλικούς χωρισμούς..αν και στη ζωούλα μου και με κάποιους από α υτούς τους λίιιγους τέσπα που μου έκαναν την...τιμή...να 'σχετιστώ' μαζί τους έστω και για λίγο...δ εν μπορώ να πώ ότι είχα χωρίσει και με τον καλύτερο τρόπο μαζί τους! (γιατί μοιραία,κατέληξαν στο τέλος ό-λες α υτές οι σχέσεις στο χωρισμό)...ε,εμ ο χειρότερος χωρισμός ήταν με τον πρώην μου (τον παντρεμένο πλέον,αρκετά χρόνια με τη Κρητικιά και μόνιμο κάτοικο Κρήτης πλέον)...θυμάμαι ότι τη πρώτη φορά,που χωρίσαμε (ναι,γιατί με τά από α υτή τη πρώτη φορά ακολούθησαν,κι άλλες 262.165000!!επανά-συνδέσεις και χωρισμοί!!)(που λέει ο λόγος οκ?)(αυτό ακόμη και σήμερα ένα κάρο χρόνια,μετά το'χω μετανιώσει πο-λύ πικρά-εννοώ το ότι του'δινα τόσες ευκαιρίες τότε μπας και συνετιστεί...αλλά 'τον αράπη κι αν τον πλένεις'...)ε,την πρώτη φορά που μου ζήτησε να χωρίσουμε θυμάμαι ότι ήμουν πο-λύ μικρή (ήμουν μαθήτρια Γυμνασίου τότε)..και θυμάμαι ότι με έπιασε μια υστερία μέσα στη μέση του δρόμου...και μας κοίταζαν περίεργα..εκείνος προσπαθούσε να με ηρεμήσει αλλά που..)...ε,εμ..μετά και μετά από πολλάαααα χρόνια μέχρι και σήμερα που ΔΕΝ ξανά-είδα,πο-τέ ξανά τον πρώην μου...μιλάμε για πολλάαααα χρόνια τώρα οκ? και που δ εν έχω, καμία μα καμία επαφή μαζί του πλέον...)και δε ν σκοπέυω να ξανά-αποκτήσω (επαφή μαζί του φυσικά)...ε,ντάξει σκέφτομαι ότι δ εν έπρεπε να το πάρω,τόοσο κατάκαρδα τότε...)..ε,μετά από α υτό χώριζα μπορώ να πώ..με 'αναισθησία',σαν το ζώον που χαίρεται που 'απαλλάχτηκε' από ένα περριτό 'βαρίδιο'?...πάντως από τότε δ εν έχω,χωρίσει ξανά κατ'αυτό τον τρόπο...και α υτούς τους οποίους μπήκαν στη ζωή μου τους έδιωξα ε γώ από α υτήν...όχι εκείνοι ε μ έν α...όπως είχε γίνει τότε με'κείνον...(τότε εκείνος με είχε αφήσει)...δεν ξέρω τι έπαθα από τότε...πάντως από τότε χώριζα με πολύ απαθέστατο και σκληρό τρόπο θα'λεγα....δε ν ένιωσα πο-τέ ξανά τον ίδιο πόνο...όπως τότε με τον πρώην..μου δ εν μπορώ να το εξηγήσω α υτό...ίσως δ εν ένιωσα για κα νέν αν κάτι τόοσο δυνατό όπως ήταν α υτό που ένιωσα τότε για τον πρώην μου?...δε ν ήμουν πο-τέ ξανά τόοσο πο-λύ ερωτευμένη με κ α νέν α από α υτά τα άτομα? μπορεί...πάντως νομίζω ότι όσο κάποιος μεγαλώνει,το βλέπει διαφορετικά...πάυει α υτή η τρέλλα η υστερία που παθαίνεις όταν είσαι μικρός με κάποιον και νομίζεις ότι άμα χωρίσεις μαζί του θα χαθεί η πλάση,ή ότι θα πάψει η γή να γυρίζει..(όπως νόμιζα κι ε γώ τότε με τον πρώην μου)...δ ε σε νοιάζει και τόσο πιστέυω...μπορείς μια χαρά να ζήσεις και μό-νος....απλά...ε,τι να κάνουμε καλό μου..έτσι είναι οι χωρισμοί! απλά προχωράμε παρά πέρα...ε,εμ..πάντως μια ένσταση-'νομίζω ότι πρέπει να το ψάξεις α υτό-ποιό α υτό-εννοώ το ότι ό-λες όσες χώρισαν μαζί σου μέχρι τώρα μετά το χωρισμό τους μαζί σου ανέβηκαν τα σκαλιά της εκκλησίας με κάποιον άλλον φυσικά...δ εν ξέρω εμένα μου κάνει λίγο 'κάπως' α υτό...δεν μου αρέσει...ό-λες μετά το χωρισμό τους με'σένα βρήκαν το μεγάλο έρωτα της ζωής τους?...περίεργο πάντως...καλησπέρες,φιλάκια..και..καλησπέρες και σε'σας αγαπητά σποράκια...καιρό έχουμε να σας δούμε εδώ...και χαρήκαμε που σας ξανά-είδαμε...να έρχεστε πιο συχνά....

Άθη είπε...

http://youtu.be/fGa5QWUxDf4

Ψόνθο είπε...

Σπόρια, κι άλλη έκπληξη σήμερα; Δεν το πιστεύω πια...
Πάντως, μη με τσιγκάτε γιατί δεν θέλω πολύ να γράψω το έπος "Χωριστιάδα"!
Σε λίγα λεπτά θα ανεβάσω τη συνέχεια.
Για να σας καλοπιάσω να μην μου ξαναφύγετε!

Πελαγία, όλα μπορούν να συμβούν σε τούτη τη ζωή...

Αθούλα, όντως, όσες με χωρίζουν αμέσως παντρεύονται. Αυτό αποδεικνύει πως τα κορίτσια δεν θέλουν άντρα αλλά νυφικό...

Ανώνυμος είπε...

Μη γινόμαστε παρά λόγοι,θα σου έλεγα στα παντα υπαρχουν δεδομένα και ζητούμενα αφενός ,αφετέρου Συμφωνώ οτι όλα μπορούν να συμβουν